Quote:Γιατί, σε τι αποσκοπούσε αυτός σύμφωνα με τη θεωρία που αναλύεις; Να γεννηθεί ο Πρίγκιπας της Υπόσχεσης. Ο ΠτΥ λοιπόν γεννήθηκε και η προφητεία εκπληρώθηκε. Ο ΠτΥ είναι ζωντανός (λέμε τώρα ) και βρίσκεται μάλιστα εκεί που πρέπει να βρίσκεται για να εκπληρώσει τον ρόλο του. Η προφητεία εκπληρώθηκε.
Κι εκεί είναι που εγώ έχω μια ένσταση, γιατί δεν πιστεύω ότι ο Μάρτιν θα έγραφε ότι κάποιος ερμήνευσε ολόσωστα μια προφητεία, έφτιαξε ένα σχέδιο βασισμένος στην ερμηνεία της, το έβαλε σε εφαρμογή και η προφητεία εκπληρώθηκε. Στα βιβλία το μοτίβο είναι εντελώς διαφορετικό. Εκτός κι αν βέβαια, σκοπός του ήταν απλώς να δείξει ότι παρ' όλο που εκπληρώθηκε η προφητεία, αυτή οδήγησε και σε καταστροφή.
Ή πως για να εκπληρωθεί η προφητεία, έπρεπε να πληρωθεί ένα βαρύ τίμημα, γιατί όπως έχει πει και ό ίδιος άλλωστε του αρέσουν τα γλυκόπικρα, και δεν μπορείς να εκπληρώσεις μία αποστολή και μετά η ζωή να είναι γλυκιά. Είναι στα πλαίσια του στιλ του αυτού.
Αλλά πέραν αυτού εμένα δεν με πειράζει, γιατί ο Rheagar είναι νεκρός και δεν μπορεί να ρίξει φως στη ζωή των ηρώων μας και να τους αποκαλύψει την προφητεία ακόμα και αν την ήξερε. Άρα οι ίδιοι ακόμα παραμένουν στο σκοτάδι για την αποστολή τους. Νομίζω όμως πως ο Rheagar χρησιμοποιείται φευγαλέα για να δείξει προς τη σωστή κατεύθυνση.
Quote:Στα βιβλία το μοτίβο είναι εντελώς διαφορετικό.
Πράγματι, μιλάμε όμως για το παρόν, για ζωντανούς χαρακτήρες που έχουν το μέλλον ακόμα να κάνουν πολλές ανακαλύψεις και φυσικά δεν θα τους αποκαλυφθεί εύκολα η αλήθεια. Ούτε καν γνωρίζουν την προφητεία. O Rheagar ανήκει σε έναν χρόνο που δεν μπορεί (παρά ελάχιστα) να επηρεάσει την ιστορία τους στον παρόντα χρόνο, και αποτελεί τραγική ειρωνεία και το πρόσωπο ενός μυστηρίου, γιατί αν και παρελθόν ο συγγραφέας τον κρατάει καλά κρυμμένο. Από συγγραφικής απόψεως η προφητεία καλύπτεται από ήρωες που έχουν άγνοια στο παρόν και από ένα μυστηριώδες παρελθόν. Δεν χρειάζεται λοιπόν και ο ίδιος ο Rheagar να υποφέρει πχ. σαν τη Μελισάντρε. He paid his dues.
Quote:Aλλά δεν μου φαίνεται αρκετά πιθανή μιας και σ' όλες τις άλλες περιπτώσεις στα βιβλία τονίζεται το πόσο παραπλανητικές είναι οι προφητείες, πόσο λάθος τις ερμηνεύει ο καθένας και σε τι λάθη τον οδηγεί η ερμηνεία του.
Σωστό αλλά μην ξεχνάμε πως και o Rheagar ξεκίνησε από αυτή τη βάση (του λάθους), δεν αποκλείεται στη συνέχεια να είδε πως ο Άιγκον δεν επαρκεί για την εκπλήρωση της προφητείας και χρειάζεται ακόμα ένας.
Quote:Εγώ δεν αποκλείω κανένα από τα πιθανά κίνητρα που αποδίδονται στο Ραίγκαρ. Όλα έχουν τη βάση τους στο κείμενο. Εκτός βέβαια από την εκδοχή της αρπαγής και του βιασμού που τη θεωρώ αστήρικτη και απορρέει απλά από τους ευσεβείς πόθους όσων αντιπαθούν σφοδρά τον χαρακτήρα του Ραίγκαρ.
Συμφωνώ, απλώς μου αρέσει να εξερευνώ μία θεωρία που έχει βάσεις στο σενάριο. Και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για την εκδοχή του βιασμού γιατί πρώτον έρχεται σε αντίφαση με τον Rheagar (δεν τα κάνει αυτά ένας μουσικός που κατεβαίνει να παίξει ανάμεσα στον κόσμο), και δεύτερον γιατί το υπερβολικό μίσος του Ρόμπερτ κάτι φαίνεται να κρύβει. Προφανώς την συγγραφική αλήθεια, που θα μας δώσει ο Μάρτιν αφού ρίξει το πταίσμα στον Ρόμπερτ για την παραπληροφόρηση.
Η θεωρία της προφητείας (αυτή που είπαμε πιο πάνω) χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα φαν αυτοί που ισχυρίζονται πως ο Rheagar ήταν obsessed με αυτήν την προφητεία και ήθελε να την εκπληρώσει με κάθε τρόπο και βίασε και άρπαξε και όλα τα έκαψε…
(Εν τω μεταξύ το λένε λες και μαζί με την προφητεία δεν ερχόταν το σκότος, ο θάνατος, οι Άλλοι, το Τέλος για όλους, αλλά η Μις Κόσμος, ένα τεράστιο στέμμα, το βασίλειο του Μπράβος, τρεις νέοι δράκοι, και ένα δικό του κάστρο με 50 ερωμένες, η καθεμία και με μία λύρα στο χέρι”, έλεος…δηλαδή ακόμα και πωρωμένος να ήταν για την προφητεία τι κέρδιζε για τον εαυτό του; Τι από όλα αυτά που λέει η προφητεία είναι για τη δόξα κάποιου και όχι για τη σωτηρία του Westeros μέσω αυτού;
Anyway προσπερνάω γιατί δεν κάνει sense.
Και το δεύτερο στρατόπεδο που λέει πως δεν ήταν η προφητεία που τον ώθησε στη Λυάννα, ήταν η Λυάννα και ο τρόπος που ένιωσε για εκείνη, που άνοιξαν το δρόμο για την προφητεία.
Είναι σαν να έχεις βρει την άκρη του νήματος για κάτι, να ξέρεις όμως πως αυτό δεν γίνεται (γιατί η Έλια δεν μπορούσε) και όταν γνωρίσεις κάποιον που σε εμπνέει να ξανά βρίσκεις στο πρόσωπο του το χαμένο νόημα. Απλώς το αναφέρω γιατί παρόλο που υπάρχει το concept της προφητείας εδώ, δεν σημαίνει πως εξαναγκαστικά την άρπαξε ή τη βίασε, σημαίνει πως την ερωτεύτηκε, πως τη θεώρησε ικανή να συνεχίσει μαζί της αυτό που είχε αρχίσει και πως εκείνη με το δυναμικό προφίλ της, τον ακολούθησε και τον υποστήριξε.
Quote:Προσωπικά, τείνω περισσότερο προς τη θεωρία της διάσωσης, όπου την αναλύω στο παρακάτω θρεντ. Πιστεύω όμως ότι έπαιξαν κι άλλοι παράγοντες ρόλο στην όλη υπόθεση της αρπαγής.
http://westeros.gr/forum/index.php/topic,10439.0.html
Την έχω ήδη διαβάσει, όμως το ένα δεν αποκλείει το άλλο, δεν αποκλείεται η Λυάννα (που την θεωρούσε τόσο σημαντική) να κινδύνευε από τη μούρλα του Άιρης. Ίσα-ίσα που ο συνδυασμός και των τριών παραγόντων 1) έρωτας 2) σχέδιο εκπλήρωσης προφητείας 3) άμεσος κίνδυνος ενεργοποιούν μία άμεση αναγκαιότητα εξαφάνισης, χωρίς επιστροφή κιόλας. Και πράγματι αν υπήρχαν και τα τρία, αλληλοκαλύπτονται.
Από αυτή τη θεωρία που παρέθεσες…
Quote:Με βάση όλα αυτά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Ραίγκαρ σχεδίαζε να θέσει ένα τέλος στην παρανοϊκή βασιλεία του πατέρα του αλλά ίσως κάτι πολύ επείγον να τον ανάγκασε να το αναβάλλει για λίγο. Αν ο Αίρυς λοιπόν είχε μάθει ότι η Λυάννα ήταν ο Ιππότης του Γελαστού Δέντρου, κι ακόμη χειρότερα αν είχε στείλει στρατό να την συλλάβει, τότε δεν κινδύνευε μόνο η ίδια αλλά και η ειρήνη του βασιλείου, καθώς η οργή του βασιλιά θα στρεφόταν ενάντια σε έναν ισχυρό οίκο όπως ήταν οι Σταρκ και αυτό θα οδηγούσε σε πόλεμο.
Μία ακόμα παρατήρηση με βάση τη θεωρία της προφητείας, σκόπευε να ενώσει τα βασίλεια και να απομακρύνει τον Άιρυς, όχι μόνο γιατί ο πατήρ ήταν μουρλός αλλά γιατί ο Rheager γνώριζε την αλήθεια για την έλευση των Άλλων και ήθελε να οδηγήσει τα πράγματα σε μία ενοποίηση για να είναι έτοιμοι για το μεγάλο ΜΠΑΜ. (όχι πως εδώ ήταν αναγκαία η προφητεία για να βάλει τα πράγματι σε μία σειρά, έφτανε ο Άιρυς από μόνος του), αλλά αναφέρεται ως such στη θεωρία.
Και πάλι να πω πως μου θυμίζει τον Τζον και τις προσπάθειες του να ενώσει τον κόσμο ενάντια σε όλη αυτή τη μιζέρια που τους δέρνει; Να το πω…