Το καλύτερο επεισόδιο της σειράς μέχρι στιγμής για μένα. Κι ένα από τα καλύτερα που έχω δει γενικά!
Ένα πολύ δυνατό και συγκινητικό επεισόδιο! Η εισαγωγή χαρακτήρων και γεγονότων που έκανε η σειρά μέχρι το έβδομο επεισόδιο, απέδωσε στο όγδοο, όπου εμείς ως τηλεθεατές έχοντας γνωρίσει και δεθεί πλέον με τους χαρακτήρες και την υπόθεση, συμπάσχουμε με τους ήρωες.
Η κορυφαία στιγμή και κατά την άποψή μου η πιο επική ήταν η σκηνή όπου ο Βισέρυς διέσχιζε πασχίζοντας την αίθουσα του θρόνου για τελευταία φορά για να στηρίξει το παιδί του που είχε ικετέψει νωρίτερα για βοήθεια. Μολονότι ο βασιλιάς σερνόταν, η προσπάθεια και η παρουσία του ήταν τόσο μεγαλειώδης που προκάλεσε ρίγη. Το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε κάθε του βήμα από τη μια άκρη της σάλας έως την άλλη και η σκηνοθέτης άφησε τη σκηνή να εξελιχθεί φυσικά, έδωσε αριστουργηματικό αποτέλεσμα.
Ο Νταίμον που μάζεψε από κάτω το στέμμα του αδερφού του, του το φόρεσε ξανά και τον βοήθησε να ανέβει τα σκαλιά και να καθίσει στον θρόνο του, ήταν επίσης μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές του επεισοδίου. Η στήριξη του μικρού αδερφού στον μεγάλο την ώρα της ανάγκης του αλλά και η στήριξη του μικρού αδερφού στον αδερφό του ως βασιλιά. Για να έρθει και να επιβεβαιώσει λίγο αργότερα η επόμενη σκηνή, όπου ο Νταίμον εφαρμόζει τη βασιλική δικαιοσύνη και σκοτώνει τον προδότη, όταν ο Βισέρυς ενώ βγάζει το στιλέτο για να κόψει τη γλώσσα του Βαίμοντ, αδυνατεί να το κάνει λόγω αδυναμίας. Κάποιοι είπαν ότι αυτό έμοιαζε με συμβολισμό για το ότι ο Νταίμον ήταν γραφτό να γίνει το Χέρι του Βασιλιά για τον Βισέρυς.
![[Image: 311443590_202900535437485_80297477761468...e=634A9232]](https://scontent.fath3-3.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/311443590_202900535437485_8029747776146808754_n.jpg?_nc_cat=110&ccb=1-7&_nc_sid=8bfeb9&_nc_ohc=AoD3ylT1svkAX_rcGvp&_nc_ht=scontent.fath3-3.fna&oh=00_AT8LRlhv97eyObgRuNxvscZorVEH_n6dqqZntFNUHjy_xA&oe=634A9232)
Προσωπικά, βρήκα ολόκληρο το επεισόδιο αψεγάδιαστο. Οι ηθοποιοί, η σκηνοθεσία, η μουσική, το σενάριο, τα πάντα.
Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω όμως στον Paddy Considin για την εκπληκτική ερμηνεία του. Έδωσε ΄όχι μόνο σάρκα και οστά στον βασιλιά Βισέρυς αλλά και βάθος. Ο Βισέρυς του ήταν μια τραγική φιγούρα. Καλός άνθρωπος, αλλά αδύναμος βασιλιάς, που μας έκανε να τον αγαπήσουμε. Θα μας λείψει!
Αναπαύσου εν ειρήνη, βασιλιά Βισέρυς Ταργκάρυεν, πρώτε του ονόματός σου.
![[Image: 84f24ebf5acf4f9781335d927a691fff.jpg?v=1&maxwidth=650&]](https://www.athinorama.gr/Content/ImagesDatabase/84/84f24ebf5acf4f9781335d927a691fff.jpg?v=1&maxwidth=650&)
Ένα πολύ δυνατό και συγκινητικό επεισόδιο! Η εισαγωγή χαρακτήρων και γεγονότων που έκανε η σειρά μέχρι το έβδομο επεισόδιο, απέδωσε στο όγδοο, όπου εμείς ως τηλεθεατές έχοντας γνωρίσει και δεθεί πλέον με τους χαρακτήρες και την υπόθεση, συμπάσχουμε με τους ήρωες.
Η κορυφαία στιγμή και κατά την άποψή μου η πιο επική ήταν η σκηνή όπου ο Βισέρυς διέσχιζε πασχίζοντας την αίθουσα του θρόνου για τελευταία φορά για να στηρίξει το παιδί του που είχε ικετέψει νωρίτερα για βοήθεια. Μολονότι ο βασιλιάς σερνόταν, η προσπάθεια και η παρουσία του ήταν τόσο μεγαλειώδης που προκάλεσε ρίγη. Το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε κάθε του βήμα από τη μια άκρη της σάλας έως την άλλη και η σκηνοθέτης άφησε τη σκηνή να εξελιχθεί φυσικά, έδωσε αριστουργηματικό αποτέλεσμα.
Ο Νταίμον που μάζεψε από κάτω το στέμμα του αδερφού του, του το φόρεσε ξανά και τον βοήθησε να ανέβει τα σκαλιά και να καθίσει στον θρόνο του, ήταν επίσης μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές του επεισοδίου. Η στήριξη του μικρού αδερφού στον μεγάλο την ώρα της ανάγκης του αλλά και η στήριξη του μικρού αδερφού στον αδερφό του ως βασιλιά. Για να έρθει και να επιβεβαιώσει λίγο αργότερα η επόμενη σκηνή, όπου ο Νταίμον εφαρμόζει τη βασιλική δικαιοσύνη και σκοτώνει τον προδότη, όταν ο Βισέρυς ενώ βγάζει το στιλέτο για να κόψει τη γλώσσα του Βαίμοντ, αδυνατεί να το κάνει λόγω αδυναμίας. Κάποιοι είπαν ότι αυτό έμοιαζε με συμβολισμό για το ότι ο Νταίμον ήταν γραφτό να γίνει το Χέρι του Βασιλιά για τον Βισέρυς.
Προσωπικά, βρήκα ολόκληρο το επεισόδιο αψεγάδιαστο. Οι ηθοποιοί, η σκηνοθεσία, η μουσική, το σενάριο, τα πάντα.
Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω όμως στον Paddy Considin για την εκπληκτική ερμηνεία του. Έδωσε ΄όχι μόνο σάρκα και οστά στον βασιλιά Βισέρυς αλλά και βάθος. Ο Βισέρυς του ήταν μια τραγική φιγούρα. Καλός άνθρωπος, αλλά αδύναμος βασιλιάς, που μας έκανε να τον αγαπήσουμε. Θα μας λείψει!
Αναπαύσου εν ειρήνη, βασιλιά Βισέρυς Ταργκάρυεν, πρώτε του ονόματός σου.
![[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]](https://66.media.tumblr.com/64402678c24ba3ae33eef7e2f4cec9a7/tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif)