Πόσο εύκολα εκθρονίζεις έναν Τρελό Βασιλιά;

[arwyn]

Ενα Μεγάλο Συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει νομίζω αλλαγή ηγεσίας. Αλλά πρέπει να υπάρχει σοβαρός και αποδεδειγμένος λόγος. Καλή τύχη, όπως λένε, στους επικριτές του Αιρυς να νικήσουν τους γλύφτες/κόλακες! Η αυλή ήτανε διαιρεμένη. Η τρέλα των μεν ήτανε συμφέρον των δε. Και οι οπαδοί του Αιρυς δεν θέλανε με τιποτα τον Ραιγκαρ.

Μόνο μια Επανάσταση θα είχε αποτέλεσμα, όπως λέτε. Μπορεί και να εκανε τελικα Επανασταση ο Ραιγκαρ, Ταργκαρυεν Επανασταση, αλά Μπλακφάιερ. Ωστόσο... δυστυχώς ή ευτυχως, όσο βάρβαρη/αδικη κι αν ητανε η "εκτέλεση Σταρκ/θέλω τα κεφάλια Νεντ/Ρομπερτ", ήτανε το ισχυρότερο, πιο έντονο κίνητρο να ενωθούν περισσότερα Λαβαρα τελικά, μία γενική κατακραυγή κατά του Αιρυς, η σταγόνα που ξεχειλισε το ποτηρι. Στη θέση των Σταρκ και Μπαράθεον, αν εμενε ο Αιρυς στην εξουσια, θα μπορουσανε να βρεθουν αργοτερα και άλλοι διαφωνουντες Αρχοντες.  Άλλο να σου λένε θα χάσεις λεφτά, τα λεφτα τα ξαναβρίσκεις, και άλλο να σου εκτελουνε τους Βασικους σου Αρχοντες, τις ζωές δεν τις ξαναβρίσκεις.

Επισης... αντε και γινοτανε Μεγαλο Συμβουλιο. Εαν έχαναν οι ραιγκαριανοι, αν ητανε μειοψηφια; Θα τους εκτελουσε τελικα ο Αιρυς, δημοσιο μπαρμπεκιου, κομπλε με γλεντια, νταουλια, ποπ κορν και μαλλί της γριάς. Και η εξουσια πάλι στα χέρια του Θεοτρελου. Και μετά... τι; Βασιλιάς Βισερυς; Εκει να δειτε γελια. Και εννοειται Τζον δεν θα ειχαμε, μπορει ουτε και Ντενερυς. Εαν δε το Συμβουλιο τολμαγε να το καλεσει ο Ραιγκαρ στο Χαρρενχαλ και έχανε, τότε ουτε ο Αιγκον θα προλαβαινε να γεννηθει. Γενικα καλώς πιστευω υποχωρησε στο Χαρρενχαλ ο Ραιγκαρ, διοτι η γραμμή διαδοχής ήτανε πάαααρα πολυ ευθραυστη. Κεφάλια δράκων γιοκ.

[SANDOR CLEGANE]

τι; Βασιλιάς Βισερυς; Εκει να δειτε γελια

Εδώ να δείτε τι fanfiction θα γινότανε!!!

[SANDOR CLEGANE]

Πολύ θα ήθελα να δω (υποθετικά  και καθαρά στη φαντασία - μου ) να είχαμε δυο αντίπαλα στρατόπεδα και βασιλείς.  Στη μια ο Βισέρυς  και στην άλλη ο Τζόφρεϊ (μακαρίτες κι οι δυο)  και να είχα να διαβάσω , καλύτερα,  από Μάρτιν  τα POV τους ...!!!

[nirne]

Μόνο μια Επανάσταση θα είχε αποτέλεσμα, όπως λέτε. Μπορεί και να εκανε τελικα Επανασταση ο Ραιγκαρ, Ταργκαρυεν Επανασταση, αλά Μπλακφάιερ.

Επισης... αντε και γινοτανε Μεγαλο Συμβουλιο. Εαν έχαναν οι ραιγκαριανοι, αν ητανε μειοψηφια; Θα τους εκτελουσε τελικα ο Αιρυς, δημοσιο μπαρμπεκιου, κομπλε με γλεντια, νταουλια, ποπ κορν και μαλλί της γριάς. Και η εξουσια πάλι στα χέρια του Θεοτρελου. Και μετά... τι; Βασιλιάς Βισερυς; Εκει να δειτε γελια. Και εννοειται Τζον δεν θα ειχαμε, μπορει ουτε και Ντενερυς. Εαν δε το Συμβουλιο τολμαγε να το καλεσει ο Ραιγκαρ στο Χαρρενχαλ και έχανε, τότε ουτε ο Αιγκον θα προλαβαινε να γεννηθει. Γενικα καλώς πιστευω υποχωρησε στο Χαρρενχαλ ο Ραιγκαρ, διοτι η γραμμή διαδοχής ήτανε πάαααρα πολυ ευθραυστη. Κεφάλια δράκων γιοκ.

Προσωπική μου άποψη, ο Ραίγκαρ δεν είχε σκοπό να προκαλέσει επανάσταση για να ρίξει τον πατέρα του. Και στο Χάρρενχαλ δεν ξέρουμε ποιος ήταν από πίσω (οι φήμες ήταν απλά φήμες και μας δείχνουν ότι κάτι πήγε να γίνει εκεί, αλλά όχι το ποιος θα το έκανε).
Όπως μας πληροφορεί ο Τζέιμι, ο Ραίγκαρ του είχε πει ξεκάθαρα αυτό:

"'Οταν τελειώσει η μάχη, σκοπεύω να συγκαλέσω συμβούλιο. Θα γίνουν αλλαγές. Ήθελα να το κάνω εδώ και καιρό, αλλά ... δεν έχει νόημα να μιλάμε για δρόμους που δεν πήραμε. Θα μιλήσουμε όταν επιστρέψω."

Άρα αν είχε σκοπό να κάνει κάτι ο Ραίγκαρ, αυτό ήταν να συγκαλέσει Μεγάλο Συμβούλιο.

Τι σημαίνει τώρα αυτό.
Δεν έχει σχέση με την διαιρεμένη αυλή τους. Το Μεγάλο Συμβούλιο αποτελείται από τους μεγάλους άρχοντες των Επτά Βασιλείων. Οπότε θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα ήθελε κάθε άρχοντας. Ναι, στην επανάσταση που ακολούθησε, υπήρχαν δύο σχεδόν ισοδύναμοι στρατοί. Ο ένας ήταν υπέρ των Ταργκάρυεν ο άλλος εναντίνον τους. Απ' ό, τι διαβάζουμε μέσα στο κείμενο, οι περισσότεροι άρχοντες είχαν συνασπιστεί με τους Ταργκ λόγω του Ραίγκαρ. Οι επαναστάτες στην ουσία ήταν ενάντια στον Αίρυς  μιας και η επανάσταση δεν ξέσπασε όταν ο Πρίγκιπας έκλεψε τη Λυάννα, αλλά όταν ο Αίρυς ζήτησε τα κεφάλια κάποιων αρχόντων. Θέλω να πω ότι τους άρχοντες τους αφορούσε η θέση τους, τα προνόμιά τους, τα συμφέροντά τους και η ειρήνη του βασιλείου. Και ο Αίρυς πλέον ήταν επικίνδυνος για όλα αυτά. Οπότε ήταν λογικό να στραφούν εναντίον του ελπίζοντας ότι με την επανάσταση θα τον ξεφορτωθούν.

Πριν από την επανάσταση λοιπόν, πριν από το κλέψιμο της Λυάννα, πριν από οτιδήποτε, οι περισσότεροι άρχοντες απλά θα ήθελαν να ξεφορτωθούν τον τρελό βασιλιά και να βάλουν στη θέση του έναν πιο λογικό. Από τους Ταργκάρυεν πάντα, γιατί αυτοί ήταν τότε οι νόμιμοι διάδοχοι στη συνείδηση όλων. Άρα θεωρώ ότι σε ένα Μεγάλο Συμβούλιο σ' εκείνη τη φάση, ο Ραίγκαρ δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα για να προκριθεί ο ίδιος ως βασιλιάς. Το πρόβλημα ήταν ότι το Μεγάλο Συμβούλιο δεν συγκλήθηκε ποτέ και όσα ακολούθησαν, βγήκαν εκτός ελέγχου λόγω του Αίρυς.

Επομένως, η μόνη λύση πλέον για να καθαιρεθεί ο Αίρυς ήταν η επανάσταση και έτσι την έκαναν.

edit: Να συμπληρώσω και κάτι ακόμη που νομίζω πως πρέπει να ειπωθεί μιας και το ανέφερε η arwyn. Ναι, πιστεύω ότι σε περίπτωση που το Μεγάλο Συμβούλιο αποφάσιζε κατά της καθαίρεσης του Αίρυς και υπέρ της παραμονής του στον θρόνο, τότε ο Ραίγκαρ θα είχε πελώριο θέμα. Πρώτον, σίγουρα θα έχανε τον τίτλο του διαδόχου και, δεύτερον, μάλλον και το κεφάλι του. Ωστόσο, θεωρώ ότι πριν συγκαλέσει το Συμβούλιο θα έπρεπε να είχε τσεκάρει την "ατμόσφαιρα", δηλαδή τις διαθέσεις και προθέσεις των αρχόντων ώστε να είναι σίγουρος ότι μια τέτοια κίνηση δεν θα απέβαινε σε καταστροφή όλων, τόσο του ιδίου όσο και των αρχόντων που θα είχαν ψηφίσει υπέρ της καθαίρεσης του Αίρυς.

[arwyn]

Αυτός που θα υποκινούσε καθαίρεση/επανάσταση, θα έπαιζε το κεφάλι του κορώνα γράμματα. Η θέση του Ραίγκαρ ήτανε απελπιστικά δύσκολη.

- Ήτανε ο μόνος Διαδοχος. Ο Βισέρυς επι Χαρρενχαλ ήτανε παιδάκι και ο γιος Αιγκον γεννήθηκε αργότερα.

- Ο Αιρυς τον είχε στη μπούκα. Τον παρακολουθούσε και δεν τον εμπιστευονταν. Μια λάθος κινηση και θα τον αποκλήρωνε.

- Οι Αρχοντες υπόκεινται στον Βασιλιά, όχι στον Πριγκηπα. Άρνηση υπακοής στον Βασιλιά ίσον προδοσία.

- Με τις τρέλες του ο Αιρυς στέρησε στον Ραίγκαρ ίσως τον πολυτιμότερο σύμμαχο: τον Ταϊγουην Λάννιστερ. Λίγο ο μη γάμος με την Σέρσεϊ, λίγο ο Τζέιμι στη Βασιλική Φρουρά, ο Τάιγουην είχε απογοητευτεί/θυμώσει και με το δίκιο του. Δυστυχως δεν ξέρουμε τι σχέση ειχανε πραγματικά Τάιγουην και Ραιγκαρ. Το WoIaF λέει ότι επί Duskendale, ο Τάιγουην θεωρούσε τον Ραίγκαρ καλύτερο ως βασιλιά. Αλλά μετά;...

Για να πετυχεις επικινδυνους, πολυπλοκους σκοπους και χειρισμούς, πρεπει να εισαι πανέξυπνος γάτος. Λίγη παραπάνω αλαζονία, λίγη υπερβολικη αυτοπεποίθηση, λίγος τυχοδιωκτισμός και μπορει να την πατησεις. Χοντρά. Ο Ραιγκαρ ήτανε τέτοιος γάτος; Πολλοί φαν τον θεωρούν δειλό και μετά ανευθυνο. Δειλό γιατί δεν πήρε την κατάσταση στα χέρια του να "καθαρίσει" τον Αιρυς νωρίτερα, ανευθυνο γιατι πήρε τη Λυαννα μετα και μην τον ειδατε τον Παναή για κανά χρόνο. Για το πρώτο έχω να πω ότι δεν βλέπω πότε θα ήτανε ασφαλής στιγμή να κινηθει ο Ραιγκαρ εναντίον του Αιρυς. Ο κλοιός παρακολουθησης ητανε σφιχτος και ο κινδυνος αποκληρωσης ορατός. Οσο για τη Λυάννα, εκτός θέματος, δεν θα το συζητήσω εδώ.

[jons spearwife]

Μethinks οτι εξαρτάται απο την δημοτικότητα του βασιλιά. Αν ο βασιλιάς δεν ήταν αρκετά δημοφιλής ήταν πολύ πιο εύκολο, Aegon II & Maegor. Το θέμα όμως είναι να είναι και η δεύτερη επιλογή δημοφιλής κάτι που ο Rhaegar έχασε κατά την διάρκεια του ToHH.

[arwyn]

Το WoIaF μας λέει επίσης ότι ο Ραίγκαρ έφυγε από το Ντράγκονστοουν αμέσως μετά τη γέννηση του γιου του και εν μέσω βαριού χειμώνα.

Ηρθε χειμώνας... Ερχονται οι Αλλοι...

Ισως ενας επικινδυνος εχθρος, ο πιο επικινδυνος εχθρος, να ητανε λόγος να ενωθουν όλοι και να αλλάξουνε και ηγεσία. Ο Αιρυς δεν ητανε ουτε διανοητικά ούτε σωματικά ικανός να ηγηθεί στρατό και να πολεμήσει. Εαν ερχότανε τότε, το 282-283+, το μεγάλο κακό, τότε το Γουέστερος θα χρειαζοτανε τον Ραιγκαρ, οχι τον Αιρυς, στο θρονο, συν ένα ικανότατο Χέρι.