25-04-2016, 02:12 PM
(This post was last modified: 25-04-2016, 02:16 PM by SANDOR CLEGANE.)
Καθώς έβλεπα το 1ο επεισόδιο σήμερα μου 'ρθε στο νου πιο ισχυρά από κάθε άλλη φορά το ...
(το γράφω εδώ, για να μην το μπερδέψω με τα επίκαιρα και ήθελα να το τοποθετήσω ξεχωριστά - για νέο τόπικ , δεν το βλέπω, απλώς θα γράψω μια τοποθέτησή μου)
Βλέποντας λοιπόν σήμερα το 1ο συνειδητοποίησα , πιο καθαρά και πιο σίγουρα από κάθε άλλη φορά ότι ο Θύον ίσως είναι το πιο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας. Θα μου πείτε όλοι " Τζον" και δε διαφωνώ, το ίδιο λέω κι εγώ και μέσα μου και έξω μου αλλά ο Τζον έγινε ήρωας, όλες οι πράξεις του είναι ηρωικές, αν τον ρωτούσες πάλι το ίδιο θα έκανε κι ας πέθαινε, γιατί ήταν ήρωας σε όλα του ... ακόμη κι όταν πήγε αντίθετα στο ρεύμα...
Ο Θύον όμως είναι ένα πρόσωπο που κανένας μας δε θα ήθελε να είναι στη θέση του , πόσο μάλλον κι ίδιος. Είναι ένας ηρωικός αντιήρωας. Ούτε οι δικοί του τον θέλουν κι όταν αυτός παρασύρθηκε και θέλησε να ανεβεί στην "κορυφή" (άρχοντας του Γουίντερφελ) έκανε τη μια μ[member=2123][/member]...α πίσω απ' την άλλη κι αυτό γιατί η μοίρα του ήταν σαν ελληνική τραγωδία. Προδότης, Ρηκ, τα ενσωμάτωσε βαθιά μέσα του.
Τι μπορεί να τον κάνει να τα βγάλει, από μέσα του; Μα η συνειδητοποίηση του άχρηστου εαυτού του , να προσπαθήσει πέραν του εαυτού του, ας θυσιαστεί, δεν παίζει κανέναν ρόλο - ο εαυτός του για τον εαυτό του - φτάνει να δει λίγο το Δίκιο να "σηκώνει κεφάλι" , η Ελπίδα (όχι η δικιά του) , η Αγάπη (που θα δώσει ο ίδιος - με τις ενέργεις του - για να επιστραφεί με αποδοχή σε αυτόν - έτσι είναι η αγάπη, η ανιδιοτελής αγάπη ) κι ας ... πεθάνει .
(το γράφω εδώ, για να μην το μπερδέψω με τα επίκαιρα και ήθελα να το τοποθετήσω ξεχωριστά - για νέο τόπικ , δεν το βλέπω, απλώς θα γράψω μια τοποθέτησή μου)
Βλέποντας λοιπόν σήμερα το 1ο συνειδητοποίησα , πιο καθαρά και πιο σίγουρα από κάθε άλλη φορά ότι ο Θύον ίσως είναι το πιο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας. Θα μου πείτε όλοι " Τζον" και δε διαφωνώ, το ίδιο λέω κι εγώ και μέσα μου και έξω μου αλλά ο Τζον έγινε ήρωας, όλες οι πράξεις του είναι ηρωικές, αν τον ρωτούσες πάλι το ίδιο θα έκανε κι ας πέθαινε, γιατί ήταν ήρωας σε όλα του ... ακόμη κι όταν πήγε αντίθετα στο ρεύμα...
Ο Θύον όμως είναι ένα πρόσωπο που κανένας μας δε θα ήθελε να είναι στη θέση του , πόσο μάλλον κι ίδιος. Είναι ένας ηρωικός αντιήρωας. Ούτε οι δικοί του τον θέλουν κι όταν αυτός παρασύρθηκε και θέλησε να ανεβεί στην "κορυφή" (άρχοντας του Γουίντερφελ) έκανε τη μια μ[member=2123][/member]...α πίσω απ' την άλλη κι αυτό γιατί η μοίρα του ήταν σαν ελληνική τραγωδία. Προδότης, Ρηκ, τα ενσωμάτωσε βαθιά μέσα του.
Τι μπορεί να τον κάνει να τα βγάλει, από μέσα του; Μα η συνειδητοποίηση του άχρηστου εαυτού του , να προσπαθήσει πέραν του εαυτού του, ας θυσιαστεί, δεν παίζει κανέναν ρόλο - ο εαυτός του για τον εαυτό του - φτάνει να δει λίγο το Δίκιο να "σηκώνει κεφάλι" , η Ελπίδα (όχι η δικιά του) , η Αγάπη (που θα δώσει ο ίδιος - με τις ενέργεις του - για να επιστραφεί με αποδοχή σε αυτόν - έτσι είναι η αγάπη, η ανιδιοτελής αγάπη ) κι ας ... πεθάνει .
A hound will die for you
but never lie to you
but never lie to you