Το μεγαλύτερο μέρος του επεισοδίου ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ κατά την άποψή μου. Το υπόλοιπο έτσι κι έτσι αλλά δε με πειράζει καθόλου γιατί απέδωσαν υπέροχα όλες τις σκηνές στη φυλακή και στο Έυρι.
Θα ξεκινήσω από το τέλος. Η σκηνή που η Σάνσα βγαίνει έξω στην αυλή και αντικρύζει το χιονισμένο τοπίο. Η έκφρασή της, η πανέμορφη μουσική και το παραμυθένιο χιονισμένο σκηνικό... Η καρδιά μου σφίχτηκε καθώς αισθάνθηκα τη νοσταλγία που ένιωθε το παιδί για το σπίτι του και τη χαρά του που επιτέλους βρισκόταν σ' ένα μέρος που την έφερε πιο κοντά του έστω και νοερά. Πρέπει να τονίσω πάντως, ότι καθ' όλη τη διάρκεια της σκηνής, το σκηνικό γύρω από τους πρωταγωνιστές τραβούσε συνεχώς την προσοχή μου. It was brilliant!
Η επόμενη σκηνή πάντως ήταν όλα τα λεφτά. Καθώς η Κυρά του Έυρι πετούσε από τη Φεγγαρόπορτα ένα τραγούδι ηχούσε στο μυαλό μου: Fly me to the moon... ;D
Στο Κινγκς Λάντινγκ τώρα. Η σκηνή με τον Τύριον και τον Τζέιμι σχεδόν τρυφερή, η σκηνή με τον Τύριον και τον Μπρον αρκετά δυνατή, η σκηνή με τον Τύριον και τον Όμπερυν κορυφαία! Όλοι οι ηθοποιοί πιστεύω ότι έπαιξαν θαυμάσια, και αν ο Τύριον άξιζε για Έμμυ (όπως είπαν πολλοί) με την ομιλία του στο προηγούμενο επεισόδιο, τώρα σίγουρα αξίζει να το πάρει με τις... σιωπές του. Εκπληκτική ερμηνεία. Μπράβο, Peter Dinklage! Respect! Οι σκηνές αυτές ακολούθησαν μία κορύφωση δραματική και συναισθηματική και, ναι, όταν ο Όμπερυν του αφηγούνταν για την πρώτη τους "συνάντηση" και την σκληρότητα της Σέρσεϊ, τελικά τα δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια μου, δε θα πω ψέματα! ;D
Στον αντίποδα για μένα ήταν η σκηνή του Νταάριο και της Νταινέρυς. Δυστυχώς, η σειρά μέχρι τώρα δεν κατάφερε να με πείσει ότι ο νέος ηθοποιός είναι εξίσου καλός με τον προηγούμενο για το συγκεκριμένο ρόλο. Εξακολουθεί να μου φαίνεται χλιαρός και χωρίς καμιά χημεία ανάμεσα σ' αυτόν και την Νταινέρυς. Για να μη μιλήσω καν για τα λόγια της Ντάνυ: "Βγάλε τα ρούχα σου". : Φάνηκε τόσο ξεκάρφωτο....
Τέλος, να εκφράσω και πάλι τη διαμαρτυρία μου για τη διάρκεια των επεισοδίων. Μοιάζει να το έχουν κάνει συνήθεια πλέον να μας τρώνε δέκα ολόκληρα λεπτά!
Θα ξεκινήσω από το τέλος. Η σκηνή που η Σάνσα βγαίνει έξω στην αυλή και αντικρύζει το χιονισμένο τοπίο. Η έκφρασή της, η πανέμορφη μουσική και το παραμυθένιο χιονισμένο σκηνικό... Η καρδιά μου σφίχτηκε καθώς αισθάνθηκα τη νοσταλγία που ένιωθε το παιδί για το σπίτι του και τη χαρά του που επιτέλους βρισκόταν σ' ένα μέρος που την έφερε πιο κοντά του έστω και νοερά. Πρέπει να τονίσω πάντως, ότι καθ' όλη τη διάρκεια της σκηνής, το σκηνικό γύρω από τους πρωταγωνιστές τραβούσε συνεχώς την προσοχή μου. It was brilliant!
Η επόμενη σκηνή πάντως ήταν όλα τα λεφτά. Καθώς η Κυρά του Έυρι πετούσε από τη Φεγγαρόπορτα ένα τραγούδι ηχούσε στο μυαλό μου: Fly me to the moon... ;D
Στο Κινγκς Λάντινγκ τώρα. Η σκηνή με τον Τύριον και τον Τζέιμι σχεδόν τρυφερή, η σκηνή με τον Τύριον και τον Μπρον αρκετά δυνατή, η σκηνή με τον Τύριον και τον Όμπερυν κορυφαία! Όλοι οι ηθοποιοί πιστεύω ότι έπαιξαν θαυμάσια, και αν ο Τύριον άξιζε για Έμμυ (όπως είπαν πολλοί) με την ομιλία του στο προηγούμενο επεισόδιο, τώρα σίγουρα αξίζει να το πάρει με τις... σιωπές του. Εκπληκτική ερμηνεία. Μπράβο, Peter Dinklage! Respect! Οι σκηνές αυτές ακολούθησαν μία κορύφωση δραματική και συναισθηματική και, ναι, όταν ο Όμπερυν του αφηγούνταν για την πρώτη τους "συνάντηση" και την σκληρότητα της Σέρσεϊ, τελικά τα δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια μου, δε θα πω ψέματα! ;D
Στον αντίποδα για μένα ήταν η σκηνή του Νταάριο και της Νταινέρυς. Δυστυχώς, η σειρά μέχρι τώρα δεν κατάφερε να με πείσει ότι ο νέος ηθοποιός είναι εξίσου καλός με τον προηγούμενο για το συγκεκριμένο ρόλο. Εξακολουθεί να μου φαίνεται χλιαρός και χωρίς καμιά χημεία ανάμεσα σ' αυτόν και την Νταινέρυς. Για να μη μιλήσω καν για τα λόγια της Ντάνυ: "Βγάλε τα ρούχα σου". : Φάνηκε τόσο ξεκάρφωτο....
Τέλος, να εκφράσω και πάλι τη διαμαρτυρία μου για τη διάρκεια των επεισοδίων. Μοιάζει να το έχουν κάνει συνήθεια πλέον να μας τρώνε δέκα ολόκληρα λεπτά!