Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Χαρακτήρες vs Ηθοποιοί
#11
Ίσως μιας και στον Κόσμο του Μάρτιν, οι χαρακτήρες ωριμάζουν γρηγορότερα απότι στον δικό μας και είναι κοτζαμάν άντρες από τα 11-12 τους, ίσως (υποτίθεται ότι) και τα χαρακτηριστικά τους ωριμάζουν γρηγορότερα!

Δηλαδή μπορεί να διαβάζεις για 11χρονα στο βιβλίο και να σούρχονται τα δικά μας βρέφη στο νού,
αλλά στον κόσμο του Westeros και Essos, τα 11χρονα δείχνουν αλλιώς!

Makes sense kinda..
Reply
#12
εγω αναρωτιεμαι πως θα καταφερουν να γεφυρωσουν το ολοενα και αυξανομενο χασμα(ειδικα στις επομενες season) μεταξυ της ηλικιας των ηθοποιων και της ηλικιας των ηρωων που υποδυονται...
“A mind needs books as a sword needs a whetstone, if it is to keep its edge.”
George R.R. Martin
Reply
#13
To casting είναι αρκετά καλό κατά τη γνώμη μου, ακόμα και με τις διαφορές που πολύ σωστά αναφέρετε...Και εγώ θα ήθελα να δω την Danny να έχει βιολετί μάτια, όπως στο βιβλίο, αλλά η Clarke είναι εξαιρετική ακόμα και χωρίς...φακούς επαφής...

Την παράσταση για μένα κλέβει ο Charles Dance στο ρόλο του Tywin, και για αυτό νομίζω οτι του έχουν προσθέσει αρκετές σκηνές στη σειρά σε σχέση με το βιβλίο...Ο οποίος Tywin, by the way, είναι φαλακρός στο βιβλίο...
Unbowed, Unbent, Unbroken
Reply
#14
Quote:Ίσως μιας και στον Κόσμο του Μάρτιν, οι χαρακτήρες ωριμάζουν γρηγορότερα απότι στον δικό μας και είναι κοτζαμάν άντρες από τα 11-12 τους, ίσως (υποτίθεται ότι) και τα χαρακτηριστικά τους ωριμάζουν γρηγορότερα!

Δηλαδή μπορεί να διαβάζεις για 11χρονα στο βιβλίο και να σούρχονται τα δικά μας βρέφη στο νού,
αλλά στον κόσμο του Westeros και Essos, τα 11χρονα δείχνουν αλλιώς!

Makes sense kinda..
Είναι πολύ περίεργο, οι Big και Little Walder είναι οκτώ χρονών μόνο και μου φαίνονται πολύ μεγαλύτεροι...
Μου είναι αδύνατο να φανταστώ την Missandei ως εντεκάχρονο κοριτσάκι....
He was sick of it, sick of lords and lies, sick of his father, his sister, sick of the whole bloody business.
Reply
#15
Ξαναδιαβάζοντας τα βιβλία, έχει γινει ΤΡΟΜΕΡΟ casting για τον Ρους Μπόλτον... Όταν τα διάβασα για 1η φορά, πολλούς χαρακτήρες που φαινόταν δευτερο-τρίτοι στην πρώτη επαφή μαζί τους, δεν τους έδινα σημασία. Τη 2η φορά όμως δε ξεφεύγουν και έτσι πρόσεξα ότι απο την 1η στιγμή που μιλάει αυτος ο "άνθρωπος" στο βιβλίο, ειναι σαν να περιγράφει τον ηθοποιό επακριβώς. ΠΟΛΥ καλο casting και ηθοποιία.
Reply
#16
(04-11-2015, 10:11 AM)atropos link Wrote: Ξαναδιαβάζοντας τα βιβλία, έχει γινει ΤΡΟΜΕΡΟ casting για τον Ρους Μπόλτον... Όταν τα διάβασα για 1η φορά, πολλούς χαρακτήρες που φαινόταν δευτερο-τρίτοι στην πρώτη επαφή μαζί τους, δεν τους έδινα σημασία. Τη 2η φορά όμως δε ξεφεύγουν και έτσι πρόσεξα ότι απο την 1η στιγμή που μιλάει αυτος ο "άνθρωπος" στο βιβλίο, ειναι σαν να περιγράφει τον ηθοποιό επακριβώς. ΠΟΛΥ καλο casting και ηθοποιία.

Συμφωνώ και επαυξάνω [member=139]atropos[/member]! Ο Michael McElhatton είναι ο Ρους Μπόλτον. Ψυχρός, πανούργος, ήρεμος, λιγομίλητος, με βλέμμα που σκοτώνει. Ειδικά εκείνη η ματιά που ρίχνει στην Κάτλυν στην αρχή του Κόκκινου Γάμου με κάνει να ανατριχιάζω.
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”
Reply
#17
Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα. Αν θυμάμαι καλά, στα βιβλία ο Ρους περιγράφεται ως άνθρωπος που δεν κάνει εντύπωση με την πρώτη ματιά. Μοιάζει συνηθισμένος, ήρεμος, άνθρωπος που δεν τον προσέχεις. Μιλάει χαμηλόφωνα και ψύχραιμα κλπ. Ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που είναι. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός είναι ακριβώς έτσι. Τόσο οι τρόποι του όσο και η εμφάνισή του, μοιάζουν καθημερινά και συνηθισμένα ενώ πίσω τους κρύβουν έναν άνθρωπο πανούργο και ικανό για τα πάντα. Ακόμη και η φωνή και ο τρόπος που μιλάει βγάζουν μια ευγένεια και γαλήνη που σε ξεγελάει εντελώς!

edit: με κάνει να αναρωτιέμαι αν έχει διαβάσει τα βιβλία και ξεσήκωσε από εκεί το ρόλο του ή ήταν σκηνοθετική οδηγία.
[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]
Reply
#18
(04-11-2015, 12:51 PM)nirne link Wrote: Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα. Αν θυμάμαι καλά, στα βιβλία ο Ρους περιγράφεται ως άνθρωπος που δεν κάνει εντύπωση με την πρώτη ματιά. Μοιάζει συνηθισμένος, ήρεμος, άνθρωπος που δεν τον προσέχεις. Μιλάει χαμηλόφωνα και ψύχραιμα κλπ. Ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που είναι. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός είναι ακριβώς έτσι. Τόσο οι τρόποι του όσο και η εμφάνισή του, μοιάζουν καθημερινά και συνηθισμένα ενώ πίσω τους κρύβουν έναν άνθρωπο πανούργο και ικανό για τα πάντα. Ακόμη και η φωνή και ο τρόπος που μιλάει βγάζουν μια ευγένεια και γαλήνη που σε ξεγελάει εντελώς!
Συμφωνώ απόλυτα! Ακόμα και όταν τις βρέχει στο Ράμσυ, το κάνει με τόση ηρεμία και χαμηλή φωνή. όπως στα βιβλία!
She was his most trusted counsellor and his right hand
Reply
#19
(04-11-2015, 12:51 PM)nirne link Wrote: Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα. Αν θυμάμαι καλά, στα βιβλία ο Ρους περιγράφεται ως άνθρωπος που δεν κάνει εντύπωση με την πρώτη ματιά. Μοιάζει συνηθισμένος, ήρεμος, άνθρωπος που δεν τον προσέχεις. Μιλάει χαμηλόφωνα και ψύχραιμα κλπ. Ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που είναι. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός είναι ακριβώς έτσι. Τόσο οι τρόποι του όσο και η εμφάνισή του, μοιάζουν καθημερινά και συνηθισμένα ενώ πίσω τους κρύβουν έναν άνθρωπο πανούργο και ικανό για τα πάντα. Ακόμη και η φωνή και ο τρόπος που μιλάει βγάζουν μια ευγένεια και γαλήνη που σε ξεγελάει εντελώς!

Ακριβώς αυτό. Μοιάζει τόσο συνηθισμένος που δεν σου περνάει από το μυαλό για τι πραγματικά είναι ικανός και πόσο επικίνδυνος είναι. Και αυτό επίσης είναι εκείνο που του έχει επιτρέψει να φτάσει εκεί που έφτασε. Αν ήταν κάποιο άλλο άτομο που να τραβούσε την προσοχή, τότε θα τον είχαν καταλάβει προ πολλού. Αλλά επειδή είναι τόσο ήρεμος, τόσο σιωπηλός, τόσο απόμακρος, δεν φαντάζει ως άτομο που θα μπορούσε να διαπράξει τις αχρειότητες που διαπράττει στα βιβλία και τη σειρά. Όσο τον απεχθάνομαι σαν άνθρωπο, άλλο τόσο τον πηγαίνω ως villain.

Quote:Ο Άρχοντας του Ντρέντφορτ δεν έμοιαζε ιδιαίτερα με τον μπάσταρδο γιο του. Το πρόσωπό του ήταν ξυρισμένο με απαλό δέρμα, συνηθισμένο, όχι όμορφο αλλά ούτε και ιδιαίτερα άσχημο. Άν και ο Ρους είχε βρεθεί σε μάχες, δεν έφερε ουλές. Είχε περάσει τα σαράντα, μα δεν είχε ακόμα ρυτίδες και ελάχιστα στα χαρακτηριστικά του μαρτυρούσαν το πέρασμα του χρόνου. Τα χείλη του ήταν τόσο λεπτά, που όταν τα έσφιγγε έμοιαζαν να εξαφανίζονται τελείως. Ήταν αγέραστος, με έναν αέρα απόλυτης ηρεμίας. Στο πρόσωπο του Ρους Μπόλτον η οργή και η χαρά έμοιαζαν σχεδόν ίδιες. Το μόνο που είχε κοινό με τον Ράμσεϊ ήταν τα μάτια. Τα μάτια του είναι σαν πάγος. Ο Ρηκ αναρωτήθηκε αν ο Ρους Μπόλτον έκλαιγε ποτέ. Αν ναι, τα δάκρυα είναι άραγε κρύα στα μάγουλά του;
Κάποτε, ένα αγόρι με το όνομα Θήον Γκρέιτζοϋ χαιρόταν να πειράζει τον Ρους Μπόλτον στα συμβούλια του Ρομπ Σταρκ, να κοροϊδεύει την απαλή του φωνή και να κάνει χωρατά για βδέλλες. Πρέπει να ήταν τρελός. Δεν αστειεύεσαι μ' αυτό τον άντρα. Δεν είχες παρά να τον κοιτάξεις για να καταλάβεις ότι είχε περισσότερη ασπλαχνία στο μικρό του δαχτυλάκι απ' ό,τι όλοι οι Φρέυ μαζί. «

“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)