Λυπητερές Φράσεις

[nirne]

Χωρίς αμφιβολία το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου είναι γεμάτο αίμα, βία, απονιά, θάνατο. Αλλά κατά την άποψή μου περιέχει επίσης σκηνές ανθρωπιάς, θλίψης, μεγαλείου, αγάπης. Αποφάσισα λοιπόν να σταχυολογήσω μερικές από τις πιο λυπητερές φράσεις-σκηνές, που με έκαναν να πονέσω ή να βουρκώσω και τις παραθέτω παρακάτω.

Τα τυφλά μάτια του Αίμον άνοιξαν. «Εγκ;» είπε καθώς η βροχή έτρεχε στα μάγουλά του. «Εγκ, ονειρεύτηκα ότι ήμουν γέρος.» - Μέιστερ Αίμον

«Όταν ο ήλιος δύσει, κανένα κερί δεν μπορεί να πάρει τη θέση του.» - Λόρας Ταϊρέλ

«ΈΛΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!» - Όμπερυν Μαρτέλ

«Ανέβηκα πολύ ψηλά, αγάπησα πολύ δυνατά, τόλμησα πάρα πολλά. Προσπάθησα να αδράξω ένα αστέρι, υπερεκτίμησα, και έπεσα.» - Τζον Κόννινγκτον

Οι καμπάνες σήμαναν για όλους μας εκείνη την ημέρα. Για τον Αίρυς και τη βασίλισσά του, για την Έλια του Ντορν και τη μικρή της κόρη, για κάθε άντρα και έντιμη γυναίκα στα Επτά Βασίλεια. Και για τον ασημένιο πρίγκιπά μου. - Τζον Κόννινγκτον

Η Βελόνα ήταν το χαμόγελο του Τζον Σνόου. - Άρυα Σταρκ

«Θα μπορούσες να φέρεις πίσω έναν άντρα χωρίς κεφάλι;» η Άρυα ρώτησε. «Μόνο μια φορά, όχι έξι. Θα μπορούσες;» - Άρυα Σταρκ στον Θόρρος του Μυρ

«Τζον Σνόου.» είπε, πολύ απαλά. Ακουγόταν λες και το βέλος είχε βρει έναν πνεύμονα. «Είναι αυτό κανονικό κάστρο; Όχι ένας απλός  πύργος;»
«Είναι.» Ο Τζον έπιασε το χέρι της.
«Ωραία,» ψιθύρισε. «Ήθελα να δω ένα κανονικό κάστρο, πριν… πριν εγώ…»
«Θα δεις εκατό κάστρα,» της υποσχέθηκε. «Η μάχη τελείωσε. Ο Μέιστερ Αίμον θα σε φροντίσει.» Άγγιξε τα μαλλιά της. «Είσαι φιλημένη από τη φωτιά, θυμάσαι; Τυχερή. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από ένα βέλος για να πεθάνεις. Ο Αίμον θα το αφαιρέσει και θα σε επιδέσει και θα πιεις λίγο γάλα της παπαρούνας για τον πόνο.»
Εκείνη απλά χαμογέλασε στα λόγια του. «Θυμάσαι εκείνη τη σπηλιά; Έπρεπε να είχαμε μείνει σ’ εκείνη τη σπηλιά. Σου το είπα.»
«Θα ξαναγυρίσουμε στη σπηλιά,» είπε εκείνος. «Δεν θα πεθάνεις, Ύγκριτ. Δεν θα πεθάνεις.»
«Ω.» Η Ύγκριτ έπιασε το μάγουλό του με το χέρι της. «Δεν ξέρεις τίποτα, Τζον Σνόου,» αναστέναξε, πεθαίνοντας. - Τζον-Ύγκριτ

«Πονάει τόσο πολύ, σκέφτηκε. Τα παιδιά μας, Νεντ, τα γλυκά μας τα μωρά. Ο Ρίκον, ο Μπραν, η Άρυα, η Σάνσα, ο Ρομπ… Ρομπ… σε παρακαλώ, Νεντ, σε παρακαλώ, καν’ το να σταματήσει, καν' το να σταματήσει να πονάει…» - Κάτλυν Σταρκ

«Όχι, μη, μην κόβεις τα μαλλιά μου, ο Νεντ λατρεύει τα μαλλιά μου.» - Κάτλυν Σταρκ

Στο όνειρο, [ο Τύριον] είχε δύο κεφάλια, και τα δύο χωρίς μύτη. Ο πατέρας του ήταν επικεφαλής του εχθρού, κι έτσι τον σκότωσε άλλη μια φορά. Έπειτα, σκότωσε τον αδερφό του, τον Τζέιμι, κομματιάζοντας το πρόσωπό του μέχρι που έγινε ένα κόκκινο συντρίμμι, γελώντας σε κάθε χτύπημα. Μόνο όταν η μάχη τελείωσε, συνειδητοποίησε ότι το δεύτερο κεφάλι του έκλαιγε. - Τύριον

«Τι είπε;» ο άντρας που υπήρξε αδερφός της κοντοστάθηκε και την ρώτησε.
Επικρατούσε τέτοια ησυχία στην αίθουσα που μπορούσε να ακούσει τα καμπανάκια στα μαλλιά του Καλ Ντρόγκο, να ηχούν απαλά με κάθε βήμα που έκανε. Οι καβαλάρηδες του αίματός του τον ακολουθούσαν, σαν τρεις χάλκινες σκιές. Η Νταινέρυς είχε παγώσει ολόκληρη. «Λέει ότι θα έχεις ένα έξοχο χρυσό στέμμα που οι άνθρωποι θα τρέμουν να κοιτάξουν.»
Ο Βισέρυς χαμογέλασε και κατέβασε το σπαθί του. Αυτό  ήταν το πιο λυπητερό απ’ όλα, αυτό που την διέλυε αργότερα… ο τρόπος που εκείνος χαμογέλασε. «Μόνο αυτό ήθελα,» είπε. «Αυτό που μου υποσχέθηκαν.» - Νταινέρυς- Βισέρυς

«Πρέπει να βρούμε έναν λιθοξόο που ήξερε καλά τη μορφή του…» Μέιστερ Λούιν

«Όχι. Αυτό είναι κάποια παγίδα. Είναι αυτός, είναι ο… ο άρχοντάς μου, ο γλυκός μου άρχοντας, αυτός σε στέλνει, αυτό είναι απλά κάποια δοκιμασία για να σιγουρευτεί ότι τον αγαπώ. Τον αγαπώ, αλήθεια, τον αγαπώ πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο.» Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της. «Πες του, πες του. Θα κάνω ό, τι θέλει… οτιδήποτε θέλει… μαζί του ή… ή με το σκυλί ή… σε παρακαλώ… δεν είναι ανάγκη να μου κόψει τα πόδια, δεν θα προσπαθήσω να το σκάσω, ποτέ, θα του δώσω γιους, το ορκίζομαι, το ορκίζομαι…» - Τζέυν Πουλ

Ρουμπίνια έπεφταν σαν σταγόνες αίματος από το στήθος του ετοιμοθάνατου πρίγκιπα κι εκείνος σωριάστηκε στα γόνατα μέσα στο νερό και με την τελευταία του ανάσα ψιθύρισε το όνομα μιας γυναίκας... - Ραίγκαρ Ταργκάρυεν

«Ήμουν ο μεγαλύτερος,» είπε ο πρίγκιπας, «κι όμως είμαι ο τελευταίος. Αφού ο Μορς και ο Όλυβαρ πέθαναν στις κούνιες τους, έχασα κάθε ελπίδα ότι θα είχα αδέρφια. Ήμουν εννέα όταν η Έλια έφτασε(…). Όταν το κοράκι έφτασε με την είδηση ότι την μητέρα μου την έπιασαν οι πόνοι ένα μήνα νωρίτερα, ήμουν αρκετά μεγάλος για να καταλάβω ότι αυτό σήμαινε πως το παιδί δεν θα ζούσε. Ακόμη κι όταν ο Άρχοντας Γκαργκάλεν μου είπε ότι είχα μια αδερφή, τον διαβεβαίωσα ότι αυτή μάλλον θα πεθάνει σύντομα. Κι όμως έζησε, με τη χάρη της Μητέρας. Κι ένα χρόνο αργότερα ο Όμπερυν έφτασε, στριγγλίζοντας και κλωτσώντας. Ήμουν ολόκληρος άντρας όταν αυτά έπαιζαν σ’ αυτές τις πισίνες. Κι όμως να ‘μαι εγώ εδώ  κι αυτοί έχουν φύγει.» - Ντόραν Μαρτέλ

;( ;( ;(

Εσάς ποια σημεία σας συγκίνησαν;

[Σιέρα]

Όταν ο Τύριον σκεφτόταν τον Τζέιμι και την Τυσά

It was Jaime, he thought, despairing. He was mine own blood, my big strong brother. When I was small he brought me toys, barrel hoops and blocks and a carved wooden lion. He gave me my first pony and taught me how to ride him. When he said that he had bought you for me, I never doubted him. Why would I? He was Jaime, and you were just some girl who’d played a part. I had feared it from the start, from the moment you first smiled at me and let me touch your hand. My own father could not have loved me. Why would you if not for gold?

O Jaime να αποχαιρετά τον Τύριον

Then Jaime went to one knee and kissed him quickly once on each cheek, his lips brushing against the puckered ribbon of scar tissue.
“Thank you, Brother,” Tyrion said. “For my life.”
“It was… a debt I owed you.” Jaime’s voice was strange.

And Robb. Robb who had been more a brother to Theon than any son born of Balon Greyjoy's loins. Murdered at the Red Wedding, butchered by the Freys. I should have been with him. Where was I? I should have died with him.

και ασφαλώς η στιγμή όπου ο Ποντ σπαράζει για τον Τύριον

"To find her."  The boy got to his feet. "His lady. You’re looking for her. Brella told me. She’s his wife. Not Brella, Lady Sansa. So I thought, if you found her…" His face twisted in sudden anguish. "I’m his squire,” he repeated, as the rain ran down his face, “but he left me.”

και τέλος ο Θήον/Ρηκ να αναπολεί την σχέση του με τον Ρομπ

And Robb. Robb who had been more a brother to Theon than any son born of Balon Greyjoy's loins. Murdered at the Red Wedding, butchered by the Freys. I should have been with him. Where was I? I should have died with him.

[odykal]

«ΈΛΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!» - Όμπερυν Μαρτέλ

Αυτή τη σκηνή δεν μπορώ με τίποτα να την ξεχάσω...

Όπως και αυτή με τον Αίμον. Πολύ συναισθηματική...

Ένα κορίτσι κι ένας γέρος σκέφτηκε η Άσα, καθώς πετούσαν τους δυο τους αγενώς στο χιόνι μπροστά της. Το κορίτσι έτρεμε βίαια, παρά τις προβιές της. Αν δεν ήταν τόσο τρομαγμένη, μπορεί να ήταν ακόμα και όμορφη, αν και η άκρη της μύτης της ήταν μαύρη από κρυοπάγημα. Ο γέρος ... κανένας δε θα τον έλεγε ποτέ όμορφο. Είχε δει σκιάχτρα με περισσότερη σάρκα. Το πρόσωπό του ήταν ένα κρανίο με δέρμα, τα μαλλιά του λευκά σαν κόκαλο και βρόμικα. Και βρομούσε. Μόνο η θέα του γέμισε την Άσα αποστροφή. Σήκωσε το βλέμμα. «Αδερφή. Είδες. Αυτή τη φορά σε αναγνώρισα.» Η καρδιά της Άσα έχασε έναν χτύπο. «Θήον;» Τα χείλη του τραβήχτηκαν πίσω σε κάτι που μπορεί να ήταν χαμόγελο. Τα μισά δόντια του έλειπαν και τα μισά απ' όσα του είχαν απομείνει ήταν σπασμένα και ραγισμένα. «Θήον» επανέλαβε. «Το όνομά μου είναι Θήον. Πρέπει να ξέρεις το όνομά σου.» -Άσα και Θήον

«'Οταν ήμουν παλικαράκι, είχα βρει ένα πληγωμένο κιρκινέζι, μια θηλυκιά, και την έκανα καλά. Καμαρωτή την είχα βγάλει. Κούρνιαζε στον ώμο μου κι έτρωγε από το χέρι μου και φτερούγιζε ξοπίσω μου από δωμάτιο σε δωμάτιο, αλλά δεν πετούσε ψηλά. Την έπαιρνα συχνά για κυνήγι, αλλά δεν ανέβαινε ποτέ ψηλότερα από τις κορυφές των δέντρων. Ο Ρόμπερτ την έλεγε Μισερή. Είχε ένα γεράκι που το έλεγε Βροντή και δεν αστοχούσε ποτέ. Μια μέρα ο γερο-θείος μας, ο Σερ Χάρμπερτ, μου είπε να δοκιμάσω ένα άλλο πουλί. Με την Καμαρωτή έδειχνα γελοίος, είπε, και είχε δίκιο.» Ο Στάννις Μπαράθηον τράβηξε το βλέμμα του από το παράθυρο κι από τα φαντάσματα που σάλευαν πάνω από τη νότια θάλασσα. «Οι Επτά δε μου έφεραν ούτε σπουργίτι. Είναι καιρός να δοκιμάσω καινούριο γεράκι, Ντέιβος. Κόκκινο γεράκι.»- Στάννις

«Σας έψαχνα στην Τρίαινα» τους είπε ο Νεντ.
«Δεν ήμασταν εκεί» αποκρίθηκε ο Σερ Τζέραλντ.
«Αλίμονο στο Σφετεριστή, αν ήμασταν» συμπλήρωσε ο Σερ Όσγουελ.
«'Οταν έπεσε το Κινγκς Λάντινγκ, ο Σερ Τζέιμι έσφαξε το βασιλιά σας με ένα χρυσό σπαθί, κι εγώ αναρωτήθηκα πού βρισκόσασταν.»
«Μακριά, πολύ μακριά» είπε ο Σερ Τζέραλντ. «Ειδάλλως ο Αίρυς θα καθόταν ακόμη στο Σιδερένιο Θρόνο κι ο προδότης αδελφός μας θα καιγόταν στις επτά κολάσεις.»
«'Ηρθα στο Στορμς Εντ να λύσω την πολιορκία» είπε ο Νεντ «Και οι Άρχοντες Ταϊρέλ και Ρέντγουαϊν χαμήλωσαν τα λάβαρά τους κι όλοι οι ιππότες τους γονάτισαν και μας ορκίστηκαν πίστη και αφοσίωση. Ήμουν σίγουρος πως ήσαστε κι εσείς ανάμεσά τους.»
«Τα δικά μας τα γόνατα δε λυγίζουν εύκολα» αποκρίθηκε ο Σερ Άρθουρ Ντέυν.
«Ο Σερ Γουίλλεμ Ντάρρυ κατέφυγε στο Ντράγκονστοουν με τη βασίλισσά σας και τον Πρίγκιπα Βισέρυς. Νόμισα πως φύγατε κι εσείς μαζί τους.»
«Ο Σερ Γουίλλεμ είναι άξιος και έντιμος άντρας» είπε ο Σερ Όσγουελ.
«Δεν ανήκει όμως στη Βασιλική Φρουρά» αποκρίθηκε ο Σερ Τζέρολντ. «Η Βασιλική Φρουρά δεν το βάζει στα πόδια.»
«Ούτε τότε ούτε και τώρα» πρόσθεσε ο Σερ Άρθουρ και φόρεσε την περικεφαλαία του. «Δώσαμε έναν όρκο» συμπλήρωσε ο γέροντας Σερ Τζέρολντ.
Τα φαντάσματα του Νεντ στάθηκαν στο πλευρό του κρατώντας σπαθιά καμωμένα από σκιές. Επτά εναντίον τριών.
«Ας αρχίσουμε λοιπόν» είπε ο Σερ Άρθουρ Ντέυν. Ξεθηκάρωσε την Αυγή και την κράτησε και με τα δυο χέρια. Η λεπίδα ήταν χλωμή σαν λευκό γυαλί και το φως έμοιαζε να χορεύει πάνω της.
«'Οχι» τον διόρθωσε θλιμμένα ο Νεντ. «Ας τελειώνουμε.» - Πύργος της Χαράς

Ο Μέιστερ Κρέσσεν ανοιγόκλεισε τα μάτια. Στάννις, Άρχοντά μου ... σκυθρωπό, λυπημένο μου αγόρι, γιε που ποτέ δεν είχα ... δεν πρέπει να το κάνεις αυτό. Δεν ξέρεις τάχα πόσο σε νοιαζόμουν, δεν καταλαβαίνεις ότι ζούσα για σένα, ότι εγώ σε αγαπούσα, αντίθετα από όλους τους άλλους; Ναι, σε αγαπούσα περισσότερο ακόμα κι από τον Ρόμπερτ ή τον Ρένλυ, γιατί εσένα δε σε αγαπούσε κανείς και με είχες τόσο ανάγκη ...
-Μέιστερ Κρέσσεν

Είχε φτάσει στην πόρτα, όταν εκείνη τον φώναξε. «Τζον» είπε. Θα είχε συνεχίσει το δρόμο του, αλλά ποτέ μέχρι τότε δεν τον είχε φωνάξει με το όνομά του. Γύρισε και την είδε να τον κοιτά καταπρόσωπο, σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά. «Ναι;» ρώτησε το αγόρι. «'Επρεπε να βρίσκεσαι εσύ στη θέση του» είπε. -Κάτλυν και Τζον

«'Εχω υπάρξει πολλά πράγματα, Μπραν. Πλέον είμαι όπως με βλέπεις, και τώρα θα καταλάβεις γιατί δεν μπορούσα να έρθω σε σένα ... παρά μόνο στα όνειρα. Σε παρακολουθώ για πολύ καιρό, σε παρακολουθώ με χίλια μάτια κι άλλο ένα. Είδα τη γέννησή σου κι εκείνη του άρχοντα πατέρα σου πριν από σένα. Είδα τα πρώτα σου βήματα, άκουσα την πρώτη σου λέξη, ήμουν μέρος του πρώτου σου ονείρου. Σε είδα να πέφτεις. Και τώρα ήρθες επιτέλους κοντά μου, Μπράντον Σταρκ, αν και ο χρόνος τελειώνει.» «Είμαι εδώ» είπε ο Μπραν «μόνο που είμαι σακατεμένος. Θα ... θα με θεραπεύσεις ... τα πόδια μου, εννοώ;»
Όχι» είπε ο χλομός άρχοντας. «Αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις μου.» Τα μάτια του Μπραν γέμισαν δάκρυα. Ήρθαμε τόσο μακριά. Το σπήλαιο αντηχούσε από το θόρυβο του μαύρου ποταμού. «Δε θα περπατήσεις ποτέ ξανά, Μπραν» υποσχέθηκαν τα χλομά χείλη «αλλά θα πετάξεις.» -Μπραν και Κουρούνα με τα τρία μάτια

[nirne]

Ο Μέιστερ Κρέσσεν ανοιγόκλεισε τα μάτια. Στάννις, Άρχοντά μου ... σκυθρωπό, λυπημένο μου αγόρι, γιε που ποτέ δεν είχα ... δεν πρέπει να το κάνεις αυτό. Δεν ξέρεις τάχα πόσο σε νοιαζόμουν, δεν καταλαβαίνεις ότι ζούσα για σένα, ότι εγώ σε αγαπούσα, αντίθετα από όλους τους άλλους; Ναι, σε αγαπούσα περισσότερο ακόμα κι από τον Ρόμπερτ ή τον Ρένλυ, γιατί εσένα δε σε αγαπούσε κανείς και με είχες τόσο ανάγκη ...
-Μέιστερ Κρέσσεν

Αυτή η σκηνή πραγματικά με είχε πληγώσει!  ;(

Είχε φτάσει στην πόρτα, όταν εκείνη τον φώναξε. «Τζον» είπε. Θα είχε συνεχίσει το δρόμο του, αλλά ποτέ μέχρι τότε δεν τον είχε φωνάξει με το όνομά του. Γύρισε και την είδε να τον κοιτά καταπρόσωπο, σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά. «Ναι;» ρώτησε το αγόρι. «'Επρεπε να βρίσκεσαι εσύ στη θέση του» είπε. -Κάτλυν και Τζον

Κι αυτή ήταν η σκηνή που έριξε την ταφόπετρα στη σχέση μου με την Κάτλυν Σταρκ. Της τα είχα μαζεμένα, αλλά αυτό ήταν το αποφασιστικό χτύπημα! 

[phoenix]

“You raped her. You murdered her. You killed her children. Now say her name.” - Oberyn Martell to Mountain

“I left my wife and children in your hands.” - Rhaegar Targaryen to Jaime Lannister

:'(

[jons spearwife]

Why is it always the innocents who suffer most, when you high lords play your game of thrones?

“And the man breaks.

“He turns and runs, or crawls off afterward over the corpses of the slain, or steals away in the black of night, and he finds someplace to hide. All thought of home is gone by then, and kings and lords and gods mean less to him than a haunch of spoiled meat that will let him live another day, or a skin of bad wine that might drown his fear for a few hours. The broken man lives from day to day, from meal to meal, more beast than man. Lady Brienne is not wrong. In times like these, the traveler must beware of broken men, and fear them…but he should pity them as well.”

^Για τον λαό

Stannis, my lord, my sad sullen boy, son I never had, you must not do this, don't you know how I have cared for you, lived for you, loved you despite all? Yes, loved you, better than Robert even, or Renly, for you were the one unloved, the one who needed me most. "As you command, my lord, but... but I am hungry. Might not I have a place at your table?" At your side, I belong at your side...

“I stopped believing in gods the day I saw the Windproud break up across the bay. Any gods so monstrous as to drown my mother and father would never have my worship, I vowed. In King’s Landing, the High Septon would prattle at me of how all justice and goodness flowed from the Seven, but all I ever saw of either was made by men.”

^Στάννις

Summer’s howls were long and sad, full of grief and longing. Shaggydog’s were more savage. Their voices echoed through the yards and halls until the castle rang and it seemed as though some very pack of direwolves haunted Winterfell, instead of only two… two where they had once been six. Do they miss their brothers and sisters too? Bran wondered. Are they calling to Grey Wind and Ghost, to Nymeria and Lady’s Shade? Do they want them to come home and be a pack together?

He had a pack as well, once. Five they had been, and a sixth who stood aside. Somewhere down inside him were the sounds the men had given them to tell one from the other, but it was not by their sounds he knew them. He remembered their scents, his brothers and his sisters. They all had smelled alike, had smelled of pack, but each was different too. His angry brother with the hot green eyes was near, the prince felt, though he had not seen him for many hunts. Yet with every sun that set he grew more distant, and he had been the last. The others were far scattered, like leaves blown by the wild wind. Sometimes he could sense them, though, as if they were still with him, only hidden from his sight by a boulder or a stand of trees. He could not smell them, nor hear their howls by night, yet he felt their presence at his back… all but the sister they had lost. His tail drooped when he remembered her. Four now, not five. Four and one more, the white who has no voice

^Για τους direwolves

No. Not enough. Never enough

^Για τον Jon

We're children. We're supposed to be childish.

^Myrcella

“Oberyn wanted vengeance for Elia. Now the three of you want vengeance for him. I have four daughters, I remind you. Your sisters. My Elia is fourteen, almost a woman. Obella is twelve, on the brink of maidenhood. They worship you, as Dorea and Loreza worship them. If you should die, must El and Obella seek vengeance for you, then Dorea and Loree for them? Is that how it goes, round and round forever? I ask again, where does it end?” Ellaria Sand laid her hand on the Mountain’s head. “I saw your father die. Here is his killer. Can I take a skull to bed with me, to give me comfort in the night? Will it make me laugh, write me songs, care for me when I am old and sick?”

^Ellaria

[WardenOfTheNorth1]

My real father lost his head at King's landing I made a choice...and i chose wrong

Theon Greyjoy Got

Όχι, μη, μην κόβεις τα μαλλιά μου, ο Νεντ λατρεύει τα μαλλιά μου.

Catelyn Stark asoiaf

Πονάει τόσο πολύ, σκέφτηκε. Τα παιδιά μας, Νεντ, τα γλυκά μας τα μωρά. Ο Ρίκον, ο Μπραν, η Άρυα, η Σάνσα, ο Ρομπ… Ρομπ… σε παρακαλώ, Νεντ, σε παρακαλώ, καν’ το να σταματήσει, καν' το να σταματήσει να πονάει

Catelyn Stark asoiaf

Ο Μέιστερ Κρέσσεν ανοιγόκλεισε τα μάτια. Στάννις, Άρχοντά μου ... σκυθρωπό, λυπημένο μου αγόρι, γιε που ποτέ δεν είχα ... δεν πρέπει να το κάνεις αυτό. Δεν ξέρεις τάχα πόσο σε νοιαζόμουν, δεν καταλαβαίνεις ότι ζούσα για σένα, ότι εγώ σε αγαπούσα, αντίθετα από όλους τους άλλους; Ναι, σε αγαπούσα περισσότερο ακόμα κι από τον Ρόμπερτ ή τον Ρένλυ, γιατί εσένα δε σε αγαπούσε κανείς και με είχες τόσο ανάγκη ...

Master cressen asoiaf

jaime my name is jaime

Jaimie Lannister Got

Η Βελόνα ήταν το χαμόγελο του Τζον Σνόου

Arya Stark asoiaf

Δεν κρύψαμε την απογοήτευσή μας.
"Αυτό δεν είναι τέρας," είπα στη Σέρσεϊ  Είναι απλά ένα μωρό.  Κι εκείνη είπε,
"Σκότωσε τη μητέρα μου"

Oberyn martell Got

Τα τυφλά μάτια του Αίμον άνοιξαν. «Εγκ;» είπε καθώς η βροχή έτρεχε στα μάγουλά του. «Εγκ, ονειρεύτηκα ότι ήμουν γέρος.»

Master Aemon asoiaf

Καταδίκασα το φτωχό,
αθώο παιδάκι σε άσχημο θάνατο. Όλα αυτά εξαιτίας της ζήλιας μου για τη μητέρα του. Μιας γυναίκας που ούτε ήξερα. Τελικά, προσευχήθηκα σε όλους τους 7 θεούς "Αφήστε το να ζήσει και θα το αγαπήσω. " "Θα γίνω μητέρα του. " Παρακάλεσα τον άντρα μου να του δώσει ένα πραγματικό όνομα. Να τον πει Σταρκ και να τελειώνουμε με αυτό. Να τον κάνει έναν από εμάς.
- Κι επέζησε;
-Επέζησε.
Κι εγώ δεν μπορούσα να κρατήσω την υπόσχεση μου. Και ό,τι έγινε από εκεί και πέρα όλη αυτή η φρίκη που βρήκε την οικογένειά μου είναι επειδή εγώ δεν μπορούσα να αγαπήσω ένα παιδί χωρίς μητέρα.

Catelyn Stark Got

«Τζον Σνόου.» είπε, πολύ απαλά. Ακουγόταν λες και το βέλος είχε βρει έναν πνεύμονα. «Είναι αυτό κανονικό κάστρο; Όχι ένας απλός  πύργος;»
«Είναι.» Ο Τζον έπιασε το χέρι της.
«Ωραία,» ψιθύρισε. «Ήθελα να δω ένα κανονικό κάστρο, πριν… πριν εγώ…»
«Θα δεις εκατό κάστρα,» της υποσχέθηκε. «Η μάχη τελείωσε. Ο Μέιστερ Αίμον θα σε φροντίσει.» Άγγιξε τα μαλλιά της. «Είσαι φιλημένη από τη φωτιά, θυμάσαι; Τυχερή. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από ένα βέλος για να πεθάνεις. Ο Αίμον θα το αφαιρέσει και θα σε επιδέσει και θα πιεις λίγο γάλα της παπαρούνας για τον πόνο.»
Εκείνη απλά χαμογέλασε στα λόγια του. «Θυμάσαι εκείνη τη σπηλιά; Έπρεπε να είχαμε μείνει σ’ εκείνη τη σπηλιά. Σου το είπα.»
«Θα ξαναγυρίσουμε στη σπηλιά,» είπε εκείνος. «Δεν θα πεθάνεις, Ύγκριτ. Δεν θα πεθάνεις.»
«Ω.» Η Ύγκριτ έπιασε το μάγουλό του με το χέρι της. «Δεν ξέρεις τίποτα, Τζον Σνόου,» αναστέναξε, πεθαίνοντας.

Jon Snow-Igrite Asoiaf

-Θα τους σκοτώσω όλους. Όλους. Θα τους σκοτώσω όλους.
-Αγόρι μου. Έχουν τις αδερφές σου. Πρέπει να πάρουμε πίσω τα κορίτσια. Και μετά, θα τους σκοτώσουμε όλους.

Catelyn Stark-Robb Stark Got

she don't speak but she remembers

Μέλος της brotherhood without banish asoiaf

[WardenOfTheNorth1]

My real father lost his head at King's landing I made a choice...and i chose wrong

Theon Greyjoy Got

Όχι, μη, μην κόβεις τα μαλλιά μου, ο Νεντ λατρεύει τα μαλλιά μου.

Catelyn Stark asoiaf

Πονάει τόσο πολύ, σκέφτηκε. Τα παιδιά μας, Νεντ, τα γλυκά μας τα μωρά. Ο Ρίκον, ο Μπραν, η Άρυα, η Σάνσα, ο Ρομπ… Ρομπ… σε παρακαλώ, Νεντ, σε παρακαλώ, καν’ το να σταματήσει, καν' το να σταματήσει να πονάει

Catelyn Stark asoiaf

Ο Μέιστερ Κρέσσεν ανοιγόκλεισε τα μάτια. Στάννις, Άρχοντά μου ... σκυθρωπό, λυπημένο μου αγόρι, γιε που ποτέ δεν είχα ... δεν πρέπει να το κάνεις αυτό. Δεν ξέρεις τάχα πόσο σε νοιαζόμουν, δεν καταλαβαίνεις ότι ζούσα για σένα, ότι εγώ σε αγαπούσα, αντίθετα από όλους τους άλλους; Ναι, σε αγαπούσα περισσότερο ακόμα κι από τον Ρόμπερτ ή τον Ρένλυ, γιατί εσένα δε σε αγαπούσε κανείς και με είχες τόσο ανάγκη ...

Master cressen asoiaf

jaime my name is jaime

Jaimie Lannister Got

Η Βελόνα ήταν το χαμόγελο του Τζον Σνόου

Arya Stark asoiaf

Δεν κρύψαμε την απογοήτευσή μας.
"Αυτό δεν είναι τέρας," είπα στη Σέρσεϊ  Είναι απλά ένα μωρό.  Κι εκείνη είπε,
"Σκότωσε τη μητέρα μου"

Oberyn martell Got

Τα τυφλά μάτια του Αίμον άνοιξαν. «Εγκ;» είπε καθώς η βροχή έτρεχε στα μάγουλά του. «Εγκ, ονειρεύτηκα ότι ήμουν γέρος.»

Master Aemon asoiaf

Καταδίκασα το φτωχό,
αθώο παιδάκι σε άσχημο θάνατο. Όλα αυτά εξαιτίας της ζήλιας μου για τη μητέρα του. Μιας γυναίκας που ούτε ήξερα. Τελικά, προσευχήθηκα σε όλους τους 7 θεούς "Αφήστε το να ζήσει και θα το αγαπήσω. " "Θα γίνω μητέρα του. " Παρακάλεσα τον άντρα μου να του δώσει ένα πραγματικό όνομα. Να τον πει Σταρκ και να τελειώνουμε με αυτό. Να τον κάνει έναν από εμάς.
- Κι επέζησε;
-Επέζησε.
Κι εγώ δεν μπορούσα να κρατήσω την υπόσχεση μου. Και ό,τι έγινε από εκεί και πέρα όλη αυτή η φρίκη που βρήκε την οικογένειά μου είναι επειδή εγώ δεν μπορούσα να αγαπήσω ένα παιδί χωρίς μητέρα.

Catelyn Stark Got

«Τζον Σνόου.» είπε, πολύ απαλά. Ακουγόταν λες και το βέλος είχε βρει έναν πνεύμονα. «Είναι αυτό κανονικό κάστρο; Όχι ένας απλός  πύργος;»
«Είναι.» Ο Τζον έπιασε το χέρι της.
«Ωραία,» ψιθύρισε. «Ήθελα να δω ένα κανονικό κάστρο, πριν… πριν εγώ…»
«Θα δεις εκατό κάστρα,» της υποσχέθηκε. «Η μάχη τελείωσε. Ο Μέιστερ Αίμον θα σε φροντίσει.» Άγγιξε τα μαλλιά της. «Είσαι φιλημένη από τη φωτιά, θυμάσαι; Τυχερή. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από ένα βέλος για να πεθάνεις. Ο Αίμον θα το αφαιρέσει και θα σε επιδέσει και θα πιεις λίγο γάλα της παπαρούνας για τον πόνο.»
Εκείνη απλά χαμογέλασε στα λόγια του. «Θυμάσαι εκείνη τη σπηλιά; Έπρεπε να είχαμε μείνει σ’ εκείνη τη σπηλιά. Σου το είπα.»
«Θα ξαναγυρίσουμε στη σπηλιά,» είπε εκείνος. «Δεν θα πεθάνεις, Ύγκριτ. Δεν θα πεθάνεις.»
«Ω.» Η Ύγκριτ έπιασε το μάγουλό του με το χέρι της. «Δεν ξέρεις τίποτα, Τζον Σνόου,» αναστέναξε, πεθαίνοντας.

Jon Snow-Igrite Asoiaf

-Θα τους σκοτώσω όλους. Όλους. Θα τους σκοτώσω όλους.
-Αγόρι μου. Έχουν τις αδερφές σου. Πρέπει να πάρουμε πίσω τα κορίτσια. Και μετά, θα τους σκοτώσουμε όλους.

Catelyn Stark-Robb Stark Got

she don't speak but she remembers

Μέλος της brotherhood without banish asoiaf

Όταν ήσουν μωρό... ένας έμπορος από το Ντορν έφτασε στο Ντράγκονστοουν.Το εμπόρευμά του ήταν σκουπίδια, εκτός από μια ξύλινη κούκλα. Μέχρι και φόρεμα της βάλαμε
στα χρώματα του οίκου μας. Σίγουρα θα είχε ακούσει για τη γέννησή σου. Kαι υπέθεσε ότι οι νέοι πατέρες είναι εύκολοι στόχοι. Ακόμη θυμάμαι πως χαμογέλασες όταν έβαλα την κούκλα στην κούνια σου, και την άγγιξες στο μάγουλό σου. Μέχρι να κάψουμε την κούκλα, ήταν πολύ αργά. Μου είπαν ότι θα πέθαινες, ή χειρότερα... η οστρακιά θα προχωρούσε αργά. Ότι θα ζούσες αρκετά ώστε να μάθεις τον κόσμο προτού σου τον στερήσουν. Όλοι με συμβούλευαν να σε στείλω στα ερείπια της Βαλύρια για να ζήσεις με τους Πετρανθρώπους, προτού απλωθεί
η αρρώστια στο κάστρο. Τους είπα να πάνε όλοι στον διάβολο. Κάλεσα κάθε Μέιστερ αυτής της μεριάς του κόσμου. Κάθε Θεραπευτή... κάθε φαρμακοποιό. Σταμάτησαν την αρρώστια και έσωσαν τη ζωή σου.Επειδή δεν ανήκες στην άλλη άκρη του κόσμου με τους Πετρανθρώπους. Είσαι η Πριγκίπισσα Σιρήν του Οίκου Μπαράθηον. Και είσαι κόρη μου.

Stannis Baratheon Got