Ο πόλεμος για τον Βορρά: Στάννις Μπαράθηον - Ρους Μπόλτον

[odykal]

(Συνέχεια)

Η κατάσταση στο στρατόπεδο των Μπόλτον έπειτα από την κατάληψη του Ντήπγουντ Μοτ από τον Στάννις – μεταφορά γάμου Ράμσεϋ-Άρυα στο Γουίντερφελ και οργάνωση της άμυνας στο κάστρο (Reek III, The Prince of Winterfell, The Turncloak)
Reek III
Το τρίτο κεφάλαιο του Θήον στον Χορό των Δράκων διαδραματίζεται στο Μπάρροουτον, την έδρα του Οίκου Ντάστιν, και κατά ένα μέρος αποτελεί την αντίδραση των Μπόλτον απέναντι στις κινήσεις του Στάννις. Πολύ γρήγορα, από τη συζήτηση ανάμεσα στους Ρους και Ράμσεϋ γίνεται γνωστή η κατάσταση που επικρατεί στο αντίπαλο στρατόπεδο του Στάννις.



Credit: http://awoiaf.westeros.org/ , User: Scarfloc

Οι σχέσεις ανάμεσα στους Οίκους του Βορρά όπως είναι λογικό είναι τεταμένες, καθώς κανείς τους δεν έχει ξεχάσει τον Κόκκινο Γάμο, ενώ οι αχρειότητες του Ράμσεϋ έχουν αρχίσει να έρχονται πια στο φως (πράγμα για το οποίο ο Ράμσεϋ δέχεται τις έντονες παρατηρήσεις του πατέρα του – a peacefull land, a quiet people). Το πρώτο θέμα που θίγεται είναι ενδεικτικό:

«Δε βρήκες τους χαμένους μας Φρέυ.» Όπως το είπε ο Ρους Μπόλτον, ακούστηκε περισσότερο σα δήλωση παρά σαν ερώτηση.
«Γυρίσαμε πίσω εκεί όπου ο Άρχοντας Χοίρος ισχυρίζεται ότι χώρισαν οι δρόμοι τους, αλλά τα κορίτσια δεν μπορούσαν να πιάσουν τη μυρωδιά.»

Πρόκειται για την περίφημη εξαφάνιση των Ραίγκαρ, Τζάρεντ, και Σάιμοντ Φρέυ, οι οποίοι ξεκίνησαν μαζί τον Άρχοντα Μάντερλυ από το Λευκό Λιμάνι για το Μπάρροουτον, αλλά δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Όσες έρευνες ακολούθησαν για την εύρεσή τους, αποδείχθησαν άκαρπες. Με βάση τα λεγόμενα του ίδιου του Γουάιμαν Μάντερλυ στο τέταρτο κεφάλαιο του Ντάβος, και τα όσα συμβαίνουν στο Γουίντερφελ κατά τη διάρκεια της γιορτής έπειτα από τον γάμο, μπορεί κάποιος να συνθέσει την θεωρία περί Frey Pies. Περισσότερες λεπτομέρειες και αναλυτική επεξήγηση της θεωρίας εδώ:

http://westeros.gr/index.php/topic,10653.0.html

Οι δύο άντρες προφανέστατα υποψιάζονται πως ο Μάντερλυ έχει κάποιο ρόλο στην εξαφάνισή τους, αλλά δεν έχουν τις απαραίτητες αποδείξεις για να είναι σε θέση να τον κατηγορήσουν.

Αμέσως μετά γίνεται αναφορά στο γεγονός πως παρότι ο Μάντερλυ έφερε μαζί του από το Λευκό Λιμάνι πληθώρα προμηθειών, αμέλησε να πάρει μαζί του ομήρους, αψηφώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την διαταγή του Ρους. Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως με τις πράξεις του αυτές (και εκείνες που θα ακολουθήσουν) ο Γουάιμαν δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί την ηγεμονία των Μπόλτον στον Βορρά, ενώ η παρουσία και μόνο των Φρέυ στην ίδια πόλη είναι ικανή να δημιουργήσει τριβές ανάμεσα στους δύο οίκους (πράγμα που φανερώνεται με τον πιο τρανταχτό τρόπο στο Γουίντερφελ).

Ακολούθως, ο Ρους επιπλήττει ξανά και ξανά Ράμσεϋ για την αδιαφορία του ως προς την κάλυψη των “ενασχολήσεών” του και των όσων συνέβησαν πραγματικά στο Γουίντερφελ. Του υπενθυμίζει πως παρά την στήριξη που λαμβάνουν από τους Λάννιστερ και τους Φρέυ, η διοίκηση του Βορρά μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα είναι καθώς η τετάστια πλειοψηφία των Οίκων είναι είτε αρνητικά, είτε τουλάχιστον ουδέτερα διακείμενη προς τους Μπόλτον (κάτι επίσης αναφέρει στον Θήον και στη συνέχεια).

Στη συνέχεια η συζήτηση πηγαίνει στον Στάννις και την εξέλιξη της εκστρατείας του:

«Καθόλου. Υπάρχουν νέα που πρέπει να μάθεις. Ο Άρχοντας Στάννις άφησε τελικά το Τείχος.» Ακούγοντάς το, ο Ράμσεϊ ανασηκώθηκε από τη θέση του με ένα χαμόγελο να γυαλίζει στα πλατιά, υγρά του χείλη. «Θα επιτεθεί στο Ντρέντφορτ;»
«Δυστυχώς όχι. Ο Άρνολφ δεν το καταλαβαίνει. Ορκίζεται πως έκανε ό,τι μπορούσε για να δολώσει την παγίδα.»
«Αναρωτιέμαι. Ξύσε έναν Κάρσταρκ και θα βρεις έναν Σταρκ.»
«Μετά το ξύσιμο που χάρισε ο Νεαρός Λύκος στον Άρχοντα Ρίκαρντ, αυτό μάλλον δεν ισχύει όσο πριν. Όπως και να 'χει, ο Άρχοντας Στάννις πήρε το Ντήπγουντ Μοτ από τους σιδερανθρώπους και το επέστρεψε στον Οίκο των Γκλόβερ. Ακόμα χειρότερα, οι ορεινές φατρίες συμμάχησαν μαζί του, οι Γουάλ και οι Νόρρεϋ και οι Λιντλ και οι υπόλοιποι. Η δύναμή του μεγαλώνει.»

Σε αυτό το απόσπασμα αποκαλύπτεται για πρώτη φορά ρητά πως ο Άρνολφ Κάρσταρκ, ο πρώτος Βόρειος που επέλεξε να πάρει ανοιχτά το μέρος του Στάννις, έχει συμμαχήσει κρυφά με τους Μπόλτον (βρίσκεται μάλλιστα παρόντας στο πρώτο κεφάλαιο του Θήον στον Χορό, αν και δεν κατονομάζεται). Εκείνο που είναι ακόμη πιο εκπληκτικό είναι το γεγονός πως το αρχικό σχέδιο του Στάννις ήταν ακριβώς ότι περίμενε [επιθυμούσε για την ακρίβεια] ο Ρους να κάνει ο Στάννις. Αν δεν είχε ακούσει τον Τζον και είχε ακολουθήσει το δικό του σχέδιο, θα είχε πέσει στην παγίδα των Μπόλτον. Αντιθέτως, τώρα έχει καταλάβει το Ντήπγουντ Μοτ (το οποίο οχυρό πολύ σωστά, από πολιτικής πλευράς, ξαναδίνει στους προηγούμενους άρχοντες του - δηλαδή τους Γκλόβερ – προσδοκώντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Βόρειων), ενώ οι Ορεινές Φατρίες του Βορρά έχουν ενωθεί με τις δυνάμεις του. Διαθέτει ακόμα λιγότερους στρατιώτες από τους Μπόλτον, αλλά από την άλλη οι εσωτερικές έριδες στο στρατόπεδο των αντιπάλων του δεν είναι καθόλου αμελητέες όπως αποδεικνύουν τα κεφάλαια του Θήον στο Γουίντερφελ. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Ρους αποφασίζει να πάρει τα μέτρα του και τροποποιεί το μέχρι πρότινος σχέδιό του το οποίο προϋπέθεται ότι ο γάμος Ράμσεϋ-Άρυα θα γινόταν στο Μπάρροουτον. Τώρα ο γάμος θα διεξαχθεί στο Γουίντερφελ με σκοπό να αναγκάσει τον Στάννις να επιτεθεί εκεί:

«Ακόμα και κατεστραμμένο και ερειπωμένο, το Γουίντερφελ παραμένει το σπίτι της Αρχόντισσας Άρυα. Υπάρχει καλύτερο μέρος να την παντρευτείς, να πλαγιάσεις μαζί της και να διεκδικήσεις τον τίτλο της; Αλλά αυτό είναι μόνο το μισό. Θα ήμασταν ανόητοι να επιτεθούμε στον Στάννις. Ας επιτεθεί ο Στάννις σε μας. Είναι πολύ επιφυλακτικός για να έρθει στο Μπάροουτον ... αλλά πρέπει να έρθει στο Γουίντερφελ. Οι φατρίες δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την κόρη του πολύτιμου Νεντ τους στα χέρια κάποιου σαν και σένα. Ο Στάννις θα πρέπει να επιτεθεί ή να τους χάσει ... και όντας τόσο προσεχτικός, θα καλέσει όλους τους φίλους και τους σύμμαχούς του. Θα καλέσει τον Άρνολφ Κάρσταρκ.»

Ο Στάννις πιθανόν να δίσταζε να κάνει κάποια άμεση επίθεση εναντίον των Μπόλτον εάν εκείνοι έμεναν στο Μπάρροουτον. Αλλάζοντας, επομένως, την τοποθεσία του γάμου από το Μπάρροουτον στο Γουίντερφελ, ο Ρους στην ουσία προτείνει στον Στάννις να βαδίσει εναντίον του κάστρου αυτού (υπολογίζοντας πως οι ορεινές φατρίες θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να επιτεθεί μην επιθυμώντας “να εγκαταλείψουν την κόρη του πολύτιμου Νεντ τους”) έχοντας γνώση πως ο Άρνολφ Κάρσταρκ θα προδώσει τον Στάννις κατόπιν διαταγής του ίδιου όταν του δοθεί η ευκαιρία.

Το σχέδιο τους Ρους δεν είναι καθόλου κακό. Γνωρίζει πως σε περίπτωση που καταφέρει να βρεθεί μέσα στα τείχη του Γουίντερφελ (τα οποία τείχη είναι διπλά και επομένως προσφερούν εξαιρετικές αμυντικές δυνατότητες αν επανδρωθούν), ο Στάννις θα είναι εκείνος που θα έχει ανάγκη να επιτεθεί καθώς θα κινδυνεύει να χάσει την υποστήριξη των Βόρειων που έχουν ενωθεί με τον στρατό του αν αναβάλλει την επίθεση. Ακόμη, αν και δεν αναφέρεται παραπάνω, ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει ο Στάννις αν επιχειρήσει να πολιορκήσει το Γουίντερφελ (γιατί προφανώς περί πολιορκίας πρόκειται – μια κατά μέτωπο επίθεση στα διπλά τείχη του Γουίντερφελ θα ήταν αυτοκαταστροφική κίνηση) θα είναι ο ανεφοδιασμός του στρατού του, καθώς η απόσταση ανάμεσα στο Γουίντερφελ και στην κοντινότερή του βάση (δηλαδή το Ντήπγουντ Μοτ) είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Εάν λάβουμε υπόψιν στα παραπάνω και το γεγονός ότι ο Άρνολφ Κάρσταρκ σχεδιάζει προδοσία την κατάλληλη στιγμή, τα πράγματα φαντάζουν ακόμη χειρότερα για τον Στάννις. Είναι πολύ πιθανόν, επομένως, το σχέδιο αυτό της κατάληψης του Γουίντερφελ και της παραμονής σε αυτό να είχε λειτουργήσει για τον Ρους, αν δεν είχαν εμπλακεί στο παιχνίδι δύο ακόμη παράγοντες, έναν εκ των οποίων ο Ρους λογικά θα είχε προβλέψει, τις τριβές δηλαδή ανάμεσα στους Βόρειους Οίκους και τους Φρέυ, αλλά θεώρησε ότι δεν θα αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος πως είναι πολύ πιθανό να προκύψουν αναταραχές ανάμεσα σε Φρέυ και Βόρειους εάν βρεθούν στον ίδιο χώρο για ένα σχετικά μεγάλο διάστημα, αλλά ο Ρους πιστεύει πως, αφού ο Στάννις θα βρεθεί σύντομα έξω από το Γουίντερφελ, και κατά συνέπεια θα ηττηθεί σχετικά γρήγορα λόγω των προαναφερθείσων αιτιών, οι τριβές δεν θα παίξουν σημαντικό ρόλο.
Και πιθανόν να είχε δίκιο, αν δεν είχε αναλάβει δράση ο δεύτερος και καθοριστικός παράγοντας, δηλαδή ο καιρός. Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες που συναντά ο Στάννις τον αναγκάζουν αρχικά να καθυστερήσει την πορεία του, και στη συνέχεια μάλιστα να σταματήσει εντελώς λίγο έξω από το Γουίντερφελ, μη δίνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία στους Κάρσταρκ να τον προδώσουν, ενώ από την άλλη δημιουργώντας άθελά του τριβές μεταξύ των συμμάχων των Μπόλτον στο Γουίντερφελ εξαιτίας της μεγάλης καθυστέρησής του. Οι εντάσεις μέσα στο Γουίντερφελ φτάνουν σε τέτοιο σημείο ώστε ο Ρους αποφασίζει να στείλει ένα μεγάλο μέρος των στρατευμάτων του (Φρέυ & Μάντερλυ) εναντίον του Στάννις για να ηρεμήσει η κατάσταση στην πόλη, γεγονός που ωστόσο δίνει τη δυνατότητα στον Στάννις να αντιμετωπίσει τον στρατό των Μπόλτον με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.


Η συζήτηση ανάμεσα σε πατέρα και γιο λήγει λίγο αργότερα και αυτό που ακολουθεί στη συνέχεια είναι ένας ασυνήθιστα μεγάλος [και τρομαχτικός] μονόλογος από τον Ρους, όπου δίνεται στον αναγνώστη η δυνατότητα να κατανοήσει σε σημαντικό βάθος το ποιος πραγματικά είναι ο Ρους, ενώ παράλληλα αποκαλύπτεται και η αληθινή ιστορία αναφορικά με την καταγωγή του Ράμσεϋ Σνόου. Στο τέλος γίνεται γνωστό πως ο Θήον έχει έναν ακόμη ρόλο να επιτελέσει προς όφελος των Μπόλτον, πράγμα που αποτελεί και τον λόγο για τον οποίο ο Ρους αναλαμβάνει να πάρει τον Θήον από τα χέρια του Ράμσεϋ.

Στο τέλος του κεφαλαιού βρίσκεται ακόμη και η αναμένομενη πλέον εμφάνιση της Μπάρμπρεϋ Ντάστιν, μιας γυναίκας η εμφάνιση της οποίας είχε στην ουσία προοικονομηθεί σε όλο το κεφάλαιο:

Μέσα στην αίθουσα, μια γυναίκα στεκόταν δίπλα στο τζάκι, ζεσταίνοντας τα χέρια της στα κάρβουνα μιας ετοιμοθάνατης φωτιάς. Ήταν ντυμένη στα μαύρα, από την κορυφή ως τα νύχια και δε φορούσε καθόλου χρυσάφι ή πετράδια, αλλά ήταν ευγενικής καταγωγής, αυτό ήταν ολοφάνερο. Αν και υπήρχαν ρυτίδες στις γωνίες του στόματός της και ακόμα περισσότερες γύρω από τα μάτια της, ήταν ακόμα ψηλή, στητή και όμορφη. Τα μαλλιά της ήταν εξίσου γκρίζα και καστανά και τα είχε σφιχτοδεμένα πίσω σε έναν κότσο που φανέρωνε πως ήταν χήρα.

“Lady Barbrey is a woman who knows how to nurse a grievance.”

Credit: Delaney02  http://delaney02.deviantart.com/art/Lady...-297265621

Γεννημένη Ράυσγουελ, παντρεμένη Ντάστιν, στοιχειωμένη από τα φαντάσματα της Επανάστασης του Ρόμπερτ (πόσοι σημαντικοί χαρακτήρες άραγε να πάσχουν από το αυτό το “σύνδρομο” και υποκινούμενη από το απύθμενο μίσος της για τον Ένταρντ Σταρκ, η Αρχόντισσα Ντάστιν είναι μια γυναίκα “που ξέρει να κρατάει κακία”, ιδιαίτερα δυναμική, η οποία επί του παρόντος αποτελεί τον ισχυρότερο σύμμαχο των Μπόλτον στο Βορρά, καθώς η στήριξη της στον Οίκο αυτό πηγάζει από το μίσος που αισθάνεται απέναντι στους Σταρκ. Παρόλα αυτά, όπως έχει αναφερθεί αρκετές φορές στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, η έντονη αντιπάθειά της για τον Ράμσεϋ θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψιν, καθώς τον θεωρεί υπεύθυνο για τον θάνατο του ανιψιού της, Ντόμερικ Μπόλτον. Η Μπάρμπρεϋ είναι ένας άνθρωπος ο οποίος εξαιτίας των δεσμών της με τους Οίκους Ράυσγουελ και Ντάστιν μπορεί να αντιτάξει σθεναρή αντίσταση στους Μπόλτον και να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους στον Βορρά αν το θελήσει. Περισσότερες λεπτομέρειες για τον χαρακτήρα της είναι δυνατόν κανείς να αντλήσει από τα κεφάλαια του Θήον στο Γουίντερφελ.

The Prince of Winterfell – The Turncloak
“Ο Πρίγκιπας του Γουίντερφελ” αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο που λαμβάνει χώρα στο Γουίντερφελ έπειτα από το τελευταίο κεφάλαιο του Μπραν στη Σύγκρουση Βασιλέων. Μαζί με τον “Προδότη”, δημιουργεί τις πρώτες εντυπώσεις της κατάστασης που επικρατεί μέσα στο κάστρο κατά την παραμονή των Μπόλτον εκεί. Παρότι σε αυτά τα δύο κεφάλαια ο Μάρτιν αναλώνεται κατά κύριο λόγο στην περιγραφή τόσο του κάστρου, όσο και της ατμόσφαιρας μέσα στο Γουίντερφελ, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία (αν και λιγοστά) που αφορούν την πολιτική κατάσταση των πραγμάτων.



Credit: Lino Drieghe, http://lyno3ghe.deviantart.com/art/Winterfell-409557563

Προφανώς, το μεγάλο γεγονός των δύο πρώτων αυτών κεφαλαίων είναι ο γάμος του Ράμσεϋ με την ψεύτικη Άρυα. Μετά την τέλεση της σχετικάς σύντομης λειτουργίας, ο Ράμσεϋ θα αποκτήσει τον τίτλο του Άρχοντα του Γουίντερφελ (μέχρι στιγμής είχε τον τίτλο του Άρχοντα του Χόρνγουντ), ενώνοντας τους δύο αρχαίους οίκους και ισχυροποιώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την εξουσία των Μπόλτον στον Βορρά. Καθώς, ωστόσο, οι Βόρειοι άρχοντες έχουν χρόνια ολόκληρα να δουν την Άρυα από κοντά (αν την έχουν δει μάλιστα), υπάρχει η πιθανότητα κάποιος εξ αυτών να αμφισβητήσει το γεγονός αν είναι η πραγματική Άρυα. Σε αυτό το σημείο, για να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη, μπαίνει στο παιχνίδι ο “ξεχασμένος” Θήον:

«Γιατί εγώ;» είχε ρωτήσει, όταν η Αρχόντισσα Ντάστιν τού είπε ότι έπρεπε να παραδώσει τη νύφη. «Ο πατέρας της είναι νεκρός, όπως και όλα τα αδέρφια της. Η μητέρα της πέθανε στους Διδύμους. Οι θείοι της είναι άφαντοι ή νεκροί ή αιχμάλωτοι.»
«Έχει ακόμα έναν αδερφό.» Έχει ακόμα τρεις αδερφούς θα μπορούσε να είχε πει. «Ο Τζον Σνόου είναι στη Νυχτερινή Φρουρά.»
«Ετεροθαλής αδερφός, μπάσταρδος και ορκισμένος στο Τείχος. Εσύ ήσουν ο κηδεμονευόμενος του πατέρα της, ό,τι κοντινότερο έχει σε ζωντανό συγγενή. Το πρέπον είναι να δώσεις εσύ το χέρι της.» Ό,τι κοντινότερο έχει σε ζωντανό συγγενή. Ο Θήον Γκρέιτζοϋ είχε μεγαλώσει μαζί με την Άρυα Σταρκ. Ο Θήον θα αναγνώριζε την αληθινή κόρη του Ένταρντ Σταρκ. Αν τον έβλεπαν να παραδίδει την υποκρίτρια του Μπόλτον ως Άρυα, οι βόρειοι άρχοντες που είχαν μαζευτεί για να σταθούν ως μάρτυρες στο γάμο δε θα είχαν λόγο να αμφισβητήσουν την καταγωγή της. Ο Στάουτ και ο Σλέιτ, ο Πορνοκτόνος Άμπερ, οι καβγατζήδες Ράυσγουελ, οι άντρες των Χόρνγουντ και οι ξάδερφοι Σέργουιν, ο χοντρός Άρχοντας Γουάιμαν Μάντερλυ ... κανένας απ' αυτούς δεν ήξερε τις κόρες του Άρχοντα Ένταρντ ούτε το μισό απ' όσο αυτός. Και αν κάποιοι έτρεφαν αμφιβολίες, σίγουρα θα ήταν αρκετά σώφρονες να κρατήσουν αυτές τις σκέψεις για τον εαυτό τους.
Με χρησιμοποιούν για να κρύψουν την απάτη τους, βάζουν το δικό μου πρόσωπο στο ψέμα τους.

Ο γάμος ολοκληρώνεται ταχύτατα και δίχως κάποιο αναπάντεχο περιστατικό, και οι καλεσμένοι αρχίζουν να κινούνται προς τη Μεγάλη Αίθουσα, όπου η γιορτή θα ακολουθήσει. Ο Θήον καταφτάνει λίγο αργότερα, ενώ παράλληλα η επιστροφή του στο Γουίντερφελ του ξυπνά μνήμες (οι οποίες απ' ότι φαίνεται τον στοιχειώνουν ακόμη) από την τελευταία φορά που βρέθηκε εκεί. Κατά τη διάρκεια της γιορτής αυτής έπειτα από τον γάμο, ο Ρους, έχοντας πλέον ενημερωθεί από τους μέιστερ στους οποίους είχε αναθέσει την επίβλεψη των κορακιών του Γουίντερφελ, αναγγέλει πως ο Στάννις αναχώρησε επιτέλους από το Ντήπγουντ Μοτ και υπολογίζεται να φτάσει στο Γουίντερφελ σε περίπου δύο εβδομάδες. Αμέσως συγκαλεί πολεμικό συμβούλιο στο δικό του δωμάτιο, στο οποίο θα ξεκαθαριστεί με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουν τον Στάννις.

  Άλλα στοιχεία των κεφαλαίων που ίσως εκ πρώτης όψεως να φαίνονται ασήμαντα καθώς δεν σχετίζονται άμεσα με τα πολιτικά δρώμενα αλλά στην πραγματικότητα αξίζει να σχολιαστούν είναι τόσο η ραγδαιά αλλαγή του καιρού, όσο και οι επιδιορθώσεις που είναι ανάγκη να δεχτούν ορισμένα κτήρια. Δεν είναι καθόλου αμελητέο το γεγονός πως ένα μεγάλο μέρος του κάστρου είχε υποστεί πολύ σημαντικές φθορές και καταστροφές εξαιτίας της πυρκαγιάς που ξεκίνησε ο Ράμσεύ στο τέλος του δεύτερου βιβλίου. Ερχόμενος, επομένως, τώρα στο κάστρο, για να φιλοξενηθεί το αρκετά μεγάλο στράτευμά του, ο Ρους είναι υποχρεωμένος είτε να επιδιορθώσει, είτε να ανακατασκευάσει ορισμένα κτίσματα. Τα τείχη μπορεί να έχουν αντέξει, άλλα κτήρια, ωστόσο, δεν ήταν το ίδιο τυχερά:

Αυτό δεν ήταν το κάστρο που θυμόταν από το καλοκαίρι της νιότης του. Αυτό το μέρος ήταν σημαδεμένο και κατεστραμμένο, περισσότερο ερείπιο παρά κάστρο, λημέρι κορακιών και πτωμάτων. Το μεγάλο διπλό εξωτερικό τείχος στεκόταν ακόμα, καθώς ο γρανίτης δεν υποχωρεί εύκολα στη φωτιά, αλλά οι περισσότεροι από τους πύργους και τα οχυρά στο εσωτερικό ήταν χωρίς στέγη. Μερικοί είχαν καταρρεύσει. Οι καλαμοσκεπές και τα δοκάρια είχαν χαθεί και κάτω από τους σπασμένους υαλοπίνακες των Γυάλινων Κήπων τα φρούτα και τα λαχανικά που θα είχαν συντηρήσει το κάστρο κατά τη διάρκεια του χειμώνα ήταν νεκρά και μαύρα και παγωμένα. Σκηνές γέμιζαν τον περίβολο, μισοθαμμένες στο χιόνι. Ο Ρους Μπόλτόν είχε φέρει το στρατό του μέσα στα τείχη, μαζί με τους φίλους του τους Φρέυ· χιλιάδες συνωστίζονταν ανάμεσα στα ερείπια, γεμίζοντας κάθε περίβολο, καταλύοντας σε κελάρια και κάτω από γκρεμισμένους πύργους και σε κτήρια εγκαταλειμμένα εδώ και αιώνες.

Πέρα από την κατάρρευση των πύργων και την καταστροφή των στεγών τους, σημαντικότερο είναι το πρόβλημα που έχει προκληθεί από την καταστροφή των Γυάλινων Κήπων. Όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Θήον, οι κήποι αυτοί, εφόσον βρίσκονταν σε καλή κατάσταση, θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν τους Μπόλτον με τρόφιμα (φρούτα & λαχανικά) σε περίπτωση ανάγκης. Παρότι κάποιοι εκ των προμάχων των Μπόλτον (Μπάρμπρεϋ & Γουάιμαν) έχουν φέρει ορισμένες προμήθειες και εφόδια στο κάστρο, ο στρατός των Μπόλτον είναι υπερβολικά μεγάλος για τα δεδομένα του ήδη μισοκατεστραμμένου κάστρου, πράγμα που σημαίνει πως αν ο Ρους δεν δώσει κάποια νικηφόρα μάχη με τον Στάννις σύντομα (ή τέλος πάντων βγάλει τον Στάννις από τη μέση), θα έρθει αντιμέτωπος με μια ραγδαία μείωση στις προμήθειες, κάτι που πράγματι συμβαίνει λίγο αργότερα στα βιβλία.

Το άλλο πρόβλημα που υπογραμμίζεται στο παραπάνω απόσπασμα είναι η απουσία κτισμάτων τα οποία θα μπορούσαν να στεγάσουν τον στρατό του Ρους ικανοποιητικά. Ο αριθμός των στρατιωτών είναι μεγάλος και τα διαθέσιμα κτήρια λιγοστά, με συνέπεια ένα μεγάλο μέρος να έχει κατασκηνώσει είτε σε ερείπια, είτε σε σκηνές στον περίβολο.

Από την άλλη, τα κτήρια τα οποία είναι δυνατόν να επισκευαστούν δέχονται ορισμένες προσωρινές επιδιορθώσεις, σε μια προσπάθεια να διευκολυνθεί η παραμονή του στρατεύματος στο κάστρο:

Το Γουίντερφελ ήταν γεμάτο από καταληψίες, όταν η εμπροσθοφυλακή του Μπόλτον είχε φτάσει στο κάστρο. Πάνω από δυο ντουζίνες είχαν οδηγηθεί υπό την απειλή λόγχης έξω από τις φωλιές που είχαν φτιάξει στα μισοκατεστραμμένα οχυρά και στους πύργους του κάστρου. Είχαν κρεμάσει τους πιο τολμηρούς και επιθετικούς και τους υπόλοιπους τους έστρωσαν στη δουλειά. Υπηρετήστε με καλά τους είχε πει ο Άρχοντας Μπόλτσν και θα εiμαι ελεήμων. Η πέτρα και το ξύλο ήταν άφθονα, με το Δάσος των Λύκων τόσο κοντά. Νέες γερές πόρτες υψώθηκαν πρώτα, για να αντικαταστήσουν εκείνες που είχαν καεί. Κι ύστερα η κατεστραμμένη στέγη της Μεγάλης Αίθουσας είχε απομακρυνθεί και μια καινούργια είχε μπει πρόχειρα στη θέση της. Όταν τελείωσαν τα έργα, ο Άρχοντας Μπόλτον κρέμασε τους εργάτες. Κρατώντας το λόγο του, τους έδειξε έλεος και δεν έγδαρε ούτε έναν.

.....

Όμως, τα ζωηρά χρώματά τους δεν μπορούσαν να καλύψουν τελείως τους μαυρισμένους τοίχους πίσω τους, ούτε τις σανίδες που έκλειναν τρύπες όπου υπήρχαν κάποτε παράθυρα. Ακόμα και η στέγη ήταν λάθος, με τις νέες σανίδες ανοιχτόχρωμες, εκεί όπου τα παλιά δοκάρια ήταν σχεδόν μαύρα από τους αιώνες καπνιάς.

Άλλα κτίσματα, όπως ο σταύλος, παρότι έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, κατασκευάζονται εκ νέου καθώς η ύπαρξή τους είναι καθοριστική για την επιβίωση του στρατού των Μπόλτον στο Γουίντερφελ:

Πέρα από τις σκηνές, τα μεγάλα πολεμικά άλογα των ιπποτών από το Λευκό Λιμάνι και τους Διδύμους έτρεμαν στις γραμμές των αλόγων. Ο Ράμσεϊ είχε κάψει τους στάβλους όταν λεηλάτησε το Γουίντερφελ, κι έτσι ο πατέρας του είχε χτίσει καινούργιους, διπλάσιους σε μέγεθος αήό τους παλιούς, για να στεγάσει τα πολεμικά άλογα και τους κέλητες των πρόμαχών του και των ιπποτών του. Τα υπόλοιπα άλογα τα είχαν δέσει στον περίβολο. Ιπποκόμοι χωμένοι στις κουκούλες τους κινούνταν ανάμεσά τους καλύπτοντας τα άλογα με κουβέρτες, για να τα κρατήσουν ζεστά.

Αναφορικά με την δραματική επιδείνωση του καιρού, αυτή γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στο δεύτερο κεφάλαιο. Πέρα από τις δυσκολίες που προξενεί στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, η ξαφνική αυτή αλλαγή των καιρικών συνθηκών δίνει την ευκαιρία στον Μάρτιν να προβεί σε μια άκρως ενδιαφέρουσα σύγκριση ανάμεσα στους Νότιους Φρέυ και τους Βόρειους γενικότερα. Οι Βόρειοι είναι άνθρωποι που έχουν ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής τους υπό κάκιστες καιρικές συνθήκες, κατά συνέπεια γνωρίζουν και είναι συνηθισμένοι να ζουν σε αυτό τον καιρό, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση με τους Φρέυ:

Οι άντρες του βρυχήθηκαν επιδοκιμαστικά, χτυπώντας τις γροθιές τους στα μακριά ξύλινα τραπέζια. Το Γουίντερφελ μπορεί να ήταν κατεστραμμένο, αλλά τα γρανιτένια τείχη του κρατούσαν ακόμα το περισσότερο κρύο και τον άνεμο μακριά. Είχαν αρκετές προμήθειες φαγητού και ποτού· είχαν φωτιές για να τους ζεσταίνουν όταν δεν είχαν σκοπιά, ένα μέρος για να στεγνώσουν τα ρούχα τους, ζεστές γωνιές για να ξαπλώσουν και να κοιμηθούν. Ο Άρχοντας Μπόλτον είχε φροντίσει να μαζέψει αρκετά ξύλα για να κρατήσουν ζωντανές τις φωτιές επί μισό χρόνο, κι έτσι η Μεγάλη Αίθουσα ήταν πάντα ζεστή και φιλόξενη. Ο Στάννις δεν είχε τίποτε απ' αυτά.
Ο Θήον Γκρέιτζοϋ δε συμμετείχε στις ζητωκραυγές. Ούτε και οι άντρες του Οίκου των Φρέυ, πρόσεξε. Είναι κι αυτοί ξένοι εδώ σκέφτηκε, παρακολουθώντας τον Σερ Αίνυς Φρέυ και τον ετεροθαλή αδερφό του, τον Σερ Χοστήν. Γεννημένοι και μεγαλωμένοι στις παραποτάμιες περιοχές, οι Φρέυ δεν είχαν δει ποτέ τέτοιο χιόνι. Ο Βορράς έχει πάρει ήδη τρεις συγγενείς τους σκέφτηκε ο Θήον, καθώς θυμήθηκε τους άντρες που έψαχνε μάταια ο Ράμσεϊ, χαμένους μεταξύ Λευκού Λιμανιού και Μπάροουτον.

.....

Στο διπλανό τραπέζι οι άντρες συζητούσαν για τη χιονοθύελλα και έκαναν υποθέσεις για το πόσο θα κρατούσε η χιονόπτωση. «'Ολη μέρα κι όλη νύχτα, ίσως κι ακόμα περισσότερο» επέμενε ένας μεγαλόσωμος τοξότης με μαύρη γενειάδα, με έναν πέλεκυ των Σέργουιν ραμμένο στο στήθος του. Μερικοί από τους μεγαλύτερους άντρες μίλησαν για άλλες χιονοθύελλες και επέμεναν ότι αυτό δεν ήταν παρά ελαφριά χιονόπτωση σε σύγκριση με αυτό που είχαν ζήσει σε χειμώνες της νιότης τους. Οι στρατιώτες από τις παραποτάμιες περιοχές έμειναν άναυδοι. Δεν τους αρέσει το κρύο και το χιόνι, σ' αυτά τα νότια σπαθιά. Οι άντρες που έμπαιναν στην αίθουσα κουλουριάζονταν δίπλα στις φωτιές ή έτριβαν τα χέρια τους πάνω από αναμμένα μαγκάλια, καθώς οι μανδύες τους κρέμονταν στάζοντας από τα καρφιά δίπλα στην πόρτα.

Παρότι η αντίθεση αυτή είναι προφανής και στο παραπάνω χωρίο, θα γίνει ακόμη πιο έντονη στα κεφάλαια της Άσα κατά τη διάρκεια της πορείας του Στάννις προς το Γουίντερφελ, όπου η αντίθεση αυτή ανάμεσα σε Βόρειους και Νότιους είναι δυνατόν να αναλυθεί σε διάφορες πτυχές.

Part 3