02) Κεφάλαια 08 - 14 [01/09/15 - 09/09/15] - [1ο βιβλίο]

[Tywin Lannister]

[size=1.45em]Κεφάλαια :[/size]

[size=1em]01) Μπραν ΙΙ[/size]
[size=1em]02) Τύριον Ι[/size]
[size=1em]03) Τζον ΙΙ[/size]
[size=1em]04) Νταινέρυς ΙΙ[/size]
[size=1em]05) Ένταρντ ΙΙ[/size]
[size=1em]06) Τύριον ΙΙ[/size]
[size=1em]07) Κάτλυν ΙΙΙ[/size]

[robb stark of the north]

[size=1em]Τύριον 1[/size]
[size=1em]Βασικά εδω εχουμε το πρώτο κεφάλαιο Τύριον στα βιβλία οπου μας παρουσιαζεται ενας απο τους αγαπημενους ηρωες των αναγνωστων.[/size]
[size=1em]Καταρχάς φαίνεται η μεγάλη αγάπη του Τύριον για τα βιβλία και τη γνώση, καθώς ο ήρωας εχει περάσει όλη του τη νυχτα χωρις να κοιμηθει στη βιβλιοθήκη του Γουίντερφελ, διαβαζοντας παλιους τομους.[/size]

[size=1em]Αφού φεύγει από τη βιβλιοθήκη το πρωί, συναντά τον Τζόφρυ και το Κυνηγοσκυλο.[/size]

[size=1em]Απο νωρίς ο Μαρτιν μας δειχνει ποσο απαθής και αδιαφορος ειναι ο Τζοφρυ μπροστά στον παραλίγο θανατηφόρο τραυματισμό ενός μικρού παιδιού.[/size]

Το αγόρι των Σταρκ δεν μου είναι τιποτε.Δεν τα αντέχω τα κλαψουρίσματα των γυναικών.

Στη συνέχεια ο Τύριον επισκέπτεται τη Σέρσει, τον Τζέιμι και τα πριγκιποπουλα που τρώνε πρωίνο.Για μια ακόμα φορά φαίνεται η αδερφική αγάπη του Ρόμπερτ προς τον Νεντ.

Ο βασιλιάς δεν κοιμήθηκε καθόλου.Είναι μαζί με τον Αρχοντα Ένταρντ.Έχει πάρει πολύ βαριά τη συμφορά τους.

Επίσης μαθαίνουμε και τη μοίρα του Μπραν ύστερα από την τραγική κατάληξη του προηγούμενου κεφαλαίου.Ο Τύριον αναφέρει ότι το αγόρι κρατιέται στη ζωή μονο με υδρομελι και εναι σε κομμα, αλλα ο μέιστερ Λούιν τρέφει μα ελπίδα ότι θα ζήσει.Στο σημείο αυτό ο Τζέιμι και η Σέρσει ανταλλάσουν ένα βλέμμα, που κάνει τον Τύριον να σκεφτεί ότι  ξέρουν κάτι παραπάνω για το ''ατύχημα''.Για αυτό και στη συνέχεια εκφράζει την περιέργεια του να ακούσει τι θα έχει να πει ο Μπραν αν ξυπνήσει.


Γενικά πάντως ο Τζέιμι μας παρουσιάζεται ως αλαζόνας και παρατήρησα και μια ομοιότητα με τον Θήον.

Πολύ λίγα πράγματα τα έπαιρνε στα σοβαρά ο Τζέιμι.

[size=1em]Η Σέρσει παρουσιάζεται απόλυτα απαθής, ενώ είναι ξεκάθαρο το μίσος της για τον Τύριον.[/size]
[size=1em]Αντίθετα ο Τόμμεν και η Μυρσέλλα δείχουν να έχουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα απο τους γονεις τους, καθώς εύχονται ο Μπραν να ξαναβρει τις αισθήσεις του.[/size]

[atropos]

Διαβάζοντας τα συγκεκριμένα κεφάλαια εγώ στάθηκα στους Ανταρόλυκους, σε σχέση με το ότι συνέβη στον Μπράν. (και πάλι sorry για τα Αγγλικά, αλλα δεν το έχω στα Ελληνικά)

​The wolf did as he was told. Bran scratched him behind the ears, then turned away, jumped, grabbed a low branch, and pulled himself up. He was halfway up the tree, moving easily from limb to limb, when the wolf got to his feet and began to howl.  Bran looked back down. His wolf fell silent, staring up at him through slitted yellow eyes. A strange chill went through him. He began to climb again. Once more the wolf howled. “Quiet,” he yelled. “Sit down. Stay. You’re worse than Mother.” The howling chased him all the way up the tree, until finally he jumped off onto the armory roof and out of sight.

Σύμφωνα με το κείμενο, μολις ο Μπράν ξεκίνησε να σκαρφαλώνει με τελικό προορισμο τον μισοκατεστραμμένο Πύργο και την απόπειρα δολοφονίας του, αμέσως ο Ανταρόλυκος του (τον οποίο μάλιστα δεν έχει ονομάσει ακομη), άρχισε να αλυχτά. Μάλιστα αναφέρεται ότι μια περίεργη ψυχρα τον διαπέρασε εκείνη τη στιγμή. Σαν το ζώο να ήξερε το τι έρχεται.

Somewhere off in the distance, a wolf was howling. Crows circled the broken tower, waiting for corn.

Το κεφάλαιο με την πτώση του Μπράν μας αφήνει με την εικόνα του πύργου όπου ένας λύκος αλυχτούσε από απόσταση (λογικά του Μπράν) και τα κοράκια που πετούν κυκλικά γύρω του, ψάχνοντας για καλάμπόκι. Μια ψυχρή αντίθεση των δύο διαφορετικών ζώων με το 1ο να θρηνει για την πτώση και τα πτηνά να κάνουν αυτο που κάνουν πάντα, να ψάχνουν για καλαμπόκι. (Ο Μπράν συνήθιζε να τα ταίζει κάθε φορά που σκαρφάλωνε εκεί)

“I would swear that wolf of his is keeping the boy alive. The creature is outside his window day and night, howling. Every time they chase it away, it returns. The maester said they closed the window once, to shut out the noise, and Bran seemed to weaken. When they opened it again, his heart beat stronger.”

Το κείμενο αυτό μιλά για γεγονότα που συμβαίνουν 4 μέρες μετά την πτώση του. Ο Μέιστερ λέει ότι θα ορκιζόταν πως ο Ανταρόλυκος του ειναι που τον κρατάει ζωντανο. Ειναι έξω απ'το παράθυρο του μέρα και νύχτα, αλυχτώντας και κάθε φορά που το διώχνουν, εκείνο επιστρέφει. Μάλιστα σημειώνει πως μια φορά που έκλεισαν το παράθυρο για να ελαττώσουν το θόρυβο, ο Μπράν φάνηκε να εξασθενεί, ενώ μόλις το ξανά άνοιξαν, η καρδιά του χτυπούσε δυνατότερα.

Φυσικά μετέπειτα έχουμε και το γνωστό συμβάν με τη 2η απόπειρα δολοφονίας του Μπράν, όπου ο Ανταρόλυκος σώζει εκείνον και τη μητέρα του. Και υπάρχουν και στα επόμενα κεφάλαια σχετικά εδάφια.

Απο την αρχή λοιπόν ο Μάρτιν μας δείχνει ότι δεν πρόκειται για απλά ζώα, αλλα κρύβουν κάτι το μαγικο μέσα τους. Ελπίζω στα επόμενα βιβλία, όσοι Ανταρόλυκοι απέμειναν, να παίξουν κάποιο ρόλο στην ιστορία και πάλι, μέχρι το τέλος, γιατι έχουν τρομερό ενδιαφέρον!

[Σιέρα]

Τύριον 1Βασικά εδω εχουμε το πρώτο κεφάλαιο Τύριον στα βιβλία οπου μας παρουσιαζεται ενας απο τους αγαπημενους ηρωες των αναγνωστων.Καταρχάς φαίνεται η μεγάλη αγάπη του Τύριον για τα βιβλία και τη γνώση, καθώς ο ήρωας εχει περάσει όλη του τη νυχτα χωρις να κοιμηθει στη βιβλιοθήκη του Γουίντερφελ, διαβαζοντας παλιους τομους.

Νομίζω ότι σε αυτό το σημείο ο Μάρτιν μας δείχνει ότι η γνώση είναι το δυνατό χαρτί του Τύριον. Σε μια κοινωνία όπου η φυσική δύναμη είναι απαραίτητο εφόδιο, εκείνος αφοσιώνεται στην ανάγνωση βιβλίων. Η άνεση του είναι τόση που δίνει οδηγίες στον μέιστερ για την συντήρηση των περγαμηνών αλλά μιλάει και για την σημασία τους.

Φρόντισε να επιστραφούν τα βιβλία στα ράφια τους. Πρόσεχε το χειρογραφο, η βαλυριανή περγαμηνή είναι πολύ ξερή. Η
Μηχανική του Πολέμου του Έυρμιντον είναι σπάνιο έργο και το δικό
σας αντίγραφο είναι το μοναδικό ολοκληρωμένο που έχω δει.

Τόσο ο Τζόφρυ όσο και ο Σάντορ εμφανίζονται απόλυτα αντιπαθητικοί και κυνικοί ενώ χαρακτηριστική είναι η στάση του Σάντορ όταν ο Τύριον χλευάζει τον Τζόφρυ.

«Μια φωνή από το πουθενά» είπε ο Σάντορ. Κοίταξε εδώ κι εκείμέσα από την περικεφαλαία του. «Αερικά!»Ο πρίγκιπας γέλασε, όπως γελούσε πάντοτε όταν ο σωματοφύλακάςτου έκανε αυτό το αστείο. Ο Τύριον το είχε συνηθίσει πια.

Όπως φαίνεται η σχέση Τύριον, Τζόφρυ και Σάντορ είναι δύσκολη.Το ερώτημα είναι εαν ο Σάντορ θα χλεύαζε τον Τύριον εαν ήταν παρών ο Τζέιμυ ή εαν ο Τύριον θα βάραγε τον Τζόφρυ εαν ήταν παρούσα η Σέρσει.Η επόμενη σκηνή δείχνει τους Λάννιστερ να παίρνουν πρωινό.Η απουσία του Τζόφρυ, δείχνει ότι είναι μεγάλος πια για να περνάει τον χρόνο του με τα μικρά και η απουσία του Ρόμπερτ δείχνει ότι προτιμάει να είναι με τους Σταρκ.

«'Εχει μεγάλη καρδιά ο Ρόμπερτ μας» είπε ο Τζέιμι με ένα βαριεστημένο
χαμόγελο. Πολύ λίγα πράγματα έπαιρνε στα σοβαρά ο Τζέιμι.
Ο Τύριον το ήξερε αυτό και το συγχωρούσε. Καθ' όλη τη διάρκεια
των φρικτών παιδικών του χρόνων, μονάχα ο Τζέιμι τον αντιμετώπιζε
με ελάχιστη έστω στοργή και σεβασμό και γι' αυτό ο Τύριον ήταν
πρόθυμος να του συγχωρήσει σχεδόν τα πάντα.

Όσο συμπαθής είναι ο Τύριον τόσο αντιπαθής είναι ο Τζέιμυ, ο οποίος με την σειρά του, ειρωνεύεται τον Ρόμπερτ.
Η ειρωνεία, η αλαζονεία και η απάθεια φαίνεται να είναι χαρακτηριστικά του Οίκου. Όπως και η αγάπη. Είδαμε ήδη μέχρι που μπορεί
να φτάσει ο Τζέιμυ για την αγάπη για την Σέρσει. Το ότι ο Τύριον τον ευγνωμονεί για την αγάπη που του έχει δείξει είναι το μοναδικό θετικό στοιχείο του Τζέιμυ. Βλέπουμε πόσο απελπισμένος είναι ο Τύριον για αποδοχή και σεβασμό.
Συμφωνώ απόλυτα για την ομοιότητα με τον Θήον.
Το χιούμορ και η αλαζονεία τους είναι η αντίδραση τους στην κατάσταση τους.
Όπως ο Θήον είναι αιχμάλωτος των Σταρκ, έτσι και ο Τζέιμυ περιστοιχίζεται από τους εχθρούς του.

Ο Τύριον στράφηκε
προς τ' αδέλφια του. Δίδυμοι, άντρας και γυναίκα. Τούτο το πρωινό
έμοιαζαν ακόμα περισσότερο μεταξύ τους. Και οι δυο είχαν διαλέξει
σκουροπράσινη φορεσιά, που ταίριαζε με τα μάτια τους. Οι ξανθοί
τους βόστρυχοι ήταν ατημέλητοι, όπως πρόσταζε η μόδα, και χρυσά
κοσμήματα στόλιζαν τους καρπούς, τα δάχτυλα και το λαιμό τους.
Ο Τύριον αναρωτήθηκε πώς θα ήταν να έχει δίδυμο αδέλφι και
αποφάσισε πως προτιμούσε να μην ξέρει. Ήταν αρκετό που κάθε
πρωί ήταν αναγκασμένος να αντικρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Η σκέψη ενός ακόμη ανθρώπου όμοιου με εκείνον ήταν δυσβάσταχτη

Ο Τύριον είναι ολοφάνερο ότι νιώθει ξένος ακόμα και ανάμεσα στους συγγενείς του, μου προκάλεσε εντύπωση το ότι δεν μισεί ή ζηλεύει τον Τζέιμυ που είναι τόσο τέλειος.
Η ομοιότητα και η τελειότητα των διδυμών κάνει τον Τύριον να νιώθεο όλο και πιο άβολα.[size=1em]Η Μυρσέλλα και ο Τόμμεν φαίνονται να μοιράζονται την ανησυχία του Ρόμπερτ για την ζωή του Μπραν και η αθωότητα τους κάνει ακόμα  πιο απεχθείς τον Τζέιμυ και την Σέρσει.[/size]

«Εγώ να μείνω χωρίς γυναίκα; Οι πόρνες από το
Ντορν ως το Κάστερλυ Ροκ θα 'βγαιναν στη ζητιανιά.

Και εδώ μαθαίνουμε την δεύτερη αγαπημένη συνήθεια του Τύριον.
Δεδομένης της εμφάνισης του, της χαμηλής αυτοεκτίμησης του και της περιουσίας του δεν προκαλεί έκπληξη. Όμως έρχεται σε αντίθεση τόσο με το ιδανικό ζευγάρι Νεντ-Κατ, όσο και με το παράνομο Τζέιμυ-Σέρσει. Κατά κάποιο τρόπο είναι ένας παρίας, όπως και ο Τζον Σνόου.

«Ελπίζω πάντως να ξυπνήσει
το αγόρι. Είμαι περίεργος ν' ακούσω τι έχει να πει.»
Το χαμόγελο του Τζέιμι έσβησε μέσα σε μια στιγμή. «Τύριον, καλέ
μου αδελφέ» είπε με ύφος σκοτεινό «υπάρχουν φορές που με κάνεις
να αναρωτιέμαι με τίνος το μέρος είσαι.»
Ο Τύριον ήταν μπουκωμένος ψάρι και ψωμί. Ρούφηξε μια γερή
γουλιά μαύρη μπίρα για να καταπιεί και χαμογέλασε άγρια στον
Τζέιμι. «Τζέιμι, καλέ μου αδελφέ» είπε «Μου ματώνεις την καρδιά.
Ξέρεις πόσο πολύ αγαπώ την οικογένειά μου.»

Η ισορροπία μεταξύ τους φαίνεται ευαίσθητη. Ο Τύριον παρουσιάζεται
ως αρκετά οξυδερκής ώστε να υποψιαστεί ότι η Σέρσει και ο Τζέιμυ είχαν κάποια ανάμειξη στην πτώση του Μπραν. Από την άλλη η Σέρσει απεχθάνεται τον μικρό αδερφό της ενώ η σχέση με τον Τζέιμυ είναι πιο περίπλοκη. Η τελευταία φράση του Τύριον ακούγεται πιο πολύ σαν απειλή παρά σαν ειρωνικό σχόλιο.
Ασφαλώς η μεγάλη ειρωνεία είναι οτι ο Τύριον άθελα του είπε κάτι παρόμοιο με αυτό που είπε ο Τζέιμυ
όταν έριξε τον Μπραν.

Για πρώτο κεφάλαιο ήταν καθαρά εισαγωγικό στην ψυχοσύνθεση των Λάννιστερ αλλά σημασία έχει ότιαναφέρεται η δολοφονία του Μπράντον Σταρκ από τον Αίρυς Ταργκάρυεν. Προηγουμένως είχε αναφερθεί[size=1em]στο γεγονός ο Νεντ, αλλά τώρα το αναφέρει ο Τζέιμυ.[/size]

edit: διορθώθηκε ο κώδικας - mod

[robb stark of the north]

[member=157]Σιέρα[/member]


Συμφωνώ για τα δυο κύρια χαρακτηριστικά του Τύριον που αναφερεις.
καταρχάς το διαβασμα ειναι ο μονος τομεας που μπορει να ειναι εξισου καλος με τους αλλους και να ακονιζει το μυαλο του.
Δεύτερον, η πορνεια... ειναι μαλλον αποτελεσμα της χαμηλής του αυτοεκτίμησης. παρ' ολα αυτα, εδω εχω μια ερωτηση:Εγω θα περιμενα ο Τυριον να μην εχει καμια σχεση με πορνες μετα το περιστατικο με την Τύσα.Αλλα ισως ΘΕΛΕΙ να αψηφησει και λιγο τον μπαμπακο του.


Γενικα αυτο το κεφαλαιο ειναι απο αυτα που μας κανουν να αντιπαθουμε τους Λαννιστερ και ειδικα τους Τζειμι-Σερσει οπως αναφερεις, διοτι παρουσιαζοντα πολυ αρνητικα

[robb stark of the north]

Απο την αρχή λοιπόν ο Μάρτιν μας δείχνει ότι δεν πρόκειται για απλά ζώα, αλλα κρύβουν κάτι το μαγικο μέσα τους. Ελπίζω στα επόμενα βιβλία, όσοι Ανταρόλυκοι απέμειναν, να παίξουν κάποιο ρόλο στην ιστορία και πάλι, μέχρι το τέλος, γιατι έχουν τρομερό ενδιαφέρον!

Σε αυτο συμφωνω απολυτα, και να προσθεσω οτι αφου ο Summer εσωσε τη ζωη του Μπραν, ακομα και η Κατλυν ( η οποια δν πιστευει στους παλαιους θεους και στις σχεσεις ανθρωπου-ζωου), αναφερει στον Νεντ οτι τους ανταρολουκους τους εστειλαν οι αρχαιοι θεοι του Βορρά)
ισως αυτο υποννοει οτι καποια αναμειξη ειχε και το Ματωμενο Κορακι, ο Μπλοντρειβεν

[nirne]

Μπραν ΙΙ

Ο Τζον φαινόταν θυμωμένος με όλους τις τελευταίες μέρες. Ο Μπραν δεν ήξερε γιατί. Θα πήγαινε με το θείο Μπεν στο Τείχος να καταταγεί στη Νυχτερινή Φρουρά. Σχεδόν το ίδιο καλό με το να κατέβει νότια μαζί με το βασιλιά. Ο Ρομπ ήταν αυτός που έμενε πίσω, όχι ο Τζον.

Εδώ μπορούμε να παρατηρήσουμε πόσο αφελές είναι ένα παιδί στην ηλικία του Μπραν, όταν εξισώνει το να πάει κανείς στην πρωτεύουσα ως γιος του Χεριού του Βασιλιά με το να πάει κανείς να υπηρετήσει στο Τείχος. Όπως βλέπουμε βέβαια από το κεφάλαιο του Τζον, τα παιδιά των Σταρκ θεωρούσαν τιμή το να καταταγεί κανείς στην Νυχτερινή Φρουρά, αλλά σίγουρα κανείς ενήλικας δεν θα μπορούσε να συγκρίνει τη μοίρα του Τζον στο Τείχος και τη μοίρα των νόμιμων γιων του Νεντ που σ' αυτή τουλάχιστον τη φάση πιστεύουν ότι έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους για να κάνουν οικογένεια, να γίνουν άρχοντες κλπ κλπ.

Θα γινόταν κι ο Μπραν ιππότης μια μέρα, μέλος της Βασιλικής Φρουράς. Η Γριά Παραμάνα έλεγε πως ήταν οι καλύτεροι πολεμιστές σε ολόκληρο το βασίλειο.

Φαίνεται πως το όνειρο του Μπραν εκείνη την εποχή, πριν πέσει, ήταν να γίνει Βασιλικός Φρουρός.

Τζον ΙΙ

Τον τάιζε η ίδια το υδρόμελι και το μείγμα από βότανα που τον κρατούσαν στη ζωή. Δεν είχε αφήσει το δωμάτιο ούτε μία φορά. Έτσι, αναγκαστικά ο Τζον δεν είχε επισκεφτεί τον αδελφό του.
Τώρα όμως δεν είχε άλλο χρόνο.
Στάθηκε για μια στιγμή στην πόρτα, διστάζοντας να μιλήσει, διστάζοντας να πλησιάσει.

Ένα κομμάτι του ήθελε να το βάλει στα πόδια, ήξερε όμως πως, αν έφευγε, μπορεί να μην ξανάβλεπε ποτέ τον Μπραν.

Κάποτε αυτό θα τον είχε κάνει να το βάλει στα πόδια. Κάποτε μπορεί κιόλας να τον είχε κάνει να κλάψει.

«Φώναξέ τους!» είπε ο Τζον ξεχνώντας το φόβο του.

«Μπραν» είπε ο Τζον «λυπάμαι που δεν ήρθα νωρίτερα. Φοβόμουν.»

Σ' αυτό το κεφάλαιο γινόμαστε μάρτυρες του πώς αισθανόταν ο Τζον απέναντι στην Κάτλυν.

Πήγα στο σεπτ και προσευχήθηκα επτά φορές στα επτά πρόσωπα του θεού να αλλάξει γνώμη ο Νεντ και να μου τον αφήσει εδώ. Μερικές φορές οι προσευχές εισακούονται.»
Ο Τζον δεν ήξερε τι να πει. «Δεν ήταν δικό σου το λάθος» κατάφερε να ψελλίσει μετά από μια αμήχανη σιγή.

Η επίσκεψη είχε στραγγίξει όλη τη δύναμη από μέσα του.
Ο Ρομπ κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. «Η μητέρα μου ... »
«'Ηταν ... πολύ ευγενική» αποκρίθηκε ο Τζον.
Ο Ρομπ φάνηκε ανακουφισμένος. «Ωραία.»

Τα παραπάνω αποσπάσματα κατά τη γνώμη μου φανερώνουν την καλοσύνη και τη συμπόνια του Τζον, ο οποίος μολονότι δέχεται την άπονη συμπεριφορά της Κατ, αυτό που φροντίζει είναι να παρηγορήσει τη μητριά του που υποφέρει από τύψεις και να καθησυχάσει τον αδερφό του που ανησυχεί για τη συμπεριφορά της μητέρας του απέναντι στον αδερφό του, δείχνοντας ότι είναι ικανός και πρόθυμος να ξεπεράσει τα προσωπικά του αισθήματα προκειμένου να μην στενοχωρήσει τους ανθρώπους γύρω του.

«Μακάρι να ερχόσουν κι εσύ μαζί μας.»
«Διαφορετικοί δρόμοι οδηγούν μερικές φορές στο ίδιο κάστρο. Ποιος ξέρει;»

Κουβέντα ανάμεσα σε Άρυα και Τζον. Η δεύτερη φράση θα μπορούσε να συνιστά προοικονομία.

Ένταρντ ΙΙ

«Θυμάσαι τον Σερ Τζόρα Μόρμοντ;»
«Μακάρι να μπορούσα να τον ξεχάσω» απάντησε σκυθρωπά ο Νεντ. Οι Μόρμοντ της Νήσου της Άρκτου ήταν οίκος αρχαίος, περήφανος και τιμημένος, αλλά τα εδάφη τους ήταν παγωμένα και φτωχικά, στα σύνορα του βασιλείου. Ο Σερ Τζόρα είχε προσπαθήσει να γεμίσει τα σεντούκια της οικογένειας πουλώντας μερικούς λαθροθήρες σ' ένα δουλέμπορο από το Τάφος. Κι εφόσον οι Μόρμοντ είχαν ορκιστεί πίστη και αφοσίωση στους Σταρκ, το έγκλημά του είχε ατιμάσει το βορρά. Ο Νεντ είχε κάνει το μακρύ ταξίδι ως τη Νήσο της Άρκτου στα δυτικά, κι όταν έφτασε εκεί, ανακάλυψε πως ο Τζόρα είχε μπαρκάρει και είχε φύγει πέρα από τον Κόλπο των Πάγων και τη δικαιοδοσία του βασιλιά. Πέντε χρόνια είχαν περάσει από τότε.
«Ο Σερ Τζόρα είναι πέρα στο Πέντος και καίγεται να κερδίσει τη βασιλική συγχώρεση ώστε να μπορέσει να επιστρέψει από την εξορία» εξήγησε ο Ρόμπερτ. «Ο Άρχοντας Βάρυς τον βρίσκει πολύ χρήσιμο.»
«Ώστε λοιπόν ο δουλέμπορος έγινε καταδότης»

Στο κεφάλαιο αυτό μαθαίνουμε το λόγο που εξορίστηκε ο Τζόρα Μόρμοντ, όπως και το ότι είναι πληροφοριοδότης του Βασιλιά Ρόμπερτ.

«Δεν ήσουν εκεί» αποκρίθηκε ο Νεντ και η φωνή του ξεχείλιζε πικρία. Ήξερε από ταραγμένο ύπνο. Είχε ζήσει μέσα στο ψέμα για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, κι όμως, όσα είχαν συμβεί στοίχειωναν ακόμα τις νύχτες του.

Μέσα από τη σκέψη του μαθαίνουμε ότι ο έντιμος Νεντ λέει ψέματα για κάτι επί δεκατέσσερα χρόνια. Ποιο είναι το ψέμα άραγε με το οποίο ζούσε ο Νεντ δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια; Είναι τυχαίο το ότι ο Τζον είναι δεκατεσσάρων χρόνων αυτή τη στιγμή;

«Τι ήξεραν οι Ταργκάρυεν από τιμή; Κατέβα στην κρύπτη σου και ρώτα τη Λυάννα για την τιμή του δράκου!»
«Στην Τρίαινα πήρες εκδίκηση για το θάνατο της Λυάννα» είπε ο Νεντ και σταμάτησε δίπλα στο βασιλιά του. Υποσχέσου μου, Νεντ, είχε ψιθυρίσει η αδελφή του.

Εδώ είναι ένα περίεργο σημείο. Ο Ρόμπερτ κατηγορεί για ατιμία τους Ταργκάρυεν και λέει στον Νεντ να ρωτήσει τη νεκρή Λυάννα γι' αυτήν. Ο Νεντ του απαντάει ότι πήρε εκδίκηση για τη Λυάννα. Και ξαφνικά σκέφτεται τα τελευταία λόγια της αδερφής του, με τα οποία του ζητούσε να της υποσχεθεί κάτι. Δεν μοιάζει να έχουν καμιά σχέση η συζήτηση των δύο αντρών με το "Υποσχέσου μου, Νεντ". Εκτός κι αν ο Νεντ το σκέφτεται μη θέλοντας να αποκαλύψει στο φίλο του αυτό που η Λυάννα του ζήτησε να μην αποκαλύψει κι έχει σχέση με την τιμή των Ταργκ/του Ραίγκαρ;


Τύριον ΙΙ

Ο Γιόρεν ήταν καμπούρης με μούτρο μοχθηρό και τα χαρακτηριστικά του κρυμμένα πίσω από μια γενειάδα μαύρη σαν τη φορεσιά του. Φαινόταν όμως ανθεκτικός σαν αρχαία ρίζα και σκληρός σαν βράχος.

Ο Γιόρεν είχε ένα στραβό ώμο και έζεχνε, τα ρούχα του ήταν παλιά, μπαλωμένα, βρώμικα.

Εμφάνιση και περιγραφή του Γιόρεν που αργότερα τον ξανασυναντάμε και παίζει ρόλο στη διάσωση της Άρυα.

Βρήκε ένα αναπαυτικό μέρος μακριά από το θόρυβο του καταυλισμού, δίπλα σ' ένα ρέμα με γάργαρο νερό, καθάριο και κρύο σαν τον πάγο. Μια βελανιδιά παραμορφωμένη από τα χρόνια τον προστάτευε από τον τσουχτερό άνεμο. Ο Τύριον τυλίχτηκε στη γούνα του ακουμπώντας την πλάτη του στον κορμό, ήπιε μια γουλιά κρασί κι άρχισε να διαβάζει για τις ιδιότητες του δρακοκόκαλου. (…)
Ο Τύριον έτρεφε ένα νοσηρό πάθος για τους δράκους. Όταν είχε πάει πρώτη φορά στο Κινγκς Λάντινγκ για το γάμο της αδελφής του με τον Ρόμπερτ Μπαράθηον, είχε κινήσει γη και ουρανό για να βρει τα κρανία των δράκων που κρέμονταν στην αίθουσα του θρόνου των Ταργκάρυεν. Ο Βασιλιάς Ρόμπερτ τα είχε αντικαταστήσει με λάβαρα και υφαντά, αλλά ο Τύριον είχε επιμείνει, μέχρι που ανακάλυψε τα κρανία σ' ένα υγρό κελάρι όπου τα είχαν παραπετάξει.

Σ' αυτό το σημείο βλέπουμε και πάλι την αγάπη του Τύριον για το διάβασμα μιας και επιλέγει να καθίσει να διαβάσει στο ύπαιθρο κάτω από "πολικές" θερμοκρασίες, αλλά μαθαίνουμε και το μεγάλο πάθος που έχει για τους δράκους.

Κι ένα μυαλό χρειάζεται βιβλία, όπως το σπαθί χρειάζεται ακονόπετρα για να παραμείνει κοφτερό.

Μια από τις πιο σοφές ρήσεις των βιβλίων αυτών.