Ο πόλεμος για τον Βορρά: Στάννις Μπαράθηον - Ρους Μπόλτον

[odykal]

Όπως αναφέρει και το θέμα του θρεντ, το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια προσπάθεια ανάλυσης και ανακεφαλαίωσης της εκστρατείας του Στάννις στο Βορρά και των πολιτικών που ακολουθεί, ώστε να μπορεί κάποιος να ανατρέξει αν θελήσει να ξαναθυμηθεί ορισμένα πράγματα. Η παρουσίαση θα ξεκινήσει δίνοντας την κατάσταση που επικρατεί στο Μαύρο Κάστρο αμέσως μετά τη νίκη του Στάννις επί των Αγρίων, ώστε να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει καλύτερα την ίδια την εκστρατεία του Στάννις (και την πολιτική που ακολουθεί) στον Χορό των Δράκων, θα ασχοληθεί όχι μόνο με γεγονότα που διαδραματίζονται στα κεφάλαια που εμφανίζεται ο Στάννις (θα γίνει δηλαδή σχολιασμός και ορισμένων κεφαλαίων του Θήον ώστε να δοθεί και η κατάσταση στο αντίπαλο στρατόπεδο) και θα φτάσει μέχρι και γεγονότα που αφορούν τους Ανέμους του Χειμώνα. Θα υπάρξουν, επομένως, σπόιλερ από τους Ανέμους του Χειμώνα, αφού για να δοθεί μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της παρούσας κατάστασης, θα χρειαστεί να γίνει αναφορά σε γεγονότα από το βιβλίο αυτό.



Credit: http://awoiaf.westeros.org/ , User Haegon

Α. Η υπάρχουσα κατάσταση στο Μαύρο Κάστρο έπειτα από τη νίκη του Στάννις εναντίον των Αγρίων (Storms of Swords – Jon XI, Jon XII, Sam V)
Το κεφάλαιο Τζον Χ της Θύελλας από Ατσάλι περιγράφει την αναπάντεχη άφιξη του Στάννις στο στρατόπεδο των Αγρίων και τη συντριπτική νίκη του σε βάρος τους. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο του ίδιου βιβλίου έχουμε την πρώτη συνάντηση του Τζον με τον Στάννις (όπου η Μελισάνδρα βρίσκεται επίσης παρούσα), η οποία συνάντηση θα δημιουργήσει μία σχέση ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες, που παρότι δέχεται αρκετούς κλυδωνισμούς στην πορεία των βιβλίων, διαρκεί τουλάχιστον μέχρι και το τελευταίο κεφάλαιο του Τζον στον Χορό των Δράκων.
Η προαναφερθείσα συνάντηση λαμβάνει χώρα στην κορυφή του Τείχους και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα από την πλευρά του αναγνώστη καθώς θίγονται ορισμένα πολύ σημαντικά ζητήματα.
Επειδή το ζήτημα που πραγματεύεται παρακάτω είναι ιδιαίτερα λεπτό, να ξεκαθαρίσω πως ότι ακολουθεί αναφορικά με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Στάννις αποτελεί τη δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων.
Από την συζήτηση ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες, ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί να κατανοήσει κάποιος αν διαβάσει με προσοχή είναι η διαφορετική στάση του Στάννις απέναντι στη θρησκεία του Ρ' Λορ. Τόσο στο προηγούμενο βιβλίο, όσο στο μεγαλύτερο μέρος του παρόντος βιβλίου, ο Στάννις παρουσιάστηκε από τον Μάρτιν ως ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί αναγνωστικιστής, εξαιτίας του ιδιαίτερου πραγματισμού που διέπει τον τρόπο σκέψης του. Ο Στάννις, δηλαδή, ξεκινά να χρησιμοποιεί τον Ρ' Λορ έχοντας συνειδητοποιήσει τη “δύναμη” της θρησκείας αυτής, σχεδιάζοντας να την χρησιμοποιήσει για να τον βοηθήσει να προωθήσει τις πολιτικές του επιδιώξεις (όχι μια άγνωστη πρακτική ομολογουμένως και για τον δικό μας κόσμο). Αν και στο παρελθόν η πεποίθησή μου ήταν ότι ο Στάννις παρέμενε αγνωστικιστής καθόλη την πορεία των βιβλίων, ξαναδιαβαζόντας το 3ο & 5ο βιβλίο έφτασα στο συμπέρασμα πως ο Στάννις από ένα σημείο και μετά αρχίζει και πιστεύει πραγματικά στον Ρ'Λορ, διατηρώντας, ωστόσο, εκείνον τον ιδιαίτερο πραγματισμό που τον διακρίνει με συνέπεια να μην καταφεύγει στις ακρότητες που συνεχώς τον παροτρύνει μία μεγάλη μερίδα των ανδρών του. Παρότι, επομένως, στο προηγούμενο διάστημα ο Στάννις εκφράζει αμφιβολίες για το εάν είναι πράγματι εκείνος ο Άζορ Αχάι, σε αυτό το κεφαλαίο ο Στάννις εμφανίζεται έχοντας πειστεί οριστικά για το γεγονός πως ο ίδιος είναι πράγματι ο Άζορ Αχάι, ο ήρωας που θα σώσει τον κόσμο από το σκοτάδι:

«Ο Νόυ έφτιαξε το πρώτο μου σπαθί και την πολεμική σφύρα του Ρόμπερτ. Αν ο Θεός έκρινε σωστό να του χαρίσει τη ζωή, θα ήταν καλύτερος Άρχοντας Διοικητής από αυτούς τους ανόητους που τσακώνονται για τη θέση τώρα.»

....

Ο Στάννις έδειξε προς το Βορρά. «Εκεί θα βρω τον εχθρό, τον οποίο γεννήθηκα να πολεμήσω.»

....

«Μπορεί να κάνω λάθος μ' εσένα, Τζον Σνόου. Ξέρουμε κι οι δύο όσα λένε για τους μπάσταρδους. Μπορεί να μην έχεις την εντιμότητα του πατέρα σου ή την πολεμική ικανότητα του αδελφού σου. Εσύ είσαι, όμως, το όπλο που μου έδωσε ο Κύριος. Σε βρήκα εδώ, όπως βρήκες κι εσύ το κιβώτιο με το δρακόγυαλο κάτω από τη Γροθιά, και σκοπεύω να σε χρησιμοποιήσω. Ακόμα και ο Άζορ Αχάι δεν κέρδισε μόνος του τον πόλεμο.

Μπορεί να φαίνεται κάπως άστοχο να γίνεται μια τόσο εκτενής αναφορά στις θρησκευτικές πεποιηθήσεις του Στάννις στο παρόν σημείο, αλλά κατά την γνώμη μου είναι σημαντικό να κατανοήσει κάποιος την αλλαγή αυτή στάσης του Στάννις απέναντι στον Ρ' Λορ ώστε να είναι σε θέση να καταλάβει γιατί ο Στάννις επιλέγει να αφήσει τους Άγριους (δηλαδή τους αιχμαλώτους της Μάχης του Μαύρου Κάστρου) να περάσουν το Τείχος και να εγκατασταθούν στο Γκιφτ, μια απόφαση οι επιπτώσεις της οποίας διακρίνονται σε ολόκληρη την πλοκή των γεγονότων που εξελίσσονται στο Μαύρο Κάστρο στο 5ο βιβλίο:

Δε θα αρέσει στους αδελφούς σου, ούτε στους άρχοντες του πατέρα σου, αλλά σκοπεύω να επιτρέψω στους άγριους να περάσουν από το Τείχος ... σε όσους ορκιστούν την αφοσίωσή τους σ' εμένα και ορκιστούν πως θα διατηρήσουν την ειρήνη και τους νόμους του βασιλιά και θα αναγνωρίσουν τον Κύριο του Φωτός ως θεό τους. Ακόμα και τους γίγαντες, αν μπορούν να λυγίσουν τα μεγάλα τους γόνατα. Θα τους εγκαταστήσω στο Γκιφτ, μόλις το αποσπάσω από τον καινούριο Άρχοντα Διοικητή σας. Όταν φουσκώσουν οι ψυχροί άνεμοι θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε μαζί. Ήρθε η ώρα να συνάψουμε συμμαχία ενάντια στον κοινό εχθρό μας.» Κοίταξε τον Τζον. «Συμφωνείς;

Έχοντας πλέον αποδεχτεί την ταυτότητα του Άζορ Αχάι, ο Στάννις φτάνει στο συμπέρασμα πως ο μοναδικός πραγματικός εχθρός είναι οι Άλλοι. Θέλει κατά συνέπεια να ενώσει τις δυνάμεις τόσο της ΝΦ, όσο και των Αγρίων μαζί με τις δικές του, ώστε να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα την έλευση των Άλλων. Στο πλαίσιο αυτής της πεποίθησης δίνει την επιλογή σε όσους Άγριους το επιθυμούν να περάσουν νότια του Τείχους και να εγκατασταθούν στο Γκιφτ.
Φυσικά, μια τέτοια “παραχώρηση” δεν έρχεται χωρίς κάποιο αντάλλαγμα από την πλευρά των Αγρίων. Όπως αναφέρει και το κείμενο παραπάνω, για να αφήσει τους Άγριους να εγκατασταθούν στο Γκιφτ ο Στάννις απαιτεί από εκείνους να τον αναγνωρίσουν ως βασιλιά, να ορκιστούν πως θα τηρούν την ειρήνη και τους νόμους του βασιλιά, και τρίτον να αναγνωρίσουν τον Ρ' Λορ ως τον θεό τους. Οι εξελίξεις αυτές θα σχολιαστούν περαιτέρω παρακάτω στο πλαίσιο της παρουσίασης των γεγονότων του κεφαλαίου Τζον Χ του Χορού των Δράκων.

Το άλλο σημαντικό γεγονός το οποίο αφορά άμεσα την εκστρατεία του Στάννις και λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην κορυφή του Τείχους είναι η πρόταση του Στάννις στον Τζον αναφορικά με την νομιμοποίησή του και το Γουίντερφελ, μία πρόταση η οποία οδηγεί τον Τζον σε μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στην [παιδική] επιθυμία του να γίνει ο Άρχοντας του Γουίντερφελ και τους όρκους του στη ΝΦ. Το ζήτημα αυτό κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του επόμενου κεφαλαίου του Τζον και θα τον “στοιχειώνει” σε όλο το 5ο βιβλίο.

«Κι εγώ τον δικό μου. Ήταν όμως αυτό που ήταν, το ίδιο κι εμείς. Εγώ είμαι ο μοναδικός αληθινός βασιλιάς του Γουέστερος, του Βορρά και του Νότου. Κι εσύ είσαι ο μπάσταρδος του Νεντ Σταρκ.» Ο Στάννις τον περιεργάστηκε μ' εκείνα τα βαθυγάλανα μάτια. «Ο Τάιγουιν Λάννιστερ έχρισε τον Ρους Μπόλτον Φύλακα του Βορρά, για να τον ανταμείψει που πρόδωσε τον αδελφό σου. Οι σιδεράνθρωποι πολεμάνε μεταξύ τους, μετά το θάνατο του Μπέιλον Γκρέιτζοϋ, ωστόσο ακόμα κρατάνε την Τάφρο Κέιλιν, το Ντήπγουντ Μοτ, το Τόρρενς Σκουέαρ και το μεγαλύτερο μέρος της Πέτρινης Ακτής. Οι εκτάσεις του πατέρα σου χάνονται κι εγώ δεν έχω ούτε τις δυνάμεις ούτε το χρόνο για να επουλώσω τις πληγές του. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας Άρχοντας του Γουίντερφελ. Ένας πιστός Άρχοντας του Γουίντερφελ.»

Η πρόταση αυτή του Στάννις στον Τζον έχει καθαρά πολιτικό περιεχόμενο. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να αντιμετωπίσει όσο το δυνατόν καλύτερο την άφιξη των Άλλων, ο Στάννις θέλει να σταματήσει τις όποιες διαμάχες υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον Βορρά και να τον ενώσει κάτω υπό το πρόσωπό του. Για να το επιτύχει, ωστόσο, αυτό, συνειδητοποιεί πως χρειάζεται έναν Βόρειο, τον οποίο οι γηγενείς άρχοντες να εμπιστεύονται (στην περίπτωση του Τζον έναν Σταρκ) με συνέπεια να επιλέξουν να πάρουν το μέρος του Στάννις.

«Ο γρανίτης δεν καίγεται τόσο εύκολα» είπε ο Στάννις. «Το κάστρο μπορεί να ξαναχτιστεί με τον καιρό. Δεν κάνουν τα τείχη τον άρχοντα, αλλά ο άντρας. Οι άντρες του Βορρά δε με γνωρίζουν, δεν έχουν κανένα λόγο να με αγαπούν, ωστόσο θα χρειαστώ τη δύναμή τους στις μάχες που έρχονται. Χρειάζομαι ένα γιο του Ένταρντ Σταρκ για να τους κερδίσω με το μέρος μου.»

Στο πλαίσιο της ίδιας πρότασης προτείνει να τον νομιμοποιήσει βασιζόμενος στο γεγονός ότι εκείνος είναι βασιλιάς. Από την άλλη, για να δώσει ο Στάννις στον Τζον τα παραπάνω, θα πρέπει αυτός με την σειρά του α) να παντρευτεί την [πριγκίπισσα των Αγρίων] Βαλ, μία πράξη η οποία κατά την άποψη του Στάννις θα λειτουργήσει συμβολικά ως επισφράγηση της συμμαχίας με τους Άγριους, εγγυώντας την αφοσίωση των καινούριων υποκόων του και β) να κάψει τα ιερά γουέιργουντ στο Γουίντερφελ [αποδεχόμενος τον Ρ' Λορ ως τη θρησκεία του].

«Τζον.» Η Μελισάντρα είχε έρθει τόσο κοντά του που ένιωθε τη ζεστασιά της ανάσας της. «Ο Ρ'λορ είναι ο μοναδικός αληθινός θεός. Ένας όρκος μπροστά σε ένα δέντρο δεν έχει περισσότερη ισχύ από έναν όρκο στα παπούτσια σου. Άνοιξε την καρδιά σου και άφησε να την πλημμυρίσει το φως του Κυρίου. Κάψε αυτά τα γουέιργουντ και δέξου το Γουίντερφελ ως δώρο του Κυρίου του Φωτός.»

.....

«Ωραία» είπε ο Βασιλιάς Στάννις «γιατί ο πιο σίγουρος τρόπος να σφραγιστεί μια νέα συμμαχία είναι με ένα γάμο. Σκοπεύω να παντρέψω τον Άρχοντά μου του Γουίντερφελ με την πριγκίπισσα των αγρίων.»

.....

«Όποιος;» Ο Στάννις τον κοίταξε σαν να τον μετρούσε. «Αυτό σημαίνει πως δε θα παντρευτείς το κορίτσι; Σε προειδοποιώ, είναι μέρος του τιμήματος που πρέπει να πληρώσεις, αν θέλεις το όνομα και το κάστρο του πατέρα σου. Το προξενιό αυτό είναι απαραίτητο για να σιγουρευτούν η πίστη και αφοσίωση των νέων υπηκόων μας. Με αρνείσαι, Τζον Σνόου;»

Η άρνηση της πρότασης του Στάννις απο τον Τζον λίγο αργότερα βάζει μεγάλες δυσκολίες στην προσπάθεια του Στάννις να ενώσει τον Βορρά, καθώς πλέον δεν έχει εκείνον τον πιστό και αφοσιωμένο σε εκείνον Βόρειο, τον οποίο γνώριζαν και θα μπορούσαν να εμπιστευτούν οι άρχοντες της περιοχής.


Εν τω μεταξύ, παράλληλα με τις εξελίξεις που διαδραματίζονται σε αυτό το κεφάλαιο, στο Μαύρο Κάστρο λαμβάνει χώρα ένα καθοριστικής σημασίας γεγονός, η εκλογή του νέου διοικητή της ΝΦ. Όπως διαπιστώνει κανείς στο κεφάλαιο Σαμ V, η ψηφοφορία δεν έχει αναδείξει ακόμα κάποιον υποψήφιο με τις απαραίτητες ψήφους που χρειάζεται για να λάβει το αξίωμα του άρχοντα διοικητή, παρότι η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Στο ίδιο κεφάλαιο ο Στάννις κάνει γνωστή την έντονη δυσαρέσκειά του για αυτή την καθυστέρηση, καθώς επιθυμεί να μιλήσει και να διαπραγματευτεί με τον καινούριο διοικητή για διάφορα σημαντικά ζητήματα, προτού προχωρήσει σε συγκεκριμένες αποφάσεις.

«Εννέα μέρες περισσότερο απ' όσο πρέπει. Έχω αιχμαλώτους να ξεφορτωθώ, ένα βασίλειο να βάλω σε τάξη, μάχες να δώσω. Πρέπει να γίνουν επιλογές, αποφάσεις που εμπλέκουν το Τείχος και τη Νυχτερινή Φρουρά. Ο Άρχοντας Διοικητής σας δικαιούται να έχει λόγο σε αυτές τις αποφάσεις.»

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του Στάννις με τους υποψήφιους άρχοντες διοικητές (υπό την παρουσία του Σαμ, του Αίμον και της Μελισάνδρα), ο Στάννις εκφράζει ανοιχτά ορισμένες από τις απαιτήσεις του στη ΝΦ.

Ο Στάννις σταύρωσε τα χέρια του. «Θα ζητήσω και μερικά άλλα πράγματα από εσάς. Πράγματα που ίσως να μη θελήσετε να παραχωρήσετε αμέσως. Θέλω τα κάστρα σας. Θέλω και το Γκιφτ.» Αυτά τα θαρραλέα λόγια έσκασαν ανάμεσα στους μαύρους αδελφούς σαν ένα μπουκάλι υγρή φωτιά μέσα σε ένα μαγκάλι. Ο Μαρς, ο Μάλλιστερ και ο Πάικ προσπάθησαν όλοι να μιλήσουν ταυτόχρονα. Ο Βασιλιάς Στάννις τούς άφησε να μιλήσουν. Όταν τελείωσαν, είπε: «'Εχω τριπλάσιους άντρες από εσάς. Μπορώ να πάρω τη γη σας, αν το θελήσω, αλλά θα προτιμούσα να γίνει νόμιμα αυτό, με τη συγκατάθεσή σας.»
«Το Γκιφτ δόθηκε στη Νυχτερινή Φρουρά ως το διηνεκές, Μεγαλειότατε» επέμεινε ο Μπόουεν Μαρς.
«Κάτι που σημαίνει πως δεν μπορεί να παρθεί, να καταχραστεί ή να αρπαχθεί από εσάς. Αλλά ό,τι δόθηκε μια φορά, μπορεί να χαρισθεί ξανά.»
«Τι θα κάνεις το Γκιφτ;» ζήτησε να μάθει ο Κόττερ Πάικ.
«Θα το χρησιμοποιήσω καλύτερα απ' ό,τι εσείς. Όσο για τα κάστρα, το Ανατολικό Παρατηρητήριο, το Μαύρο Κάστρο και ο Πύργος της Σκιάς θα παραμείνουν δικά σας. Επανδρώστε τα, όπως κάνατε πάντα, αλλά πρέπει να πάρω τα άλλα για τις δικές μου φρουρές, αν πρόκειται να κρατήσουμε το Τείχος.»
«Δεν έχεις αρκετούς άντρες γι' αυτό» διαμαρτυρήθηκε ο Μπόουεν Μαρς.
«Μερικά από τα εγκαταλειμμένα κάστρα δεν είναι παρά μόνο ερείπια» είπε ο Όθελ Γιάργουικ, ο Πρώτος Τέκτονας.
«Τα ερείπια μπορούν να ξαναχτιστούν.»
«Να ξαναχτιστούν;» ρώτησε ο Γιάργουικ. «Ποιος θα κάνει, όμως, τη δουλειά;»
«Αυτό είναι δικό μου θέμα. Θέλω έναν κατάλογο από εσάς, που να καταγράφει την παρούσα κατάσταση κάθε κάστρου και τι μπορεί να χρειαστεί για την επισκευή του. Σκοπεύω να τα επανδρώσω όλα μέχρι το τέλος του χρόνου και να καίνε νυχτερινές φωτιές μπροστά στις πύλες τους.»

Στην ουσία, ο Στάννις πρόκειται να απαιτήσει από τη ΝΦ όταν εκλεγεί ο νέος διοικητής α)όλα τα κάστρα της, πέρα των τριών που αυτή τη στιγμή κατοικούνται, με στόχο να τα επανδρώσει, και β) το Γκιφτ, ώστε να εγκαταστήσει εκεί όσους Άγριους επιθυμήσουν να περάσουν νότια του Τείχους.

Οι απαιτήσεις αυτές του Στάννις θα έρθουν στο προσκήνιο αμέσως μετά την εκλογή του Τζον ως άρχοντας διοικητής της ΝΦ, όπου και ο Τζον, ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις θα κατορθώσει να διατηρήσει στην κατοχή της ΝΦ τα κάστρα (σκοπεύοντας ωστόσο να ακολουθήσει το σχέδιο του Στάννις και να τα επανδρώσει) παραχωρώντας μόνο το Γκιφτ και συμφωνώντας στην εγκατάσταση των Αγρίων εκεί, των οποίων την φροντίδα θα αναλάβει η ΝΦ.

Β. Η διαπραγμάτευση με την ΝΦ και η προσπάθεια εύρεσης συμμάχων στο Βορρά (A Dance with Dragons – Jon I)
Το κεντρικό σημείο του πρώτου κεφαλαίου του Τζον στον Χορό των Δράκων είναι μία ακόμη συνάντηση του Τζον με τον Στάννις, πάντα υπό την εποπτεία της Μελισάνδρα. Η διαφορά, ωστόσο, με την προηγούμενη συνάντηση των δύο ανδρών είναι πως αυτή τη φορά ο Τζον απευθύνεται στον Στάννις ως άρχοντας διοικητής της ΝΦ και όχι ως ένα απλό μέλος της, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στους όρκους που έχει δώσει ως διοικητής της ΝΦ και στις απαιτήσεις του βασιλιά.

Η διαπραγματεύσεις είναι ιδιαίτερα επίπονες για τον Τζον, καθώς οι απαιτήσεις που προβάλλει ο Στάννις είναι δύσκολο να ικανοποιηθούν.

«Ωραία» είπε ο Στάννις «γιατί δε θα ανεχτώ άλλους βασιλιάδες στο Γουέστερος. Υπέγραψες το διάταγμα;»
«'Οχι, Μεγαλειότατε.» Και να που έρχεται. Ο Τζον έκλεισε τα καμένα του δάχτυλα και τα άνοιξε ξανά. «Ζητάς πάρα πολλά.»
«Ζητάω; Σου ζήτησα να γίνεις Άρχοντας του Γουίντερφελ και Φύλακας του Βορρά. Χρειάζομαι αυτά τα κάστρα.»
«Σου παραχωρήσαμε το Νυχτερινό Οχυρό.»
«Ερείπια και ποντίκια. Είναι το δώρο ενός τσιγκούνη, που δεν κοστίζει τίποτα. Ο ίδιος σου ο άντρας, ο Γιάργουικ, λέει ότι θα χρειαστεί μισός χρόνος προτού ξαναγίνει το κάστρο κατοικήσιμο.» «Τα άλλα οχυρά δεν είναι καλύτερα.»
«Το ξέρω αυτό. Δεν έχει σημασία. Είναι τα μόνα που έχουμε. Υπάρχουν δεκαεννιά φρούρια κατά μήκος του Τείχους και μόνο τα τρία είναι επανδρωμένα. Σκοπεύω να τα επανδρώσω όλα τους πριν το τέλος του χρόνου.»
«Δε διαφωνώ μ' αυτό, Μεγαλειότατε, αλλά λέγεται πως σκοπεύεις επίσης να παραχωρήσεις αυτά τα κάστρα στους ιππότες και τους άρχοντές σου, να τα κρατήσουν ως δικά τους φέουδα στο όνομά σου.»
«Οι βασιλιάδες πρέπει να είναι ανοιχτοχέρηδες με τους ακόλουθούς τους. Δεν έμαθε τίποτα στον μπάσταρδό του ο Άρχοντας Ένταρντ; Πολλοί από τους ιππότες και τους άρχοντές μου εγκατέλειψαν πλούσια εδάφη και γερά κάστρα στο Νότο. Δεν πρέπει να ανταμείψω την υπακοή τους;»
«Αν θέλεις να χάσεις όλους τους πρόμαχους του πατέρα μου, Μεγαλειότατε, ο καλύτερος τρόπος είναι να αρχίσεις να χαρίζεις κάστρα του Βορρά σε Νότιους άρχοντες.»
«Πώς μπορώ να χάσω άντρες που δεν έχω; Ήλπιζα να δώσω το Γουίντερφελ σε έναν Βόρειο, αν θυμάσαι. Ένα γιο του Ένταρκ Σταρκ. Μου πέταξε την προσφορά στα μούτρα.» Όταν ο Στάννις Μπαράθηον ένιωθε δυσαρέσκεια, ήταν σαν σκύλος με το κόκαλό του· δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτε άλλο.

Όπως αναφέρθηκε λίγο παραπάνω, μία από τις βασικές απαιτήσεις του Στάννις σε αυτό το σημείο, είναι η παραχώρηση όλων των κάστρων της ΝΦ, εξαιρουμένων μόνο των τριών που κατοικούνται αυτή τη στιγμή. Ήδη έχει στην κατοχή του το Νυχτερινό Οχυρό (Nightfort) το οποίο θα αποτελέσει και την έδρα του προς το παρόν, αν και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ομολογουμένως δεν είναι και η καλύτερη. Ζητώντας τα προαναφερθέντα κάστρα, ο Στάννις σκοπεύει να τα επανδρώσει, αλλά και να τα δώσει στους άνδρες του ως ανταμοιβή για την στήριξή τους προς το πρόσωπό του, καθώς γνωρίζει το γεγονός πως έχουν χάσει τα εδάφη τους στον Νότο. Ο Τζον, παρόλα αυτά, αρνείται κατηγορηματικά να υπογράψει το διάταγμα παραχώρησης των κάστρων στον Στάννις και προσφέρει μια εναλλακτική λύση, έχοντας ως κοινό σημείο την επάνδρωση και επαναλειτουργία όλων των κάστρων της ΝΦ:

«Μου προσφέρεις άδειες και έρημες εκτάσεις, κι όμως μου αρνείσαι τα κάστρα που χρειάζομαι για να ανταμείψω τους άρχοντες και προμάχους μου.»
«Η Νυχτερινή Φρουρά έχτισε αυτά τα κάστρα ... »
«Και η Νυχτερινή Φρουρά τα εγκατέλειψε.»
« ... για να υπερασπιστεί το Τείχος» συμπλήρωσε πεισματικά ο Τζον «όχι ως έδρες Νότιων αρχόντων. Οι πέτρες αυτών των οχυρών είναι χτισμένες με το αίμα και τα οστά των αδερφών μου, που είναι από καιρό νεκροί. Δεν μπορώ να σ' τα παραχωρήσω.»
«Δεν μπορείς ή δε θέλεις;» Οι φλέβες στο λαιμό του βασιλιά προεξείχαν κοφτερές σαν σπαθί. «Σου πρόσφερα ένα όνομα.»
«'Εχω όνομα, Μεγαλειότατε.»
«Σνόου. Υπήρξε ποτέ πιο δυσοίωνο όνομα;» Ο Στάννις άγγιξε τη λαβή του σπαθιού του. «Ποιος νομίζεις πως είσαι;»
«Ο φρουρός στις επάλξεις. Το σπαθί στο σκοτάδι.»
«Δε μου χρειάζονται τα λόγια σου.» Ο Στάννις τράβηξε τη λεπίδα που αποκαλούσε Φωτοδότη. «Να το σπαθί σου στο σκοτάδι.» Φως ξεπηδούσε από τη λεπίδα, πότε κόκκινο, πότε κίτρινο, πότε πορτοκαλί, βάφοντας το πρόσωπο του βασιλιά με κοφτές, φωτεινές αποχρώσεις. «Ακόμα κι ένα πράσινο αγόρι θα 'πρεπε να μπορεί να το δει αυτό. Είσαι τυφλός;»
«Όχι, άρχοντά μου. Συμφωνώ πως αυτά τα κάστρα πρέπει να επανδρωθούν -»
«Ο μικρός διοικητής συμφωνεί. Τι τύχη.»
«-από τη Νυχτερινή Φρουρά.»
«Δεν έχεις αρκετούς άντρες.»
«Τότε, δώσ' μου τους άντρες, Μεγαλειότατε. Θα προσφέρω τους αξιωματικούς για τα ερημωμένα φρούρια, έμπειρους διοικητές που γνωρίζουν το Τείχος και τις εκτάσεις πέρα απ' αυτό και πώς να επιβιώσουν τον επερχόμενο χειμώνα. Σε αντάλλαγμα για όλα όσα σου προσφέραμε, δώσε μου τους άντρες να επανδρώσω τις φρουρές. Πεζούς στρατιώτες, τοξότες, άγουρα αγόρια. Θα δεχτώ ακόμα και τους πληγωμένους και τους αρρώστους.»
Ο Στάννις τον κοίταξε δύσπιστα κι ύστερα γέλασε δυνατά. «Είσαι γενναίος, Σνόου, το παραδέχομαι αυτό, αλλά είσαι τρελός, αν πιστεύεις ότι οι άντρες μου θα ντυθούν στα μαύρα.»
«Μπορούν να φορούν ό,τι μανδύα θέλουν, αρκεί να υπακούν τους αξιωματικούς μου όπως τους δικούς σου.»
Ο βασιλιάς έμεινε ασυγκίνητος. «Έχω ιππότες και άρχοντες στην υπηρεσία μου, απογόνους ευγενών οίκων με τιμή. Δεν μπορεί να περιμένεις να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές λαθροκυνηγών, χωρικών και δολοφόνων.»

Ο Τζον δηλαδή προτείνει στον Στάννις να επανδρώσει τα κάστρα της ΝΦ με τους άντρες του Στάννις, αλλά η διαφορά με την προηγούμενη πρόταση έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι άντρες αυτοί θα υπακούουν στις εντολές των αξιωματικών της ΝΦ, οι οποίοι θα είναι και οι διοικητές των κάστρων αυτών. Η πρόταση μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως λογική, αλλά είναι πρακτικά αδύνατο για τον Στάννις να προχωρήσει σε μια τέτοιου είδους συμφωνία, καθώς κινδυνεύει να χάσει την αφοσίωση των ανδρών του, οι οποίοι όπως παρατηρεί και ο ίδιος δεν θα αποδέχονταν ποτέ “να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές λαθροκυνηγών, χωρικών και δολοφόνων.”

Κατά συνέπεια, οι δύο άντρες δεν καταφέρνουν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία αναφορικά με την παραχώρηση ή επάνδρωση των κάστρων της ΝΦ, και η συνάντησή τους λήγει δίχως αποτέλεσμα ως προς το ζήτημα αυτό.

Παρόλα αυτά, αν και ο Στάννις δεν καταφέρνει ποτέ να αποσπάσει τα οχυρά της ΝΦ, έχει επιτύχει την παραχώρηση της έκτασης του Γκιφτ σε εκείνον ώστε να εγκατασταθούν εκεί οι Άγριοι, όπως υπονοείται κατά τη διάρκεια της συζήτησης του με τον Τζον:

Ο Τζον αγνόησε αυτό το σχόλιο. «Σας έδωσα ζωοτροφή για τα ζώα σας και μόλις τελειώσει η σκάλα θα σου δανείσω τους χτίστες για να αποκαταστήσεις το Νυχτερινό Οχυρό. Συμφώνησα ακόμα και να εγκαταστήσεις αγρίους στο Γκιφτ, που δόθηκε στη Νυχτερινή Φρουρά στο διηνεκές.»

Το άλλο σημαντικό θέμα που έρχεται στο προσκήνιο στο πρώτο αυτό κεφάλαιο του Τζον, είναι η προσπάθεια του Στάννις για εύρεση συμμάχων στο Βορρά. Παρότι βρισκόταν ακόμη σε διαπραγματεύσεις με τη ΝΦ, δεν έχασε χρόνο και έστειλε μηνύματα στους άρχοντες του Βορρά απαιτώντας την υποταγή τους σε εκείνον. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας στέλνει και το Χέρι του, Ντάβος Σήγουορθ, στο Λευκό Λιμάνι για να διαπραγματευτεί με τον Μάντερλυ, γνωρίζοντας πως είναι ένας από τους ισχυρότερους προμάχους των Σταρκ. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, μόνο ο διορισμένος από τον εκλείποντα Ρίκαρντ, καστελάνος του Κάρχολντ, Άρνολφ Κάρσταρκ, έχει πάρει ανοιχτά το μέρος του Στάννις (αν και όπως μαθαίνουμε προς το τέλος του βιβλίου, η πραγματική του πίστη και αφοσίωση βρίσκεται στην πλευρά των Μπόλτον). Κανένας άλλος πρόμαχος των Σταρκ δεν έχει αποφασίσει να υποστηρίξει τον Στάννις, οι περίσσοτεροι εκ των οποίων μάλιστα δεν καταδέχονται καν να απαντήσουν:

«Τότε, μην το κάνεις.» Ο Τζον αναρωτήθηκε ποιος από τους πρόμαχους του πατέρα του είχε αρνηθεί την υποταγή στο Βασιλιά Στάννις αυτή τη φορά. Είχε διαδώσει αμέσως τα νέα όταν το Κάρχολντ είχε ταχθεί με το μέρος του.

....

«Στείλαμε τρεις ντουζίνες κοράκια» παραπονέθηκε ο βασιλιάς «όμως η μόνη απάντηση που παίρνουμε είναι σιωπή και ανυπακοή.

Ορισμένοι, από την άλλη, του απαντούν δίχως η απάντησή τους να είναι εκείνη που αρέσει στον Βασιλιά:

«Η Νήσος της Άρκτου δε γνωρίζει άλλο ηγεμόνα από το Βασιλιά του Βορρά, το όνομα του οποίου είναι ΣΤΑΡΚ.

….

«Ο Άρχοντας Πολύ-Χοντρός-Για-Να-Ανέβει-Σε-Άλογο.» Το γράμμα του Άρχοντα Γουάιμαν Μάντερλυ από το Λευκό Λιμάνι μιλούσε μόνο για την προχωρημένη του ηλικία και την κακή του υγεία, και τίποτε άλλο. Ο Στάννις τον είχε διατάξει να μη μιλήσει σε κανέναν ούτε και γι' αυτό.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως ένα ενδιαφέρον κοινό σημείο ανάμεσα στις παραπάνω περιπτώσεις είναι η διαταγή του Στάννις να αφήσει ή όχι να διαδοθούν τα νέα ανάλογα με το αν είναι ευνοϊκά για τα σχέδιά του. Η πρακτική αυτή αποτελεί μια προσπάθεια να διατηρήσει ακμαίο το ηθικό των ανδρών του όσο είναι δυνατόν.

Γ. «'Ενα βασίλειο, ένας θεός, ένας βασιλιάς!» Jon III

«Το Γουέστερος έχει μόνο ένα βασιλιά» είπε ο Στάννις. Η φωνή του έμοιαζε τραχιά, χωρίς καμία από τη μελωδικότητα της φωνής της Μελισάντρα. «Με αυτό το σπαθί υπερασπίζομαι τους υπηκόους μου και καταστρέψω όσους τους απειλούν. Γονατίστε και σας υπόσχομαι φαγητό, γη και δικαιοσύνη. Γονατίστε και ζήστε. Ή φύγετε και πεθάνετε. Η επιλογή είναι δική σας.»

Το τρίτο κεφάλαιο του Τζον στον Χορό των Δράκων αποτελεί κομβικό σημείο για την πλοκή των γεγονότων στο Μαύρο Κάστρο στο πέμπτο βιβλίο. Το κυρίαρχο γεγονός που διαδραματίζεται σε αυτό το κεφάλαιο πρόκειται φυσικά για την τελετουργία που διοργανώνει ο Στάννις και η Μελισάνδρα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Μανς καίγεται στην πυρά ως λιποτάκτης της ΝΦ, ενώ ο Στάννις δίνει την επιλογή στους επιζώντες-αιχμαλώτους της Μάχης του Μαύρου Κάστρου είτε να τον δεχτούν ως βασιλιά τους και να περάσουν νότια του Τείχους αποδεχόμενοι τον Ρ' Λορ ως τον θεό τους, είτε να παραμείνουν μόνοι και αβοήθητοι πέρα από το Τείχος.
Η απόφαση αυτή του Στάννις θα αφήσει τα σημάδια της σε ολόκληρη την πλοκή του Μαύρου Κάστρου στον Χορό των Δράκων καθώς θα οδηγήσει στη δημιουργία μιας ιδιαίτερα εύθραυστης ισορροπίας νότια του Τείχους. Πλέον, η ΝΦ θα έχει να φροντίσει όχι μόνο για τις δικές της προμήθειες και εφόδια, αλλά και για εκείνες των υπεράριθμων Ελεύθερων Ανθρώπων (λίγο λιγότεροι από χίλιοι άνθρωποι), τους οποίους θα πρέπει ταυτόχρονα να εντάξει αρμονικά στο βασίλειο, εγγυώντας την ειρήνη του βασιλιά. Ακόμη, με την μεταφορά των Αγρίων νότια του Τείχους, δημιουργείται το ζήτημα ποιανού το μέρος θα υποστηρίξουν οι Άγριοι αυτοί σε περίπτωση που εμφανιστεί ο Τόρμουντ με τους άντρες του βόρεια του Τείχους. Για να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο Τζον παίρνει τα δικά του μέτρα στη συνέχεια.

Βασική προέκταση της επιλογής που δίνει ο Στάννις στους Άγριους αποτελεί ο προσηλυτισμός των Αγρίων στον Ρ' Λορ. Πέρα από την αναγνώριση του ίδιου δηλαδή ως βασιλιά και την υποταγή σε εκείνον, ο Στάννις αναγκάζει τους Άγριους να αφήσουν πίσω τους Παλαιούς Θεούς που λάτρευαν μέχρι στιγμής και ασπαστούν τον Κόκκινο Θεό από εδώ και πέρα. Σε αυτό αποσκοπεί άλλωστε και η κίνηση να δοθεί σε κάθε Άγριο που θέλει να εγκατασταθεί νότια του Τείχους ένα κομμάτι από γουέιργουντ ώστε να το πετάξει στη φωτιά, συμβολίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο τον προσηλυτισμό τους στη νέα θρησκεία.

Παρότι κατά τη διάρκεια της τελετουργίας οι Άγριοι φαινομενικά δέχονται να ασπαστούν τον Ρ' Λορ [και να δηλώσουν υποταγή στον Στάννις], στην πραγματικότητα ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα τον αναγνωρίσουν ως τον θεό τους, πράγμα που διακρίνεται ξεκάθαρα σε ορισμένα από τα επόμενα κεφάλαια του Τζον. Είναι άλλωστε αδύνατο να αφήσει κάποιος μια θρησκεία που λάτρευε για αιώνες και εντελώς ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη, να ασπαστεί μια νέα θρησκεία.
Η συνύπαρξη επομένως των ιδιαίτερα φανατικών οπαδών του Ρ' Λορ (ειδικά μετά την άφιξη της Σελύζ στο Μαύρο Κάστρο) με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν στους Παλαιούς Θεούς δημιουργεί ένα εν δυνάμει εκρηκτικό μείγμα στο Τείχος, το οποίο χρειάζεται μια απλή σπίθα για να εκραγεί. Το θέμα αυτό εμφανίζεται επίσης και κατά τη διάρκεια της πορείας του Στάννις προς το Γουίντερφελ, όπου η επιθετικότητα των R'hllorites απέναντι στους λάτρεις των Παλαιών Θεών δημιουργεί τριβές στο στρατόπεδο του Στάννις. Η αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη των δύο αυτών διαφορετικών κατηγορίων (δηλαδή των οπαδών του Ρ' Λορ και των άλλων θρησκειών) είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που θα πρέπει ο Στάννις να λύσει αν θέλει να κυβερνήσει αποτελεσματικά το βασίλειό του στην [απίθανη;] περίπτωση που θα πάρει τον θρόνο.

Part 1