Καλησπέρα και πάλι.
Γενικά, συμφωνώ ότι οι διοικητές των μαχών, οι βασιλιάδες κλπ (κι αυτό ισχύει τόσο για Ρόμπερτ όσο και για Ραίγκαρ, όσο και για οποιονδήποτε άλλο) καλό θα ήταν να μην διακινδυνεύουν πολύ στη μάχη γιατί ο θάνατός τους θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο ηθικό του στρατού τους. Εκείνες τις εποχές ωστόσο ήταν σύνηθες να πολεμούν γιατί αυτό εμψύχωνε περισσότερο το στράτευμα. Τρανό παράδειγμα γι' αυτό είναι ο Ντέιμον Μπλάκφαϊρ, ο Μαύρος Δράκος, ο οποίος πολέμησε γενναία (έμεινε στην ιστορία για την ανδρεία και τον ιπποτισμό που επέδειξε στην Μάχη του Κόκκινου Λιβαδιού) και σκοτώθηκε στη μάχη και τότε ο στρατός του σκόρπισε. Το ίδιο συνέβη και με το στρατό των Ταργκ μετά το θάνατο του Ραίγκαρ.
Τώρα στο προκείμενο. Πρώτον, απ' ό, τι μαθαίνουμε από το World οι δυο τους συναντήθηκαν στο Πέρασμα του ποταμού (τυχαία ή μη δεν ξέρω), οπότε θα ήταν τουλάχιστον γελοίο να "την κάνει" ο Ραίγκαρ με ελαφρά για να μη σκοτωθεί. Δεύτερον, πραγματικά κάθε όπλο είχε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Μπορεί το σφυρί (σφυρί κρατούσε ο Ρόμπερτ) να ήταν πιο θανατηφόρο, αλλά έκανε τον φέροντα πιο δυσκίνητο και το πιθανότερο ήταν να ήταν όπλο που χρειαζόταν δύο χέρια οπότε δεν μπορούσε να κρατάει και ασπίδα αυτός που το κρατούσε. Άρα ήταν πιο δυσκίνητος και απροστάτευτος. Τρίτον, ο Ρόμπερτ ήταν πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος και το ότι ο Ραίγκαρ τον τραυμάτισε άσχημα, δείχνει το πόσο καλός πολεμιστής ήταν ο Πρίγκιπας του Στέμματος. Τέταρτον, πάλι από το World μαθαίνουμε ότι η μάχη δόθηκε πάνω σε άλογα. Οπότε δεν ισχύει τόσο το επιχείρημα του ύψους και ότι το ποτάμι ήταν ενάντιο στο Ραίγκαρ. Όσο δύσκολο ήταν για το άλογο του Ραίγκαρ, άλλο τόσο ήταν και για το άλογο του Ρόμπερτ.
Ας το αποξηράνουμε το παλιοποτάμι όμως έτσι κι αλλιώς. Μπορεί να βρούμε και κάνα ρουμπίνι στο κάτω κάτω.
Μόνο οι D&D να κρατήσουν μακριά τα χέρια τους από το πρίκουελ και ας κάνει ό, τι θέλει το ΗΒΟ!
Περαστικά σου, βρε κουμπαρούλα!
Γενικά, συμφωνώ ότι οι διοικητές των μαχών, οι βασιλιάδες κλπ (κι αυτό ισχύει τόσο για Ρόμπερτ όσο και για Ραίγκαρ, όσο και για οποιονδήποτε άλλο) καλό θα ήταν να μην διακινδυνεύουν πολύ στη μάχη γιατί ο θάνατός τους θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο ηθικό του στρατού τους. Εκείνες τις εποχές ωστόσο ήταν σύνηθες να πολεμούν γιατί αυτό εμψύχωνε περισσότερο το στράτευμα. Τρανό παράδειγμα γι' αυτό είναι ο Ντέιμον Μπλάκφαϊρ, ο Μαύρος Δράκος, ο οποίος πολέμησε γενναία (έμεινε στην ιστορία για την ανδρεία και τον ιπποτισμό που επέδειξε στην Μάχη του Κόκκινου Λιβαδιού) και σκοτώθηκε στη μάχη και τότε ο στρατός του σκόρπισε. Το ίδιο συνέβη και με το στρατό των Ταργκ μετά το θάνατο του Ραίγκαρ.
Τώρα στο προκείμενο. Πρώτον, απ' ό, τι μαθαίνουμε από το World οι δυο τους συναντήθηκαν στο Πέρασμα του ποταμού (τυχαία ή μη δεν ξέρω), οπότε θα ήταν τουλάχιστον γελοίο να "την κάνει" ο Ραίγκαρ με ελαφρά για να μη σκοτωθεί. Δεύτερον, πραγματικά κάθε όπλο είχε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Μπορεί το σφυρί (σφυρί κρατούσε ο Ρόμπερτ) να ήταν πιο θανατηφόρο, αλλά έκανε τον φέροντα πιο δυσκίνητο και το πιθανότερο ήταν να ήταν όπλο που χρειαζόταν δύο χέρια οπότε δεν μπορούσε να κρατάει και ασπίδα αυτός που το κρατούσε. Άρα ήταν πιο δυσκίνητος και απροστάτευτος. Τρίτον, ο Ρόμπερτ ήταν πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος και το ότι ο Ραίγκαρ τον τραυμάτισε άσχημα, δείχνει το πόσο καλός πολεμιστής ήταν ο Πρίγκιπας του Στέμματος. Τέταρτον, πάλι από το World μαθαίνουμε ότι η μάχη δόθηκε πάνω σε άλογα. Οπότε δεν ισχύει τόσο το επιχείρημα του ύψους και ότι το ποτάμι ήταν ενάντιο στο Ραίγκαρ. Όσο δύσκολο ήταν για το άλογο του Ραίγκαρ, άλλο τόσο ήταν και για το άλογο του Ρόμπερτ.
Ας το αποξηράνουμε το παλιοποτάμι όμως έτσι κι αλλιώς. Μπορεί να βρούμε και κάνα ρουμπίνι στο κάτω κάτω.
(26-07-2015, 04:32 PM)arwyn link Wrote: Και... θέλω και δεν θελω να κάνει το HBO μινι σειρά μόνο πρηκουελ GoT, γεγονότα από Αιρυς και μετά. Θελω γιατι θα ειναι τε-λει-ο, δεν θελω γιατι... θα πεθανει ο Ραιγκαρ στο τελοοοοος.... ;(
Μόνο οι D&D να κρατήσουν μακριά τα χέρια τους από το πρίκουελ και ας κάνει ό, τι θέλει το ΗΒΟ!
(26-07-2015, 04:32 PM)arwyn link Wrote: Ναι. Εχω λογοδιάρροια σημερα. Σορρυ. Ειμαι σπίτι αδιάθετη και το ρίχνω στον Ραιγκαρ. (angel) (blush)
Περαστικά σου, βρε κουμπαρούλα!