Η γωνιά της Team!Rhaegar

[SANDOR CLEGANE]

1  Συγνώμη  που θα ξαναρωτήσω (μου έχετε ξαναπαντήσει  αλλά δε θυμάμαι σε ποιο τόπικ),
το " World of Ice and Fire "  είναι γραμμένο απ' τον Μάρτιν; αν όχι είχε κάποια συμβολή ή κατεύθυνση; υπάρχει στην Ελληνική;

2  Επειδή δεν το έχω διαβάσει (το καταλάβατε) δεν έχω πλήρης εικόνα για τη μάχη  αλλά πάντα,
αόριστα μέσα μου, μου φαινότανε παράξενο : " συναντήθηκαν και μονομάχησαν " . Πολλές φορές αυτό ιστορικά εξηγείται  ότι ο στρατός του τάδε νίκησε τον τάδε  κι από κάποιον σκοτώθηκε ο αντίπαλος χαμένος αρχηγός  και πιστώνεται  στο νικητή αρχηγό  ο θάνατος του.

Show Content

Spoiler  (Το παρακάτω ίσως είναι «off topic» , αλλά κολλάει λίγο, απλώς δεν είναι το χαρούμενο θέμα που σίγουρα θέλατε.
  Αν θέλετε μπορώ αργότερα με τροποποίηση να το σβήσω )
 

Show Content

Spoiler    Πάντως επιμένω (προσωπική μου άποψη)  ότι ο Ρόμπερτ  λόγω χαρακτήρα αλλά κι έτσι έβγαζε την πολεμική του οργή , όπως και τίποτα δεν είχε να χάσει  σε μάχη  και σε μονομαχία,  ενώ ένας διάδοχος  ενός τεράστιου βασιλείου όσο "σούπερμαν"  και να είναι, θα έπρεπε να είναι πίσω στο διοικητήριο  ασφαλής με την εφεδρεία του. Αν χανότανε η μάχη, για έναν διάδοχο δεν υπήρχε ντροπή,  θα 'χε πιθανόν κι άλλη ευκαιρία  ή πίσω στο κάστρο ασφαλής  και η μόνη φορά που θα άξιζε να δώσει μονομαχία (για να τραγουδάνε οι τροβαδούροι)  θα ήταν  αν ήταν περικυκλωμένος κι ήδη χαμένος.  Δεν ήταν απλώς ένας ιππότης  που λαχταρούσε ηρωισμό και υστεροφημία. Θα το δεχόμουν ευχαρίστως  αν δεν είχε οικογένεια  κι αν δεν "έπαιζε" αυτό με τη Λυάνα.
Ξαναλέω δεν ξέρω την ιστορία, αλλά φαντάζομαι  ότι η "μονομαχία"  ίσως ήταν ένα ηρωικό  "ρέκβιεμ" .
Επίσης προσωπικά, δέχομαι το χαρακτήρα του Ραίγκαρ όπως αυτός αφήνεται σιγά σιγά να φανεί στο ASOIAF, πλην άποψη Ρόμπερτ (δικαιολογημένη γι' αυτόν) .  Υπερασπίζεται τι ο Ραίγκαρ;
Υπάρχει μια επανάσταση, συμφωνώ ,  που ίσως άθελα ξεκίνησε αυτός κι αν ήταν αυτός βσαιλιάς ίσως είχε σταματήσει με ειρηνικό και συμβιβαστικό τρόπο,  ως αντίποινα  για τις δολοφονίες του παράφρονα πατέρα του.
Άρα  τι μεράκι-καημό  είχε για να σκοτώσει  το μισητό του εχθρό Ρόμπερτ  (ενώ ο Ρόμπερτ είχε    --    Θυμηθείτε τη μονομαχία Μενέλαου-Πάρη. Ο Πάρης είχε φιλοξενηθεί και φιλοξενήσει το Μενέλαο  κι είχαν γίνει φίλοι  και "ψήφιζαν" ειρήνη. Ο Πάρης φέρθηκε λόγω έρωτα {να μην είμαστε ποτέ στην ανάλογη θέση του}, ανέντιμα  έδωσε την πρόφαση για πόλεμο,  είδε το πρόσωπο του πολέμου και πολιορκίας στο σπίτι του, τον μισούσαν γι' αυτό κι οι δυο πλευρές, η δεύτερη και για το " ξελόγιασμα και αρπαγή" ,  και βγήκε χωρίς ψυχική δύναμη να μονομαχήσει και να σκοτώσει ποιον; το φίλο του που του είχε κλέψει τη γυναίκα του και την καρδιά της    --  και πολύ μάλιστα ) ;!  Μετά θα έπρεπε να μονομαχήσει και με τους άλλους αρχηγούς επαναστάτες;
  Αν ο Ρόμπερτ ήταν το «Βουνό»,  θα διακινδύνευε το βασίλειό του  για να μη φανεί δειλός; Εκτός κι αν ο Ρόμπερτ ήταν του χεριού του.  Αυτοί οι συλλογισμοί-υποθέσεις  δε νομίζω ότι αντιπροσώπευαν-ουν το Ραίγκαρ,  ο οποίος  όπως είπε στο Τζέιμι  είχε σκοπό να επιστρέψει  (άρα δεν τα παίζεις όλα για όλα) για να γίνουν «αλλαγές» .
Ίσως τελικά να ήταν αυτό που λέτε (και μάλλον το έχετε διαβάσει – αλλά ξαναλέω το  ότι έχω διαβάσει δε σημαίνει ότι έγινε κιόλας  -- θυμηθείτε  γιο Ραίγκαρ ,

Show Content

Spoiler Αίγκον {5ο βιβλ.} ,  αν είναι αληθινός 

) , να το ‘φερε η μοίρα να συναντηθούνε …  ( η μοίρα,  πείτε το και τύχη ή ατυχία,  παίζει πολλά παιχνίδια )

Ας κλείσω με ένα σχόλιο του Τζόρα Μόρμοντ  από 5 α΄ βιβλ.  σελ. 508-509  που είπε στη Νταϊνέρυς:
« Ο Ραίγκαρ πολέμησε γενναία, ο Ραίγκαρ πολέμησε ευγενικά, ο Ραίγκαρ πολέμησε έντιμα. Και ο
Ραίγκαρ πέθανε »
 

   

ΥΓ: το ανέκδοτο με το πουλάκι  ήταν πραγματικά  πολύ καλό !!! (δεν το ήξερα)