Ποιος Είναι Ο Διάδοχος Του Σιδερένιου Θρόνου;!

[jons spearwife]

snip

So όταν ο νομός λέει «Κανένας δεν θα κάνει το Χ πράγμα» μου λες ότι είναι λογικό αν το κάνει μια γυναίκα να επικαλεστεί το ότι είναι γυναίκα και να μην υπάρχει πρόβλημα, γιατί το «Κανένας» είναι αρσενικό?  Μέχρι τώρα δεν έχουμε ένα χωριό που να μας αναφέρει ενδελεχώς την γέννηση των παιδιών της Cat. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον δεν τα γέννησε αυτή, δεν έχει σημασία που η λογική μας δίνει την απάντηση αφού δεν το λέει στο κείμενο δεν ισχύει.

Όχι σωστά το λέω σελ 65 στην ιστορία του Jaehaerys έτσι και αλλιώς στα χρόνια του έγινε το συμβούλιο.

Όχι δεν τελειώνουν οι Baratheon με τον Stannis και  την Shireen υπαρχει και ο Edric Storm και οι απόγονοι των άλλων Baratheon όπως πχ Harbert, της κόρης του Lyonel που θα παντρεύονταν τον Duncan. Όπως πχ ήθελε η  Cat να γίνει με τους Stark  και ο Robb να ονομάσει ως διάδοχο του κάποιον από τα μακρινά ξαδέλφια στο Vale.

Αν η Ντάνυ λοιπόν δεν έχει κανένα δικαίωμα στο θρόνο, τότε το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Στάννις.

Εφόσον ο Στάννις είναι Μπαράθηον και όχι Ταργκάρυεν (άρα απόγονος γυναίκας), έχει το ίδιο κωλυματάκι που έχει και μια γυναίκα σύμφωνα με το νόμο. Και σ' αυτές τις περιπτώσεις, θεωρώ ότι χρειάζεται Μεγάλο Συμβούλιο για να αποφασιστεί η διαδοχή.

Ποιος ακριβώς είπε ότι ο Σταννις θα είναι διάδοχος των Targ λόγv της Rhaella?

[nirne]

Δεν θα απαντήσω στα υπόλοιπα που λες, βάζεις τώρα και πράγματα στο στόμα μου που δεν είπα  και αυτό είναι κάπως. Για να μην εκτροχιαστεί η συζήτηση σταματώ εδώ και απαντώ μόνο στην τελευταία σου ερώτηση για λόγους διευκρίνισης, αν και ειλικρινά δεν την καταλαβαίνω μετά από τόση συζήτηση.

Τόση ώρα μιλάμε για την δυναστεία των Ταργκ και τη διαδοχή της. Γι' αυτό μιλάμε για τον Στάννις σαν Ταργκ. Αλλιώς θα μιλούσαμε για τον Στάννις ως διάδοχο του Ρόμπερτ κλπ.

[jons spearwife]

snip

  Δεν ήταν η Rhaelle ο πρώτος δεσμός μεταξύ Targ και Baratheon. Oi Baratheon ξεκίνησαν ουσιαστικά σαν cadet branch των Durrandon. Από την στιγμή που ο Orys ήταν νομιμοποιημένος μπορεί αυτός και οι απόγονοι του να διεκδικήσουν τον θρόνο. Οι μονοί άλλοι απόγονοι αντρών που μπορεί να "ζητήσουν" τον θρόνο είναι οι Blackfyre και οι Brightflame, αν δεχτούμε ότι ο BRaven δεν είχε κάνει παΐδι.

Μα προσπαθώ να μιλήσω σοβαρά για κάτι που στο κείμενο δεν αφήνει κανένα άλλο ενδεχόμενο και μου λες ότι δεν το γραφεί ξεκάθαρα, παρόλο που το μόνο που ξέρουμε ως νομοθεσία των Targ σε αυτή την περίπτωση είναι αυτό από το woiaf. Και στην ιδία λογική ρώτα, υπάρχει καμία ενδελεχής αναπαράσταση της γεννάς της Κατ ας πούμε όταν γέννησε την Αρυα.

[karmarmi]

Δεν πρόσεξα αν ανέκυψε το συγκεκριμένο ζήτημα κατά τη διάρκεια της συζήτησης που καταγράφεται εδώ, ωστόσο μια παρατήρηση γενικής φύσεως αναφορικά με τους κανόνες της διαδοχής, που θα ήταν χρήσιμη σε κάθε περίπτωση, λαμβάνει υπόψη τη μορφή της μοναρχίας στη Westeros, και νομίζω ότι είναι δεδομένο το "μοντέλο" της φεουδαρχίας που ακολουθεί στο έργο του ο Martin, τουλάχιστον σε αντιδιαστολή προς την εγκαθίδρυση και οργάνωση ενός πολιτεύματος απόλυτης μοναρχίας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι βασικές αρχές και αξίες της φεουδαρχικής μοναρχίας μεταφυτεύονται στον κόσμο της Westeros, εφόσον δεχτούμε την πρόθεση του συγγραφέα να δημιουργήσει μια κοινωνία που προσομοιάζει για τις ανάγκες της όποιας ανάλυσης στα δεδομένα της φεουδαρχίας που γνωρίζουμε από τη μεσαιωνική ιστορία.

Τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτεύματος είναι η απουσία ισχυρής κεντρικής εξουσίας και η αποκέντρωση της επιβολής της σε αυτοδιοικούμενα γεωγραφικά τμήματα στη βάση των κλήρων, εκτάσεων δηλαδή γης. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται ότι ο βασιλιάς είναι "πρώτος μεταξύ ίσων", δεν ασκεί δηλαδή παρεμβατική εξουσία, εφόσον οι αρμοδιότητες του είναι γαιοκτητικού-στρατιωτικού χαρακτήρα, όπως άλλωστε κι εκείνες των γαιοκτημόνων, με αποτέλεσμα να μη γίνεται λόγος περί άσκησης κυριαρχίας, η οποία συνιστά την υπέρτατη και αδιαίρετη εξουσία στο πλαίσιο ενός κράτους, επειδή απλά η έννοια της κυριαρχίας ιστορικά είναι συνδεδεμένη με την ανάδυση καθεστώτων απόλυτης μοναρχίας και τη συγκέντρωση των σχετικών εξουσιών στο μονάρχη. Η συγκέντρωση αυτή βέβαια συνεπάγεται μεταβολές στη δομή της εξουσίας, γιατί πλέον ο μονάρχης δεν μπορεί να ασκεί τις ίδιες εξουσίες με τους υποτελείς του, αλλά αποκτά εκείνος την εξουσία χρήσης κατασταλτικών μηχανισμών, διαθέτει επομένως εκείνος στρατιωτική δύναμη, και οι γαιοκτήμονες έχουν τη γη, ώστε ο μονάρχης να προστατεύει σε κάποιο βαθμό τους παροίκους.

Τυπικά η εξουσία που ασκεί ο μονάρχης βασίζεται στην έννοια της κυριαρχίας με εξωτερικά χαρακτηριστικά, σε καιρό πολέμου αυτός ηγείται του στρατού που συγκεντρώνουν οι φεουδάρχες για λογαριασμό του για να αποσοβήσει εξωτερικές απειλές.

Ιστορικά η εγκατάσταση εξουσίας με συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά αποδίδεται στον William the Conqueror, ο οποίος δημιούργησε στην Αγγλία καθεστώς που κάμπτει την κλασική ιεραρχία των κοινωνικών σχέσεων, ώστε οι υποτελείς των υποτελών του βασιλιά να οφείλουν κι αυτοί από μόνοι τους όρκο πίστης στο μονάρχη.

Το ρόλο του William στα βιβλία έχει για πολλούς ο Aegon the Conqueror, οπότε είναι ευκολο να θεωρήσουμε το καθεστώς που επικρατεί στη Westeros λόγω του παρεμβατικού πολλές φορές χαρακτήρα του (αυτό αποδεικνύεται από τις εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις του Jaehaerys I) ως απόλυτη μοναρχία. Όμως σε κάποια σημεία οι αναλογίες με το δικό μας αντίστοιχο μεσαιωνικό κόσμο είναι ανεπαρκείς, καθώς ο Aegon κατέκτησε τη Westeros με δράκους. Ταυτόχρονα όμως για να εδραιώσει την εξουσία του αποφάσισε την απόσχιση τμημάτων γης από τα Stormlands και το Reach, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του στη γη, κάτι που παραπέμπει και πάλι στη φεουδαρχία.

Στο πλαίσιο αυτό, η ισχύς του μονάρχη είναι αυτή που απαιτεί η εκπροσώπηση του Θεού στη γη, έχουμε δηλαδή την "ελέω θεού" μοναρχία. Συνεπώς, η αποκέντρωση της εξουσίας και η θεοκρατική νομιμοποίηση του βασιλιά στη φεουδαρχία καθιστούν σχηματικούς τους κανόνες δικαίου, οι οποίοι έχουν κυρίως εθιμική μορφή, γιατί δεν ανάγονται στο πρόσωπο του μονάρχη ως πηγής κεντρικής εξουσίας, επομένως δε θεμελιώνουν αυτή την ισχύ, γι' αυτό και οι νόμοι της διαδοχής παρουσιάζουν αρκετά κενά.

Τα λέω αυτά γιατί προσπαθώ να καταλάβω πως συλλαμβάνει ο Martin τη διαδοχή στη Westeros. Για να είμαστε ακριβείς οι Northerners δέν έχουν άδικο, σε ότι έχει να κάνει με ιστορικές παρατηρήσεις, ότι από τη στιγμή που οι δράκοι δεν υπάρχουν πια, δεν υπάρχει λόγος να είναι γονατισμένοι. Μεταφορικά το λένε, και κυριολεκτικά πάντως είναι γνωστό ότι με το που έχασαν τους δράκους τους οι Targaryen, χάθηκε και η νόμιμη βία που ασκούσαν στη Westeros, με κύρια συνέπεια την έκρηξη επαναστάσεων, όπως εκείνη των Blackfyre, καθώς επίσης και o πόλεμος των Ninepenny Kings. Δηλαδή σε μεγάλο βαθμό σχετικοποιήθηκε η συγκεντρωτικότητα της μοναρχίας.

Βέβαια, ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί κατά της προσέγγισης αυτής είναι και το ότι o William κατέκτησε την Αγγλία, ενώ ο Aegon κατέκτησε μια ολόκληρο ήπειρο, και κάπως έτσι οι Stark και οι Lannister από βασιλείς που ήταν κατέληξαν άρχοντες των αντίστοιχων τμημάτων που διοικούσαν.

Και τελικά, για ποια θρησκευτική νομιμοποίηση μιλάμε, αφού η θρησκεία δε διαδραμάτισε ποτέ στη Westeros το ρόλο που διαδραμάτισε το Βατικανό στο δικό μας μεσαιωνικό κόσμο. Σίγουρα ωστόσο οι δράκοι πέρα από τη στρατιωτική ισχύ για την οποία χτησιμοποιήθηκαν αποτέλεσαν και πηγή νομιμοποίησης για τους Targaryen, και πάλι όμως τα κενά που ανέκυψαν ως προς τη διαδοχή δε θα έπρεπε τελικά να ανακύψουν. Οπότε μάλλον όντως υπάρχουν έντονα στοιχεία φεουδαρχίας, ή οι Targaryen ως Βαλυριανοί, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν συγκεντρωτικά καθεστώτα (κάπου έχει πει ο Martin, νομίζω, ότι η Αρχαία Βαλυρία είναι εμπνευσμένη κι από τη Ρώμη), τελικά είχαν και τελείως διαφορετική πολιτισμική αντίληψη σε πολλά ζητήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάργηση του δικαίωματος της πρώτης νύχτας που επιφυλασσόταν στο γαιοκτήμονα.

Στην ουσία όμως, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, παρέλειψαν να ρυθμίσουν τα ζητήματα διαδοχής, ίσως αγνοώντας τη διαφορετική αντίληψη που είχαν οι κάτοικοι της Westerοs για τη θέση της γυναίκας, με ακραία απόληξη αυτής τα θέματα ανάληψης εξουσίας. Πραγματικά, δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την παράλειψη της ρύθμισης τέτοιων ζητημάτων από τους Targaryen μέχρι το Xορό των Δράκων, εκτός αν θεωρήσουμε τελικά ότι ο Martin ενσωμάτωσε περισσότερα στοιχεία από τη μεσαιωνική φεουδαρχία στο έργο του, με αποτέλεσμα τα κενά αυτά να είναι ανάλογα με τα κενα που υπάρχουν στα καθεστώτα αυτά, γιατί οι λεπτομερείς κανόνες δεν εχουν πραγματικά λόγο ύπαρξης εδώ.

Αναφέρομαι βέβαια στην περίπτωση της Rhaenyra, της οποίας ο πατέρας Viserys Ι πέθανε ορίζοντάς τη νόμιμη διάδοχό του, παραβλέποντας ίσως την πιθανότητα αμφισβήτησής της λόγω του φύλου της. Έτσι, αν και πρωτότοκo τέκνο του Viserys, για τη Rhaenyra ειπώθηκε ότι οι Επτά θα τους καταραστούν όλους όσους επιτρέψουν σε μια γυναίκα να καθίσει στο θρόνο.

Δεν ξέρω τελικά αν κάποιος γνωρίζει κάτι από την ιστορία που να παραπέμπει στην απόφαση του Συμβουλίου που λήφθηκε για τη ρύθμιση της διαδοχής επί Aegon III, γιατί είναι κάτι που όντως παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Για να πω τέλος και κάτι επί του ζητήματος της νομιμοποίησης της εξουσίας του Robert, και το κατά πόσο αυτή βασίζεται τελικά στην καταγωγή του από Targaryen, πολλοί είχαν εικάσει πριν την έκδοση του World of Ιce and Fire ότι από τα λόγια του Ned στο Robert στο πρώτο βιβλίο, ότι εκείνος είχε πιο ισχυρό δικαίωμα στο θρόνο, συνάγεται ότι κι ο Ned είχε δικαίωμα λόγω καταγωγής από Targaryen, γιατί η επανάσταση έγινε από κοινού και προφaνώς δε θα έμενε στην ιστορία ως Επανάσταση του Robert αν εκείνος δεν είχε στεφθεί βασιλιάς. Πράγματι, η εγκυκλοπαίδεια επιβεβαίωσε τη σύναψη ενός συμφώνου κατά τον πόλεμο των Δρακων για τέλεση γάμου ανάμεσα σε μια πριγκίπισσα της βασιλικής οικογένειας κι ένα γιο του άρχοντα του Winterfell, Cregan Stark, η οποία τελικά και δεν ευοδώθηκε.

Oπότε τελικά σίγουρα ο Ned δεν αναφερόταν στη δική του καταγωγή από Targaryen, γεγονός που νομίζω επιβεβαιώνει λίγο πολύ τα λόγια του Jaime και του Renly, ότι όποιος κερδίζει τον πόλεμο, κερδίζει και το θρόνο. 

[jons spearwife]

Oπότε τελικά σίγουρα ο Ned δεν αναφερόταν στη δική του καταγωγή από Targaryen, γεγονός που νομίζω επιβεβαιώνει λίγο πολύ τα λόγια του Jaime και του Renly, ότι όποιος κερδίζει τον πόλεμο, κερδίζει και το θρόνο. 

[font=comic sans ms][size=14pt]+1 Από έμενα. Όπως λέει και στο History and Lore o LittleFinger https://www.youtube.com/watch?v=BfqiBkX1Kik

“a pretty dress for an ugly truth[color=red]: it was war and he could swing a hammer harder than the other options.”

[font=comic sans ms][size=14pt](ναι ναι ξέρω ότι η σειρά δεν είναι cannon)
Πάντα πίστευα από τα λόγια του Ned ότι ο Robert έγινε βασιλιάς γιατί αυτός σκότωσε τον Rhaegar και ότι η Rhaelle ήταν απλά ένας τρόπος για να κατευνάσουν τους εναπομείναντες υποστηρικτές των Targ. Έτσι οι άλλοι αρχηγοί της επανάστασης αποφάσισαν ότι ο Robert ήταν ο καλύτερος για να πάρει τον θρόνο, κάτι στο όποιο συμφωνώ και συνάδει με τα λόγια του Robert

«Damn you, Ned Stark. You and Jon Arryn, I loved you both. [color=red]What have you done to me? You were the one should have been king, you or Jon»

[SANDOR CLEGANE]

Δεν θέλω να μπω σε καμία διαμάχη κι αν φανταστώ τον εαυτό μου ως κάτοικο και υπήκοο του Westeros θα ήθελα τον πιο άξιο του Οίκου μου  κι αν ήμουν Πρωτευουσιάνος ή θα αναπολούσα τις καλύτερες ημέρες (αλήθεια πότε ήταν  και μάλιστα στη σύντομη ζωή μου; ) ή αυτόν που εκτιμώ. Απ' ότι καταλαβαίνω ο Τόμεν δεν πολυφαίνεται  αλλά μάλλον ευημερούμε λόγω των Ταΐρέλ. Το πιο πιθανό είναι εκεί που θα παρασυρθώ  ακολουθώντας φήμες  ή κάποιον νικητή  ή προσωρινά  αυτόν που κερδίζει ( άποψή μου ως μέσος westerianos ).
  Τωρα μια ερώτηση:  Αν ο βασιλιάς Ρόμπερτ ζούσε  κι επίσης ζούσε ένα απ' τα παιδιά του Ραίγκαρ,  θα συζητούσαμε ποιος δικαιούται να κάτσει στο θρόνο ; Προφανώς όχι, (φυσικά θα υπάρχει και η αντίπαλη μερίδα υποστηρικτών - όπως θα λέγαμε σήμερα που έχουμε δημοκρατία φιλοβασιλικών ή νοσταλγών της χούντας  και... και ... ) και  άρα αν δεν υπάρξει θέμα με τον Τόμεν, αυτός είναι προσωρινά βασιλιάς. Αν υπάρξει, τότε ο Στάνις.  Αλλά μιλάμε άδικα.  Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές και τους νόμους  πάλι όταν υπάρχει δύναμη εξουσίας (με πολλούς τρόπους). 
  Πιστεύω ότι η βασιλέια του Τόμεν παραπαίει, λόγω Σέρσεi, 
  η Ντάνυ Θα είναι μόνο αν καταφέρει κι έρθει στο westeros και νικήσει (εκτός αν το westeros διαλυθεί - είναι "ρημαδιό" κι έρθει ως σωτήρας),
ο Στάνις δεν έχει χρήματα αλλά ούτε και πολύ στρατό (ήδη έχει προασπαθήσει να πολιορκήσει το kings landings, άρα δεν ξέρουμε αν του έχει μείνει κάποιος - μάλλον πολλοί κάποιοι - που τον συμπαθούν  και στην καλυτερη περίπτωση  αν νικήσει τους άλλους * ή τους Bolton κι ίσως παντρευτεί τη Σάνσα ( η άλλη "σουτ" )  γίνει βασιλιάς του Βορρά. Άντε ίσως και των ironlands (δεν το βλεπω).
* Αν νικήσει τους άλλους, φυσικά θα έχει πετύχει έναν τεράστιο άθλο  και του αξίζουν τα πάντα στο westeros , αλλά αμφιβάλλω αν θα του αναγνωριστεί απ' τα ανέγγιχτα (από Άλλους) παρά μόνο με φήμες  μέρη του νότου και πρωτεύουσας.

Ο Τζον (του εύχομαι ό,τι το καλύτερο, μακάρι και στο μεγαλύτερο αξίωμα) αν είναι σώος, απ' τη δική του τη μεριά δεν βλέπω να υπάρχει θέληση για πέρα απ' το τείχος  και τα κοσμοϊστορικά που μπορεί να του αλλάξουν τη γνώμη  τα γνωρίζει μόνο ο Μάρτιν...

Για τον Αίγκον, είτε αληθινός είτε ψεύτικος,  εξαρτάται απ' τις μάχες ή καλύτερα την τελική μάχη ( άσε που μπορεί και να σκοτωθεί  why not?  τι έργο βλέπουμε διαβάζουμε; ) εξαρτάται απ ' τις συγκυρίες.

Ανακεφαλαιώνοντας ή γενικεύοντας, θα έλεγα ,  ότι αυτός που έχει τη δύναμη  δεν θα κάτσει  να ασχοληθεί  ποιος είναι δικαιωματικά βασιλιάς ή όχι,  μπορεί να στηριχτεί με πρόφαση σ' αυτό που τον βολεύει  αλλά θα πάρει  τον θρόνο με κάθε τρόπο  ( μόλις τώρα μου ήρθε στο μυαλό  ο τύπος του "με κάθε τρόπο",  ποιος άλλο ο Μικροδάχτυλος - παιδιά συγχωρεστε με,  οι fan του, αλλά δεν τον πάω  με τίποτα !! )

[summer]

Θα υπάρξει σιδερένιος θρόνος στο τέλος;

Λογικά στην πορεία ναι κάποιος θα πάρει το θρόνο ούτως ή άλλως, θα τον κρατήσει ή θα προτιμήσει να τον "σπάσει" τρόπο τινά για να ξεφύγει η ιστορία από αυτό το μοτίβο και να γυρίσουν όλοι στα Επτά Βασίλεια;

Τόση δύναμη είναι σαν τον Άρχοντα του Δαχτυλιδιού corrupting...

Στην διαδρομή για το θρόνο πιστεύω θα είναι η Dany, που θα έχει και όλο το στρατό άρα τη δύναμη.

Αλλά δεν ξέρω αν θα θελήσει να τον κρατήσει...

[arwyn]

Εαν Ραιγκαρ και Λυαννα παντρευτηκαν..
εαν R+L=J...
κι εαν ο Αιγκον ειναι ψευτικος...

... τοτε δικαιωματικά διάδοχος ειναι ο Τζον.

Ποιος καλύτερα να καθίσει στον θρόνο;...
Παλι ο Τζον για μένα.

Εκτος αμα παραιτηθει και δωσει τη βασιλεια στην Νταινερυς.

[Alyssane]

Για μένα ο δικαιωματικός βασιλιάς είναι ο Στάννις. Η βασιλική οικογένεια είναι οι Μπαράθηον. Οι Ταργκάρυεν έχασαν το θρόνο στον πόλεμο, και δεν έχουν κανένα δικαίωμα πλέον. Ο Ρόμπερτ πέθανε χωρίς νόμιμους απογόνους, οπότε ο θρόνος περνάει στους αδερφούς τους- στον Στάννις, αφού είναι ο μεγαλύτερος, και μετά στη Σιρήν, τη κληρονόμο του.

[phoenix]

Ποιος ήταν ο 1ος βασιλιάς; Ο Αίγκον. Διάδοχός του ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Αίνυς. Διάδοχος του οποίου ήτα ο θείος του! Αν και ο Αίγκον (γιος Αίνυς) τον αμφισβήτησε, ο Μαίγκορ κέρδισε και έκατσε στο θρόνο.  Αυτό τι δείχνει; Πως προφανώς, η νίκη στη διαμάχη της εξουσίας υπερβαίνει κάθε νόμο διαδοχής.
Ο θρόνος με το θάνατο του Μαίγκορ δεν περνάει στις κόρες του Αίγκον, που ήταν ο μεγαλύτερος αλλά πάει στον αδερφό του, τον Τζαιχαίρυς. Αυτό δείχνει, πως πολύ πριν από τον Πόλεμο των Δράκων και τη Ραινύρα οι γυναίκες παραβλέπονταν. Επίσης όταν έπρεπε να διαλέξει ο βασιλιάς Τζαιχαίρυς μεταξύ της κόρης του 2ου γιου και διαδόχου του και του 3ου γιου του, διάλεξε τον 3ο γιο, ένδειξη πάλι για την παράβλεψη των γυναικών στη διαδοχή.
Στη συνέχεια έχουμε τον πόλεμο των δράκων, όπου βλέπουμε να παραβλέπεται η ίδια η απόφαση του βασιλιά και πρώτη φορά "επίσημα" αποκλείονται οι γυναίκες από τη διαδοχή αλλά στην ουσία αυτό ίσχυε πάντα. Στη συνέχεια παραβλέπονται οι κόρες του Αίγκον ΙΙΙ και τα παιδιά τους και ο θρόνος πάει στον αδερφό του, κλπ κλπ...

Η ασάφεια ιστορικά, αλλά και στα έργα του Μάρτιν, στη βασιλική διαδοχή είναι δεδομένη, καθώς πολύ συχνά δεν είναι θέμα δικαιώματος αλλά πολιτικής και διπλωματικής απόφασης ή/και πολεμικής αντιπαράθεσης.

Άρα, ΑΝ υπάρχει "ηθικό" κομμάτι στη διαδοχή, το θρόνο θα έπρεπε να λάβει ο Στάννις, μιας και τελευταίος βασιλιάς ήταν ο Ρόμπερτ, ο οποίος δεν είχε πραγματικούς, νόμιμους απογόνους. Η Σιρήν, ρεαλιστικά μιλώντας, δε θα μπορούσε να λάβει ποτέ το θρόνο ακόμα και αν την ονόμαζε διάδοχο ο Στάννις, για τον ίδιο λόγο που δεν τον πήρε ποτέ καμιά γυναίκα. Οπότε θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον έναν αρσενικό απόγονο αλλιώς η δυναστεία των Μπαράθηον θα πέθαινε μαζί του.

Ο πραγματικός όμως διάδοχος του Σιδερένιου θρόνου, ήταν ο Τζόφρυ και μετά ο Τόμμεν. Αν δεν αποδειχθεί (πράγμα σχεδόν αδύνατο εκτός και ομολογήσει η Σέρσεϊ ή ο Τζέιμι) πως δεν είναι πραγματικά παιδιά του Ρόμπερτ, ή αν δεν καταλυθεί η εξουσία και του πάρουν το θρόνο με τη βία, αυτός θα είναι ο δικαιωματικός βασιλιάς.

Η Νταινέρυς δεν έχει πλέον δικαίωμα βάσει διαδοχής και καταγωγής στο θρόνο, έχει φυσικά δικαίωμα να τον διεκδικήσει, όπως το έκανε ο Ρόμπερτ και να τον κατακτήσει. Σ' αυτή την περίπτωση εφόσον αποτελεί επανάκτηση, θα μπορούσε να ορίσει και τους δικούς της νόμους διαδοχής. Δεν την περιορίζουν πλέον οι νόμοι  διαδοχής των Ταργκάρυεν, εφόσον στο μεταξύ έχει μεσολαβήσει άλλη οικογένεια στην εξουσία.

Όσον αφορά στον Τζον, φυσικά και δεν είναι διάδοχος κανενός θρόνου σε καμιά περίπτωση. Ακόμα και αν είναι νόμιμος γιος του Ραίγκαρ, η δυναστεία των Ταργκάρυεν δεν υφίσταται και αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να την επαναφέρει αυτή είναι η Νταινέρυς, η οποία φυσικά και δε θα τον παραδώσει από αγάπη και καλοσύνη! Το βούλευμα του Ρομπ είναι άχρηστο χαρτί, μιας και ήταν διεκδικητής και όχι ενθρονισμένος βασιλιάς όταν το εξέδωσε. Επίσης, αφενός δεν υφίσταται το βασίλειό του, αφετέρου και να υφίστατο, το πολύ πολύ να γινόταν διάδοχος του Βασιλείου του Βορρά, αν υπήρχε αυτό και αν ήταν ανεξάρτητο βασίλειο.

Η ουσία είναι, πως πέρα από τον Στάννις, ο οποίος είναι χωρίς συμμάχους, δεν υπάρχει άλλος διεκδικητής του θρόνου στο Γουέστερος. Όταν φτάσει η  Νταινέρυς θα μπορούσε να υπάρξει ο 2ος πόλεμος μεταξύ Μπαράθηον και συμμάχων vs Ταργκάρυεν και συμμάχων, αλλά δε νομίζω να φτάσουμε ως εκεί. Όταν επιτέλους (!) έρθει η Νταινέρυς θα είναι ώρα για άλλου είδους μάχη.