24-08-2015, 11:24 AM
(This post was last modified: 24-08-2015, 01:11 PM by Tywin Lannister.)
[size=1.35em]Πρόλογος[/size]
Στον πρόλογο λοιπόν, βρήκα αρκετά πράγματα τα οποία μου έκαναν εντύπωση, και ξεκινάω με την εισαγωγή 2 εξ αυτών.
Γκαρρόν λοιπόν, πόνι που χρησιμοποιούνται στη Σκοτία και την Ιρλανδία, και Σέντινελ, πεύκα από την Βόρεια Αμερική και τον Καναδά. Βλέπουμε λοιπόν πως ο Μάρτιν, παρόλο που θέλει να παρουσιάσει μια μεσαιωνική φιλοσοφία και κουλτούρα, εισάγει χαρακτηριστικά που πολύ πιθανόν να μην συναντούσαμε σε αντίστοιχες καταστάσεις.
Στην συνέχεια, μετά την εισαγωγή των Άλλων, βλέπουμε μια περιγραφή των πανοπλιών τους, η οποία δεν ταιριάζει με τις μελλοντικές περιγραφές και τις συναντήσεις με τους Άλλους, στα επόμενα βιβλία.
Πανοπλίες λοιπόν που αλλάζουν χρώματα και σχέδια, ή πανοπλίες που τους έκαναν σχεδόν αόρατους, ενώ ήταν ακούνητοι (όχι δηλαδή ότι δεν μπορούσε να τους δει από την υπερβολική τους ταχύτητα, όπως ίσως συναντήσουμε παρακάτω).
Επίσης στην πορεία βλέπουμε πως ο Σερ Γουέιμαρ, ένας 20χρονος ιππότης χωρίς κάποια ιδιαίτερα ταλέντα, καταφέρνει και αποκρούει για αρκετή ώρα τα χτυπήματα του Άλλου, μέχρι την στιγμή που απλά κουράστηκε (και όχι από την ανωτερότητα του αντιπάλου). Είναι άραγε οι Άλλοι τόσο μέτριοι μονομάχοι, ή στο μέλλον θα τους δούμε σχεδόν ανίκητους, με περίσσιο ταλέντο στην τέχνη του σπαθιού;
Τέλος, όσο έχει να κάνει με τους Άλλους, βλέπουμε πως οι Άλλοι όχι μόνο συνομιλούν μεταξύ τους, αλλά γελάνε κι όλας, διασκεδάζοντας με την σφαγή του Ιππότη.
Στον πρόλογο λοιπόν, βρήκα αρκετά πράγματα τα οποία μου έκαναν εντύπωση, και ξεκινάω με την εισαγωγή 2 εξ αυτών.
Quote:Καβάλα στο τεράστιο, μαύρο πολεμικό του άτι, ο ιππότης δέσποζε πάνω από τον Γουίλ και τον Γκάρεντ, που ίππευαν τα μικρόσωμα γκαρρόν τους.
Quote:Ο Γουίλ τον οδήγησε μέσα από μια πυκνή συστάδα κι έπειτα οι δυο τους ανηφόρισαν την πλαγιά που κατέληγε στο χαμηλό ύψωμα, όπου είχε βρει ένα σημείο που πρόσφερε ανεμπόδιστη θέα κάτω από ένα πεύκο σέντινελ.
Γκαρρόν λοιπόν, πόνι που χρησιμοποιούνται στη Σκοτία και την Ιρλανδία, και Σέντινελ, πεύκα από την Βόρεια Αμερική και τον Καναδά. Βλέπουμε λοιπόν πως ο Μάρτιν, παρόλο που θέλει να παρουσιάσει μια μεσαιωνική φιλοσοφία και κουλτούρα, εισάγει χαρακτηριστικά που πολύ πιθανόν να μην συναντούσαμε σε αντίστοιχες καταστάσεις.
Στην συνέχεια, μετά την εισαγωγή των Άλλων, βλέπουμε μια περιγραφή των πανοπλιών τους, η οποία δεν ταιριάζει με τις μελλοντικές περιγραφές και τις συναντήσεις με τους Άλλους, στα επόμενα βιβλία.
Quote:Η πανοπλία του έμοιαζε ν' αλλάζει χρώματα καθώς κινιόταν - εδώ φάνταζε λευκή σαν το απάτητο χιόνι, εκεί μαύρη σαν ίσκιος, γεμάτη πιτσιλιές από το βαθύ γκριζοπράσινο των δέντρων. Και με κάθε βήμα που έκανε τα χρώματα γλιστρούσαν και άλλαζαν σαν το φεγγαρόφωτο στην επιφάνεια του νερού.
Quote:Πίσω του, δεξιά του, αριστερά του, παντού τριγύρω του οι σύντροφοι του αλλόκοτου πλάσματος στέκονταν απρόσωποι, γαλήνιοι και σιωπηλοί. Τα σχέδια που άλλαζαν συνεχώς πάνω στις περίτεχνες πανοπλίες τους τους έκαναν σχεδόν αόρατους.
Πανοπλίες λοιπόν που αλλάζουν χρώματα και σχέδια, ή πανοπλίες που τους έκαναν σχεδόν αόρατους, ενώ ήταν ακούνητοι (όχι δηλαδή ότι δεν μπορούσε να τους δει από την υπερβολική τους ταχύτητα, όπως ίσως συναντήσουμε παρακάτω).
Επίσης στην πορεία βλέπουμε πως ο Σερ Γουέιμαρ, ένας 20χρονος ιππότης χωρίς κάποια ιδιαίτερα ταλέντα, καταφέρνει και αποκρούει για αρκετή ώρα τα χτυπήματα του Άλλου, μέχρι την στιγμή που απλά κουράστηκε (και όχι από την ανωτερότητα του αντιπάλου). Είναι άραγε οι Άλλοι τόσο μέτριοι μονομάχοι, ή στο μέλλον θα τους δούμε σχεδόν ανίκητους, με περίσσιο ταλέντο στην τέχνη του σπαθιού;
Τέλος, όσο έχει να κάνει με τους Άλλους, βλέπουμε πως οι Άλλοι όχι μόνο συνομιλούν μεταξύ τους, αλλά γελάνε κι όλας, διασκεδάζοντας με την σφαγή του Ιππότη.
Quote:Ο Άλλος είπε κάτι σε μια γλώσσα που ο Γουίλ δεν καταλάβαινε
Quote:Μπορούσε να ακούσει τις φωνές και το γέλιο των Άλλων
Owner & Administrator