Ο πόλεμος για τον Βορρά: Στάννις Μπαράθηον - Ρους Μπόλτον

[odykal]

(Συνέχεια)

Δ. Πολεμικό Συμβούλιο – Επιλογή Σχεδίου ενάντια στους Μπόλτον Jon IV

Το τέταρτο κεφάλαιο του Τζον μπορεί να χωριστεί σε δύο ενότητες. Στην πρώτη εξ αυτών, γίνεται γνωστό στον αναγνώστη το πρόβλημα που έχει προκύψει με τις προμήθειες και τα εφόδια της ΝΦ. Τόσο η παρατεταμένη παρουσία του Στάννις στο Μαύρο Κάστρο, όσο και η άφιξη των χίλιων περίπου Ελεύθερων Ανθρώπων (αυξάνονται μέρα με τη μέρα) στο Γκιφτ, θα οδηγήσει γρήγορα τη ΝΦ σε ένα αδιέξοδο, καθώς σύντομα δεν θα υπάρχουν τα τρόφιμα για να τους θρέψει.
Η δεύτερη ενότητα του κεφαλαίου έχει φυσικά ως κεντρικό κομμάτι της το πολεμικό συμβούλιο του Στάννις. Πρόκειται για την τελευταία και καθοριστική συνάντηση Τζον-Στάννις πρόσωπο με πρόσωπο μέχρι στιγμής στα βιβλία. Ο ρόλος του Τζον σε αυτή τη σκηνή είναι μείζονας σημασίας, καθώς η παρουσία του στο συμβούλιο οδηγεί τον Στάννις να πάρει τη σωστή απόφαση αποφεύγοντας μια πρόωρη καταστροφή. Σε αυτό το κεφάλαιο, επομένως, γίνεται πιο εμφανής από ποτέ η αντίληψη πως ο Τζον λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο ως ο “αντικαταστάτης” του Ντάβος ως προς τις συμβουλές που δίνει στον Στάννις. Και οι δύο αυτοί άντρες προσπαθούν να δώσουν στον βασιλιά την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, ακομη και όταν αυτή δεν αρέσει στον Στάννις, αποφεύγοντας τις άσκοπες κολακείες. Όπως χωρίς τον Ντάβος ο Στάννις δεν θα είχε κατευθυνθεί για το Τείχος γνωρίζοντας ένα πρόωρο τέλος στο Ντράγκονστοουν, έτσι και χωρίς τον Τζον ο Στάννις θα είχε κινηθεί εναντίον του Ντρέντφορντ πέφτοντας στην παγίδα των Μπόλτον. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα θα ήταν ο θάνατος του Στάννις.


Όταν ο Τζον φτάνει στον τόπο διεξαγωγής του συμβουλίου, οι υπόλοιποι βρίσκονται ήδη εκεί:

Στον Πύργο του Βασιλιά, ο Τζον παρέδωσε τα όπλα του και τον ανήγγειλαν στο βασιλιά. Το λιακωτό ήταν ζεστό και γεμάτο κόσμο. Ο Στάννις και οι αξιωματικοί του ήταν μαζεμένοι γύρω από ένα χάρτη του Βορρά. Οι ανιχνευτές των μετόπισθεν βρίσκονταν ανάμεσά τους. Ήταν εκεί επίσης ο Σίγκορν, ο νεαρός Μάγκναρ του Θεν, ντυμένος με ένα πλεκτό θώρακα από δέρμα και μπρούτζινες φολίδες. Ο Κροταλιστής έξυνε τις χειροπέδες στον καρπό του με ένα κίτρινο ραγισμένο νύχι. Καφετιά γένια κάλυπταν τα βαθουλωμένα του μάγουλα και το πιγούνι του και τούφες βρόμικα μαλλιά κρέμονταν μπροστά στα μάτια του. «Να τος» είπε όταν είδε τον Τζον. «Το γενναίο αγόρι που σκότωσε τον Μανς όταν βρέθηκε δεμένος στο κλουβί.» Το μεγάλο τετράγωνο πετράδι που στόλιζε τις χειροπέδες γυάλιζε κατακόκκινο. «Σου αρέσει το ρουμπίνι μου, Σνόου; Μία ένδειξη αγάπης από την Κόκκινη Αρχόντισσα.»

Πέρα από τους αξιωματικούς του Στάννις, στο συμβούλιο παρεύρισκεται τόσο ο Σίγκορν, όσο και ο Κροταλιστής [Μανς Ρέιντερ], πράγμα που είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς πως ο Στάννις σχεδιάζει να εντάξει τους τριακόσιους περίπου Άγριους που είναι σε θέση να πολεμήσουν στο στρατό του.

Λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο Στάννις αποκαλύπτει τον λόγο για τον οποίο δεν έχει ξεκινήσει ακόμη την πορεία του προς τα νότια, παρότι έχει στείλει μηνύματα στους προμάχους των Σταρκ τόσο με κοράκια, όσο και με αγγελιοφόρους (Τζάστιν Μάσσεϋ & Ρίτσαρντ Χόρπ: “οι ανιχνευτές των μετόπισθεν” Τζον ΙΙ) εδώ και αρκετό καιρό:

«Άρχοντα Σνόου, πρόσεξέ με. Χασομέρησα εδώ με την ελπίδα ότι οι άγριοι θα φανούν τόσοι χαζοί ώστε να επιτεθούν ξανά στο Τείχος. Άφού δε μου κάνουν τη χάρη, είναι καιρός να ασχοληθώ με τους άλλους εχθρούς μου.»

Εφόσον, επομένως, οι Άγριοι δεν έχουν επιχειρήσει κάποια νέα επίθεση στο Τείχος, δεν είναι διατεθειμένος να χάσει άλλο χρόνο και αποφασίζει να κινηθεί προς τα νότια.

Το πρώτο θέμα που πέφτει στη συζήτηση είναι αυτό του Μορς Άμπερ, του μεγαλύτερου εκ των θείων του Τρανό-Τζον. Παράλληλα, η συζήτηση επεκτείνεται και σε ποιους βόρειους άρχοντες έχουν δηλώσει υποταγή στους Μπόλτον:

«Άρχοντα Σνόου, πες μου για τον Μορς Άμπερ» είπε ο Βασιλιάς Στάννις.
Η Νυχτερινή Φρουρά δεν παίρνει το μέρος κανενός, σκέφτηκε ο Τζον, όμως μια άλλη φωνή μέσα του είπε: οι λέξεις δεν είναι λεπίδες. «Ο μεγαλύτερος από τους θείους του Τρανο-Τζον. Κορακοφάγο τον φωνάζουν. Ένα κοράκι μια φορά τον πήρε για νεκρό και του 'βγαλε το μάτι. Έπιασε το πουλί και του ξερίζωσε το κεφάλι. Όταν ο Μορς ήταν νέος, ήταν φοβερός πολεμιστής. Ο γιος του πέθανε στην Τρίαινα και η γυναίκα του στη γέννα. Τη μοναχοκόρη του την πήραν οι άγριοι τριάντα χρόνια πριν.»
«Να γιατί θέλει το κεφάλι του» είπε ο Χάργουντ Φελ.
«Μπορεί κανείς να εμπιστευτεί αυτόν τον Μορς;» ρώτησε ο Στάννις.
Ορκίστηκε υποταγή ο Μορς Άμπερ; «Μεγαλειότατε, θα πρέπει να τον βάλετε να δώσει τους όρκους του μπροστά στο δέντρο της καρδιάς.»
Ο Γκόντρυ ο Γιγαντοφονιάς κάγχασε. «Είχα ξεχάσει ότι εσείς οι Βόρειοι λατρεύετε τα δέντρα.»
«Τι είδους θεοί είναι αυτοί που αφήνουν τα σκυλιά να τους κατουράνε;» ρώτησε ο Κλέιτον Σαγκς, ο λακές τσυ Φάρρινγκ.
Ο Τζον επέλεξε να τους αγνοήσει. «Μεγαλειότατε, θα μπορούσα να μάθω αν οι Άμπερ έχουν δηλώσει υποτέλεια;»
«Οι μισοί, και μόνο αν κερδίσω αυτόν τον Κορακοφάγο» είπε ο Στάννις με έναν ενοχλημένο τόνο. «Θέλει το κεφάλι του Μανς Ρέιντερ για κύπελλο και χάρη για τον αδελφό του, που πήγε στο νότο για να ενωθεί με τον Μπόλτον. Πορνοκτόνο τον φωνάζουν.»

Από το παραπάνω απόσπασμα ο αναγνώστης μαθαίνει πως ο Στάννις έχει καταφέρει να έρθει σε επικοινωνία με τον Μορς Άμπερ (πιθανόν μέσω εκείνων των ανιχνευτών των μετόπισθεν), ο οποίος φαίνεται διατεθειμένος να συμμαχήσει με τον Στάννις αν εκπληρωθούν δύο όροι που έχει θέσει: α) να πάρει το κεφάλι του Μανς για κύπελλο (εξαιτίας της αιώνιας έχθρας των Άμπερ με τους Άγριους) και β) να δοθεί χάρη στον αδερφό του, Χόδερ Άμπερ, ο οποίος έχει φύγει νότια με τους Μπόλτον. Ο Στάννις ρωτά τον Τζον για την αξιοπιστία του ατόμου αυτού, καθώς έχει αμφιβολίες για το αν πράγματι θα πρέπει να τον εμπιστευτεί. Έχει επίσης ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς την περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζουν οι λάτρεις του Ρ' Λορ τους Παλαιούς Θεούς.

«Είναι κι άλλοι άντρες που έχουν δηλώσει υποταγή στον Μπόλτον;»
Η κόκκινη ιέρεια γλίστρησε πιο κοντά στο βασιλιά. «Είδα μια πόλη με ξύλινα τείχη και ξύλινους δρόμους, γεμάτη με άντρες. Λάβαρα ανέμιζαν πάνω στα τείχη: μία άλκη, ένα δίστομο τσεκούρι, τρία κωνοφόρα δέντρα, τσεκούρια σταυρωμένα πίσω από μια κορόνα, το κεφάλι ενός αλόγου με φλεγόμενα μάτια.»
«Χόρνγουντ, Σέργουιν, Τώλχαρτ, Ράυσγουελ και Ντάστιν» τους πληροφόρησε ο Σερ Κλέιτον Σαγκς.
«Προδότες όλοι τους. Σκυλιά των Λάννιστερ.»
«Οι Ράυσγουελ και οι Ντάστιν συνδέονται με τον Οίκο των Μπόλτον μέσω γάμου» τον πληροφόρησε ο Τζον. «Οι άλλοι έχουν χάσει τους άρχοντές τους σε μάχες. Δεν ξέρω ποιος τους διοικεί τώρα. Ο Κορακοφάγος δεν είναι σκυλί πάντως. Ο Μεγαλειότατος θα έκανε καλά, αν δεχόταν τους όρους του.»
Ο Στάννις έτριξε τα δόντια του. «Με πληροφόρησε πως οι Άμπερ δε θα πολεμήσουν Άμπερ για κανένα λόγο.»
Ο Τζον δεν ξαφνιάστηκε. «Αν τα πράγματα φτάσουν σε μάχη, δες προς τα πού ανεμίζει το λάβαρο του Χόδερ και βάλε τον Μορς στην άλλη άκρη της γραμμής.»
Ο Γιγαντοφονιάς διαφωνούσε. «Θα κάνεις τον Μεγαλειότατο να δείχνει αδύναμος. Εγώ λέω να τους δείξουμε τη δύναμή μας. Κάψε την Τελευταία Εστία και ισοπέδωσέ την και ίππευσε στη μάχη κρατώντας το κεφάλι του Κορακοφάγου παλουκωμένο σε μια λόγχη, σαν μάθημα για τον επόμενο άρχοντα που θα θέλει να δηλώσει μισερή υποταγή.»
«Υπέροχο σχέδιο, αν θέλεις κάθε σπαθί του Βορρά να ξεσηκωθεί εναντίον σου. Το μισό είναι περισσότερο από το τίποτα. Οι Άμπερ δε συμπαθούν τους Μπόλτον. Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Πορνοκτόνος μπορεί να έχει προσχωρήσει στον Μπάσταρδο είναι επειδή οι Λάννιστερ κρατούν αιχμάλωτο τον Τρανο-Τζον.»

Από τον Μορς Άμπερ, η συζήτηση πηγαίνει στους προμάχους που έχουν μέχρι στιγμής πάρει το μέρος των Μπόλτον. Η Μελισάνδρα έχει δει σε όραμά της “μια πόλη με ξύλινα τείχη και ξύλινους δρόμους, γεμάτη με άντρες. Λάβαρα ανέμιζαν πάνω στα τείχη”. Η πόλη αυτή πρόκειται για το Μπάρροουτον (Barrowton), την έδρα του Οίκου Ντάστιν. Μέχρι στιγμής οι οίκοι που φαίνεται να έχουν συμμαχήσει με τους Μπόλτον είναι οι “Χόρνγουντ, Σέργουιν, Τώλχαρτ, Ράυσγουελ και Ντάστιν”. Όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Τζον, οι Ντάστιν & οι Ράυσγουελ έχουν δεσμούς γάμου με τους Μπόλτον (η τωρινή Αρχόντισσα Ντάστιν – Μπάρμπρεϋ Ντάστιν- είναι γεννημένη Ράυσγουελ και η αδερφή της ήταν παντρεμένη με τον Ρους Μπόλτον. Απέκτησαν μάλιστα έναν γιο, τον Ντόμερικ, ο οποίος πέθανε σε σχετικά νεαρή ηλικία, σύμφωνα με τον ίδιο τον Ρους από δηλητήριο του Ράμσεϋ), ενώ οι υπόλοιποι οίκοι έχουν χάσει τους άρχοντές τους στον πόλεμο. Όπως και να 'χει, πάντως, οι προαναφερθέντες οίκοι είναι από τους ισχυρότερους του Βορρά.
Αμέσως μετά, η κουβέντα γυρνά πάλι στον Μορς Άμπερ, ο οποίος έχει δηλώσει στον Στάννις πως δεν θα πολεμήσει τον αδερφό του σε περίπτωση που βρεθούν αντιμέτωποι σε πεδίο της μάχης. Παρόλα αυτά, ο Τζον προσπαθεί να πείσει τον Στάννις να αποδεχθεί τους όρους του Μορς, καθώς θεωρεί ότι μια τέτοια συμμαχία θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη. Από την άλλη, ο Γκόντρυ Φάρρινγκ (Godry Farring), αξιωματικός του Στάννις προτείνει να κινηθούν εναντίον του Μορς Άμπερ και να ισοπεδώσουν την έδρα του ως ένα μάθημα για εκείνους που δεν επιθυμούν να δηλώσουν υποταγή στον Στάννις. Ο Τζον διαφωνεί, θεωρώντας μια τέτοια κίνηση κάτι παραπάνω από ανόητη. Ακολουθεί μια σχετικά έντονη λογομαχία ανάμεσα στους δύο άντρες χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Το  ζήτημα που θίγεται αμέσως μετά είναι το σχέδιο του Στάννις για το πως θα κινηθεί εναντίον των Μπόλτον:

«Ξέρω τα πάντα για τους όρκους σας. Λυπήσου με με την ακεραιότητά σου, Άρχοντα Σνόου. Σκοπεύω να προελάσω εναντίον του Ντρέντφορτ.» Όταν είδε την έκπληξη στο πρόσωπο του Τζον, χαμογέλασε. «Σε εκπλήσσει αυτό; Ωραία. Ό,τι εκπλήσσει έναν Σνόου μπορεί να εκπλήξει κι άλλον έναν. Ο Μπάσταρδος του Μπόλτον έχει πάει νότια κι έχει πάρει τον Χόδερ Άμπερ μαζί του. Ο Μορς Άμπερ και ο Άρνολφ Κάρσταρκ συμφωνούν σ' αυτό. Το μόνο που μπορεί να σημαίνει αυτό είναι ένα χτύπημα στην Τάφρο Κέιλιν, να ανοίξει το δρόμο στον άρχοντα πατέρα του για να μπορεί να επιστρέψει στο Βορρά. Ο Μπάσταρδος πρέπει να πιστεύει πως είμαι πολύ απασχολημένος με τους άγριους για να τον ενοχλήσω. Ωραία και καλά. Το αγόρι μού έδειξε το λαιμό του. Σκοπεύω να του τον κόψω. Ο Ρους Μπόλτον μπορεί να ξανακερδίσει το Βορρά, αλλά όταν θα γίνει αυτό, θα δει ότι το κάστρο, τα κοπάδια και οι σοδειές του ανήκουν σε μένα. Αν πιάσω απροετοίμαστο το Ντρέντφορτ -»
«Δεν πρόκειται» τον διέκοψε ο Τζον. Ήταν σα να χτύπησε μια φωλιά από σφήκες με ένα ραβδί. Ένας από τους άντρες της βασίλισσας γέλασε, ένας άλλος έφτυσε, κάποιος μουρμούρισε μια κατάρα και όλοι οι άλλοι προσπαθούσαν να μιλήσουν ταυτόχρονα.
«Το αγόρι έχει ακόμα γάλα στις φλέβες του» είπε ο Σερ Γκόντρυ ο Γιγαντοφονιάς. «Οι δειλοί βλέπουν παράνομους πίσω από κάθε θάμνο» ξεφύσησε ο Άρχοντας Σουήτ. Ο Στάννις σήκωσε το χέρι του να γίνει ησυχία. «Εξήγησε τι εννοείς.»

Ο Στάννις φαίνεται να ξαφνιάζει τον Τζον αναφέροντας πως σχεδιάζει να βαδίσει εναντίον του Ντρέντφορντ, βασιζόμενος στο γεγονός πως εκείνο θα είναι πλέον σχεδόν ανυπεράσπιστο καθώς ο Ράμσεϋ μόλις αναχώρησε μαζί με τον Χόδερ Άμπερ για να καταλάβει την Τάφρο Κέιλιν και να ανοίξει τον δρόμο για να περάσει ο Ρους στον Βορρά. Η κίνηση αυτή του Στάννις έχει λογική, το πρόβλημα, ωστόσο, εντοπίζεται στο γεγονός πως όντας εκείνος ένας άνθρωπος από τα Στόρμλαντς, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα ιδιαίτερα γεωγραφικά χαρακτηριστικά του Βορρά, με συνέπεια να κάνει λάθος στην εκτίμησή του. Ευτυχώς για εκείνον, είχε την προνοητικότητα να καλέσει τον Τζον στο συμβούλιό του και να ακούσει τη γνώμη του.



credit: http://iceandfire.wikia.com/

Από πού ν' αρχίσω; Ο Τζον πήγε προς το χάρτη. Κεριά κρατούσαν τις γωνίες του για να μην τυλιχτεί. Ένα ρυάκι ζεστού κεριού χυνόταν διαγώνια του Κόλπου της Φώκιας (Bay of Seals), αργό σαν παγόβουνο. «Για να φτάσεις στο Ντρέντφορτ, Μεγαλειότατε, θα πρέπει να πάρεις τη βασιλική οδό και να περάσεις τον Ακροπόταμο (Last River), να στρίψεις νοτιοανατολικά και να διασχίσεις τους Μοναχικούς Λόφους (Lonely Hills).» Έδειξε. «Αυτή η γη είναι των Άμπερ και ξέρουν κάθε δέντρο και πέτρα. Η βασιλική οδός διασχίζει τους δυτικούς βάλτους τους για εκατό λεύγες. Ο Μορς θα κόψει το στρατό σου σε κομμάτια, εκτός κι αν δεχτείς τους όρους του και τον πάρεις με το μέρος σου.»
«Πολύ καλά. Ας πούμε ότι θα το κάνω αυτό.»

Παρότι ο Ακροπόταμος δεν κατονομάζεται στον παραπάνω χάρτη, είναι ο ποταμός που φαίνεται να περνά λίγο νοτιότερα της Τελευταίας Εστίας (Last Hearth). Μόλις περάσει κάποιος τον ποταμό αυτό, θα χρειαστεί να κατευθυνθεί νοτιοανατολικά, μέσα από τους Μοναχικούς Λόφους, για να φτάσει στο Ντρέντφορτ. Καθώς, όμως, τα εδάφη αυτά ανήκουν στους Άμπερ, αν ο Στάννις δεν αποδεχτεί τους όρους του Μορς, ο τελευταίος δεν θα τους αφήσει να περάσουν από την περιοχή του αναίμακτα. Κατά συνέπεια, ο Στάννις είναι αναγκασμένος να συμμαχήσει με τον Μορς αν θέλει να κινηθεί εναντίον του Ντρέντφορτ. Αυτό, ωστόσο, είναι το εύκολο κομμάτι, όπως αποκαλύπτει ο Τζον:

«Αυτό θα σε φέρει στο Ντρέντφορτ» είπε ο Τζον «όμως, εκτός κι αν ο στρατός σου μπορεί να νικήσει τα κοράκια ή τις φρυκτωρίες, στο κάστρο θα ξέρουν ότι πλησιάζεις. Θα είναι πολύ εύκολο για τον Ράμσεϊ Μπόλτον να αποκόψει την υποχώρησή σου και να σε αφήσει εκεί έξω, μακριά από το Τείχος, χωρίς προμήθειες και καταφύγιο, περικυκλωμένο από τους εχθρούς σου.»
«Μόνο αν εγκαταλείψει την πολιορκία στην Τάφρο Κέιλιν.»
«Η Τάφρος Κέιλιν θα πέσει πριν προλάβετε να φτάσετε στο Ντρέντφορτ. Μόλις ο Άρχοντας Ρους ενώσει τις δυνάμεις του με του Ράμσεϊ, θα είναι περισσότεροι από εσάς πέντε προς έναν.» «Ο αδερφός μου έχει κερδίσει μάχες με λιγότερους.»
«Υποθέτεις πως η Τάφρος Κέιλιν θα πέσει γρήγορα, Σνόου» διαφώνησε ο Τζάστιν Μάσσεϋ «αλλά οι σιδεράνθρωποι είναι τρανοί πολεμιστές και έχω ακούσει να λένε ότι η Τάφρος δεν έχει πατηθεί ποτέ.»
«Από το Νότο. Μια μικρή φρουρά μέσα στην Τάφρο Κέιλιν μπορεί να σπείρει τον όλεθρο σε οποιονδήποτε στρατό ανεβαίνει το υπερυψωμένο μονοπάτι, αλλά τα χαλάσματα είναι τρωτά από το βορρά και την ανατολή.» Ο Τζον στράφηκε στον Στάννις. «Μεγαλειότατε, είναι ένα τολμηρό χτύπημα, αλλά ο κίνδυνος -» Η Νυχτερινή Φρουρά δεν παίρνει το μέρος κανενός. Μπαράθηον ή Μπόλτον πρέπει να μου είναι το ίδιο. «Αν ο Ρους Μπόλτον σας παγιδέψει ανάμεσα στα τείχη του με την κυρίως δύναμή του, θα είναι το τέλος σας.»

Ο Τζον προειδοποιεί τον Στάννις πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει γνωστή η προέλαση του εναντίον του Ντρέντφορτ, συνεπώς θα είναι αδύνατο να αιφνιδιάσει το κάστρο όπως αρχικά σχεδίαζε και θα χρειαστεί να χάσει χρόνο οργανώνοντας πολιορκία. Παράλληλα, ωστόσο, όταν η Τάφρος Κέιλιν πέσει, πράγμα που θα συμβεί πολύ γρήγορα καθώς οι άμυνες του παλαιού αυτού οχυρού είναι ιδιαίτερα ευάλωτες από τον Βορρά, τότε οι Μπόλτον, που πλέον θα υπερτερούν αριθμητικά πέντε προς έναν του Στάννις, θα κατευθυνθούν προς το Ντρέντφορτ και θα περικυκλώσουν το στράτευμα του. Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος ο Ρους στο κεφάλαιο του Θήον στο Μπάροουτον, αυτό ήταν πράγματι το σχέδιο των Μπόλτον εξ αρχής, και ο Στάννις θα είχε πέσει μέσα σε αυτή την παγίδα αν δεν ήταν ο Τζον.

Η πρώτη αντίδραση των αξιωματικών του Στάννις είναι να αμφισβητήσουν τα λεγόμενα του Τζον, επιμένοντας πως το σχέδιο τους είναι σωστό. Αμέσως, η συζήτηση περνά στους άντρες οι οποίοι θα αποτελέσουν το στράτευμα του Στάννις, όπου και γίνεται γνωστό πως ο Στάννις σχεδιάζει να στρατολογήσει τριακόσιους περίπου Άγριους υπό την ηγεσία του Σίγκορν και να τους ενσωματώσει στο στρατό του, τοποθετώντας τους στην εμπροσθοφυλακή.

«'Οχι για μένα, σερ. Δε θέλω χήρες να θρηνούν από πίσω μου. Οι γυναίκες θα παραμείνουν εδώ, με τους γέρους, τους πληγωμένους και τα παιδιά. Θα χρησιμέψουν ως όμηροι για την πίστη των συζύγων και των πατέρων τους. Οι άγριοι θα σχηματίσουν την εμπροσθοφυλακή μου. Ο Μάγκναρ θα τους διοικεί, με τους δικούς του αρχηγούς ως λοχαγούς. Πρώτα, όμως, πρέπει να τους εξοπλίσουμε.»

Η κίνηση αυτή αποτελεί ένα ακόμη στρατηγικό λάθος που διαπράττει ο Στάννις εξαιτίας της μεγάλης άγνοιας που έχει τόσο αυτός, όσο και οι αξιωματικοί του όσον αφορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Βορρά:

«Το να πίνει από το κεφάλι του Μανς Ρέιντερ μπορεί να ευχαριστήσει τον Μορς Άμπερ, αλλά η θέα των αγρίων στη γη του σίγουρα δε θα κάνει το ίδιο. Οι ελεύθεροι άνθρωποι κάνουν επιδρομές στους Άμπερ από την Αυγή των Ημερών, διασχίζοντας τον Κόλπο της Φώκιας για χρυσάφι και πρόβατα και γυναίκες. Μία από αυτές τις γυναίκες που πήραν ήταν η κόρη του Κορακοφάγου. Μεγαλειότατε, άσε τους άγριους εδώ. Αν τους πάρεις, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να στρέψεις τους πρόμαχους του άρχοντα πατέρα μου εναντίον σου.»

Για τον Τζον μπορεί η παρατήρηση αυτή να είναι αυτονόητη, αλλά για τους ανθρώπους εκείνους που δεν κατάγονται από τον Βορρά και κατά συνέπεια δεν έχουν γνώση της ιδιομορφίας του, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο της συζήτησης, ο Στάννις διατάζει την αποχώρηση όλων των αξιωματικών του και την παραμονή μόνο του Τζον και της Μελισάνδρα στο δωμάτιο.

Τότε πια, όταν έχουν αποχωρήσει, ο Στάννις αποκαλύπτει πως σκοπεύει να δώσει το Γουίντερφελ στον μοναδικό βόρειο που μέχρι στιγμής τον έχει υποστηρίξει, δηλαδή τον Άρνολφ Κάρσταρκ. Παράλληλα, κάνει μία ακόμη προσπάθεια να πείσει τον Τζον να δεχτεί εκείνη την πρόταση που του είχε κάνει στο τέλος του τρίτου βιβλίου, αλλά δυστυχώς για αυτόν ο Τζον έχει πάρει την απόφασή του.

Συνεχίζοντας, ο Στάννις αναφέρει πως σκοπεύει ακόμη να διεξάγει την επίθεση εναντίον του Ντρέντφορτ, παρά τις παρατηρήσεις από την πλευρά του Τζον. Αναγνωρίζει την υψηλή επικινδυνότητα της επίθεσης, αλλά από την άλλη καταλαβαίνει πως αν μείνει άπραγος θα χάσει πολύτιμο χρόνο.

Ο Τζον προσπαθεί να τον πείσει να ξανασκεφτεί την απόφασή του αυτή, προτείνοντας να προσπαθήσει να πάρει με το μέρος του τον Γουάιμαν Μάντερλυ, αλλά ο Στάννις φαίνεται πως έχει πειστεί ότι το Λευκό Λιμάνι έχει χαθεί για εκείνον καθώς δεν υπάρχουν νέα από τον Ντάβος που έχει σταλεί εκεί.

Συνειδητοποιώντας πως ο Στάννις θα κινηθεί εναντίον του Ντρέντφορτ ότι κι αν συμβεί, και γνωρίζοντας την πολιτική της ΝΦ απέναντι στα ζητήματα του βασιλείου [“the Watch takes no part”] εκείνος επιλέγει να βοηθήσει συνειδητά τον Στάννις (ένα θέμα το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς στα κεφάλαια του Τζον στον Χορό των Δράκων), κάνοντας μια απέλπιδα προσπάθεια να πείσει τον Στάννις να μην επιτεθεί στην έδρα των Μπόλτον:

Ο Τζον συνειδητοποίησε πως τα λόγια του πήγαιναν χαμένα. Ο Στάννις θα έπαιρνε το Ντρέντφορτ ή θα πέθαινε προσπαθώντας. Η Νυχτερινή Φρουρά δεν παίρνει το μέρος κανενός, είπε μια φωνή, αλλά μια άλλη φωνή απάντησε: ο Στάννις πολεμά για το βασίλειο, οι σιδεράνθρωποι για σκλάβους και πλιάτσικο. «Μεγαλειότατε, ξέρω πού μπορείς να βρεις περισσότερους άντρες. Δώσε μου τους άγριους και θα σου αποκαλύψω ευχαρίστως πού και πώς.»

Προτείνει, λοιπόν, στον Στάννις να του παραχωρήσει όλους τους Άγριους που βρίσκονται νότια του Τείχους για να τους χρησιμοποιήσει εκείνος στην άμυνα του Τείχους, ενώ σε αντάλλαγμα θα του υποδείξει που θα βρει άλλους, περισσότερους άντρες για να τους εντάξει στον στρατό του. Αυτή είναι και η καθοριστική στιγμή ολόκληρης της συζήτησης του κεφαλαίου αυτού, καθώς ο Τζον, έχοντας προηγουμένως κερδίσει την εμπιστοσύνη του Στάννις, καταφέρνει να τον πείσει να πάρει τις σωστές αποφάσεις για το πως θα διεξάγει την εκστρατεία του εναντίον των Μπόλτον:

Ο Στάννις έτριψε το σβέρκο του. «Παζαρεύεις σαν περιπλανώμενος πραματευτής, Άρχοντα Σνόου. Αναρωτιέμαι τι λογής γυναίκα ήταν η μάνα σου. Πόσους άντρες;»
«Δύο χιλιάδες. Ίσως και τρεις.»
«Τρεις χιλιάδες; Τι είδους άντρες είναι αυτοί;»
«Περήφανοι. Φτωχοί. Εύθικτοι ως προς την τιμή τους αλλά δεινοί πολεμιστές.»
«Το καλό που σου θέλω να μην είναι κάποιο κόλπο. Αν θα αντάλλαζα τρεις χιλιάδες πολεμιστές για τριακόσιους; Ναι, φυσικά. Δεν είμαι τόσο ανόητος. Αν αφήσω και το κορίτσι μαζί σου, έχω το λόγο σου ότι θα προσέχεις την πριγκίπισσά μας;»
Δεν είναι πριγκίπισσα. «Όπως επιθυμείς, Μεγαλειότατε.»
«Πρέπει να σε βάλω να ορκιστείς μπροστά σε ένα δέντρο;»
«Όχι.» Αστείο ήταν αυτό; Με τον Στάννις, ήταν δύσκολο να πει.
«Σύμφωνοι, λοιπόν. Τώρα, πού είναι αυτοί οι άντρες;»
«Θα τους βρεις εδώ.» Ο Τζον άπλωσε το καμένο του χέρι στο χάρτη, δυτικά της βασιλικής οδού και νότια του Γκιφτ.
«Αυτά τα βουνά;» Ο Στάννις ήταν καχύποπτος. «Δε βλέπω κάστρα σημειωμένα εδώ. Ούτε δρόμους ούτε πόλεις ούτε χωριά.»
«Ο χάρτης δεν είναι η γη, έλεγε συχνά ο πατέρας μου. Οι ψηλές κοιλάδες και τα ορεινά βοσκοτόπια κατοικούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια από φατρίες που ελέγχονται από τους αρχηγούς τους. Μικρούς άρχοντες θα τους έλεγες, αν και δε χρησιμοποιούν τέτοιους τίτλους μεταξύ τους. Οι πρόμαχοι της κάθε φατρίας πολεμούν με μεγάλα σπαθιά που χρειάζονται δύο χέρια, ενώ οι απλοί χωρικοί πετούν πέτρες και κοπανούν ο ένας τον άλλο με μπαστούνια από φλαμουριά. Ένας καβγατζίδικος λαός, πρέπει να πω. Όταν δε σκοτώνονται μεταξύ τους, φροντίζουν τα κοπάδια τους, ψαρεύουν στον Κόλπο των Πάγων και αναθρέφουν τα πιο τριχωτά άλογα που έχεις δεις ποτέ.»

Ο Τζον αποκαλύπτει στον Στάννις μια πραγματικά ανέλπιστη πηγή ανδρών, τους άντρες των Ορεινών Φατριών του Βορρρά (Northern mountain clans), των οποίων ο αριθμός μπορεί να φτάσει μέχρι και τους τρεις χιλιάδες άντρες. Το ερώτημα, επομένως, που τίθεται εδώ, είναι με ποιο τρόπο θα καταφέρει ο Στάννις να τους πείσει να πολεμήσουν για εκείνον:

«Και θα πολεμήσουν για μένα, πιστεύεις;»
«Αν τους το ζητήσεις.»
«Γιατί να ικετέψω γι' αυτό που μου οφείλουν;»
«Να το ζητήσεις, είπα, όχι να ικετέψεις.» Ο Τζον τράβηξε το χέρι του. «Δεν έχει νόημα να στείλεις αγγελιοφόρους. Θα πρέπει να πας ο ίδιος, Μεγαλειότατε. Μοιράσου το ψωμί και το αλάτι τους, πιες την μπίρα τους, άκουσε τις φλογέρες τους, παίνεσε την ομορφιά των θυγατέρων τους και το κουράγιο των γιων τους, και θα έχεις τα σπαθιά τους. Οι φατρίες δεν έχουν δει βασιλιά από τότε που ο Τόρρεν Σταρκ έκλινε το γόνυ. Η επίσκεψή σού θα είναι μεγάλη τιμή. Αν τους διατάξεις να πολεμήσουν για σένα, θα κοιτάξουν ο ένας τον άλλο και θα πουν: "Ποιος είναι αυτός ο άντρας; Δεν είναι βασιλιάς μου."»
«Για πόσες φατρίες μιλάμε;»
«Καμιά εικοσαριά, μεγάλες και μικρές. Οι Φλιντ, οι Γουάλ, οι Νόρρεϋ, οι Λιντλ ... αν κερδίσεις τον γερο-Φλιντ και τον Κουβά, οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν.»
«Τον Κουβά;»
«Τον Γουάλ. Έχει τη μεγαλύτερη κοιλιά σε όλο το βουνό και τους περισσότερους άντρες. Οι Γουάλ ψαρεύουν στον Κόλπο των Πάγων και προειδοποιούν τα μικρά τους ότι θα τους αρπάξουν οι σιδεράνθρωποι, αν δεν είναι καλά παιδιά. Για να τους φτάσεις, όμως, θα πρέπει να περάσεις μέσα από τη γη των Νόρρεϋ. Ζουν πιο κοντά στο Γκιφτ και ήταν πάντα καλοί φίλοι της Φρουράς. Θα μπορούσα να σου δώσω οδηγούς.»
«Θα μπορούσες;» Του Στάννις δεν του ξέφευγε τίποτα. «'Η θα μου δώσεις;»
«Θα σου δώσω. Θα τους χρειαστείς. Και κάποια γκαρρόν με σταθερό πάτημα επίσης. Τα μονοπάτια εκεί πάνω δεν είναί κάτι παραπάνω από κατσικόδρομοι.»

.....

«Κι αυτοί οι βουνίσιοι άρχοντες δε θα εμποδίσουν το πέρασμά μου;»
«Μόνο με τσιμπούσια. Ο καθένας τους θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τους άλλους στη φιλοξενία. Ο άρχοντας πατέρας μου έλεγε ότι δεν έτρωγε ποτέ καλύτερα απ' ό,τι όταν επισκεπτόταν τις φατρίες.»
«Για τρεις χιλιάδες άντρες φαντάζομαι πως θα μπορούσα να ανεχτώ μερικές φλογέρες και λίγο χυλό» είπε ο βασιλιάς, αν και από τον τόνο του δυσφορούσε ακόμα και γι' αυτό.

  Όπως γίνεται ξεκάθαρο στο παραπάνω απόσπασμα, για να πάρει ο Στάννις τις Ορεινές Φατρίες του Βορρά με το μέρος του, θα πρέπει να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ στη ζωή του και το οποίο αντίκεται στον τρόπο σκέψης του. Να καταπιεί την υπερηφάνειά του και να “λυγίσει”, να πάει δηλαδή ο ίδιος αυτοπροσώπως στα βουνά, να επαινέσει τους αρχηγούς των φατριών αυτών, και να παρευρεθεί στα τσιμπούσια τους, κάτι που ο Στάννις πράγματι κάνει αν λάβει κανείς υπόψη τα όσα συμβαίνουν στο επόμενο κεφάλαιο που ξαναεμφανίζεται. Για την προώθηση των πολιτικών του επιδιώξεων, επομένως, ο Στάννις αναγκάζεται να συμβιβαστεί.

Ακολούθως, ο Τζον προειδοποιεί την Μελισάντρα να μην προσπαθήσει να επιβάλλει τη θρησκεία της στις φατριές αυτές, καθώς η πίστη των Παλαιών Θεών είναι ισχυρή σε εκείνα τα βουνά και το μόνο που θα κατορθώσει είναι να δημιουργήσει τριβές ανάμεσα στις δύο θρησκευτικές ομάδες.

Στο τελευταίο σκέλος της συζήτησης, ο Στάννις, εμπιστευόμενος τον Τζον σε σημαντικό βαθμό, φτάνει στο σημείο να τον ρωτήσει ποιο θεωρεί εκείνος το κατάλληλο μέρος για να κάνει την επίθεσή του:

«Και πού θα ήθελες να οδηγήσω αυτούς τους γενναίους, αν όχι ενάντια στο Ντρέντφορτ;»
Ο Τζον κοίταξε κάτω το χάρτη. «Στο Ντήπγουντ Μοτ.» Το χτύπησε με το δάχτυλο. «Αν ο Μπόλτον σκοπεύει να πολεμήσει τους σιδερανθρώπους, το ίδιο πρέπει να κάνεις κι εσύ. Το Ντήπγουντ είναι ένα κάστρο μέσα στο δάσος, όπου μπορείς εύκολα να φτάσεις χωρίς να γίνεις αντιληπτός. Ένα ξύλινο κάστρο, που προστατεύεται από μια χωμάτινη τάφρο κι ένα φράχτη από ξύλινους πασσάλους. Η πορεία θα είναι πιο αργή μέσα από τα βουνά ομολογουμένως, αλλά εκεί πάνω ο στρατός σου μπορεί να κινηθεί αθέατος και να βγει σχεδόν στις πύλες του Ντήπγουντ.»

Ο Τζον απαντά πολύ λογικά, πως για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Βόρειων, θα πρέπει να πολεμήσει τους Σιδερογέννητους, όπως κάνει και ο Ρους. Προτείνει, επομένως, μια επίθεση εναντίον του Ντήπγουντ Μοτ, την έδρα του Οίκου Γκλόβερ, όπου την παρούσα στιγμή βρίσκεται υπό την κατοχή της Άσα Γκρέιτζοϋ. Και ο Στάννις συμφωνεί, ομολογώντας πως η πραγματοποίηση του σχεδίου αυτού είναι εφικτή.


Ίσως η ανάλυση της συζήτησης του συγκεκριμένου κεφαλαίου να φαίνεται σε ένα βαθμό υπερβολική, αλλά πραγματικά, κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής διαμορφώνεται ο τρόπος με τον οποίο θα συνεχιστεί ολόκληρη η πλοκή των γεγονότων στον Βορρά από εδώ και πέρα, επομένως, νομίζω πως αξίζει τον κόπο.

Κατάληψη της Τάφρου Κέιλιν από τους Μπόλτον και νίκη του Στάννις στο Ντήπγουντ Μοτ επί των Σιδερογέννητων (Reek I, The Waynard Bride +Jon VII)



Credit: Marc Simonetti, http://marcsimonetti.deviantart.com/art/...-310988679

Όπως πολύ σωστά προέβλεψε ο Τζον στο τέταρτο κεφάλαιό του στον Χορό των Δράκων, η Τάφρος Κέιλιν πέφτει στα χέρια των Μπόλτον πολύ γρήγορα χάρη στη δολοπλοκία του Ράμσεϋ, δίνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα στον νέο Προστάτη του Βορρά, Ρους Μπόλτον, να περάσει στον Βορρά μαζί με μια σημαντική δύναμη από Φρέυ υπό την ηγεσία των Αίνυς και Χοστήν Φρέυ (πράγμα που δικαιολογείται αν λάβει κανείς υπόψιν την καταγωγή της γυναίκας του).

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρει κανείς μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση του Θήον καθώς το στράτευμα των Βόρειων περνά την Τάφρο Κέιλιν και κατευθύνεται προς τον Βορρά:

Οι Βόρειοι ακολουθούσαν πίσω από την εμπροσθοφυλακή, με τα κουρελιασμένα τους λάβαρα να κυματίζουν στον άνεμο. Ο Ρηκ τούς παρακολούθησε να περνούν. Οι περισσότεροι ήταν πεζοί, και ήταν τόσο λίγοι. Θυμήθηκε τη μεγάλη σrρατιά που είχε προελάσει νότια με το Νεαρό Λύκο, κάτω από τον ανταρόλυκο του Γουίντερφελ. Είκοσι χιλιάδες σπαθιά και λόγχες είχαν πάει στον πόλεμο με τον Ρομπ, ή σχεδόν τόσοι που δεν είχε διαφορά, αλλά μόνο δύο στους δέκα επέστρεφαν πίσω, και οι περισσότεροι απ' αυτούς ήταν άντρες του Ντρέντφορτ.

Τα αποτελέσματα της τακτικής του Ρους να αποδυναμώνει τους αντίπαλους οίκους του στον Βορρά (δηλαδή τους συμμάχους των Σταρκ) διατηρώντας ταυτόχρονα τις δικές του δυνάμεις με τρόπο για τον οποίο δεν είναι εύκολο να κατηγορηθεί (βλέπε μάχη του Πράσινου Ποταμού [Battle of the Green Fork], Μάχη του Ντάσκεντεϊλ [Battle of Duskandale], Μάχη του Περάσματος των Ρουμπινιών [Battle of the Ruby Ford]) φαίνονται ακριβώς σε αυτό το απόσπασμα. Η μεγάλη πλειοψηφία των Βόρειων που καταφέρνουν να επιστρέψουν στον Βορρά ύστερα από τον Πόλεμο των Πέντε Βασιλέων είναι άντρες που ανήκουν στο Ντρέντφορτ, με αποτέλεσμα οι άρχοντες των υπόλοιπων οίκων να μην έχουν τη δυνατότητα να προβάλλουν κάποια σθεναρή αντίσταση την παρούσα στιγμή. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πως ο Ρους κατάφερε να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα κάνοντας τις κατάλληλες κινήσεις ήδη από το πρώτο βιβλίο.

Το βασικό, ωστόσο, ζήτημα που έρχεται στο προσκήνιο στο τέλος του κεφαλαίου προφανώς και δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ρους κατόρθωσε να αποκτήσει το πάνω χέρι σε βάρος των άλλων οίκων του Βορρά, αλλά ο γάμος της Άρυα Σταρκ [Τζέυν Πόουλ] με τον Ράμσεϋ Μπόλτον. Η πρώτη κίνηση, δηλαδή του Ρους αφότου καταφέρνει να περάσει στον Βορρά αφορά το ζήτημα αυτό, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του μέχρι να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο μιας περιοχής της οποίας η πλειοψηφία των προμάχων είναι αρνητικά διακείμενη προς τον ίδιο. Στόχος, λοιπόν, των Μπόλτον με αυτή την ένωση των δύο οίκων είναι να “νομιμοποιηθεί” και να ισχυροποιηθεί η κυριαρχία τους στον Βορρά. Από το τέταρτο κεφάλαιο του Ντάβος στο Χορό (το οποίο λαμβάνει χώρα λίγο αργότερα), μας γίνεται γνωστό πως οι Μπόλτον καλούν όλους τους προμάχους του Βορρά να προσέλθουν στο Μπάρροουτον (μαζί με ομήρους), ώστε να αποτελέσουν μάρτυρες του γάμου και να αποδεχτούν την ηγεμονία των Μπόλτον στον Βορρά. Η επιλογή του Μπάρροουτον ως την αρχική τοποθεσία που θα λάβει χώρα ο γάμος είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και καθόλου τυχαία. Η ξύλινη πόλη του Μπάρροουτον αποτελεί την έδρα του Οίκου Ντάστιν, ο οποίος την παρούσα στιγμή βρίσκεται κάτω από την ηγεμονία της Μπάρμπρεϋ Ντάστιν (γενημένη Ράυσγουελ). Η γυναίκα αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ισχυρότερη σύμμαχος του Ρους στον Βορρά όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, εξαιτίας του απύθμενου μίσους που νιώθει για τον Νεντ Σταρκ. Κατά συνέπεια, είναι πολύ λογικό ο Ρους να θελήσει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του και να τελέσει τον γάμο εκεί.

Το άλλο σημαντικό ζήτημα της παρούσας υποενότητας είναι κατάληψη της έδρας του Οίκου Γκλόβερ, Ντήπγουντ Μοτ, από τον Στάννις (The Waynard Bride). Διαβάζοντας αυτό το κεφάλαιο, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί έμμεσα πως ο Στάννις έπραξε ακριβώς αυτά που του καταλόγισε ο Τζον. Πήρε με το μέρος του, δηλαδή, τις Ορεινές Φατρίες του Βορρά, και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το Ντήπγουντ Μοτ, το οποίο και κατέλαβε με αιφνιδιαστική επίθεση. Η αξία των Ορεινών Φατριών στο πεδίο της μάχης φαίνονται από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο που τις παρακολουθεί κάποιος εν δράσει. Παρά την προσπάθεια των Σιδερογέννητων να εγκαταλείψουν το οχυρό και να χαθούν στο δάσος κατευθυνόμενοι προς τα πλοία τους (ξεκινώντας προς την ανάποδη κατεύθυνση μάλιστα), ο στρατός του Στάννις με πρώτους τους άντρες των φατριών καταφέρνει να τους εντοπίσει ταχύτατα και να τους εξουδετερώσει. Η ενσωμάτωση των Ορεινών Φατριών του Βορρά στο στρατό του Στάννις θα αποτελέσει το κλειδί για μια (πιθανή πάντα) νίκη του ενάντια στους Μπόλτον. Όντας άνθρωποι που έχουν ζήσει ολόκληρη τη ζωή τους στον Βορρά, γνωρίζουν την περιοχή καλύτερα από τον καθένα και είναι συνηθισμένοι στις αντίξοες καιρικές συνθήκες του Βορρά, πράγμα που τους καθιστά ως την καλύτερη μονάδα του στρατεύματος του Στάννις.7

Με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο ο Μάρτιν ανακεφαλαιώνει τα όσα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά και εκείνα που ακολούθησαν στο κεφάλαιο Τζον VII, όπου ο Τζον λαμβάνει ένα γράμμα από τον Στάννις:

Ο Κλάιντας είχε έρθει κι είχε φύγει, είδε ο Τζον καθώς κρεμούσε το μανδύα του στο καρφί δίπλα στην πόρτα. Ένα γράμμα ήταν αφημένο στο τραπέζι. Από το Ανατολικό Παρατηρητήpιο ή τον Πύργο της Σκιάς, υπέθεσε αρχικά. Αλλά το βουλοκέρι ήταν χρυσό, όχι μαύρο. Η σφραγίδα έδειχνε ένα ελάφι σε μια φλεγόμενη καρδιά. Ο Στάννις. Ο Τζον έσπασε το κερί, ίσιωσε την περγαμηνή, τη διάβασε. Το χέρι ενός μέιmερ αλλά τα λόγια του βασιλιά. Ο Στάννις είχε πάρει το Ντήπγουντ Μοτ και οι ορεινές φατρίες είχαν συμμαχήσει μαζί του. Οι Φλιντ, οι Νόρρεϋ, οι Γουάλ, οι Λιντλ, όλοι.

Και είχαμε κι άλλη βοήθεια, αναπάντεχη αλλά καλοδεχούμενη, από μία κόρη της Νήσου της Άρκτου. Η Αλυσάννη Μόρμοντ, οι άντρες της οποίας την αποκαλούν Αρκούδα, έκρυψε πολεμιστές μέσα σε μια χούφτα ψαρόβαρκες και αιφνιδίασε τους σιδερανθρώπους εκεί όπου είχαν δέσει τα πλοία τους. Τα πλοία της Γκρέιτζοϋ κάηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, τα πληpώματά της σφαγιάστηκαν ή παραδόθηκαν. Τους καπετάνιους, τους ιππότες, τους σημαίνοντες πολεμιστές και τους υπόλοιπους υψηλής καταγωγής θα τους ανταλλάξουμε με λύτρα, τους υπόλοιπους σκοπεύω να τους κρεμάσω ...

Εκτός από τη συντριπτική νίκη σε βάρος των Σιδερογέννητων στο Ντήπγουντ και την προσάρτηση των Ορεινών Φατριών του Βορρά στον στρατό του Στάννις, γίνεται γνωστό πως οι Μόρμοντ υπό την ηγεσία της Αλυσάννη κατάφεραν να αιφνιδιάσουν τα πλοία των Γκρέιτζοϋ που βρίσκονταν αραγμένα στην ακτή κοντά στο Ντήπγουντ Μοτ (στα οποία πλοία προσπάθησαν μάταια να φτάσουν οι Σιδερογέννητοι καθώς διέφυγαν από το οχυρό) και να τα κάψουν. Αλλά τα καλύτερα νέα βρίσκονται στη συνέχεια:

. . . περισσότεροι Βόρειοι έρχονται καθώς διαδίδεται η νίκη μας. Ψαράδες, ελεύθεροι καβαλάρηδες, βουνίσιοι, μικροκτηματίες από τα βάθη του Δάσους των Λύκων και χωρικοί που άφησαν τα σπίτια τους στην Πέτρινη Ακτή για να ξεφύγουν από τους σιδερανθρώπους, επιζώντες της μάχης έξω από το Γουίντερφελ, άντρες που είχαν ορκιστεί κάποτε στους Χόρνγουντ, τους Σέργουιν και τους Τώλχαρτ. Η δύναμή μας φτάνει τους πέντε χιλιάδες άντρες καθώς γράφω και οι αριθμοί μας μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα. Και μάθαμε πως ο Ρους Μπόλτον κινείται προς το Γουίντερφελ με όλες του τις δυνάμεις για να παντρέψει εκεί τον μπάσταρδο γιο του με την ετεροθαλή αδερφή σου. Δεν πρέπει να του επιτρέψουμε να ανακτήσει το κάστρο. Προελαύνουμε εναντίον του. Ο Άρνολφ Κάρσταρκ και ο Μορς Άμπερ θα έρθουν μαζί μας. Θα σώσω την αδερφή σου, αν μπορώ, και θα της βρω έναν πιο ταιριαστό σύζυγο από τον Ράμσεϊ Σνόου. Εσύ και οι αδερφοί σου πρέπει να κρατήσετε το Τείχος μέχρι να επιστρέψω.

Πέρα από την αναπάντεχη ενσωμάτωση των Μόρμοντ στον στρατό του Στάννις, τα νέα της πρόσφατης νίκης του γίνονται γνωστά στο Βορρά προσελκύοντας νέους στρατιώτες: από απλούς ανθρώπους που έφυγαν από την περιοχή μετά την άφιξη των Σιδερογέννητων στο 2ο βιβλίο, μέχρι και επιζώντες της μάχης του Γουίντερφελ. Παρότι ο στρατός των Μπόλτον εξακολουθεί να υπερτερεί αριθμητικά (επτά με οχτώ χιλιάδες άντρες), πλέον και ο στρατός του Στάννις έχει αυξηθεί σημαντικά καθώς αριθμεί περί τους πέντε χιλιάδες άντρες.

Ο Στάννις ανακοινώνει ακόμη πως θα βαδίσει γρήγορα προς το Γουίντερφελ ώστε να φτάσει εκεί προτού ο Ρους καταφέρει να δυναμώσει τις άμυνες του κάστρου έχοντας μάθει πως οι Μπόλτον κατευθύνονται εκεί με όλες τους τις δυνάμεις.

Αναρωτήθηκε πόσους άντρες θα έφερνε ο γερο-Κορακοφάγος και πόσα σπαθιά θα μπορούσε να μαζέψει ο Άρνολφ Κάρσταρκ. Οι μισοί Άμπερ θα ήταν στην άλλη παράταξη με τον Πορνοκτόνο, πολεμώντας δίπλα στο γδαρμένο άντρα του Ντρέντφορτ, και η μεγαλύτερη δύναμη και των δύο οίκων είχε εκστρατεύσει νότια με τον Ρομπ, για να μην επιστρέψει ποτέ. Ακόμα και κατεστραμμένο, το ίδιο το Γουίντερφελ θα πρόσφερε ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε όποιον το είχε. Ο Ρόμπερτ Μπαράθηον θα το είχε καταλάβει αυτό αμέσως και θα είχε κινηθεί γρήγορα για να εξασφαλίσει το κάστρο, με τις νυχτερινές πορείες για τις οποίες είχε γίνει διάσημος. Θα ήταν ο αδερφός του το ίδιο τολμηρός;
Μάλλον απίθανο. Ο Στάννις ήταν ένας προσεχτικός διοικητής και ο στρατός του ήταν ένα μισομαγειρεμένο μείγμα από βουνίσιους, Νότιους ιππότες, άντρες του βασιλιά και άντρες της βασίλισσας, καρυκευμένο με μερικούς Βόρειους άρχοντες. Θα έπρεπε να πάει στο Γουίντερφελ είτε γρήγορα είτε καθόλου, σκέφτηκε ο Τζον. Δεν ήταν η θέση του να συμβουλεύει το βασιλιά, αλλά ...

Κατά τον Τζον, ο Στάννις θα πρέπει να κινηθεί προς το Γουίντερφελ άμεσα, ειδάλλως να μην επιχειρήσει καν να πάρει το κάστρο, κρίνοντας πως εφόσον οι Μπόλτον το καταλάβουν, θα τους προσφέρει σημαντικότατο πλεονέκτημα σε μια πιθανή μάχη.

Part 2