Χρυσός Λόχος – Ιστορικό Αφιέρωμα

[odykal]

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια ανάλυσης/παρουσίασης των ιστορικών (κυρίως) πληροφοριών που μας δίνουν τα βιβλία για τον περίφημο Χρυσό Λόχο (Golden Company). Παρότι πρόκειται για μια μισθοφορική οργάνωση που έρχεται σχετικά αργά στο προσκήνιο (περί το 4ο/5ο βιβλίο), οι απαρχές της και η ιστορία της την καθιστούν κατά τη γνώμη μου ως ένα αντικείμενο με το οποίο αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Η ανάλυση θα αρχίσει με την ίδρυση του Λόχου και θα φτάσει μέχρι και τα γεγονότα του 6ου βιβλίου, αλλά πρώτα απ' όλα, πριν από αυτό, θα προηγηθεί μια ιδιαίτερα εκτενής παρουσίαση της ζωής του ιδρυτή του Λόχου (μέχρι και την ίδρυση του), του περίφημου Aegor Rivers, για την καλύτερη κατανόηση όσων ακολουθήσουν.



Credit: http://liquidsouldesign.deviantart.com/a...-290268634

Βιογραφία Bittersteel

Πρώτα Χρόνια
Ο Aegor Rivers γεννήθηκε το 172 AC, περίπου 130 χρόνια πριν από τα “βασικά” γεγονότα των βιβλίων. Ήταν το πρώτο από τα νόθα παιδιά του Aegon IV, γνωστού και ως “ο Ανάξιος”, που είδε το φως του ήλιου ενώ ο Aegon είχε ήδη στεφθεί Βασιλιάς. Μητέρα του ήταν η Barba Bracken, η 5η (από χρονολογικής πλευράς πάντα) από τις περίφημες βασιλικές ερωμένες του Βασιλιά. Γεννήθηκε μόλις περίπου 14 μέρες προτού η ίδια η Βασιλίσσα του Aegon (Naerys) φέρει στον κόσμο δύο δίδυμα, ένα εκ των οποίων δεν επιβίωσε της γέννας. Η ίδια η Βασίλισσα έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο, και στο διάστημα αυτό ο Άρχοντας Bracken, ως Χέρι του Βασιλιά (τίτλος που μόλις πρόσφατα είχε αποκτήσει, λόγω της θέσης της κόρης στην αυλή), προσπάθησε, πάντα στο ενδεχόμενο που η Βασίλισσσα πεθάνει, να προωθήσει τα συμφέροντα του Οίκου του και να πείσει τον Βασιλιά να παντρευτεί την κόρη του. Το σχέδιο του, ωστόσο, απέτυχε, καθώς η Βασίλισσα τελικά ανέκαμψε. Άμεση συνέπεια του γεγονότος αυτού ήταν η απομάκρυνση των Bracken (και του Aegor φυσικά) από την πρωτεύουσα ύστερα από παρότρυνση του αδελφού (Aemon) και του διαδόχου (Daeron) του Βασιλιά. Στάλθηκαν πίσω στο Stonehedge (έδρα του οίκου Bracken). Ο Aegor παραμένει εκεί μέχρι το 184 AC, όταν και έπειτα από τον θάνατο του Aegon IV (ο οποίος νομιμοποίησε όλα τα νόθα παιδιά του στο νεκροκρέβατό του), o νέος Βασιλιάς, Daeron II, προσκάλεσε όλα τα Great Bastards (με αυτήν την ονομασία αποκαλείται το σύνολο των Daemon Blackyre, Aegor Rivers, Brynden Rivers, Shiera Seastar) στην αυλή του.

Όντας μισός Targaryen, πήρε από εκείνους τα χαρακτηριστικά μωβ μάτια τους, αλλά από την άλλη είχε μαύρα μαλλιά. Κρατούσε ένα κοντοκουρεμένο μούσι, ενώ η σωματοδομή του και το παρουσιαστικό του έφερναν έντονα στον νου την εικόνα ενός πολεμιστή. Ο Aegor πρώτα απ' όλα ήταν στρατιώτης, κάτι που απέδειξε με το παραπάνω σε όλη του τη ζωή.

Ο προσωπικός θυρεός του αποτελούνταν από ένα άλογο με φτερά (δράκου), το οποίο ξερνά φλόγες. Το άλογο προέρχεται από την πλευρά της μητέρας του, ενώ τα φτερά και οι φλόγες από την πλευρά του πατέρα του ή του αδερφού του.


Credit: http://liquidsouldesign.deviantart.com/a...-331186187

Χάρη στην παρουσία του στην βασιλική αυλή, κατάφερε να έρθει σε επαφή με πάρα πολλά άτομα και να δημιουργήσει ορισμένες σημαντικές σχέσεις. Δύο από αυτές τις σχέσεις είχαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του ως χαρακτήρας.

Πρώτα απ' όλα, ήταν η σχέση μίσους με τον μικρότερο ετεροθαλή αδερφό του Brynden Rivers. Ο Brynden αποτέλεσε παιδί του Aegon IV και της Melissa Blackwood (γεννημένος το 175 AC), η οποία υπήρξε η 6η ερωμενή του Βασιλιά, αντικαθιστώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την μητέρα του Aegor, Barba Bracken. Πέρα από την ιστορική αντιπαλότητα ανάμεσα σε Bracken και Blackwood (η οποία κάνει την εμφάνισή της ακόμα και στα “βασικά” βιβλία), το γεγονός αυτό θα πρέπει να προκάλεσε την περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στους δύο αυτούς Οίκους. Μπορεί να φανταστεί κανείς, επομένως, πως το περιβάλλον μέσα στο οποίο ο Aegor μεγάλωσε όντας παιδί είχε ως βασικό χαρακτηριστικό το ιδιαίτερο μίσος για τους Blackwood και την μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε για εκείνους στο διάστημα που η Βασίλισσα του Aegon, Naerys, βρισκόταν πολύ κοντά στον θάνατο. Κατά συνέπεια, δεν θα πρέπει να προκαλεί καθόλου έκπληξη πως ένα από τα βασικά σημεία του χαρακτήρα του Aegor αποτελούσε η “πικρότητα” και ο θυμός που έβγαζε σε ολόκληρη τη ζωή του, με αποτέλεσμα να αποκτήσει το προσωνύμιο “Bittersteel”. Ο Μάρτιν, συγκεκριμένα, έχει αναφέρει για τον Aegor τα εξής:

“...Και θυμωμένος. Κανένα χαμόγελο εδώ. Ο Bittersteel ήταν νευριασμένος σε ολόκληρη τη ζωή του, και έτρεφε ένα ιδιαίτερο μίσος για το Ματωμένο Κοράκι και τη μητέρα του, η οποία είχε αντικαταστήσει τη δική του μητέρα ως αγαπημένη ερωμένη του Βασιλιά.”

πηγή: http://www.westeros.org/Citadel/SSM/Entry/The_Great_Bastards/



Ένα ακόμη σημείο που ενέτεινε το μίσος ανάμεσα στους Aegor και Brynden ήταν διαμάχη τους για την μικρότερη ετεροθαλή αδερφή τους, Shiera Seastar. Και οι δύο την ποθούσαν, αλλά τελικά εκείνη διάλεξε τον δεύτερο από τους δύο, γεγονός που λογικά θα προκάλεσε την οργή του Aegor.


Η άλλη, δεύτερη, σημαντική σχέση που δημιούργησε στην αυλή ήταν εκείνη με τον επίσης ετεροθαλή αδερφό του Daemon Waters (αρχικά Waters, αλλά στη συνέχεια Blackfyre). Ο Daemon αποτέλεσε παιδί του Aegon IV με την ξαδέρφη του Daena Targaryen. Παρότι γεννήθηκε το 170 AC, η ταυτότητα του πατέρα του παρέμεινε κρυφή μέχρι και το 182 AC, όταν και ο Aegon τον αναγνώρισε ως νόθο γιο του. Τα δύο αυτά παιδιά συνδέθηκαν, και ανέπτυξαν μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Έτσι, όταν ήρθε η 1η Επανάσταση των Blackfyre, ο Aegor υποστήριξε τον Daemon, σε αντίθεση με τον Brynden, ο οποίος υποστήριξε τον Targaryen Βασιλιά Daeron II. Κατά το TWOIAF μάλιστα, ο Bittersteel είχε αποφασιστική συμβολή στην έναρξη της επανάστασης, καθώς ήταν εκείνος που παρότρυνε συνεχώς τον Daemon να “κυνηγήσει” το δικαίωμά του στον θρόνο, ειδικά αφότου παντρεύτηκε την κόρη του Daemon, Calla Blackfyre.

“Μπορεί να ήταν πικρό το ατσάλι του, αλλά χειρότερη ήταν η γλώσσα του. Πότιζε με δηλητήριο τα αυτιά του Daemon, και μαζί του ήρθαν οι φωνές άλλων ιπποτών και αρχόντων με παράπονα”

TWOIAF, The Targaryen Kings: Daeron II.

1η Επανάσταση Blackfyre (196 AC)
Όπως αναφέρεται και παραπάνω, στον απόηχο της έναρξης του εμφυλίου μεταξύ Targaryen και Blackfyre, ο Aegor πήρε το μέρος του Daemon. Η πλειοψηφία των υποστηρικτών των Blackfyre προερχόταν από την Μεγάλη Πεδιάδα, ενώ ορισμένα από τα ονόματα των Οίκων που υποστήριξαν ανοιχτά τους Blackfyre είναι τα εξής: Peake, Strickland, Yronwood, Sunderland, Costayne.
Πολλές μάχες ακολούθησαν την έναρξη του πολέμου σε διάφορες περιοχές του Βασιλείου. Η αποφασιστική, ωστόσο, μάχη δόθηκε σε μία τοποθεσία που αργότερα έμελλε να ονομαστεί Κόκκινο Λιβάδι, ακριβώς λόγω της ιδιαίτερα αιματηρής μάχης που διεξήχθει εκεί. Ο Bittersteel ήταν επικεφαλής της δεξίας πτέρυγας του στρατού του Daemon.


Credit: Jose Daniel Cabrera Pena - TWOIAF

Στο χάος της μάχης, ο Daemon έπεσε νεκρός από τα βέλη μιας ομάδας τοξοτών (Raven's Teeth) υπό την ηγεσία του Ματωμένου Κορακιού. Την ίδια τύχη είχαν και δύο από τους επτά γιους του. Ο θάνατος του Daemon ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση της μάχης, καθώς στην είδηση του θανάτου του οι επαναστάτες τράπηκαν σε φυγή. Βλέποντας πράγματα να γίνονται απελπιστικά για τους επαναστάτες, ο Bittersteel πήρε στα χέρια του την κατάσταση, κατορθώνοντας να σταματήσει την υποχώρηση, να ανασυντάξει τον στρατό του Daemon, και να τον στρέψει εκ νέου εναντίον των βασιλικών στρατευμάτων. Ο ίδιος είχε μια ιδιαίτερα σκληρή μονομαχία με τον Bloodraven, καταφέρνοντας να του “πάρει” το ένα από τα δύο του μάτια. Παρόλα αυτά, καμία από τις παραπάνω πράξεις του Bittersteel δεν στάθηκε ικανή να οδηγήσει τους υποστηρικτές των Blackfyre στη νίκη, καθώς την κρίσιμη στιγμή, ο μεγαλύτερος γιος του Daeron II, Baelor, χτύπησε τους επαναστάτες στα νώτα, καταρθώνοντας να διασπάσει τις γραμμές τους. Ο μικρότερος αδερφός του Baelor, Maekar, έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, συντρίβοντας τις αντίπαλες δυνάμεις που βρίσκονταν ανάμεσα σε εκείνον και τον αδερφό του.

Ο θάνατος του Daemon σήμανε στην ουσία και το τέλος της επανάστασης των Blackfyre. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι πέντε εκ των υπόλοιπων γιων του Daemon, και προπάντων ο Bittersteel, είχαν καταφέρει να διαφύγουν στο Essos, σήμαινε πως οι προσπάθειες των Blackfyre να πάρουν τον θρόνο δεν είχαν τελειώσει εδώ. Πράγματι, η ιστορία έδειξε πως η πρώτη αυτή αποτυχημένη επανάσταση ήταν μόνο η αρχή όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν τις επόμενες δεκαετίες.

Εξορία στο Έσσος
Ύστερα από την αποτυχημένη επανάσταση, ο Aegor και οι εναπομείναντες γιοι του Daemon κατέφυγαν στο Tyrosh, όπου οι Blackfyre είχαν οικογενειακούς δεσμούς λόγω του γάμου του Daemon με την κόρη του Άρχοντα του Tyrosh (ο γάμος είχε ολοκληρωθεί το 184 AC, και κατά συνέπεια δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, αν ήταν ο ίδιος Άρχοντας που είχε τον έλεγχο της πόλης έπειτα από 12 περίπου χρόνια, αλλά οι δεσμοί φαίνεται πως εξακολουθούσαν να υπάρχουν). Μαζί με εκείνους διέφυγαν και όσοι άρχοντες και ιππότες είχαν υποστηρίξει τον Daemon κατά τη διάρκεια της επανάστασης και δεν ήταν πρόθυμοι να δηλώσουν υποταγή στον Targaryen βασιλέα. Προτιμούσαν να ζήσουν ως εξόριστοι σε ξένο τόπο, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα καταφέρουν να επιστρέψουν και να διεκδικήσουν τον θρόνο. Τις ίδιες ελπίδες έτρεφε και ο Bittersteel, ο οποίος είχε μάλιστα καταφέρει να διασώσει το προγονικό σπαθί των Ταργκάρυεν, Blackfyre, (το οποίο βρισκόταν στην κατοχή του Daemon κατά τη διάρκεια της Μάχης του Κόκκινου Λιβαδιού) και να το πάρει μαζί του στην εξορία. Για ένα διάστημα, μάλιστα, όσο βρισκόταν στην εξορία, ο ίδιος υπηρέτησε στους “Δευτερότοκους” (Second Sons).

Ρόλος στη 2η Επανάσταση των Blackfyre (211 AC)
Η 2η Επανάσταση των Blackfyre είναι (ή μήπως ήταν μέχρι την έκδοση του 5ου βιβλίου η μόνη επανάσταση των Blackfyre που έχουμε την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε από πρώτο χέρι. Παρόλα αυτά, δύσκολα θα την χαρακτήριζε κάποιος επανάσταση με την κανονική έννοια όρου. Όποιος επιθυμεί να διαβάσει με λεπτομέρεια τα γεγονότα της επανάστασης αυτής μπορεί να το κάνει εδώ:

http://wiki.westeros.gr/index.php?title=...F%8A%CF%81

http://awoiaf.westeros.org/index.php/Sec..._Rebellion

Αυτό που έχει σημασία από πλευράς του Bittersteel, είναι ότι δεν έδωσε ποτέ την παραμικρή υποστήριξη στον Daemon II Blackfyre, διατηρώντας μάλιστα στην κατοχή του το σπαθί Blackfyre και μην αφήνοντας τον Daemon να το πάρει μαζί του στην προσπάθειά του να διεκδικήσει το στέμμα. Παρότι έχουν προταθεί διάφοροι λόγοι προς εξήγηση της μη στήριξης του Aegor Rivers στον Daemon, το ερώτημα ακόμα παραμένει. Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός πως ο Bittersteel δεν έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον Daemon λόγω του αντίθετου χαρακτήρα του από εκείνον του πατέρα του. Ο Rivers ήταν πάνω απ' όλα πολεμιστής, και βλέποντας πως ο Daemon δεν είχε “κληρονομήσει” εκείνα τα χαρακτηριστικά που έδιναν στον πατέρα του τη δυνατότητα να “προσελκύει” υποστηρικτές (δηλαδή τις σωματικές και πολεμικές του αρετές), πιθανόν να δίστασε. Ίσως, πάλι, να μην πείστηκε από το σχέδιο που είχαν καταστρώσει οι συνομώτες, πράγμα που δεν είναι διόλου απίθανο αν αναλογιστεί κανείς το σχέδιο αυτό και την τελική κατάληξή του. Εν πάσει περιπτώσει, ο Bittersteel αρνήθηκε να δώσει την υποστήριξή του και η επανάσταση απέτυχε παταγωδώς. Το χειρότερο, ωστόσο, για τους Blackfyre είναι πως το τότε Χέρι του Βασιλιά Brynden Rivers δεν εκτέλεσε τον αιχμάλωτο Daemon II, αλλά τον κράτησε ως όμηρο, εμποδίζοντας έτσι την στέψη ενός εκ των μικρότερων παιδιών του Daemon I.

“...αλλά ο Daemon έχει τέσσερις νεότερους αδερφόυς, και αδερφές επίσης. Αν είμαι τόσο ανόητος ώστε να αφαιρέσω το όμορφο κεφάλι του, η μητέρα θα θρηνήσει, οι φίλοι του θα με καταραστούν ως συγγενοκτόνο, και ο Bittersteel θα στέψει τον αδερφό του Haegon. Νεκρός, ο νεαρός Daemon είναι ήρωας. Ζωντανός, αποτελεί ένα εμπόδιο στο δρόμο του ετεροθαλή αδερφού μου. Πολύ δύσκολα μπορεί να στέψει έναν τρίτο Blackfyre βασιλέα ενόσω ο δεύτερος παραμένει τόσο άβολα ζωντανός.”

The Mystery Knight

Κάπου εδώ η ιστορία της ζωής του Bittersteel έξω από τον Χρυσό Λόχο τελειώνει, καθώς τον αμέσο επόμενο χρόνο ύστερα από την 2η Επανάσταση των Blackfyre ιδρύει την διάσημη αυτή οργάνωση. Κατά συνέπεια, όλα τα γεγονότα της ζωής του που ακολουθούν έχουν συμπεριληφθεί στην παρουσίαση του Χρυσού Λόχου.

Για οποιονδήποτε που θα ήθελε να ρίξει μια παραπάνω ματιά στα γεγονότα της ζωής του Bittersteel, πέρα από τις όποιες πληροφορίες δίνει το wiki, υπάρχει και το εξαιρετικό επεισόδιο του Westeros History, για όποιους φυσικά έχουν την δυνατότητα να το παρακολουθήσουν στα αγγλικά.

https://www.youtube.com/watch?v=7IyZi47RyM4


Ίδρυση του Χρυσού Λόχου (212 AC)


                                    "Beneath the gold, the bitter steel"
Credit: http://urukkisaki.com/

“Ο νάνος το συλλογίστηκε αυτό. Ο Χρυσός Λόχος είχε τη φήμη του καλύτερου στρατού μισθοφόρων και είχε ιδρυθεί έναν αιώνα πριν από τον Μπίττερστηλ, έναν μπάσταρδο γιο του Αίγκον του Ανάξιου. Όταν ένας άλλος από τους Σπουδαίους Μπάσταρδους του Αίγκον προσπάθησε να πάρει το Σιδερένιο Θρόνο από το νόμιμο ετεροθαλή αδερφό του, ο Μπίττερστηλ είχε ακολουθήσει τους επαναστάτες. Όμως ο Ντέιμον Μπλάκφαϊρ είχε χαθεί στο Κόκκινο Λιβάδι και μαζί του και η επανάστασή του. Όσοι ακόλουθοι του Μαύρου Δράκου επέζησαν της μάχης και αρνήθηκαν να γονατίσουν διέφυγαν στην άλλη άκρη της Στενής Θάλασσας και ανάμεσά τους ήταν οι μικρότεροι γιοι του Ντέιμον, ο Μπίττερστηλ και εκατοντάδες άρχοντες και ιππότες, που πολύ σύντομα αναγκάστηκαν να πουλούν το σπαθί τους για να φάνε. Κάποιοι ενώθηκαν με το Σκισμένο Λάβαρο, κάποιοι με τους Δευτερότοκους, κάποιοι με τους Πιστούς της Κόρης. Ο Μπίττερστηλ είδε τη δύναμη του Οίκου των Μπλάκφαϊρ να σκορπίζεται στους τέσσερις ανέμους, κι έτσι, ίδρυσε το Χρυσό Λόχο για να ενώσει τους εξόριστους.”

Χορός των Δράκων - Tyrion II

Το απόσπασμα αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα όλων των βιβλίων αναφορικά με τον Χρυσό Λόχο καθώς σε αυτό περιέχεται ο λόγος/σκοπός της ίδρυσης οργάνωσης από τον Bittersteel. Αν και το timeline που δίνεται εδώ δεν είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρο, από το TWOIAF μαθαίνουμε πως έτος ίδρυσης του Λόχου είναι το 212 AC, ένας χρόνος δηλαδή έπειτα από την 2η επανάσταση των Blackfyre. Η στιγμή, επομένως, της ίδρυσης της οργάνωσης δεν είναι καθόλου τυχαία. Μία δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια των Blackfyre να πάρουν τον θρόνο, ειδικά με τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα σε αυτήν, φαίνεται πολύ πιθανό να έριξε το ηθικό και να κλόνισε την πίστη των εξόριστων εκείνων που είχαν καταφύγει στο Έσσος περίπου 15 χρόνια νωρίτερα. Σιγά-σιγά, οι ελπίδες τους για μια επιτυχημένη εισβολή άρχισαν να σβήνουν, με συνέπεια την σταδιακή ενσωμάτωσή τους σε μισθοφορικές οργανώσεις. Οι υπάρχουσες δυνάμεις των Blackfyre στο Έσσος, επομένως, συρρικνώνονταν, ώσπου ο Bittersteel αποφάσισε να αναλάβει δράση με την ίδρυση του Χρυσού Λόχου. Ο σκοπός, δηλαδή, της ίδρυσης του Χρυσού Λόχου ήταν η ύπαρξη μιας σταθερής στρατιωτικής δύναμης πιστής στους Blackfyre, πάνω στην οποία θα μπορούσαν να βασιστούν ώστε να εισβάλλουν στο Γουέστερος στο μέλλον. Από αυτό ακριβώς το γεγονός προκύπτει και η μοναδικότητα της οργάνωσης αυτής. Ο Χρυσός Λόχος δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε μισθοφορική οργάνωση. Πέρα από τις τυπικές υποχρεώσεις της ως μισθοφορική οργάνωση, είχε (και έχει ακόμη) ξεκάθαρο πολιτικό σκοπό, όπως αποδείχθηκε περίτρανα στην ιστορία του Γουέστερος και Έσσος. Εξ ου και το “«Κάποια συμβόλαια γράφονται με μελάνι, κάποια με αίμα.” του Illyrio.

Από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα, ο Χρυσός Λόχος έχει συμμετάσχει σε όσες επαναστάσεις Blackfyre ήταν δυνατόν (3).

3η Επανάσταση Blackfyre (219 AC)
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο Bittersteel προτίμησε να μην δώσει την στήριξη του στον Daemon II Blackfyre κατά την 2η επανάσταση των Blackfyre. Αντιθέτως, υποστήριξε την αξίωση του μεγαλύτερου εν ζωή γιου του Daemon I Blackfyre, Haegon I, λίγα χρόνια αργότερα. Ο Χρυσός Λόχος αποτέλεσε αυτή τη φορά βασικό στοιχείο της εξέγερσης. Οι επαναστάτες εισέβαλαν στο Γουέστερος υπό την ηγεσία των Bittersteel και Haegon, αλλά αποκρούστηκαν χάρη στην σημαντική συμβολή του Πρίγκιπα Maekar. Στο αποκορύφωμα της μάχης, οι δύο παλαιοί εχθροί και μισητοί αντίπαλοι, Brynden και Aegor Rivers, βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωποι σε μονομαχία, χωρίς, ωστόσο, κάποιος από τους δύο να επιφέρει κάποιο καθοριστικό πλήγμα στον αντίπαλό του. Το τέλος της μάχης σημαδεύτηκε από τον “άτιμο” και “ύπουλο” θάνατο του Haegon Blackfyre, καθώς ο ίδιος είχε προηγουμένως δώσει το σπαθί του και είχε παραδοθεί.
Αντιθέτως, ο Bittersteel πιάστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην πρωτεύσουσα. Παρά τις πιέσεις του Ματωμένου Κορακιού και του Πρίγκιπα Aerion, οι οποίοι παρότρυναν τον Βασιλιά Aerys I να τον εκτελέσει αμέσως, εκείνος προτίμησε να δείξει έλεος και επέλεξε να τον στείλει στο Τείχος για να υπηρετήσει στη Νυχτερινή Φρουρά. Ο Aegor, όμως, είχε ακόμη φίλους στην πρωτεύουσα από τα χρόνια του εκεί, οι οποίοι μετέφεραν την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη στους υποστηρικτές του απέναντι από την Στενή Θάλασσα. Το πλοίο που μετέφερε τον Bittersteel στο  Ανατολικό Παρατηρητήριο δέχτηκε επίθεση και κυριεύτηκε, με αποτέλεσμα εκείνος να καταφέρει να αποδράσει. Επέστρεψε στο Tyrosh, όπου και συνέχισε να δολοπλοκεί εναντίον του Σιδερένιου Θρόνου, στέφοντας τον μεγαλύτερο γιο του Haegon I Blackfyre, Daemon III. Παρόλα αυτά, θα περνούσε μία τουλάχιστον δεκαετία προτού οι Aegor Rivers και Χρυσός Λόχος έκαναν την επόμενη κίνησή τους εναντίον του Γουέστερος.

4η Επανάσταση Blackfyre (236AC)
Το 233 AC, έπειτα από τον ξαφνικό θάνατο του Βασιλιά Maekar I, το τότε Χέρι του Βασιλιά Brynden Rivers κάλεσε το Μεγάλο Συμβούλιο (το 3ο στην ιστορία του Γουέστερος) ώστε να ξεκαθαριστεί το ζήτημα της διαδοχής. Ανάμεσα στους υπόλοιπους Targaryen υποψηφίους, έκανε την εμφάνισή του και ένας Blackfyre υποψήφιος. Ο Aenys Blackfyre, 5ος γιος του Daemon I, ζήτησε από το Χέρι του Βασιλιά την άδεια να παρευρεθεί στο Συμβούλιο και να προωθήσει την αξίωση του στον θρόνο με ειρηνικά μέσα. Το Ματωμένο Κοράκι του εγγυήθηκε ασφαλή μετάβαση/παραμονή στο King's Landing, αλλά με το που πάτησε ο Blackfyre το πόδι του στην πρωτεύουσα έδωσε διαταγή να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν, αθετώντας τον λόγο του και παραβιάζοντας το δικαίωμα της φιλοξενίας κατ' αυτόν τον τρόπο.
Η νέα αυτή εξέλιξη προκάλεσε την οργή των εξόριστων πέρα από τη Στενή Θάλασσα και σκλήρυνε τη στάση τους απέναντι στους Targaryen, αντίθετα απ' ότι περίμενε το Ματωμένο Κοράκι. Ο Daemon III Blackfyre, υποστηριζόμενος από τον Bittersteel και τον Χρυσό Λόχο, αποφάσισε να διασχίσει την θάλασσα τρία χρόνια αργότερα, στο τέλος ενός σκληρού και δύσκολου 6ετή χειμώνα, ελπίζοντας να πιάσει τα 7 Βασίλεια απροετοίμαστα.

Η απόβαση έγινε στον Γάντζο του Μάσσεϋ (Massey's Hook), μία χερσόνησο στα ανατολικά του King's Landing. Παρόλα αυτά, η εισβολή δεν βρήκε την απαραίτητη υποστήριξη που χρειαζόταν στο Γουέστερος για να μπορέσει να έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Στη Μάχη της Γέφυρας του Αργοποτάμου (Battle of the Wendwater Bridge), ο Χρυσός Λόχος ηττήθηκε, ενώ ο Ser Duncan o Ψηλός της Βασιλικής Φρουράς κατόρθωσε να σκοτώσει τον Daemon III Blackfyre. Ο Bittersteel από την άλλη, κατάφερε για ακόμα μία φορά να δραπετεύσει και πέρασε εκ νέου στην άλλη πλευρά της Στενής Θάλασσας.

Θάνατος Bittersteel (241 AC)
Η 4η επανάσταση των Blackfyre έμελλε να ήταν η τελευταία φορά που ο Bittersteel θα προσπαθούσε να κερδίσει τον θρόνο για τους Blackfyre. Οι Blackfyre είχαν μόλις υποστεί μια συντριπτική ήττα και θα χρειαζόταν αρκετός μέχρις ότου οι εξόριστοι θα ήταν σε θέση για κάποια εισβολή στο Γουέστερος, αλλά τα χρόνια για εκείνον είχαν πια περάσει . Σε ηλικία 69 ετών άφησε την τελευταία του πνοή στα Αμφισβητούμενα Εδάφη (Disputed Lands), πολεμώντας σε έναν από τους δεκάδες πολέμους ανάμεσα στο Myr και το Tyrosh. Από τις τελευταίες του στιγμές προέρχεται και μία από τις διασημότερες ιστορίες σχετικά με τον Χρυσό Λόχο [και τους Blackfyre].

“Στο νεκροκρέβατό του, ο Σερ Αίγκορ Ρίβερς είχε δώσει την περίφημη διαταγή να βράσουν το κρανίο του για να φύγει η σάρκα, να το βουτήξουν σε χρυσάφι και να το κουβαλήσουν μαζί τους όταν διέσχιζαν τη θάλασσα για να ξαναπάρουν το Γουέστερος.”

Χορός των Δράκων - Jon Connington I

Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει και πάλι τον πολιτικό σκοπό για τον οποίο ο Χρυσός Λόχος δημιουργήθηκε, κάτι που ο Bittersteel θέλησε να υπενθυμίσει στους επόμενους διοικητές του Λόχου μετά τον θάνατό του, ώστε να διασφαλίσει πως ο Χρυσός Λόχος δεν θα καταλήξει μια απλή και συνηθισμένη μισθοφορική οργάνωση, αλλά θα παραμείνει μια πηγή στρατιωτών πιστή στους Blackfyre.

5η Επανάσταση Blackfyre (Ο Πόλεμος των Βασιλέων της Δεκάρας – 260 AC)
Πρελούδιο


Credit: http://awoiaf.westeros.org

[Τα Αμφισβητούμενα Εδάφη. Πρόκειται για τα εδάφη ανάμεσα στις πόλεις Tyrosh, Myr και Lys, τα οποία έχουν αποτελέσει την τοποθεσία διεξαγωγής αλλεπάλληλων πολέμων μεταξύ των παραπάνω πόλεων. Η μεγάλη πλειοψηφία των μισθοφορικών οργανώσεων συχνάζει σε αυτά τα εδάφη καθώς “τρέφεται” από τους συνεχείς πολέμους στην περιοχή.]

Η 5η και τελευταία προσπάθεια των Blackfyre να πάρουν τα 7 Βασίλεια έγινε περίπου 40 χρόνια πριν τα γεγονότα των “βασικών” βιβλίων. Η πολεμική αυτή σύρραξη έμεινε γνωστή στην ιστορία και ως “Ο Πόλεμος των Βασιλέων της Δεκάρας”.

Στα τέλη της δεκαετίας του 250 AC, μια ομάδα φιλόδοξων και αδίστακτων πειρατών, εμπόρων, εξόριστων και μισθοφόρων από τις Ελεύθερες Πόλεις συμμάχησαν και σχημάτισαν την περίφημη “Συντροφιά των Εννέα” (Band of Nine – αναρωτιέμαι κατά πόσο όνομα προέρχεται από τους “Nine” του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών). Η ένωση αυτή εγγυούταν την αλληλοβοήθεια ανάμεσα στα μέλη της, με απώτερο στόχο την δημιουργία βασιλείων για το καθένα από αυτά. Χάρη στο TWOIAF, έχουμε τα ονόματα τους:

The Old Mother, μία βασίλισσα-πειρατής
Samaro Saan, The Last Valyrian, ένας διαβόητος πειρατής από το Lys
Xhobar Qhoqua, The Ebon Prince, ένας εξόριστος πρίγκιπας από τα Νησιά του Θέρους (Summer Isles), ο οποίος είχε ιδρύσει τη δική του μισθοφορική οργάνωση στα Αμφισβητούμενα Εδάφη
Liomond Lashare, The Lord of Battles, ένας γνωστός αρχηγός μισθοφόρων
Spotted Tom the Butcher, ένας Westerosi αρχηγός μισθοφόρων
Ser Derrick Fossoway, The Bad Apple, ένας εξόριστος ιππότης από το Γουέστερος, με ιδιαίτερα κακή φήμη
Nine Eyes, Αρχηγός των Jolly Fellows, μιας ομάδας κουρσάρων
Alequo Adarys, the Silvertongue, ένας πλούσιος και φιλόδοξος Tyroshi έμπορος
Maelys Blackfyre, the Monstrous, ο αρχηγός του Χρυσού Λόχου

[Δυο λόγια τον Maelys Blackfyre: λόγω έλλειψης πληροφοριών, δεν γνωρίζουμε σε τι βαθμό είχε συγγένεια με τους υπόλοιπους Blackfyre. Μέχρι και σήμερα, πάντως, θεωρείται ο τελευταίος γνωστός απόγονος του Daemon I Blackfyre. Ονομάστηκε “Τερατώδης”, καθώς υποτίθεται πως καταβρόχθισε τον δίδυμο αδερφό του μέσα στη μήτρα της μητέρας του, γεγονός που επαληθεύτεται αν κρίνουμε από το δεύτερο κεφάλι που προεξείχε δίπλα από το δικό του. Σκότωσε με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο τον ξάδερφό του Daemon Blackfyre (δεν γνωρίζουμε ούτε το δικό του βαθμό συγγένειας σε σχέση με τους υπόλοιπους Blackfyre, πλην του ό,τι ήταν ξάδερφος του Maelys) στη διαμάχη τους για το ποιος θα αναλάβει την ηγεσία του Χρυσού Λόχου.]

Όταν τα νέα της δημιουργίας της Συντροφιάς των Εννιά έφτασαν στο Γουέστερος, ο Πρίγκιπας Duncan Targaryen ξεστόμισε την παρακάτω διάσημη φράση:

“τα στέμματα πωλούνταν εννιά για μια δεκάρα”

TWOIAF - The Targaryen Kings: Aegon V

Από τότε, χάρη σε αυτό το περιστατικό, η Συντροφιά των Εννιά αποκαλείται ως “οι Βασιλείς της Δεκάρας” στο Γουέστερος.

Πόλεμος
Η πλειοψηφία δεν πίστευε πως οι Βασιλείς της Δεκάρας αποτελούσαν απειλή για το Γουέστερος, εκτιμώντας πως οι Ελεύθερες Πόλεις θα έβαζαν ένα γρήγορο τέλος στις όποιες φιλοδοξίες τους. Παρόλα αυτά διαψεύστηκαν, καθώς η Συντροφιά κατάφερε να λεηλατήσει το Tyrosh, εγκαθιστώντας τον Alequo Adarys ως ηγεμόνα της πόλης. Στη συνέχεια, κοίταξαν προς την άλλη πλευρά της θάλασσας. Έθεσαν υπό την κυριαρχία τους τα Stepstones, μια αλυσίδα μικρών νησιών στα νότια της Στενής Θάλασσας (ακριβώς απέναντι από το Ντορν), προετοιμάζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο μια εισβολή στα 7 Βασίλεια.
Ο τότε Βασιλιάς, Jahaerys II, έκρινε πως έπρεπε να δράσει γρήγορα και αποφασιστικά, προτού η Συντροφιά καταφέρει και εισβάλει στο Γουέστερος. Έτσι, αποφάσισε να φέρει τον πόλεμο σε εκείνους, συγκεντρώνοντας ένα αρκετά μεγάλο στράτευμα από διάφορες περιοχές του Βασιλείου και μεταφέροντάς το, μέσω του στόλου των Greyjoy, στα Stepstones. Οι μάχες στα μικρά αυτά νησιά ήταν ιδιαίτερα σκληρές, με αποτέλεσμα και οι δύο πλευρές να έχουν σημαντικές απώλειες. Μία από αυτές ήταν και ο θάνατος του Άρχοντα Ormund Baratheon, ο οποίος ως Χέρι του Βασιλιά είχε αναλάβει την αρχηγία των στρατευμάτων. Μετά τον θάνατό του, αντικαταστάθηκε στον ρόλο αυτό από τον Gerold Hightower της Βασιλικής φρουράς.


Ser Barristan Selmy - Maelys the Monstrous
Credit: Jose Daniel Cabrera Pena – TWOIAF

Η κατάσταση παρέμενε ασαφής, μέχρις ότου ο νεαρός, τότε ιππότης, Barristan Selmy κατάφερε να διεισδύσει στις γραμμές του Χρυσού Λόχου στο χάος της μάχης και να σκοτώσει τον Maelys σε μονομαχία. Ο θάνατος του διοικητή του Χρυσού Λόχου ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του πολέμου, καθώς τα υπόλοιπα 8 μέλη της Συντροφιάς, μην έχοντας οι ίδιοι κάποιο ενδιαφέρον για το Γουέστερος, αποτραβήχτηκαν στις περιοχές τους πέρα από τη Στενή Θάλασσα. Η ένωσή τους θα διαλυόταν ολοκληρωτικά λίγους μήνες αργότερα.

Από τον Πόλεμο των Βασιλέων της Δεκάρας μέχρι και σήμερα
Έπειτα από τα γεγονότα του Πολέμου των Βασιλέων της Δεκάρας, ο Χρυσός Λόχος αποτραβιέται και πάλι στο Έσσος, όπου και για ένα μεγάλο διάστημα χάνονται τα ίχνη του καθώς δεν έχουμε παρά ελάχιστες πληροφορίες για την περίοδο που μεσολαβεί ανάμεσα στο 260 AC και το 297 AC, όπου και αρχίζουν τα “βασικά” βιβλία. Αυτό είναι σίγουρο, πάντως, είναι πως για πρώτη φορά ύστερα από την ίδρυσή του, την αρχηγία του Λόχου την αναλαμβάνει άτομο που δεν ανήκει στον Οίκο Blackfyre (πλην του Bittersteel προφανώς), κάτι που μαθαίνουμε από το TWOIAF.
Ένα από τα λίγα πράγματα που ξέρουμε για αυτή την περίοδου είναι το γεγονός πως ο Jon Connington υπηρέτησε για 5 περίπου χρόνια στον Λόχο έπειτα από την εξορία του στο Έσσος το 283 (δηλαδή μέχρι το 288-9). Από εκείνον μαθαίνουμε πως για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα μέχρι το 296, αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Myles Toyne (πιθανόν από τότε που ο Connington εντάχθηκε στην οργάνωση), εξόριστος καταγόμενος κι εκείνος από ευγενή Οίκο του Γουέστερος, ο οποίος, ωστόσο, έχει αυτή τη στιγμή εκλείψει (περισσότερα για αυτό παρακάτω).

Χαρακτηριστικά Χρυσού Λόχου
Πολιτικός σκοπός – Μέλη της Οργάνωσης
Ένα από τα πρώτα πράγματα που συνειδητοποιεί κάποιος όταν διαβάζει για τον Χρυσό Λόχο είναι ότι δεν πρόκειται για μια τυχαία μισθοφορική οργάνωση. Η μοναδικότητά της στηρίζεται κατά βάσιν στο γεγονός πως αν και το “περίβλημά” της είναι Essosi, ο πυρήνας της είναι κατά κύριο λόγο Westerosi, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τον σκοπό της ίδρυσής του Λόχου. Όπως έχει τονιστεί παράπανω αρκετές φορές, ο Χρυσός Λόχος δημιουργήθηκε ώστε να υπάρχει μια σταθερή στρατιωτική δύναμη πιστή στους Blackfyre, πάνω στην οποία θα βασιστούν εκείνοι για να καταλάβουν το Γουέστερος.
Αυτό ακριβώς εξηγεί επίσης και την σύσταση του Λόχου. Πέρα από τους Essosi ντόπιους αλλά και τους τυχοδιώκτες από διάφορα εξωτικά μέρη που θα θέλησαν να ενταχθούν στην οργάνωση όταν εκείνη πρωτοδημιουργήθηκε (και εκείνους που εντάχθηκαν στο μέλλον), ένα μεγάλο μέρος του Λόχου αποτελείται από εξόριστους και γιους εξόριστων, οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό του Μαύρου Δράκου κατά την πρώτη επανάσταση των Blackfyre.

“...Από τότε μέχρι τώρα, οι άντρες του Χρυσού Λόχου είχαν ζήσει και είχαν πεθάνει στις Αμφισβητούμενες Περιοχές, πολεμώντας για το Μυρ ή το Λυς ή το Τάϊρος στους άσκοπους μικρούς τους πολέμους, ονειρευόμενοι τη γη που είχαν χάσει οι πατέρες τους. Ήταν εξόριστοι και γιοι εξόριστων, απόβλητοι που λαχταρούσαν συγχώρεση ... μα παρ' όλα αυτά τρομεροί πολεμιστές.”

Χορός των Δράκων - Tyrion II

Ο Harry Strickland, για παράδειγμα, ο τωρινός διοικητής του Χρυσού Λόχου (και πρώην ταμίας), έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει ολοκληρωτικά στο Έσσος, ακολουθώντας το παράδεγμα του πατέρα του και ο παππού του, αφού ο προπάππους του έχασε τα εδάφη του στο Γουέστερος υποστηρίζοντας τον Daemon I Blackfyre κατά την πρώτη επανάσταση των Blackfyre.

Φυσικά, δεν προέρχονται όλοι οι εξόριστοι από την πρώτη εκείνη αποτυχημένη επανάσταση του Daemon. Παράδειγμα σε αυτή την κατηγορία μπορεί να αποτελέσει ο μέχρι πρότινος διοικητής του Χρυσού Λόχου, Myles Toyne, γνωστός και ως Blackheart λόγω της μαύρης καρδιάς που είχε πάνω στην ασπίδα του. Ο Myles καταγόταν από μια παλιά αρχοντική γενιά που εντοπίζεται τουλάχιστον πίσω στα χρόνια του Aegon IV, περί τα 170 – 180 AC δηλαδή. Φαίνεται πολύ λογικό να υποθέσουμε πως ο Οίκος υπήρχε και ακόμη πιο πριν στο παρελθόν, αν και δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για αυτό. Ο λόγος για τον οποίο ο Οίκος Toyne οδηγήθηκε εν τέλει στην εξαφάνιση σχετίζεται με το περίφημο περιστατικό ανάμεσα στον ιππότη της Βασιλικής Φρουράς Terrence Toyne και την 7η ερωμένη του βασιλιά Aegon IV, Bethany Bracken (νεότερη αδερφή της Barba). Ο Toyne και η Bracken πιάστηκαν στο κρεβάτι από τον ίδιο τον Βασιλιά, ο οποίος διέταξε τη θανάτωση του ιππότη με βασανιστικό τρόπο, ενώ η αυτή ήταν αναγκασμένη να παρακολουθήσει την όλη διαδικασία, προτού εκτελεστεί και εκείνη. Τα δύο αδέρφια του προσπάθησαν να τον εκδικηθούν, μάταια όμως. Σκοτώθηκαν και οι δύο από τον Aemon τον Δρακοϊππότη προτού καταφέρουν να φτάσουν στον Βασιλιά, παρότι και ο ίδιος Δρακοϊππότης πέθανε και εκείνος από τα τραύματά του. Όπως μας πληροφορεί το TWOIAF και πάλι, οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν εν τέλει στην πτώση των Toyne.

Φήμη ως μισθοφορική οργάνωση – Τόπος δραστηριοποίησης - Μέγεθος
Ο Χρυσός Λόχος θεωρείται σήμερα ως η μεγαλύτερη, διασημότερη, αλλά και ακριβότερη μισθοφορική οργάνωση που υπάρχει στις Ελεύθερες Πόλεις. Το γεγονός ό,τι είναι η ακριβότερη οργάνωση προφανώς και δεν είναι τυχαίο. Παρότι οι μισθοφόροι γενικότερα έχουν την φήμη των αναξιόπιστων πολεμιστών, ο Χρυσός Λόχος διαφέρει ριζικά σε αυτό. Είναι κοινώς αποδεκτό πως δεν έχει σπάσει ποτέ κάποιο συμβόλαιο (μέχρι και τα γεγονότα του 4ου/5ου βιβλίου, γεγονός που όμως οφείλεται στον πολιτικό σκοπό του Λόχου, ο οποίος υπερισχύει του τυπικού στόχου ως μισθοφορική οργάνωση). Υπάρχει, μάλιστα, καταγεγραμμένο περιστατικό το οποίο αναφέρει πως όταν η Ελεύθερη Πόλη του Qohor αρνήθηκε να τηρήσει το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τον Λόχο, εκείνος λεηλάτησε την πόλη σε απάντηση. Την ιδιαιτερότητά αυτή ως προς την αξιοπιστία του Χρυσού Λόχου την φανερώνει και το motto της οργάνωσης: "Our word is good as gold"

Εκτός από τις επιχειρήσεις πέρα από τη Στενή Θάλασσα, η κύρια τοποθεσία δραστηριοποίησης του Χρυσού Λόχου στο Έσσος ήταν τα Αμφισβητούμενα Εδάφη, όπου οι συνεχείς πόλεμοι ανάμεσα στις Ελεύθερες Πόλεις των Myr, Lys και Tyrosh, για τον έλεγχο των εδαφών αυτών, έδιναν τη δυνατότητα “συντήρησης” των μισθοφορικών στρατευμάτων. Τα Αμφισβητούμενα Εδάφη αποτελούν άλλωστε και τον τόπο ίδρυσης της οργάνωσης από τον Bittersteel το 212 AC. Παρόλα αυτά, τα Αμφισβητούμενα Εδάφη δεν αποτέλεσαν την μόνη τοποθεσία δραστηριοποίησης στο Έσσος, καθώς είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την ύπαρξη τουλάχιστον ενός συμβολαίου με το Qohor (αναφέρθηκε ήδη παραπάνω).

Ο αριθμός των μισθοφόρων που αποτελούν τον Χρυσό Λόχο ανέρχεται περίπου στα 10.000 άτομα. Ένας πρόχειρος υπολογισμός του Jon Connington στον Χορό των Δράκων εκτιμά πως από τον παραπάνω αριθμό, 500 είναι ιππότες (ο καθένας εκ των οποίων έχει 3 άλογα), 500 είναι ακόλουθοι (ο κάθενας τους έχει από 1 άλογο), 1000 είναι τοξότες (το ένα τρίτο εξ αυτών έχει βαλλίστρες, ενώ ένα άλλο τρίτο έχει τόξα της Ανατολής από κέρατο και τένοντες, με διπλή καμπύλη. Το τρίτο μέρος αποτελείται από άντρες από το Γουέστερος και χρησιμοποιεί μεγάλα μακριά τόξα από έλατο. Τέλος, υπάρχει ακόμη μια μικρή μερίδα 50 ανδρών από τα Νησιά του Θέρους, οι οποίοι χειρίζονται μεγάλα τόξα από χρυσή καρδιά), ενώ ο Χρυσός Λόχος διαθέτει επίσης και πολεμικούς ελέφαντες.

Ιστορικά στοιχεία οργάνωσης
Η ιστορία του Χρυσού Λόχου είναι ιδιαίτερα πλούσια τόσο σε γεγονότα, όσο και σε συνήθειες, οι οποίες στο πέρασμα των δεκαετιών έχουν πλέον ενσωματωθεί στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η οργάνωση σήμερα και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του.
Πρώτα απ' όλα, είναι η επιθυμία-διαταγή του Bittersteel στους άντρες του να βράσουν την σάρκα από το κρανίο του, στη συνέχεια να το επιχρυσώσουν, και να το πάρουν μαζί τους στην προσπάθεια τους να καταφέρουν αυτό που δεν κατάφερε ποτέ εκείνος. Το πάραδειγμα του ιδρυτή του Χρυσού Λόχου ακολούθησαν όλοι οι διάδοχοί του μέχρι και τον τελευταίο. Όταν ο Jon Conningtion εισέρχεται στο στρατόπεδο του Χρυσού Λόχου στον Χορό των Δράκων, παρατηρεί τα επιχρυσωμένα κρανία σκεπτόμενος:

Η σκηνή του διοικητή ήταν φτιαγμένη από χρυσόνημα και περικυκλωμένη από πασσάλους με επιχρυσωμένα κρανία σrην κορυφή τους. Ένα κρανίο ήταν μεγαλύτερο από τα άλλα, φρικτά παραμορφωμένο. Από κάτω του ήταν ένα δεύτερο, όχι μεγαλύτερο από γροθιά παιδιού. Ο Μαίλυς ο Τερατώδης και ο ανώνυμος αδερφός του. Τα άλλα κρανία έμοιαζαν όλα ίδια, αν και μερικά ήταν ραγισμένα και σπασμένα από τα χτυπήματα που τους είχαν σκοτώσει, και ένα είχε μυτερά δόντια. «Ποιος είναι ο Μάιλς;» άκουσε τον εαυτό του να ρωτά.
«Εκεί. Στην άκρη.» Ο Φλάουερς έδειξε. «Περίμενε. Θα πάω να σε ανακοινώσω.» Γλίστρησε μέσα σrη σκηνή, αφήνοντας τον Γκριφ να αντικρίζει το επιχρυσωμένο κρανίο του παλιού του φίλου. Ζωντανός, ο Σερ Μάιλς Τόυν ήταν άσχημος σαν την αμαρτία. Ο διάσημος πρόγονός του, ο τολμηρός Τέρρενς Τόυν για τον οποίο μιλούσαν τα τραγούδια, ήταν τόσο όμορφος, που ακόμα και η ερωμένη του βασιλιά δεν μπόρεσε να του αντισταθεί· αλλά ο Μάιλς είχε μακριά αυτιά, στραβό σαγόνι και τη μεγαλύτερη μύτη που είχε δει ποτέ ο Τζον Κόννινγκτον. Όταν σου χαμογελούσε, όμως, τίποτε απ' αυτά δεν είχε σημασία. Μαυρόκαρδο τον είχαν ονομάσει οι άντρες του από το έμβλημα στην ασπίδα του. Ο Μάιλς λάτρευε το όνομα και όσα υπαινισσόταν. «'Ενα διοικητή πρέπει να τον φοβούνται τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί» είχε ομολογήσει κάποτε. «Αν ο κόσμος νομίζει πως είμαι άσπλαχνος, τόσο το καλύτερο.» Η αλήθεια ήταν διαφορετική. Στρατιώτης ως το κόκαλο, ο Τόυν ήταν σκληρός αλλά πάντα δίκαιος, ένας πατέρας για τους άντρες του και πάντα γενναιόδωρος στον εξόριστο άρχοντα Τζον Κόννινγκτον.
Ο θάνατος του είχε στερήσει τα αυτιά, τη μύτη και όλη τη ζεστασιά του. Το χαμόγελό του παρέμενε, γυαλιστερό και χρυσό πλέον. Όλα τα κρανία χαμογελούσαν, ακόμα και του Μπίττερστηλ στον ψηλό στύλο στο κέντρο. Τι λόγο έχει να χαμογελά; Πέθανε ηττημένος και μόνος, ένας συντετριμμένος άντρας σε μια ξένη γη. Στο νεκροκρέβατό του, ο Σερ Αίγκορ Ρίβερς είχε δώσει την περίφημη διαταγή να βράσουν το κρανίο του για να φύγει η σάρκα, να το βουτήξουν σε χρυσάφι και να το κουβαλήσουν μαζί τους όταν διέσχιζαν τη θάλασσα για να ξαναπάρουν το Γουέστερος. Οι διάδοχοί του είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά του.

Χορός των Δράκων - Jon Connington I


Credit: http://awoiaf.westeros.org  -  user Scafloc

Κατ' αυτόν τον τρόπο, η τελευταία επιθυμία του Bittersteel έχει πλέον γίνει μέρος της ιστορίας του Χρυσού Λόχου, ενώ τα επιχρυσωμένα κεφάλια λειτουργούν ταυτόχρονα ως μια παραπομπή στον ιδρυτή της οργάνωσης. Τον ίδιο ακριβώς ρόλο έχει και η πολεμική ιαχή του Χρυσού Λόχου: “Beneath the gold, the bitter steel.”

Τα λάβαρα του Λόχου είναι χρυσά, χωρίς κάποιο άλλο παραπάνω χαρακτηριστικό πάνω τους.


(Συνεχίζεται)