Ρομπ Σταρκ:Η εκστρατεία στις Παραποτάμιες Περιοχές-Το Παιχνίδι του Στέμματος

[nirne]

Αν κατάλαβα καλά, θεωρείτε ότι έπρεπε ο Ρομπ να δώσει την υπόσχεση στον Φρέυ, ώστε να περάσει τους Διδύμους, αλλά να μην την κρατήσει καθόλου; Να παντρευόταν μετά μια γυναίκα από άλλο οίκο, λες και δεν είχε δώσει ποτέ την υπόσχεσή του; Νομίζω ότι αυτό θα τον εξέθετε απέναντι στους προμάχους του (ας μην ξεχνάμε ότι τότε εκείνοι δεν γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί και δεν θα τον έκριναν εκ του αποτελέσματος όπως κάνουμε τώρα εμείς) και ο λόγος του Άρχοντα Σταρκ πλέον δεν θα είχε και μεγάλη αξία. Δεν νομίζω ότι θα το έκανε ποτέ ο Ρομπ Σταρκ και θα είχε βλαβερές συνέπειες για εκείνον μια τέτοια αθέτηση συμφωνίας. Από την άλλη, ίσως να μην πέθαινε στον Κόκκινο Γάμο. Αλλά μπορεί να έβρισκε ο Φρέυ και ο Τάιγουιν άλλον τρόπο να τον σκοτώσουν.

[SANDOR CLEGANE]

Πλέον έχω διαβάσει προσεκτικά  τα παραπάνω  και ξαναδίνω τα συγχαρητήριά μου στον Odykal,
είναι όπως προανέφερα :  ένα απαραίτητο  παράρτημα  των βιβλίων    και θα ήταν πολύ χρήσιμο,
αν δεν το κάνει στο μέλλον ο Μάρτιν, να δώσει έγκριση  σε κάποιους άλλους που θα τον μελετήσουν,
όπως πχ ο Odykal,  και να βγουν αρκετά πολλά άλλα.
Να παραλληλίσω λίγο  τη δουλειά που μας έδειξε ο Ody(kal {Drogo?} ).
Όλοι μας έχουμε διαβάσει για τις εκστρατείες και μάχες του Μ.Αλεξάνδρου  σχεδόν επιγραμματικά. Αν όμως διαβάσουμε
σχετικά βιβλία  (και ξένων συγγραφέων) με τις διάφορες λεπτομέρειες ,  τότε ανακαλύπτουμε πραγματικά το Μεγαλείο!
Δε ξεχνώ ένα ιστορικό ντοκυμαντερ επίσης,  που έδειξε  το πώς  βγήκε απ' το αδιέξοδο ο Μ.Αλ/νδρος ,  στον Ινδό ποταμό
και την στρατηγική του ευφυία.
Καμία σχέση τα επιγραμματικά και περιληπτικά  με τις διάφορες λεπτομέρειες σε οποιοδήποτε ιστορικό (κι όχι μόνο) γεγονός.
Γι' αυτό τα παιδιά, οι μαθητές, δεν αγαπάνε  την ιστορία (πλην τη μυθολογία,  γιατί εκεί υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες):  έχουν
όγκους, να διαβάσουν και "μάθουν" ,  με περιληψη της περιληψεως  κι όλα επιδερμικά.

Πάντως μου ξεκαθαρίστηκε η όλη στάση του Μπόλτον,  εγώ όταν τα διάβαζα μου φαινόταν ελαφρώς περιεργα ,  αλλά επειδή
"βιαζόμουν" , ακόμη κι όταν τα ξαναδιάβαζα ( επτά βιβλία είναι αυτά  και μεγάλα),  δεν καθομουν να ψάξω και ψαχτώ,  [member=2820]odykal[/member],
πώς σου ήρθε ; !!
Επίσης (στα βιβλία μόνο), μου έκανε εντύπωση  που η Άρυα  συγκρατήθηκε και δεν αποκαλύφθηκε στον Μπόλτον. Ή τον είχε ψυχολόγήσει
παλαιοτερα  ή κάτι έπιασαν τα αφτιά της απ' τον πατέρα της ή από άλλον,  γιατί εγώ στη θέση της  θα είχα αποκαλυφθεί, άντε τη δεύτερη ή τρίτη
μέρα. Βέβαια έβλεπε παράξενα πράγματα  κι η κατάσταση ήταν γενικοτερα περίεργη αλλά  ο Μπόλτον ήταν βόρειος  και προμάχος του πατέρα της.
Ίσως ο Μάρτιν δε μας έδωσε (κι αυτό πιστεύω) λεπτομέρειες  απ' τις κινήσεις Μπόλτον  σε κείνο το χρονικό σημείο (ή και παλιότερο)  ούτε τις
χαρακτήρισε έμμεσα  με εμφατικό τροπο ,  για να μη  μας σποϊλάρει  και χαλάσει την "έκπληξη" .

[K.]

[member=194]nirne[/member] εγώ νομίζω πως ΘΑ μπορούσε ο Ρομπ, να μην δείξει την εξυπνάδα του μόνο στην μάχη, αλλά μετά την "στέψη" του να βάλει ως προτεραιότητα μια "συμμαχία" μέσω ενός γάμου. Όσο ήταν νωρίς θα ήταν καλύτερα.

Αντί να ανταλλάξει τον βασιλικό γάμο για να περάσει απ' τους Δίδυμους, θα μπορούσε να έχει πάει αραβωνιασμένος και να κλείσει το deal με τον τίτλο του "Χεριού" ξέρω 'γω...

Σε κάθε περίπτωση όμως αναγνωρίζω το ότι Φρέυ και Μπόλτον θα τον πρόδιδαν κι ότι ο Κόκκινος Γάμος απλά θα συνέβαινε λίγο αργότερα. Ταυτόχρονα όμως έχω την άποψη "κράτα το πουλάκι σου" ρε Βασιλιά μου, κάνε κράτει να πούμε... αφού τον είχες φάει τον γάιδαρο...

Υ.Γ. [member=2032]SANDOR CLEGANE[/member] αμα αρχίσω να γράφω για Μεγαλέξανδρο ή για Μηδικούς Πολέμους και μάχες και την επιρροή των ιστοριογράφων, θα ξημερώσω

[SANDOR CLEGANE]

[member=2126]Laiono[/member] ,

θα μπορούσε να έχει πάει αρραβωνιασμένος 

  "του στρίβειν δια του αρραβώνος" ε! (ρητό  από παλιά ελληνική ταινία)
και

αμα αρχίσω να γράφω για Μεγαλέξανδρο ή για Μηδικούς Πολέμους και μάχες και την επιρροή των ιστοριογράφων, θα ξημερώσω

:
ένα ευχάριστο ξημέρωμα... (χαριτολογώ, δεν ειρωνεύομαι - δεν ξέρω αν, βέβαια,  πολλοί το βρίσκουν ενδιαφέρον  ή και οι γυναίκες, επειδή υπάρχει περιγραφή μαχών και στρατηγικής,  εγώ "τρελαίνομαι )

Ξέχασα να γράψω στο προηγούμενό για το Ρομπ. Πιστεύω (για τη συμφωνία με Φρέυ)  ότι φέρθηκε, νε μεν από ανάγκη, αλλά κι από απειρία  λόγω ότι θα έπρεπε να φερθεί ως ενήλικας και Άρχοντας-φύλακας του Βορρά , αλλά κι ως Σταρκ (εδώ εννοώ ως πλέον ο μεγαλύτερος από Σταρκ στην οικογένεια κι ότι θα έπρεπε  να σώσει πατέρα κι αδελφές). Δηλ. βιάστηκε να αναλάβει τα καθήκοντά του και να τα εκτελέσει, βέβαια είχε και την ισχυρή πίεση της μητέρας του (πάλι αυτή η Κάτλυν)  δίνοντας την υπόσχεση  χωρίς να έχει βιώματα  όπως για παράδειγμα αυτό που του στοίχισε αργότερα ,  τον Έρωτα.
Πιστεύω ότι αν είχε ήδη δεσμό ή ερωτευτεί (χωρίς η προηγούμενή του εμπειρία να είχε ερωτική απογοήτευση ή να ήταν πολύ κοντα χρονικά)  δε θα είχε δώσει το λόγο του ή θα έκανε στην χειρότερη περίπτωση έναν πονηρό συμβιβασμό , ας πούμε "αρραβώνα"  ή μόνο λόγια κι αόριστες υποσχέσεις  ή αντιπροτάσεις. Δε λέω ότι θα είχε επιτυχία , αλλά όσο να 'ναι  θα φαινόταν ότι ο μελλοντικός υποσχόμενος γάμος  ήταν καθαρά από πίεση κι ότι ίσως να μην είχε ισχύ  ως προς το 100%  ή με την πάροδο του χρόνου να την έχανε εντελώς.
Τωρα ότι ερωτεύτηκε  στη συνέχεια ...  Ο έρωτας δε ρωτάει ,  ούτε λέει  ποιον , πότε και πού  κι ειδικά σε έναν νέο. Εδώ είναι που λέμε "τα λάθη γονέων..."  κι αυτό το φορτώνω στην Κάτλυν.

[nirne]

Ο Ρομπ όμως δεν παντρεύτηκε την Τζέυν από έρωτα στα βιβλία, μόνο στη σειρά. Ο Ρομπ στα βιβλία κοιμήθηκε με την Τζέυν σε μια στιγμή αδυναμίας και για να μην εκθέσει την κοπέλα, την παντρεύτηκε. Στην ουσία θυσίασε την τιμή του, για να σώσει τη δική της. Ήταν γιος του Νεντ, τι να κάνουμε;  (nod)

[SANDOR CLEGANE]

[member=194]nirne[/member] ,
σ' ευχαριστώ,  δεν το θυμόμουν (μας μπερδεύει κι η σειρά...)
κι έχεις δίκιο για

Ήταν γιος του Νεντ 

ΥΓ: το δίδαγμα του Μάρτιν (βέβαια περιγράφει και γράφει για έναν κόσμο ρεαλιστικό ... ) τελικά είναι ότι όποιος πάει
με "Σταυρό στο χέρι"  την πατάει;!!

[nirne]

Προσωπικά, δεν νομίζω ότι το μήνυμα που θέλει να δώσει ο Μάρτιν είναι να είμαστε κακοί και ανάλγητοι για να πάμε μπροστά. Αντίθετα, έχει δηλώσει ότι δεν είναι μηδενιστής, αμοραλιστής κλπ. Περιγράφει έναν κόσμο που αν και φανταστικός, βασίζεται στο Μεσαίωνα, κατά τον οποίο η ζωή του ανθρώπου δεν άξιζε μία, πόσω μάλλον αν δεν ήταν ευγενής. Θεωρώ ότι αντίθετα, με την ωμή περιγραφή εκείνων των καταστάσεων, τις καταδικάζει κι όχι τις εγκρίνει. Αυτό έχω καταλάβει από τα βιβλία, αλλά και από τις συνεντεύξεις του συγγραφέα.

Συγκεκριμένα τώρα, περιγράφει την πραγματικότητα και τις συνέπειες που έχουν γενικά οι πράξεις των ανθρώπων, καλών και κακών, χωρίς να ωραιοποιεί τις καταστάσεις μόνο και μόνο επειδή οι ήρωές του είναι αγαπητοί στους αναγνώστες. Δεν κερδίζουν μόνο οι κακοί στην ιστορία του Μάρτιν. Και δεν χάνουν μόνο οι καλοί. Απλά, ο κόσμος του είναι σκληρός και οι άνθρωποι σε έναν σκληρό κόσμο, πεθαίνουν. Και σίγουρα θα πρέπει αυτοί - ιδιαίτερα οι άνθρωποι οι οποίοι κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες τόσων ανθρώπων, να σκέφτονται όλες τις κινήσεις τους πολύ καλά όπως και τις συνέπειες που αυτές μπορεί να έχουν και να τις προλαμβάνουν αν μπορούν. Γενικά, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, από τη μια επειδή δεν υπάρχουν απόλυτα καλοί και κακοί άνθρωποι, κι από την άλλη επειδή το ίδιο το φεουδαρχικό σύστημα ήταν τόσο απάνθρωπο και αναξιοκρατικό που και μόνο το γεγονός ότι ήσουν άρχοντας και όριζες τον πλούτο και σου ανήκαν οι ζωές των άλλων ανθρώπων σε καθιστούσε θέσει "κακό".

[odykal]

[member=194]nirne[/member]

Ωστόσο, κάποιος θα επιχειρηματολογούσε ότι όταν έχεις να κάνεις με έναν τόσο επισφαλή σύμμαχο, καλό είναι να μην του δώσεις αφορμή να σε "αδειάσει". Και η αλήθεια είναι ότι στην κοινωνία για την οποία μιλάμε, ένας γάμος ανάμεσα στα παιδιά ενός κατώτερου οίκου και ενός από τους μεγάλους οίκους του Βορρά ευνοούσε αφάνταστα τον κατώτερο οίκο. Είδαμε άλλωστε πόσο πολύ ψοφούσε επί δεκαετίες ο Φρέυ  να συμπεθεριάσει με τους Τάλλυ και δεν τα είχε καταφέρει και τώρα επιτέλους είχε πάρει υπόσχεση ότι θα συμπεθέριαζε με τους ίδιους τους Σταρκ. Θεωρώ λοιπόν ότι η περίπτωση να μείνει πιστός δεν ήταν αδύνατη, όχι επειδή ήταν έμπιστος άνθρωπος, αλλά επειδή ήθελε να γίνει αυτός ο γάμος. Όταν όμως ο Ρομπ παντρεύτηκε μια άλλη, ο Φρέυ δεν είχε πλέον κανένα λόγο να μην τον προδώσει. Δεν ήταν μόνο θέμα εκδίκησης από μέρους του, απλά, μπορούσε πλέον απρόσκωπτα να κοιτάξει το δικό του προσωπικό συμφέρον.

Σίγουρα θα ήταν καλύτερο αν Ρομπ δεν είχε δώσει την αφορμή στον Γουόλντερ για να τον "αδειάσει", αλλά ακόμη κι αν κρατούσε την υπόσχεσή του, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Φρέυ δεν θα τον πρόδιδε. Συμφωνώ πως οι πιθανότητες να μείνει πιστός υπάρχουν, αλλά δεν ξέρω αν εξαρτάται τόσο από το αν ο Ρομπ θα κρατήσει τον λόγο του, όσο από την εξέλιξη της εκστρατείας. Από τη στιγμή που οι Φρέυ θεωρούν πως ο Ρομπ είναι χαμένος (με συνέπεια εκείνοι να βρεθούν στο στρατόπεδο των ηττημένων), είναι πάρα πολύ πιθανό να αλλάξουν πλευρά ούτως ή άλλως. Συμφωνώ, επίσης, πως ο Γουόλντερ θέλει πολύ να ολοκληρωθεί ο γάμος του Ρομπ, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ακόμη, ενώ ο Τάιγουιν θα μπορούσε να κάνει στον Γουόλντερ μια πιο ελκυστική προσφορά από έναν γάμο με τους Σταρκ [ακόμη κι αν πρόκειτα για τον Άρχοντα του Γουίντερφελ - αν οι Σταρκ χάσουν τον πόλεμο, δεν θα ισχύει  ο τίτλος του Βασιλιά του Βορρά], αν πάει με τους Λάννιστερ. Στο κάτω-κάτω, και στα βιβλία ο Γουόλντερ πήρε εν τέλει αυτό που αναζητούσε τόσες δεκαετίες, έναν γαμό με τους Τάλλυ (και συγκεκριμένα τον Άρχοντα Τάλλυ), αλλά και πάλι προδίδει τους Σταρκ εκτελώντας τον Κόκκινο Γάμο απτόητος.

Αν κατάλαβα καλά, θεωρείτε ότι έπρεπε ο Ρομπ να δώσει την υπόσχεση στον Φρέυ, ώστε να περάσει τους Διδύμους, αλλά να μην την κρατήσει καθόλου; Να παντρευόταν μετά μια γυναίκα από άλλο οίκο, λες και δεν είχε δώσει ποτέ την υπόσχεσή του; Νομίζω ότι αυτό θα τον εξέθετε απέναντι στους προμάχους του (ας μην ξεχνάμε ότι τότε εκείνοι δεν γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί και δεν θα τον έκριναν εκ του αποτελέσματος όπως κάνουμε τώρα εμείς) και ο λόγος του Άρχοντα Σταρκ πλέον δεν θα είχε και μεγάλη αξία. Δεν νομίζω ότι θα το έκανε ποτέ ο Ρομπ Σταρκ και θα είχε βλαβερές συνέπειες για εκείνον μια τέτοια αθέτηση συμφωνίας. Από την άλλη, ίσως να μην πέθαινε στον Κόκκινο Γάμο. Αλλά μπορεί να έβρισκε ο Φρέυ και ο Τάιγουιν άλλον τρόπο να τον σκοτώσουν.

Προσωπικά, θεωρώ πως ο Ρομπ καταλαβαίνοντας πως ο Φρέυ τον εκβιάζει για να κάνει κάτι που είναι ήδη υποχρεωμένος να κάνει, δεν θα έπρεπε να κρατήσει τον λόγο του με κάθε κόστος. Δηλαδή, να κοιτάξει μήπως προκύψει κάτι καλύτερο (από άποψη αριθμού στρατιωτών), όχι να αθετήσει τον υπόσχεσή του ότι κι αν γίνει. Να δει μήπως μπορεί να βρεθεί κάτι καλύτερο, και μόνο τότε να "αδειάσει" τους Φρέυ. Να λειτουργήσει με πιο ευέλικτο τρόπο. Εννοώ, δηλαδή, να μην είναι "πιεσμένος" να κρατήσει τον λόγο του (με το συγκεκριμένο άτομο πάντα, το οποίο δεν παίρνει στα σοβαρά τους όρκους του, ενώ τον εκβιάζει για κάνει αυτό έπρεπε να κάνει από μόνος του), αλλά να κοιτάξει μήπως μπορεί να κλείσει έναν γάμο που θα του προσφέρει περισσότερους στρατιώτες. Μία άλλη ιδέα είναι αυτό που αναφέρει και ο Laiono, να προσπαθήσει να του δώσει κάτι άλλο ως αντάλλαγμα για το γεγονός ότι ακυρώθηκε ο γάμος του.

Είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχει περίπτωση μια τέτοια επιλογή του Ρομπ να τον εξέθετε απέναντι στους προμάχους του, αλλά θεωρώ ότι καθώς διαπραγματεύεται με ένα άτομο που δεν τηρεί τις υποσχέσεις του για κάτι που ήταν υποχρεωμένος να κάνει εξ αρχής (ξέρω, είναι λίγο κουραστικό καθώς αναφέρω συνεχώς το ίδιο πράγμα), εκείνοι θα μπορούσαν να τον καταλάβουν [και να τον δικαιολογήσουν]. Δεν εννοώ, δηλαδή, να μην τηρεί γενικότερα ο Ρομπ τους ορκούς του, αλλά μόνο για την συγκεκριμένη περίσταση λόγω της ιδιαιτερότητας του ατόμου που έχει απέναντί του, Και ναι, όπως αναφέρεις και εσύ, είναι 100% σίγουρο πώς ο Ρομπ δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο επειδή πολύ απλά είναι ο ... Ρομπ, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει σαν μια πιθανή επιλογή.

Γενικά, πάντως, δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι ο Ρομπ έχασε τον πόλεμο λόγω του γάμου του με την Τζέυν (κίνηση που ήταν σίγουρα λανθασμένη από στρατηγικής πλευράς). Υπάρχουν άλλοι, πολύ σημαντικότεροι παράγοντες και γεγονότα (πχ. η κατάληψη του Γουίντερφελ από Θήον και η μάχη των Ποταμών) που οδήγησαν σε αυτό.

Όσο για τον Μπόλτον, είχα διαβάσει κάπου ότι κάτι ύποπτο είχε κάνει στη μάχη όπου ήταν επικεφαλής (με μέλη άλλων οίκων που είχε βάλει μπροστά για να τους ξεπαστρέψει), αλλά δεν ήξερα λεπτομέρειες και δεν ήμουν σίγουρη πόσο ευσταθούσαν οι "κατηγορίες" γιατί δεν είχα ξαναδιαβάσει τα συγκεκριμένα κεφάλαια στο βιβλίο για να τσεκάρω. Με την ανάρτησή σου όμως, έγινε ξεκάθαρο τι ακριβώς έκανε κι ότι δούλευε από την αρχή - ή έστω από ένα σημείο και μετά - για τον εαυτό του και ίσως και ενάντια στους Σταρκ.
Το σιχαμερό ερπετό!!!

Ο τύπος είναι απίστευτα πανούργος και ύπουλος, αλλά κάποια στιγμή θα έρθει και η δική του η ώρα. Ήδη φαίνεται να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο.



[member=2126]Laiono[/member]  σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Χαίρομαι που βοήθησα έστω και λίγο στο να ξεκαθαρίσουν ορισμένα πράγματα.



[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member] σε ευχαριστώ!

Πάντως μου ξεκαθαρίστηκε η όλη στάση του Μπόλτον,  εγώ όταν τα διάβαζα μου φαινόταν ελαφρώς περιεργα ,  αλλά επειδή
"βιαζόμουν" , ακόμη κι όταν τα ξαναδιάβαζα ( επτά βιβλία είναι αυτά  και μεγάλα),  δεν καθομουν να ψάξω και ψαχτώ,  [member=2820]odykal[/member],
πώς σου ήρθε ; !!

Καλή ερώτηση. Θα έλεγα ότι ήταν ένας συνδυασμός διαφόρων πραγμάτων. Την πρώτη φορά που διάβασα τα βιβλία με είχε παραξενέψει ιδιαίτερα η όλη στάση του Ρους Μπόλτον για την τακτική που χρησιμοποίησε στη μάχη (ειδικά το γεγονός ότι διέταξε την επίθεση σε κακό χρονικό σημείο γνωρίζοντας πώς έχει λιγότερο στρατό και σχεδόν καθόλου ιππικό δεν μου "έκατσε" καθόλου καλά), αλλά μάλλον την θεώρησα ως αποτέλεσμα ενός όχι ικανού διοικητή. Οι ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκαν όταν έκανα την μετάφραση ενός άρθρου στο γουίκι (αν θυμάμαι καλά είναι του Γουίλις Μάντερλυ). Τότε διάβασα για πρώτη φορά ότι θεωρούνταν πιθανό ο Ρους να έβγαζε από τη μέση προμάχους των Σταρκ πριν από τον Κόκκινο Γάμο ώστε να ισχυροποιήσει τη θέση του Οίκου του. Έψαξα λίγο το θέμα, και βρήκα διάφορα κείμενα άλλων ανθρώπων οι οποίοι πίστευαν πως ο Ρους ακολουθούσε αυτήν την τακτική. Τα επιχειρήματά τους ταίριαξαν με αυτά που είχα ήδη στο μυαλό μου, και το αποτέλεσμα φαίνεται στο κείμενο παραπάνω.

Επίσης (στα βιβλία μόνο), μου έκανε εντύπωση  που η Άρυα  συγκρατήθηκε και δεν αποκαλύφθηκε στον Μπόλτον. Ή τον είχε ψυχολόγήσει
παλαιοτερα  ή κάτι έπιασαν τα αφτιά της απ' τον πατέρα της ή από άλλον,  γιατί εγώ στη θέση της  θα είχα αποκαλυφθεί, άντε τη δεύτερη ή τρίτη
μέρα. Βέβαια έβλεπε παράξενα πράγματα  κι η κατάσταση ήταν γενικοτερα περίεργη αλλά  ο Μπόλτον ήταν βόρειος  και προμάχος του πατέρα της.
Ίσως ο Μάρτιν δε μας έδωσε (κι αυτό πιστεύω) λεπτομέρειες  απ' τις κινήσεις Μπόλτον  σε κείνο το χρονικό σημείο (ή και παλιότερο)  ούτε τις
χαρακτήρισε έμμεσα  με εμφατικό τροπο ,  για να μη  μας σποϊλάρει  και χαλάσει την "έκπληξη" .

Χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι ένας από τους λόγους που η Άρυα δεν φανερώθηκε στον Ρους είναι πως η Άρυα δεν ένιωθε άνετα απέναντί στον Ρους, κατά κάποιο τρόπο τον φοβόταν και δυσκολευόταν να τον εμπιστευτεί. Θυμάμαι, ωστόσο, πως η Άρυα ήταν πρόθυμη να αποκαλύψει την ταυτότητά της στον Άρχοντα Σέργουιν, ο οποίος βρισκόταν αιχμάλωτος στο Χάρρενχαλ και της ήταν γνώριμος. Δυστυχώς για εκείνη αυτός πέθανε από τα τραύματά του, προτού προλάβει να κάνει κάποια κίνηση.

[Dragonlord]

Odykal είσαι στρατιωτικός; Διότι η ανάλυσή σου είναι εφάμιλλη Σχολής Ευελπίδων.  (clap)

[odykal]

Odykal είσαι στρατιωτικός; Διότι η ανάλυσή σου είναι εφάμιλλη Σχολής Ευελπίδων.  (clap)

Στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό είμαι, αλλά έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον (και αδυναμία) στην στρατιωτική και πολιτική ιστορία. Όπως και να 'χει, όμως, σε ευχαριστώ για το σχόλιο!