Η γωνιά της Team!Rhaegar

[arwyn]

Λοιποοον... ειναι λιγο μπερδεμένα τα πραματα.  8-|

Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στα ρηχά του Green Fork. Οταν πολεμάς, δε λες "να κάθομαι συνεχεια στα στεγνά μη γλιστρήσω". Εντωμεταξυ... διαβάζω στο World of Ice and Fire ότι τόσο ο Ραίγκαρ όσο και ο Ρομπερτ οταν συναντήθηκαν ητανε... έφιπποι! Οπότε πάπαλα όλα αυτά που είπα πριν; Δεν ξερω. Δεν διευκρινίζεται αν πάλεψαν συνεχεια πάνω στα άλογα ή καποια στιγμή ξεπέζεψαν. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι οταν δεχτηκε το μοιραιο χτυπημα ο Ραιγκαρ, γονάτισε. Αρα... ητανε στα ποδια του στο νερό. Άρα είχανε ξεπεζέψει... λέω... δεν ξερω...  (think)

Δεν μπορεις πάντως να οριοθετησεις πού θα σε βγαλει μια μάχη. Δεν ειναι θεμα εξυπνάδας, είναι η αναρχία του πολέμου. Αρχιζεις να βαρας και πας όπου σε πάει η ορμή των όπλων και η μοίρα. Δυστυχως τον Ραιγκαρ τον εφερε η μοιρα αντιμέτωπο με τον Ρομπερτ. Τι να εκανε, να το εβαζε στα ποδια, "εεε, ξάδελφε, τι κάνεις, εγώ να φεύγω τώρα, μη σε απασχολώ, έχω να πάω ζαρζαβάτια στην Ελια να κάνει χορτόπιτα, μπάααι"; Οχι, ρε κουμπάρια. Ο Ραιγκαρ πολέμησε γενναια, με ευγένεια, με τιμή... Και πεθανε.  ;(

Επιμένω, θέλω να γίνει έρημος το ποτάμι. Έστω χωράφι να φυτέψω γαλάζια ρόδα.  (punch) 

Μακάρι να μας δωσει λεπτομερειες σε καποιο βιβλιο ο Μαρτιν. Και... θέλω και δεν θελω να κάνει το HBO μινι σειρά μόνο πρηκουελ GoT, γεγονότα από Αιρυς και μετά. Θελω γιατι θα ειναι τε-λει-ο, δεν θελω γιατι... θα πεθανει ο Ραιγκαρ στο τελοοοοος....  ;(

Ναι. Εχω λογοδιάρροια σημερα. Σορρυ. Ειμαι σπίτι αδιάθετη και το ρίχνω στον Ραιγκαρ.  (angel) (blush)

[nirne]

Καλησπέρα και πάλι.

Γενικά, συμφωνώ ότι οι διοικητές των μαχών, οι βασιλιάδες κλπ (κι αυτό ισχύει τόσο για Ρόμπερτ όσο και για Ραίγκαρ, όσο και για οποιονδήποτε άλλο) καλό θα ήταν να μην διακινδυνεύουν πολύ στη μάχη γιατί ο θάνατός τους θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο ηθικό του στρατού τους. Εκείνες τις εποχές ωστόσο ήταν σύνηθες να πολεμούν γιατί αυτό εμψύχωνε περισσότερο το στράτευμα. Τρανό παράδειγμα γι' αυτό είναι ο Ντέιμον Μπλάκφαϊρ, ο Μαύρος Δράκος, ο οποίος πολέμησε γενναία (έμεινε στην ιστορία για την ανδρεία και τον ιπποτισμό που επέδειξε στην Μάχη του Κόκκινου Λιβαδιού) και σκοτώθηκε στη μάχη και τότε ο στρατός του σκόρπισε. Το ίδιο συνέβη και με το στρατό των Ταργκ μετά το θάνατο του Ραίγκαρ.

Τώρα στο προκείμενο. Πρώτον, απ' ό, τι μαθαίνουμε από το World οι δυο τους συναντήθηκαν στο Πέρασμα του ποταμού (τυχαία ή μη δεν ξέρω), οπότε θα ήταν τουλάχιστον γελοίο να "την κάνει" ο Ραίγκαρ με ελαφρά για να μη σκοτωθεί. Δεύτερον, πραγματικά κάθε όπλο είχε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Μπορεί το σφυρί (σφυρί κρατούσε ο Ρόμπερτ) να ήταν πιο θανατηφόρο, αλλά έκανε τον φέροντα πιο δυσκίνητο και το πιθανότερο ήταν να ήταν όπλο που χρειαζόταν δύο χέρια οπότε δεν μπορούσε να κρατάει και ασπίδα αυτός που το κρατούσε. Άρα ήταν πιο δυσκίνητος και απροστάτευτος. Τρίτον, ο Ρόμπερτ ήταν πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος και το ότι ο Ραίγκαρ τον τραυμάτισε άσχημα, δείχνει το πόσο καλός πολεμιστής ήταν ο Πρίγκιπας του Στέμματος. Τέταρτον, πάλι από το World μαθαίνουμε ότι η μάχη δόθηκε πάνω σε άλογα. Οπότε δεν ισχύει τόσο το επιχείρημα του ύψους και ότι το ποτάμι ήταν ενάντιο στο Ραίγκαρ. Όσο δύσκολο ήταν για το άλογο του Ραίγκαρ, άλλο τόσο ήταν και για το άλογο του Ρόμπερτ.

Ας το αποξηράνουμε το παλιοποτάμι όμως έτσι κι αλλιώς. Μπορεί να βρούμε και κάνα ρουμπίνι στο κάτω κάτω. 

Και... θέλω και δεν θελω να κάνει το HBO μινι σειρά μόνο πρηκουελ GoT, γεγονότα από Αιρυς και μετά. Θελω γιατι θα ειναι τε-λει-ο, δεν θελω γιατι... θα πεθανει ο Ραιγκαρ στο τελοοοοος....  ;(

Μόνο οι D&D να κρατήσουν μακριά τα χέρια τους από το πρίκουελ και ας κάνει ό, τι θέλει το ΗΒΟ! 

Ναι. Εχω λογοδιάρροια σημερα. Σορρυ. Ειμαι σπίτι αδιάθετη και το ρίχνω στον Ραιγκαρ.  (angel) (blush)

Περαστικά σου, βρε κουμπαρούλα!

[SANDOR CLEGANE]

1  Συγνώμη  που θα ξαναρωτήσω (μου έχετε ξαναπαντήσει  αλλά δε θυμάμαι σε ποιο τόπικ),
το " World of Ice and Fire "  είναι γραμμένο απ' τον Μάρτιν; αν όχι είχε κάποια συμβολή ή κατεύθυνση; υπάρχει στην Ελληνική;

2  Επειδή δεν το έχω διαβάσει (το καταλάβατε) δεν έχω πλήρης εικόνα για τη μάχη  αλλά πάντα,
αόριστα μέσα μου, μου φαινότανε παράξενο : " συναντήθηκαν και μονομάχησαν " . Πολλές φορές αυτό ιστορικά εξηγείται  ότι ο στρατός του τάδε νίκησε τον τάδε  κι από κάποιον σκοτώθηκε ο αντίπαλος χαμένος αρχηγός  και πιστώνεται  στο νικητή αρχηγό  ο θάνατος του.

Show Content

Spoiler  (Το παρακάτω ίσως είναι «off topic» , αλλά κολλάει λίγο, απλώς δεν είναι το χαρούμενο θέμα που σίγουρα θέλατε.
  Αν θέλετε μπορώ αργότερα με τροποποίηση να το σβήσω )
 

Show Content

Spoiler    Πάντως επιμένω (προσωπική μου άποψη)  ότι ο Ρόμπερτ  λόγω χαρακτήρα αλλά κι έτσι έβγαζε την πολεμική του οργή , όπως και τίποτα δεν είχε να χάσει  σε μάχη  και σε μονομαχία,  ενώ ένας διάδοχος  ενός τεράστιου βασιλείου όσο "σούπερμαν"  και να είναι, θα έπρεπε να είναι πίσω στο διοικητήριο  ασφαλής με την εφεδρεία του. Αν χανότανε η μάχη, για έναν διάδοχο δεν υπήρχε ντροπή,  θα 'χε πιθανόν κι άλλη ευκαιρία  ή πίσω στο κάστρο ασφαλής  και η μόνη φορά που θα άξιζε να δώσει μονομαχία (για να τραγουδάνε οι τροβαδούροι)  θα ήταν  αν ήταν περικυκλωμένος κι ήδη χαμένος.  Δεν ήταν απλώς ένας ιππότης  που λαχταρούσε ηρωισμό και υστεροφημία. Θα το δεχόμουν ευχαρίστως  αν δεν είχε οικογένεια  κι αν δεν "έπαιζε" αυτό με τη Λυάνα.
Ξαναλέω δεν ξέρω την ιστορία, αλλά φαντάζομαι  ότι η "μονομαχία"  ίσως ήταν ένα ηρωικό  "ρέκβιεμ" .
Επίσης προσωπικά, δέχομαι το χαρακτήρα του Ραίγκαρ όπως αυτός αφήνεται σιγά σιγά να φανεί στο ASOIAF, πλην άποψη Ρόμπερτ (δικαιολογημένη γι' αυτόν) .  Υπερασπίζεται τι ο Ραίγκαρ;
Υπάρχει μια επανάσταση, συμφωνώ ,  που ίσως άθελα ξεκίνησε αυτός κι αν ήταν αυτός βσαιλιάς ίσως είχε σταματήσει με ειρηνικό και συμβιβαστικό τρόπο,  ως αντίποινα  για τις δολοφονίες του παράφρονα πατέρα του.
Άρα  τι μεράκι-καημό  είχε για να σκοτώσει  το μισητό του εχθρό Ρόμπερτ  (ενώ ο Ρόμπερτ είχε    --    Θυμηθείτε τη μονομαχία Μενέλαου-Πάρη. Ο Πάρης είχε φιλοξενηθεί και φιλοξενήσει το Μενέλαο  κι είχαν γίνει φίλοι  και "ψήφιζαν" ειρήνη. Ο Πάρης φέρθηκε λόγω έρωτα {να μην είμαστε ποτέ στην ανάλογη θέση του}, ανέντιμα  έδωσε την πρόφαση για πόλεμο,  είδε το πρόσωπο του πολέμου και πολιορκίας στο σπίτι του, τον μισούσαν γι' αυτό κι οι δυο πλευρές, η δεύτερη και για το " ξελόγιασμα και αρπαγή" ,  και βγήκε χωρίς ψυχική δύναμη να μονομαχήσει και να σκοτώσει ποιον; το φίλο του που του είχε κλέψει τη γυναίκα του και την καρδιά της    --  και πολύ μάλιστα ) ;!  Μετά θα έπρεπε να μονομαχήσει και με τους άλλους αρχηγούς επαναστάτες;
  Αν ο Ρόμπερτ ήταν το «Βουνό»,  θα διακινδύνευε το βασίλειό του  για να μη φανεί δειλός; Εκτός κι αν ο Ρόμπερτ ήταν του χεριού του.  Αυτοί οι συλλογισμοί-υποθέσεις  δε νομίζω ότι αντιπροσώπευαν-ουν το Ραίγκαρ,  ο οποίος  όπως είπε στο Τζέιμι  είχε σκοπό να επιστρέψει  (άρα δεν τα παίζεις όλα για όλα) για να γίνουν «αλλαγές» .
Ίσως τελικά να ήταν αυτό που λέτε (και μάλλον το έχετε διαβάσει – αλλά ξαναλέω το  ότι έχω διαβάσει δε σημαίνει ότι έγινε κιόλας  -- θυμηθείτε  γιο Ραίγκαρ ,

Show Content

Spoiler Αίγκον {5ο βιβλ.} ,  αν είναι αληθινός 

) , να το ‘φερε η μοίρα να συναντηθούνε …  ( η μοίρα,  πείτε το και τύχη ή ατυχία,  παίζει πολλά παιχνίδια )

Ας κλείσω με ένα σχόλιο του Τζόρα Μόρμοντ  από 5 α΄ βιβλ.  σελ. 508-509  που είπε στη Νταϊνέρυς:
« Ο Ραίγκαρ πολέμησε γενναία, ο Ραίγκαρ πολέμησε ευγενικά, ο Ραίγκαρ πολέμησε έντιμα. Και ο
Ραίγκαρ πέθανε »
 

   

ΥΓ: το ανέκδοτο με το πουλάκι  ήταν πραγματικά  πολύ καλό !!! (δεν το ήξερα)

[nirne]

[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]

1)Το World γράφτηκε από τον Έλιο Γκαρσία και την Λίντα Άντονσον, τους ιδιοκτήτες του westeros.org (του αγγλικού φόρουμ, όπως συνηθίζουμε να το αποκαλούμε) με την συνεργασία και τη συμβολή του Μάρτιν.
Νομίζω ότι δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά ακόμη.
Στο αφηγηματικό σύμπαν του βιβλίου όμως υποτίθεται ότι είναι μια ιστορία του κόσμου και των Επτά Βασιλείων γραμμένη από τον Μέιστερ Γιάντελ με σκοπό να προσφερθεί ως δώρο στον Βασιλιά Ρόμπερτ. Καθώς ο τύπος γράφει την ιστορία όμως, έχουμε θάνατο του Ρόμπερτ, μετά του Τζόφρυ κλπ, οπότε αλλάζει στην πορεία ο μέλλων παραλήπτης αλλά παραμένει πάντα η βασιλική οικογένεια Μπαράθηον.

2) Σου μετάφρασα το αντίστοιχο χωρίο από το World για να έχεις μια ιδέα της μάχης όπως περιγράφεται εκεί:

Όταν ο Πρίγκιπας Ραίγκαρ τελικά πήρε τη Βασιλική Οδό για την Τρίαινα, μαζί του βρίσκονταν όλοι οι Βασιλικοί Φρουροί εκτός από έναν που είχε παραμείνει στο Κινγκς Λάντινγκ: Ο Σερ Μπάρρισταν ο Γενναίος, ο Σερ Τζόνοθορ Ντάρρυ και ο Πρίγκιπας Λέουιν του Ντορν. Ο Πρίγκιπας Λέουιν ήταν επικεφαλής του Ντορνιανού στρατεύματος που εστάλη από τον ανιψιό του, Πρίγκιπα Ντόραν, αλλά λέγεται ότι το έκανε μόνο κατόπιν απειλών από τον Παράφρονα Βασιλιά, που φοβόταν ότι οι Ντορνιανοί κοίταζαν να τον προδόσουν. Μόνο ο νεαρός Σερ Τζέιμι Λάννιστερ παρέμεινε στο Κινγκς Λάντινγκ.

Για την περίφημη μάχη στην Τρίαινα,  πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν στη διάβαση που θα ονομαζόταν από τότε και στο εξής Πέρασμα των Ρουμπινιών εξαιτίας των σκορπισμένων ρουμπινιών της πανοπλίας του Πρίγκιπα Ραίγκαρ. Οι αντίπαλοι ήταν ισοδύναμοι. Οι δυνάμεις του Ραίγκαρ αριθμούσαν περίπου σαράντα χιλιάδες άντρες, το ένα δέκατο των οποίων ήταν χρισμένοι ιππότες, ενώ οι επαναστάτες είχαν κάπως  λιγότερους άντρες, αλλά έμπειρους στη μάχη, ενώ ένα μεγάλο μέρος της δύναμης του Ραίγκαρ ήταν άπειροι και νεοσύλλεκτοι.

Η μάχη στο πέρασμα ήταν άγρια και πολλές ζωές χάθηκαν στη συμπλοκή. Ο Σερ Τζόνοθορ Ντάρρυ σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης, όπως και ο Πρίγκιπας Λέουιν του Ντορν. Αλλά ο πιο σημαντικός θάνατος δεν είχε έρθει ακόμη.

Η μάχη «φώναζε»  τόσο υπέρ του Άρχοντα Ρόμπερτ όσο και υπέρ του Πρίγκιπα Ραίγκαρ, και είτε από θέληση των θεών είτε από τύχη – είτε ίσως από σχεδιασμό – συναντήθηκαν στα ρηχά νερά του περάσματος. Οι δύο ιππότες πολέμησαν θαρραλέα πάνω στα πολεμικά τους άλογα, σύμφωνα με όλες τις αφηγήσεις. Γιατί πέρα από τα εγκλήματά του, ο Πρίγκιπας Ραίγκαρ δεν ήταν δειλός. Ο Άρχοντας Ρόμπερτ είχε πληγωθεί από τον πρίγκιπα των δράκων στην συμπλοκή, παρ’ όλα αυτά στο τέλος, η θηριώδης δύναμη του Μπαράθηον και η δίψα του να πάρει εκδίκηση για την ντροπή που του έφερε η κλοπή της αρραβωνιαστικιάς του αποδείχτηκε μεγαλύτερη. Το πολεμικό σφυρί του βρήκε το στόχο του και ο Ρόμπερτ οδήγησε το καρφί μέσα στο στήθος του Ραίγκαρ, σκορπώντας τα βαρύτιμα ρουμπίνια που άστραφταν πάνω στον θώρακα του πρίγκιπα.
Κάποιοι άντρες και από τις δυο πλευρές σταμάτησαν αμέσως να πολεμούν, πηδώντας μέσα στο ποτάμι για να ανασύρουν τις πολύτιμες πέτρες. Και μια γενική άτακτη υποχώρηση ξεκίνησε καθώς οι βασιλικοί άρχισαν να εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης.

Τα τραύματα του Άρχοντα Ρόμπερτ τον εμπόδισαν να αναλάβει την καταδίωξη, κι έτσι παρέδωσε αυτό το καθήκον στα χέρια του Άρχοντα Ένταρντ Σταρκ. Αλλά ο Ρόμπερτ απέδειξε τον ιπποτισμό του όταν αρνήθηκε να επιτρέψει την θανάτωση του σοβαρά τραυματισμένου Σερ Μπάρρισταν Σέλμυ. Αντί γι’ αυτό έστειλε τον δικό του μέιστερ να φροντίσει τον σπουδαίο ιππότη. Με τέτοιους τρόπους ο μέλλων βασιλιάς κέρδισε την μανιώδη αφοσίωση των φίλων και συμμάχων του – γιατί λίγοι άντρες υπήρξαν ποτέ τόσο γενναιόδωροι και ελεήμονες όσο ο Ρόμπερτ Μπαράθηον.

[Aerion Targaryen]

Φανατικός φαν του Ραίγκαρ (με διαφορετικό τρόπο από τος κοπέλες βέβαια  ) και των Ταργκάρυεν γενικότερα,αλλά φαίνεται άργησα πολύ να ποστάρω.

Άσχετο:υπήρχε τάφος του Ραίγκαρ ή το πτώμα του έχει απομείνει στην Τρίαινα;

[nirne]

Καλώς ήρθες στην παρέα μας, [member=2881]Aerion Targaryen[/member] !

Ο Μάρτιν έχει πει ότι το σώμα του Ραίγκαρ αποτεφρώθηκε κατά την παράδοση των Ταργκάρυεν.

Question:What happened to Rhaegar's body?

Martin:Rhaegar was cremated, as is traditional for fallen Targaryens.

[SANDOR CLEGANE]

[member=194]nirne[/member],  σε ευχαριστώ   
και για οτι αφορά το " World of Ice and Fire"
και για το χωρίο που έγραψες  και το βρήκα ενδιαφέρον. Βέβαια είναι πολύ περιληπτικό  αφού είναι  " ιστορία του κόσμου και των Επτά Βασιλείων "  και σίγουρα θα έχει μέσα υποκειμενικά στοιχεία  αφού  είναι γραμμένη από τον Μέιστερ Γιάντελ με σκοπό να προσφερθεί ως δώρο στον Βασιλιά Ρόμπερτ και στους μετέπειτα βασιλείς (μετά δεν τους προλάβαινε  - κι έπρεπε να μαντέψει και ποιος θα επικρατήσει  ώστε να "γλυκάνει"  λίγο την ιστορία ).
Εδώ ο Μάρτιν φέρθηκε έξυπνα , για τη συμβολή του στο βιβλίο,  γιατί αφού δεν είναι καθαρά δικό του  και το πολύ ωραίο "τρικ"  ότι είναι γραμμένο από Μέιστερ,  μπορεί μεθαύριο  αν έχει κάτι άλλο στο νου ή νέα έμπνευση  και να μάθουμε κάτι καινούριο ή και ανατροπή.
Ήδη ο Τύριον αναφέρει σε συζήτησή του με  το μισο-μέιστερ (αν θυμάμαι καλά) Χάλντορ (; )  να λέει ότι η αλήθεια είναι διαφορετική για το όνομα ενός  δράκου  από ένα βιβλίο ενός μέιστερ  ενώ ένα άλλο βιβλίο λέει άλλα ( το τελευταίο δε θυμάμαι καλά αν λεέι για άλλο βιβλίο  ή για άλλο μέιστερ ).
Επίσης μου έλυσες την απορία που γέννησε ο  Aerion Targaryen σχετικά με σώμα-ταφή Ραίγκαρ,  αμέσως στην επόμενη σελίδα που γύρισα.

- Είμαι στις πρώτες 150 σελ.  του βιβλ. 5β  και προσπαθώ να φανταστώ,  εκτός ό,τι έχει σχέση με Iron Lands, τι πρόκειται να μας δείξουν στην επόμενη τηλ. σεζόν ... !!

[arwyn]

Καλως ήλθες [member=2881]Aerion Targaryen[/member] !

Ναι, αποτεφρώθηκε ο Ραίγκαρ.  ;(

Διάβαζα που λέτε κάτι πολύ ενδιαφέροντα πραματα στο αγγλικό φορουμ, αναλύσεις φαν. Δεν προλαβαίνω να σας τα πω όλα, δουλεύω σήμερα. Εν συντομία, υπάρχει περίπτωση ο Τζον, όσο αναρρώνει από τα μαχαιρώματα, να ολοκληρώσει το όνειρό του στις κρύπτες του Γουίντερφελ. Μπορεί να δει τη Λυάννα να του μιλάει, μπορεί τον Νεντ (αν και το σώμα του δεν ειναι εκεί). Θέλω όμως να δει και τον Ραίγκαρ, τον πατέρα του...


Ονειρευτηκε οτι ηταν πισω στο Γουιντερφελ, περνωντας κουτσαινοντας διπλα απο τους πετρινους βασιλιαδες πανω στους θρονους τους. Τα γκριζα γρανιτενια ματια τους γυριζαν και τον ακολουθουσαν καθως περνουσε, και τα γκριζα γρανιτενια τους δαχτυλα εσφιγγαν πανω στις λαβες των σκουριασμενων σπαθιων πανω στις αγκαλιες τους. Δεν εισαι Σταρκ, τους ακουγε να μουρμουριζουν, με βαθιες γρανιτενιες φωνες. Δεν υπαρχει μερος για σενα εδω. Φυγε μακρια. Περπατησε βαθυτερα μεσα στο σκοταδι. “Πατέρα;” φωναξε. “Μπραν; Ρικον;” Κανεις δεν απαντησε. Ενας παγωμενος ανεμος φυσουσε στο σβερκο του. “Θειε;” φωναξε. “Θειε Μπεντζεν; “Πατέρα; Σε παρακαλώ, πατέρα, βοηθα με.” Απο πάνω ακουγε τυμπανα. Εχουνε γιορτη στη Μεγαλη Αιθουσα, αλλά εγω δεν ειμαι ευπροσδεκτος εκει. Δεν ειμαι Σταρκ και αυτο δεν ειναι το μέρος μου.

Δική μου μετάφραση, όχι τέλεια.

Με ανατριχιαζει το γεγονός οτι λέει οτι δεν ειναι Σταρκ, του λενε οτι δεν ειναι Σταρκ και φωναζει τον πατερα του... Αντε, ρε Ραιγκαρ, στο καλό σου, κάνε παιχνίδι κάπως! Βρες τροπο να βοηθησεις το γιο σου!

Κάτι υπάρχει στις κρυπτες.... Ισως ο Τζον ονειρευτει, ισως πάει ο ιδιος και τις ανοιξει. Ημερολογια του Ραιγκαρ, με πληθος πληροφοριων που ειχε μαζεψει; Ναι! Πλιζ!

Θελω το Winds of Winter. Εστω. Διοτι η Ανοιξη μάλλον ονειρο θα μας μεινει ετσι που το παει ο Μαρτιν, με το συμπαθειο...

[nirne]

Sandor, συμφωνώ απόλυτα ότι είναι πολύ έξυπνο αυτό που έκανε με το World ο Μάρτιν. Στην ουσία βέβαια, δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου από την άποψη ότι συνεχίζει την παράδοση της οπτικής γωνίας. Τόσο η σειρά των βιβλίων, όσο και το World βασίζονται σε γεγονότα όπως τα βλέπουν οι διάφοροι χαρακτήρες και ο αναγνώστης πρέπει να σπαζοκεφαλιάσει για να ξεχωρίσει την αλήθεια από την υποκειμενικότητα κάθε φορά. Πάντως το World, αν και διακρίνεται από υποκειμενισμό (και φαίνεται, ειδικά στα γεγονότα που αφορούν την πιο σύγχρονη ιστορία) δίνει πλήθος πληροφοριών, ξεδιαλύνει αρκετά πράγματα και δίνει τα γενεαλογικά δέντρα των οίκων ολοκληρωμένα, πράγμα που δεν είχαμε ως τώρα.

[SANDOR CLEGANE]

Θα 'θελα οπωσδήποτε να το διαβάσω (όταν βγει στα ελληνικά - αν βγει, όποιος το γνωρίζει ας κάνει μια ανακοίνωση)

- Επειδή δεν έχω καμιά ιδέα, αφήνω ένα χαμόγελο :  (happy)