Ο Ρόμπερτ θα ήταν τέλειος γαμπρός για τον Τάιγουιν αν είχε τον Τάιγουιν Χέρι του. Δεν τον είχε. Είχε κάνει Χέρι τον Άρρυν. Το καλό για τον Τάιγουιν βέβαια ήταν ότι η οικογένειά του ήταν πλέον μέσα στο παλάτι κι ότι ο Ρόμπερτ από τη μια δεν νοιαζόταν καθόλου για τη διαχείριση του βασιλείου κι από την άλλη, ήθελε να τα έχει καλά με τη γυναίκα του και την οικογένειά της κι επομένως μπορούσαν οι Λάννιστερ να κάνουν τα... λαννιστεριλίκια τους με την ησυχία τους.
Αν ο Τάιγουιν είχε κάνει γαμπρό τον Ραίγκαρ (και ο Ραίγκαρ ήταν βασιλιάς), ήταν πολύ πιθανό να κυβερνούσαν μαζί, αλλά δεν νομίζω ότι ο Τάιγουιν θα ήταν εντελώς ανεξέλεγκτος. Ίσως βέβαια και να μην ήθελε να είναι ανεξέλεγκτος. Από το World δεν μου φάνηκε ότι ο Τάιγουιν επιθυμούσε να κάνει ό, τι ήθελε αυτός, αν και είναι γραμμένο για να εξάρει τους Λάννιστερ κι έτσι υπάρχει πιθανότητα να παρουσιάζεται ο Τάιγουιν "καλύτερος" απ' ό, τι ήταν.
Τώρα, όσον αφορά ότι ο Ρόμπερτ ήταν έξω καρδιά. Αυτό ήταν σίγουρο. Κακός δεν ήταν και κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό όμως δεν τον κάνει και καλό. Ένας άνθρωπος που πάει με μικρά κοριτσάκια, τις αφήνει εγκύους και δεν νοιάζεται αν ζουν ή πέθαναν (αυτές ή τα παιδιά του), καλό δεν τον λες. Επίσης, ήταν πάντα έτσι, από τις πληροφορίες που έχουμε, δεν έγινε λόγω του ότι έχασε τη Λυάννα. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ενώ υποτίθεται ότι του έκλεψαν αυτήν που αγαπούσε με όλη του την καρδιά και πονούσε και καλά, δεν σταμάτησε στιγμή να "διασκεδάζει" μέσα στα πορνεία σαν να μην υπήρχε αύριο.
Σύμφωνα με τα βιβλία, η άποψη που είχε για την Λυάννα ο Ρόμπερτ ήταν καταφανώς πλαστή. Το λέει ακόμη και ο Νεντ, που εθελοτυφλούσε συστηματικά για χρόνια όσον αφορούσε τον Ρόμπερτ, όταν ο Ρόμπερτ του λέει ότι η Λυάννα ποτέ δεν θα του έλεγε να μην πιει ή να μην αγωνιστεί ή κάτι τέτοιο. Την είχε πλάσει στο μυαλό του όπως ήθελε (δεν ήταν και πολύ σκεπτόμενο άτομο ο Μπόμπι έτσι κι αλλιώς) και φοβάμαι ότι θα έτρωγε μεγάλη "φόλα" αν τελικά την παντρευόταν και ανακάλυπτε ποια ήταν η Λυάννα.
Κατά την άποψή μου η Λυάννα με τον Ρόμπερτ δεν θα άντεχε ούτε ένα χρόνο αν τελικά γινόταν ο γάμος. Άντε, δύο το πολύ. Μέχρι ο Ρόμπερτ να αρχίσει τα γνωστά που έκανε από παιδί. Για να μην αναφέρω ότι ήταν αλκοολικός. Στο Χάρρενχαλ έκανε διαγωνισμό ποτού με έναν άλλον. Από τότε έπινε σαν νεροχύτης, προφανώς.
Αν ο Τάιγουιν είχε κάνει γαμπρό τον Ραίγκαρ (και ο Ραίγκαρ ήταν βασιλιάς), ήταν πολύ πιθανό να κυβερνούσαν μαζί, αλλά δεν νομίζω ότι ο Τάιγουιν θα ήταν εντελώς ανεξέλεγκτος. Ίσως βέβαια και να μην ήθελε να είναι ανεξέλεγκτος. Από το World δεν μου φάνηκε ότι ο Τάιγουιν επιθυμούσε να κάνει ό, τι ήθελε αυτός, αν και είναι γραμμένο για να εξάρει τους Λάννιστερ κι έτσι υπάρχει πιθανότητα να παρουσιάζεται ο Τάιγουιν "καλύτερος" απ' ό, τι ήταν.
Τώρα, όσον αφορά ότι ο Ρόμπερτ ήταν έξω καρδιά. Αυτό ήταν σίγουρο. Κακός δεν ήταν και κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό όμως δεν τον κάνει και καλό. Ένας άνθρωπος που πάει με μικρά κοριτσάκια, τις αφήνει εγκύους και δεν νοιάζεται αν ζουν ή πέθαναν (αυτές ή τα παιδιά του), καλό δεν τον λες. Επίσης, ήταν πάντα έτσι, από τις πληροφορίες που έχουμε, δεν έγινε λόγω του ότι έχασε τη Λυάννα. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ενώ υποτίθεται ότι του έκλεψαν αυτήν που αγαπούσε με όλη του την καρδιά και πονούσε και καλά, δεν σταμάτησε στιγμή να "διασκεδάζει" μέσα στα πορνεία σαν να μην υπήρχε αύριο.
Σύμφωνα με τα βιβλία, η άποψη που είχε για την Λυάννα ο Ρόμπερτ ήταν καταφανώς πλαστή. Το λέει ακόμη και ο Νεντ, που εθελοτυφλούσε συστηματικά για χρόνια όσον αφορούσε τον Ρόμπερτ, όταν ο Ρόμπερτ του λέει ότι η Λυάννα ποτέ δεν θα του έλεγε να μην πιει ή να μην αγωνιστεί ή κάτι τέτοιο. Την είχε πλάσει στο μυαλό του όπως ήθελε (δεν ήταν και πολύ σκεπτόμενο άτομο ο Μπόμπι έτσι κι αλλιώς) και φοβάμαι ότι θα έτρωγε μεγάλη "φόλα" αν τελικά την παντρευόταν και ανακάλυπτε ποια ήταν η Λυάννα.
Κατά την άποψή μου η Λυάννα με τον Ρόμπερτ δεν θα άντεχε ούτε ένα χρόνο αν τελικά γινόταν ο γάμος. Άντε, δύο το πολύ. Μέχρι ο Ρόμπερτ να αρχίσει τα γνωστά που έκανε από παιδί. Για να μην αναφέρω ότι ήταν αλκοολικός. Στο Χάρρενχαλ έκανε διαγωνισμό ποτού με έναν άλλον. Από τότε έπινε σαν νεροχύτης, προφανώς.