Μπαίλορ ο Ευσεβής: Αφιέρωμα στον Σέπτον Βασιλιά

[Alyssane]

Ο Μπαίλορ Α' Ταργκάρυεν ήταν ο ένατος βασιλιάς των Ταργκάρυεν που κάθισε στο Σιδερένιο Θρόνο. Τον θυμούνται ως Μπαίλορ ο Ευσεβής, ο Λαοφιλής, αλλά επειδή οι αποψεις διίστανται, και ως ο Αποβλακωμένος. Η Πίστη τον τιμά, αλλά πολλοί τον θεωρούν τον πιο αδύναμο βασιλιά του Σιδερένιου Θρόνου. Ποιος ήταν όμως αυτός ο σέπτον βασιλιάς;


ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Μπαίλορ Ταργκάρυεν γεννήθηκε το έτος 144 μ.Κ. Ήταν ο δεύτερος γιος και το δεύτερο παιδί του Βασιλιά Αίγκον Γ' και της Νταιναίρα Βελάρυον. Ήταν κατά ένα περίπου χρόνο μικρότερος από τον αδερφό του, τον Νταίρον.
Ο Μπαίλορ θα αποκτούσε κι άλλα αδέρφια. Μια αδερφή, η Νταίνα, ακολούθησε το 145 μ. Κ, μετά η Ραίνα (147 μ.Κ) και τέλος η Ελαίνα (150 μ. Κ). Μεγάλωσε στο Κόκκινο Φρούριο μαζί με τους γονείς, τα αδέρφια, το θείο και τα ξαδέρφια του, δεύτερος στη διαδοχή του Σιδερένιου Θρόνου- ενός θρόνου που δεν θα περνούσε σε αυτόν εκτός αν κάτι συνέβαινε στον Νταίρον.





Όντας ο εφεδρικός κληρονόμος, ο Μπαίλορ δεν είχε την εκπαίδευση που δόθηκε στον Νταίρον- αν και δεν υπάρχει λόγος να αναλογιστούμε ότι τον πείραξε ποτέ αυτό. Ο Μπαίλορ ήταν βαθιά άνθρωπος της θρησκείας, και αγαπούσε τους Επτά όσο τίποτε άλλο. Απ' όσους συγγενείς γνώρισε, μόνο η αδερφή του η Ραίνα και η ξαδέρφη του η Ναίρυς μοιράζονταν την αγάπη του για τους Επτά, αλλά ακόμα κι εκείνες όχι στο βαθμό που θα έδειχνε πολλά χρόνια αργότερα ο Μπαίλορ.
Παρά την αγάπη του για τους θεούς και την θέση του ως "εφεδρικός κληρονόμος", ο πατέρας του ο Αίγκον Γ' δεν άφησε τον Μπαίλορ να γίνει σέπτον όπως ονειρευόταν. Ίσως γιατί, αν συνέβαινε οτιδήποτε στον Νταίρον, ο Μπαίλορ θα ήταν ο μοναδικός γιος που θα απέμενε στον Αίγκον- μετά ερχόταν ο αδερφός του ο Βισέρυς, κι έπειτα ο Πρίγκιπας Αίγκον, ένας άνδρας που, με πολλούς τρόπους, ήταν το εντελώς αντίθετο του ευσεβούς Μπαίλορ.


Αντί να αφοσιώσει τη ζωή του στους θεούς του, ο Μπαίλορ αναγκάστηκε το 160 μ. Κ (ύστερα από προτροπή του αδερφού του) να παντρευτεί την αδερφή του Νταίνα, σύμφωνα με το βαλυριανό έθιμο. Η Νταίνα ήταν μια άγρια, ανυπάκουη νεαρή γυναίκα, με έντονο ταμπεραμέντο και αμφισβητούμενη πορεία, αυτό ακριβώς που δεν ήταν ο ήσυχος Μπαίλορ. Μπορεί ο αδερφός τους (ή ο θείος τους, όποιος κι αν κανόνισε το γάμο) να πίστευε ότι ένα ζωηρό κορίτσι και ένα ήσυχο αγόρι θα έκαναν ιδανικό ταίρι. Ή ίσως η ανυπότακτη Νταίνα να ηρεμούσε με τον Μπαίλορ ως άρχοντα σύζυγό της. Ή ο Μπαίλορ να ξεκολλούσε από τη θρησκεία του με μια όμορφη σύζυγο στο πλευρό του. Τίποτε απ' όλα αυτά δε συνέβη.





Ακόμα κι αν την παντρεύτηκε, όμως, ο Μπαίλορ δεν είχε καμία διάθεση να κοιμηθεί μαζί της· οι θεοί του θα τον προτιμούσαν αγνό, και την Νταίνα επίσης. Γι' αυτό ο Μπαίλορ δεν ολοκλήρωσε ποτέ το γάμο τους, και απαρνήθηκε το κρεβάτι της αδερφής του. Η Πριγκίπισσα Νταίνα, που ως παιδί ντυνόταν δραματικά στα μαύρα (ντύσιμο εμπνευσμένο από τον πατέρα της, τον οποίο λάτρευε), άλλαξε γκαρνταρόμπα και φορούσε διαρκώς λευκά, μήπως ντροπιάσει τον Μπαίλορ και ολοκληρώσει το γάμο τους. Ο Μπαίλορ όμως παρερμήνευσε τα σημάδια. Του άρεσε αυτή η καινούρια Νταίνα, καθώς στα λευκά έδειχνε πιο αθώα. Η Νταίνα θα τράβαγε τα μαλλιά της.

Ο ΜΠΑΙΛΟΡ ΣΤΟ ΝΤΟΡΝ
Σύντομα ήρθε η καταιγίδα. Ο Νεαρός Δράκος πέθανε στο Ντορν, χωρίς να έχει παντρευτεί ποτέ ή αποκτήσει παιδιά. Έτσι το στέμμα πέρασε στον άνδρα που δεν είχε καμιά διάθεση να το φορέσει· ο Μπαίλορ στέφθηκε ένατος Βασιλιάς των Άνταλ, των Ρόυναρ και των Πρώτων Ανθρώπων. Το στέμμα που διάλεξε ήταν πολύ ιδιαίτερο, ένα στέμμα που κανείς άλλος βασιλιάς δεν θα φόραγε ποτέ ξανά· ένα στέμμα από λουλούδια και κληματσίδες. Όλη η εμφάνιση του Μπαίλορ μαρτυρούσε την προσωπικότητά του. Φορούσε μια παλιά, λιτή φθαρμένη ρόμπαα που ήταν συχνά βρώμικη. Τα μαλλια του ήταν μακριά, είχε γένια, και ήταν πολύ αδύνατος λόγω των εκτενών νηστειών του. Το ύφος του ευγενικό, πράο. Ο Μπαίλορ δεν ήταν πολεμιστής· το αγαπημένο του όπλο ήταν η προσευχή.
Ο Νταίρον κατά την εκστρατεία του είχε πάρει παιδιά-ομήρους από τους ευγενείς του Ντορν, για να σιγουρευτεί η υποταγή των γονιών τους. Με το θάνατο του Νταίρον, όλοι αυτοί οι όμηροι περίμεναν εκτέλεση (ανάμεσά τους και η τρίτη ερωμένη του Πρίγκιπα Αίγκον, η Αρχόντισσα Κασσέλλα του Οίκου των Βέιθ) ως αντίποινα. Αντίθετα, ο Μπαίλορ τους συγχώρησε όλους, και τους επέτρεψε να φύγουν για το Ντορν, παρά τις διαμαρτυρίες των συμβούλων του, που θα προτιμούσαν να θανατωθούν οι όμηροι.
Πήγε κι αυτός μαζί τους, ενάντια σε κάθε συμβουλή. Ενώ οι όμηροι καβάλαγαν εξαίσια άλογα κι είχαν τα απαραίτητα εφόδια, ο Μπαίλορ ταξίδευε πεζή, με ένα παλιό μανδύα ενάντια στη ζέστη του Ντορν. Πολλοί πίστευαν ότι θα πέθαινε. Δεν πάθανε όμως, και αυτό θεωρήθηκε άλλο ένα από τα άγια θαύματά του.





Αφού διέσχισε τον Δρόμο των Οστών, έφτασε στο Γουίλ, έδρα του Οίκου Γουίλ. Ο Άρχοντας Γουίλ είχε τον ξάδερφό του, Αίμον τον Δρακοϊππότη, που είχε πιαστεί αιχμάλωτος στην ίδια ενέδρα που σκοτώθηκε ο Βασιλιάς Νταίρον Α' Ταργκάρυεν, ο Νεαρός Δράκοντας. Ο Μπαίλορ ικέτευσε τον Άρχοντα Γουίλ να αφήσει τον Αίμον. Ο Γουίλ όμως δεν δέχτηκε, και ο Μπαίλορ αναγκάστηκε να φύγει, αφού υποσχέθηκε ότι θα γυρνούσε.


Τελικά ο Μπαίλορ έφτασε στο Σάνσπηαρ, και έκανε ειρήνη με τον Πρίγκιπα του Ντορν- που θεωρήθηκε το δεύτερο θαύμα του. Ένας όρος ήταν ότι ο νεαρός ανιψιός του Μπαίλορ, άλλος ένας Νταίρον -το μοναδικό εγγόνι του Βισέρυς, Χέρι του Μπαίλορ, γιος του Πρίγκιπα Αίγκον και της Πριγκίπισσας Ναίρυς- θα παντρευόταν την κόρη και κληρονόμο του πρίγκιπα, τη Μαράια Μαρτέλ, όταν ήταν κι οι δύο ενήλικοι, καθώς εν έτει 161 μ. Κ και οι δυο τους ήταν μικρά παιδιά. Ο πρίγκιπας πρόσφερε στον Μπαίλορ μια γαλέρα να τον οδηγήσει στο Κινγκς Λάντινγκ, αλλά ο βασιλιάς αρνήθηκε, λέγοντας ότι θα επέστρεφε με τα πόδια. Ο Πρίγκιπας του Ντορν ενημέρωσε τους Άρχοντες του να προσφέρουν κάθε βοήθεια στον Μπαίλορ, ώστε να μην πεθάνει στο δρόμο- και τον διαδεχτεί βασιλιάς πρόθυμος να συνεχίσει τον πόλεμο.


Όπως υποσχέθηκε, ο Μπαίλορ γύρισε στο Γουίλ. Αλλά εκεί ανακάλυψε πως η κατάσταση του Αίμον του Δρακοϊππότη είχε χειροτερέψει. Τον είχαν βάλει γυμνό σε ένα κλουβί να τον καίει ο καυτός ήλιος του Ντορν, σε ένα λάκκο γεμάτο έχιδνες. Ο Άρχοντας Γουίλ του έδωσε το κλειδί του κελιού. Ο Αίμον τον παρακάλεσε να φύγει και να τον αφήσει, αλλά ο Μπαίλορ χαμογέλασε και είπε ότι οι θεοί τον προστάτευαν. Και πραγματικά, μπήκε στο λάκκο και έδωσε το κλειδί στον Αίμον. Οι τροβαδούροι λένε ότι οι έχιδνες υποκλίθηκαν και άνοιξαν δρόμο να περάσει, λόγω της αγιότητάς του, η αλήθεια όμως είναι άλλη. Οι έχιδνες τον δάγκωσαν δώδεκα φορές, και έπρεπε ο Αίμον να τον κουβαλήσει και να βγάλει από εκεί (ενώ οι Γουίλ έβαζαν στοιχήματα για το πόσο θα άντεχε). Αργότερα, κάποιοι θα αναρωτούνταν αν όλο αυτό το δηλητήριο πείραξε κάπως τα μυαλά του Μπαίλορ.





Ο Αίμον τον κουβάλησε γυμνός σε όλη τη Ντορνιανή έρημο, μέχρι που κάποιος σε ένα μικρό χωριό του πρόσφερε ρούχα, και ένα μουλάρι. Ο Αίμον πήγε τον Μπαίλορ στο Μπλάκχεϊβεν, σε ένα μέιστερ να περιποιηθεί τον βασιλιά που είχε πέσει σε κώμα, και μουρμούριζε μόνο προσευχές. Ο Μπαίλορ τελικά συνήλθε όταν διεξαγόταν ένα τουρνουά στο Στορμς Εντ- αλλά θα περνούσε μισός χρόνος ακόμα μέχρι να μπορέσει να ταξιδέψει.

ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ
Μόλις επέστρεψε στο Κινγκς Λάντινγκ, πρώτη του μέριμνα ήταν να βάλει τον Υψηλό Σέπτον να ακυρώσει το γάμο του στην Νταίνα- δεν είχε ολοκληρωθεί ποτέ, εξάλλου. Έτσι κι έγινε. Έπειτα, έκλεισε και τις τρεις όμορφες αδερφές του σε μια Αυλή Ομορφιάς, το Παρθενοφυλάκιο, μακριά από οποιονδήποτε άνδρα, ώστε να μείνουν αγνές και να μην προκαλέσουν τις ορμές των ανδρών. Κάποιοι είπαν ότι το έκανε για να μην ενδώσει ο ίδιος στον πειρασμό που προκαλούσε η ομορφιά τους.
Παρόλο που ο Πρίγκιπας Βισέρυς, μέλη της αυλής και οι ίδιες οι πριγκίπισσες έφεραν αντίρρηση, ο βασιλιάς δεν άλλαξε γνώμη, και έτσι οι πριγκίπισσες κλειδώθηκαν στον πύργο. Επιτρεπόταν η συντροφιά γυναικών, και ήταν άνετο μέρος, αλλά ήταν, παρ' όλα αυτά, φυλακή- μια φυλακή στην οποία θα έμεναν έγκλειστες για δέκα ολόκληρα χρόνια, όσο δηλαδή διήρκησε η βασιλεία του Μπαίλορ Α'.





Οι αποφάσεις του Μπαίλορ ως βασιλιά ήταν βαθιά επηρεασμένες από την ευσεβή του φύση. Αν και κράτησε το θείο του το Βισέρυς Ταργκάρυεν, αδερφό του πατέρα του, Αίγκον, ως Χέρι, ακόμα και ο Βισέρυς δεν μπορούσε να κάνει θαύματα, ή να εμποδίσει τον Μπαίλορ. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα διατάγματα του ήταν η απαγόρευση της πορνείας. Όλες οι πόρνες και τα παιδιά τους εκδιώχθηκαν από το Κινγκς Λάντινγκ- αλλά θα επέστρεφαν, στο τέλος. Αυτό έχει ομοιότητα με μια πρόταση του Στάννις Μπαράθηον να κυρηχτεί παράνομη η πορνεία επίσης (Παιχνίδι του Στέμματος, Ένταρντ Ε').


Μια άλλη ιδέα του ήταν να αντικαταστήσει τα κοράκια, σημαντικά στη διάδοση μηνυμάτων, με λευκά περιστέρια- τα οποία σαφώς θα έβρισκε πιο αγνά και όμορφα, προτιμότερα από τους μαύρους αλήτες. Ούτε αυτό πέρασε, και θεωρήθηκε βλακεία- από τον Μέιστερ Γουόργκρεϊβ στο Σκοτεινές φτερούγες, γρήγορα λόγια του.


Στην επιλογή συμβούλων του δεν αποδείχτηκε περισσότερο σοφός. Διόρισε έναν αγράμματο ξυλογλύπτη ονόματι Πέιτ ως Υψηλό Σέπτον, καθώς πίστευε ότι ήταν ο Σιδηρουργός αναγεννημένος. Αυτός ο σέπτον πέθανε μόλις ένα χρόνο αργότερα- κάποιοι λένε από το χέρι του ίδιου του Πρίγκιπα Βισέρυς. Η επόμενη επιλογή του δεν ήταν σοφότερη, διότι ο Μπαίλορ πείστηκε ότι ένα οκτάχρονο αγόρι μπορούσε να κάνει θαύματα- μιλούσε, ορκίστηκε ο Μπαίλορ, με περιστέρια, κι αυτά του απάνταγαν με φωνές ανδρικές και γυναικείες· τις φωνές των Επτά. Έτσι επιλέχτηκε ο νεαρότερος Σέπτον να φορέσει το κρυστάλλινο στέμμα.
Θέλησε μάλιστα να αναγκάσει όλο του Γουέστερος να υιοθετήσει την πίστη των Επτά. Αν έκανε κάτι τέτοιο, το Γουίντερφελ και το Πάικ θα κατέβαιναν σε πόλεμο. Πέθανε όμως, πριν καταφέρει κάτι τέτοιο.


Ίσως το καλύτερο έργο του ήταν το μεγάλο σεπτ που έκτισε στον Λόφο της Βισένυα (το είδε, είπε, σε ένα όραμά του). Ένα μεγαλοπρεπές κτίριο, αντάξιο σπίτι των πολυγαπημένων του Επτά. Πέθανε, βέβαια, πριν το δει τελειωμένο. Το σεπτ είναι γνωστό ως το Υψηλό Σεπτ του Μπαίλορ, ονομασμένο από τον άνδρα που το οραματίστηκε.





Όμως, πέρα από θαύματα, υπήρχαν και τραγωδίες στη βασιλεία του σέπτον-βασιλιά. Ο Μπαίλορ, για ανεξήγητους λόγους, έκαψε ένα σημαντικό μέρος της βιβλιοθήκης του Γουέστερος. Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί να θέλει να εξαφανίσει έργα όπως η Μαρτυρία του Μανιτάρη, γραμμένη με χυδαίο τρόπο από έναν γελωτοποιό με την πιο ακατάλληλη γλώσσα, αλλά έργα ανυπολόγιστης αξίας και η γνώση που μετέφεραν χάθηκαν, όπως η Αφύσικη Ιστορία του Σέπτον Μπαρθ. Ο Σέπτον Μπαρθ ήταν Χέρι και φίλος του Βασιλιά Τζαιχαίρυς Α', και θεωρούταν περισσότερο μάγος παρά σέπτον. Και οι θεοί δεν τα πάνε καλά με τη μαγεία.


Πέρα από αυτά, η βασιλεία του Μπαίλορ Α' ήταν ειρηνική. Κάποια στιγμή πάντρεψε ο ίδιος τον ανιψιό του Νταίρον με τη Μαράια Μαρτέλ, σφραγίζοντας έτσι την ειρήνη μεταξύ Ντορν και Σιδερένιου Θρόνου. Ο πρώτος καρπός αυτής της ένωσης θα ονομαζόταν Μπαίλορ, προς τιμήν του άνδρα που κανόνισε το γάμο- και την ειρήνη με το Ντορν.


Αν και την απομόνωσε σε ένα κάστρο-μέσα-στο-κάστρο, θα ήταν η αδερφή του η Νταίνα που θα έφερνε το χαμό του. Αν και η Ραίνα, ευσεβής σαν τον ίδιο, δεν ενοχλήθηκε ποτέ πραγματικά από τον εγκλεισμό της στο Παρθενοφυλάκιο, η Νταίνα (και η Ελαίνα) είχε άλλες απόψεις σχετικά με αυτό. Η Νταίνα το έσκασε τρεις συνολικά φορές από εκεί, συχνά ντυμένη σαν υπηρέτρια ή σταυλίτρια. Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις, την βοήθησε και ο εξάδερφός της ο Αίγκον... με αποτέλεσμα η Νταίνα να μείνει έγκυος. Το μπάσταρδο αγόρι της (του οποίου τον πατέρα αρνήθηκε κατηγορηματικά να ονομάσει) γεννήθηκε τέλη του έτους 170 μ. Κ, ίδια χρονιά με τον Μπαίλορ που μια μέρα θα ονόμαζαν Λογχοθραύστη, γιο του Νταίρον Ταργκάρυεν και της Μαράια Μαρτέλ. Αυτό το αγόρι ονομάστηκε Νταίμον Γουότερς. Αργότερα θα γινόταν Νταίμον Μπλάκφαϊρ, κι έμεινε στην ιστορία ως ο Μαύρος Δράκοντας.


Ο Μπαίλορ είχε κάνει πολλές νηστείες στο παρελθόν- ο λόγος που ήταν τόσο αδύνατος. Είχε νηστεύσει άσχημα όταν τα δίδυμα της Πριγκίπισσας Ναίρυς γεννήθηκαν νεκρά το 161 μ. Κ. Αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε τα όρια. Για πάνω από ένα φεγγάρι θα προσευχόταν δεχόμενος μόνο νερό και ψωμί για να ηρεμήσει το διαμαρτυρόμενο στομάχι του. Τελικά, σαράντα μέρες μες τη νηστεία, ο Μπαίλορ κατέρρευσε. Ούτε οι μέιστερ ούτε ο μικρός σέπτον με τα θαύματά του μπόρεσαν να κάνουν κάτι. Ο σέπτον-βασιλιάς πέθανε το 171 μ. Κ, και συνάντησε επιτέλους τους θεούς που τόσο αγαπούσε.





Κι όμως, ακόμα και τόσα χρόνια μετά, δεν είναι όλοι πεπεισμένοι για το θάνατό του. Η νηστεία έφταιγε; Ή μήπως τον δηλητηρίασε το Χέρι, θείος και διάδοχός του Βισέρυς Β', όπως υποστήριξε αρχικά η Μάια Στόουκγουορθ; Κι αν ναι, γιατί; Από φιλοδοξία για το θρόνο; Από ανάγκη να σώσει το βασίλειο από τις τρέλες του; Ήταν ευρέως γνωστό ότι ο Βισέρυς ήταν που κυβερνούσε όσο ο Νταίρον πολέμαγε και ο Μπαίλορ προσευχόταν. Ποτέ δεν θα μάθουμε. Ένα πράγμα είναι σίγουρο· ο Μπαίλορ ο Πρώτος είναι ένα από τα πιο αμφισβητούμενα πρόσωπα της Ταργκαρυενής ιστορίας, με παραδείγματα ανθρώπων που τον τιμούν (Λάνσελ Λάννιστερ) ή τον καταδικάζουν (Τύριον Λάννιστερ, Γιούστας Όσγκρεϋ). Κι έτσι άλλο ένα κεφάλαιο της ιστορίας του Γοέστερος κλείνει.

[dervil13]

+1 από μένα για το ολιγόλεπτο ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο... WELL DONE  (clap) (clap) (clap)

[Alyssane]

+1 από μένα για το ολιγόλεπτο ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο... WELL DONE  (clap) (clap) (clap)

Thanks. Σκέφτομαι να κάνω κι άλλα τέτοια στο μέλλον.

[odykal]

(clap) (clap) (clap)
Καλή δουλεία [member=3233]Alysanne Targaryen[/member]!

[Σιέρα]

Πολύ ενδιαφέρον!


Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν τρελός, επικίνδυνος και παρανοϊκός.

[Alyssane]

Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν τρελός, επικίνδυνος και παρανοϊκός.

Συμφωνώ μαζί σου. Τουλάχιστον ο επόμενος που έγραψα ήταν ο δεύτερος καλύτερος βασιλιάς των Ταργκάρυεν.

[nirne]

Αν ο Νταίρον ο Καλός ήταν ο πρώτος καλύτερος βασιλιάς, να υποθέσω ότι μιλάς για τον Τζαιχαίρυς Ι; Τον Γέρο Βασιλιά; Ή το αντίστροφο;

[Alyssane]

Αν ο Νταίρον ο Καλός ήταν ο πρώτος καλύτερος βασιλιάς, να υποθέσω ότι μιλάς για τον Τζαιχαίρυς Ι; Τον Γέρο Βασιλιά; Ή το αντίστροφο;

Εννοούσα τον Βισέρυς Β'. Για μένα ο Τζαιχαίρυς Α' ήταν Ο Βασιλιάς, ο καλύτερος που υπήρξε ποτέ. Δεύτερος ο Βισέρυς Β', τρίτος ο Αίγκον Α'. Ο Νταίρον Β' είναι κάπου μετά... τέταρτος ή πέμπτος, δεν έχω αποφασίσει ακόμα.
Είχα τελειώσει τον Βισέρυς Β' και μέρος του Βισέρυς Α' και κατά λάθος διαγράφηκε! Και πρέπει να το ξαναγράψω απ' την αρχή! Τουλάχιστον ήταν μόνο 1500 λέξεις...

[nirne]

Είχα τελειώσει τον Βισέρυς Β' και μέρος του Βισέρυς Α' και κατά λάθος διαγράφηκε! Και πρέπει να το ξαναγράψω απ' την αρχή! Τουλάχιστον ήταν μόνο 1500 λέξεις...

Κρίμα! 

Έπαθα κι εγώ κάτι παρόμοιο, μα χειρότερο, πιστεύω. Έχασα τη μετάφραση όλων των Ταργκάρυεν βασιλέων που έκανα από το World, όταν ο σκληρός μου βάρεσε μπιέλα!!! Είχα την εντύπωση ότι την είχα αποθηκεύσει σε φλασάκι, αλλά τελικά ήταν η εντύπωση που είχα επειδή απλά είχα σκοπό να την αποθηκεύσω! Τώρα πάλι από την αρχή, αν βρω χρόνο και διάθεση...

[Alyssane]

Παιδιά... έβαλα το κείμενο στη μετάφραση google...

The Bailor A Targkaryen was the sixth king of Targkaryen sat in Iron Throne. They are remembered as Bailor the Pious, the popular, but because the views differ, and the besotted. Faith honors, but many consider him the weakest King of Iron Throne. Who was this venerable king?
THE EARLY YEARS
The Bailor Targkaryen born in the year 144 MK He was the second son and second child of King Aygun III and Ntainaira Velaryon. It was about a year younger than his brother, the tabors.
The Bailor would gain and other siblings. A sister, the Ntaina, followed by 145 m. K, after the Rhein (MK 147) and finally olein (150 m. K). He grew up in Red Fort along with parents, siblings, his uncle and his cousins, second in succession iron Thronou- a throne that would not pass on this one unless something happened to tabors.
Being the spare heir, the Bailor had no education given to Ntairon- although there is no reason to think that in this ever mattered. The Bailor was deeply religious man, and he loved the Seven as anything else. Of those relatives knew, only sister of the Rhine and the cousin of the naira shared his love of the Seven, but even those not to the extent that would indicate many years later Bailor.
Despite his love of the gods and his position as "spare heir," his father Aygun III did not let him be Sep. Bailor as dreamed. Maybe because if anything happened to tabors the Bailor would be the only son remaining player in Aigkon- came after his brother Viserys, then Prince Aygun, a man, in many ways, was the exact opposite of the godly Bailor.
Instead of devotion the life of the gods, the Bailor forced 160 m. K (at the instigation of his brother) to marry his sister Ntaina according to valyriano custom. The Ntaina was a wild, disobedient young woman with intense temperament and controversial process, it just was not quiet Bailor. Can the brother (or their uncle, whoever arranged marriage) to believe that a lively girl and a quiet boy would make a perfect match. Or maybe the rebellious Ntaina to calm the Bailor as lord husband. Or the Bailor to peeling off from religion with a beautiful wife at his side. None of these things did not happen.
Even if married, however, Bailor had no desire to sleep with her; the gods would prefer the pure and Ntaina well. That's why Bailor never completed the marriage and denied her sister's bed. Princess Ntaina, who as a child dressed dramatically in black (outfits inspired by her father, whom she loved), dressing room and changed constantly wore white, perhaps shamed him Bailor and complete their marriage. The Bailor but misinterpreted the signs. He liked this new Ntaina as in white seemed more innocent. The Ntaina will pulled her hair.
The BAILOR IN Deurne
Soon the storm came. The Young Dragon died in Deurne, without ever married or had children. So the crown passed to the man who had no desire to wear; the ninth Bailor crowned King of Antal, of Rounar and First Peoples. The Crown chose was very special, a crown that no other king will never wore again; a crown of flowers and klimatsides. The whole appearance of Bailor testified his personality. He wore an old, worn casual Rompuy was often dirty. His hair was long, had a beard, and he was very weak because of the lengthy fasts. The style of polite, gentle. The Bailor was not a warrior; his favorite weapon was prayer.
The tabors during his campaign had gotten child hostage by the nobles of Deurne, to make sure the submission of their parents. With the death of tabors, all these hostages awaited execution (among them the third mistress of Prince Aygun, the Lady of the House of Kassella Veith) in retaliation. Instead, their Bailor forgave everyone, and allowed them to leave for Deurne, despite the protests of his advisers, who would prefer to kill the hostages.
And he went with them, against all advice. While hostages kavalagan exquisite horses and had the necessary supplies, the Bailor traveling on foot, with an old cloak against the heat of Deurne. Many thought he would die. Not yet pathane, and this was another of the holy miracles.
After crossing the Way of Bone, reached the Will, the seat of House Will. The Lord Will had his cousin, Aimon the Drakoippoti, who was a prisoner in the same ambush that killed King tabors A Targkaryen, the Young Dragon. The Bailor begged Lord Will let him Aimon. The Will did not consent, and Bailor forced to leave, he promised that he would return.
Eventually Bailor reached Sanspiar, and made peace with the Prince of Ntorn- considered the second miracle. A condition was that the young nephew Bailor, another tabors -the only grandchild Viserys, Hand Bailor, son of Prince and Princess Aygun Nairys- would marry the daughter and heir of Prince, the Mariah Martel when he was also the two adults, as in the year 161 m. K and the two of them were children. The prince offered the Bailor a galleon to lead the Kings Landing, but the king refused, saying he would return on foot. The Prince of Deurne advised the Lords to offer any assistance in Bailor so you do not die on dromo- and successor King willing to continue the war.
As promised, the Bailor turned to Will. But he discovered that the situation of the Aimon Drakoippoti had worsened. They were put naked in a cage burning in the hot sun of Deurne, in a pit full of Vipers. The Lord Will gave him the key to the cell. The Aimon begged him to leave and to leave him, but Bailor smiled and said that the gods were protecting him. And indeed, he entered the pit and gave the key to Aimon. The troubadours say Vipers bowed and opened the way to go because of the holiness of the truth is another. The Vipers bite him twelve times, and had the Aimon carry him and draw from there (while Will they placed bets on how would bear). Later, some will anarotountan if all that mattered somewhat poison the minds of Bailor.
The Aimon he carried him naked across Ntorniani desert, until someone in a small village offered him clothes and a mule. The Aimon went to the Bailor Blakcheiven in a meister pamper the king who had fallen into a coma, and only muttered prayers. The final Bailor met when conducted in a tournament Storms Ent- but would spend half the time even to be able to travel.
LORD OF THE SEVEN Kingdom
Once returned to King's Landing, his first concern was to put the High Venerable annul his marriage to Ntaina- had never completed also. And so it happened. Then he closed and three beautiful sisters in a Courtyard Beauty, the Parthenofylakio, away from any man, to stay pure and not cause the urges of men. Some said that he did not succumb to the same temptation that caused their beauty.
Although Prince Viserys, members of the court themselves princesses objected, the king not changed his mind, and so the princess locked in the tower. Allowed female companionship, and it was comfortable place, but it was, nevertheless, a prison jail where they would stay encapsulated for ten years, but that lasted reign Bailor A '.
Decisions of Bailor as king was deeply influenced by the godly nature. Although he kept his uncle Viserys the Targkaryen, father's brother, Aygun, a hand, even the Viserys could not do miracles, or prevent Bailor. One of the most notable decrees was the prohibition of prostitution. All prostitutes and their children expelled from Kings Lantingk- but would return at the end. This similarity with a proposal to Stannis Barathion kyrichtei illegal prostitution also (Game Crown Entarnt V).
Another idea was to replace the crows, in spreading messages, with white peristeria- which clearly would find most pure and beautiful, preferably black thugs. Neither this passed, and was vlakeia- by Meister Gouorgkreiv in Dark wings, quick words.
In the selection of consultants was not proved more wise. He appointed an illiterate woodcarver named Pate as High Sept because he believed was the Blacksmith reborn. This venerable died just a year later- some say from the hand of the same Prince Viserys. The next option was not wiser because Bailor convinced that an eight year old boy could make thafmata- spoke, swore the Bailor, with doves, and those of apantagan with male and female voices; the voices of the Seven. So was chosen the youngest Sept. wear the crystal crown.
He wanted even to force all of Wester adopt the faith of Seven. If he did so, the Gouinterfel and Pike will descend into war. He died, however, before accomplished something.
Perhaps the best work was the big Sept. who built the Hill Visenya (saw it, he said, in a vision). A magnificent building, worthy home polygapimenon of Seven. He died, of course, before seeing finished. In September is known as High Sept of Bailor, named the man who envisioned.
But beyond miracles and tragedies were in the kingdom of Sept-king. The Bailor, inexplicably, burned a significant portion of the library of Wester. One can understand why he wants to eliminate projects such as the Testimony of mushrooms, written in vulgar manner by a jester with more bad language, but works of inestimable value and knowledge transferred perished like Unnatural History Sept. Barth. The Sept. Barth was Hand of the King and friend Tzaichairys I, and considered more magician than September. And gods do not get along with magic.
Besides that, the reign of Bailor she was peaceful. Eventually he married his nephew tabors with Mariah Martel, thus sealing the peace between Deurne and Iron Throne. The first fruit of this union will Bailor named in honor of the man who arranged the gamo- and peace in Deurne.
Though isolated in a castle-within-a-castle, would be the sister of the Ntaina that would bring his loss. While Raina, pious as him, never really troubled from confinement at Parthenofylakio the Ntaina (and olein) had other views on this. The Ntaina ran away a total of three times from there, often dressed like a servant or staflitria. In one of these cases, helped her and the cousin of the Aygun ... so the Ntaina become pregnant. Bastard the boy (whose father flatly refused to name) was born end of 170 m. K, the same year as Bailor one day be called Lonchothrafsti, son tabors Targkaryen and Mariah Martel. This boy named Ntaimon Waters. Later he would Ntaimon Blakfair, and went down in history as the Black Dragon.
The Bailor had done many fasts in the past why I was so weak. He fasted bad when the Twins Princess Naira dead born in 161 m. K. But this time exceeded the limits. For over a moon prayed accepting only water and bread to calm the protesting stomach. Finally, forty days amid fasting, the Bailor collapsed. Neither meister neither the small Venerable with his miracles could do something. The Sept-king died in 171 m. K, and finally met the gods so loved.Yet, even after all these years, not everyone is convinced of his death. Fasting was at fault? Or is the poisoned Hand, uncle and successor Viserys II, as originally advocated by Maja Stooukgouorth? And if so, why? From ambition for the throne? Out of necessity to save the kingdom from the follies? It was widely known that Viserys was being ruled as the tabors polemage and Bailor prayed. We will never learn. One thing is certain; the Bailor the First is one of the most controversial figures of Targkaryenis history, with examples of people who honor him (Lansel Lannister) or condemn (cheese Lannister, Joost Osgkref). And so another chapter in the history of Goesteros closes.