Ο πόλεμος για τον Βορρά: Στάννις Μπαράθηον - Ρους Μπόλτον

[odykal]

(Συνέχεια)

Ενδιαφέρον έχει και η αντίδραση ορισμένων στρατιωτών στην επιδείνωση των καιρικών συνθηκών, καθώς οι απόψεις τους μοιάζουν ιδιαίτερα με εκείνες των οπαδών του Ρ' Λορ στο στράτευμα του Στάννις. Θεωρούν και εκείνοι ότι το φυσικό φαινόμενο της χιονοθύελλας οφείλεται  στην παρέμβαση κάποιου θεού, ο οποίος προσπαθεί να τους τιμωρήσει για κάποιο λάθος τους.

Το τελευταίο σημαντικό γεγονός που διαδραματίζεται στα δύο κεφάλαια του Θήον είναι η άφιξη του Μορς Άμπερ έξω από τα τείχη του Γουίντερφελ. Παρότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιος είναι εκείνος που φυσά το βούκινο και χτυπά τα τύμπανα ακόμη (όσοι βρίσκονται στο κάστρο υποθέτουν πως είναι ο Στάννις), αργότερα γίνεται γνωστό πως είναι ο Μορς Άμπερ με τους άντρες. Ο ερχομός του συμμάχου αυτού του Στάννις στο Γουίντερφελ πρόκειται να έχει σημαντικές επιπτώσεις για τους Μπόλτον στη συνέχεια:

Και τότε άκουσε το βούκινο.
Ένα μακρύ, χαμηλό βογκητό, που φάνηκε νά αιωρείται πάνω από τις επάλξεις, να πλανάται στο μαύρο αέρα, να χώνεται βαθιά στα κόκαλα κάθε άντρα που το άκουσε. Παντού κατά μήκος των τειχών σκοποί γύριζαν προς τον ήχο, σφίγγοντας τις λαβές από τις λόγχες τους. Στις κατεστραμμένες αίθουσες και στους πύργους του Γουίντερφελ άρχοντες ζητούσαν από άλλους άρχοντες να σωπάσουν, άλογα χλιμίντριζαν και αποκοιμισμένοι άντρες ανασάλευαν σε σκοτεινές γωνιές. Δεν είχε προλάβει να σβήσει ο ήχος του πολεμικού κέρατος, όταν ένα τύμπανο άρχισε να χτυπά. Μπουμ μπουμ μπουμ μπουμ, σαν τον ερχομό του ολέθρου. Και ένα όνομα πέρασε από τα χείλη κάθε άντρα στον διπλανό του, γραμμένο με λευκές αχνιστές ανάσες. Ο Στάννις ψιθύρισαν, ο Στάννις είναι εδώ, ο Στάννις ήρθε, ο Στάννις, ο Στάννις, ο Στάννις.

Πού ακριβώς όμως βρίσκεται ο Στάννις; – The Sacrifice

  “Η Θυσία” πρόκειται για το τελευταίο κεφάλαιο που δίνει στον αναγνώστη την κατάσταση που επικρατεί στο στρατόπεδο του Στάννις στο 5ο βιβλίο. Όπως είναι λογικό, θίγονται ορισμένα σημαντικά ζητήματα.

Βασικός σε όλο το κεφάλαιο μπορεί να χαρακτηριστεί ο ρόλος του καιρού. Η συνεχής χιονόπτωση έχει ως αποτέλεσμα την καθήλωση της πορείας του Στάννις προς το Γουίντερφελ εδώ και δεκάεννιά μέρες. Το μικρό χωριό μάλιστα που φιλοξενεί το στράτευμα του Στάννις έχει θάφτεί σχεδόν ολοκληρωτικά κάτω από το χιόνι εξαιτίας της κακοκαιρίας:

Βρίσκονταν τρεις μέρες από το Γουίντερφελ εδώ και δεκαεννιά μέρες. Εκατό λεύγες από το Ντήπγουντ Μοτ ως το Γουίντερφελ. Τριακόσια μίλια όπως πετάει το κοράκι. Αλλά κανένας τους δεν ήταν κοράκι, και η θύελλα ήταν ανυποχώρητη. Κάθε πρωί η Άσα ξυπνούσε ελπίζοντας να δει τον ήλιο, μόνο για να βρει άλλη μία μέρα με χιόνι. Η θύελλα είχε θάψει κάθε καλύβα και τρώγλη κάτω από λοφίσκους βρόμικου χιονιού, και σύντομα το χιόνι θα ήταν αρκετά βαθύ για να καταπιεί και τη μακριά αίθουσα.

Αμέσως-αμέσως, γίνεται αναφορά στο ζήτημα των προμηθειών, οι οποίες έχουν πια τελειώσει. Πλέον, ο στρατός τρέφεται με το κρέας των νεκρών αλόγων, τα ψάρια από τις λίμνες (τα οποία, ωστόσο, έχουν σχεδόν εκλείψει), και όποια λιγοστή τροφή είναι σε θέση να βρεθεί στο δάσος:

Και δεν υπήρχε φαγητό, πέρα από τα άλογα που πέθαιναν, τα ψάρια από τις λίμνες (που λιγόστευαν κάθε μέρα) και όποια πενιχρή τροφή μπορούσαν να βρουν οι άντρες τους σε αυτά τα παγωμένα, νεκρά δάση. Με τους ιππότες και τους άρχοντες του βασιλιά να διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος από το αλογίσιο κρέας, απέμενε όλο και λιγότερο για τη συντήρηση των κοινών στρατιωτών.

Κοινώς, τα πράγματα φαίνεται να είναι σε οριακό σημείο για τον στρατό του Στάννις, ο οποίος μέρα με τη μέρα μετρά νέες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό. Πέρα από τους θανάτους των στρατιωτών, ενδεικτικός είναι και ο αριθμός των αλόγων που έχουν πλέον απομείνει στον Στάννις:

Είχαμε οκτακόσια άλογα όταν ξεκινήσαμε από το Ντήπγουντ Μοτ. Χτες το βράδυ μετρήσαμε εξήντα τέσσερα.»

Εάν λάβει, επομένως, κανείς όλα τα παραπάνω υπόψιν του, δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβει γιατί ορισμένοι στρατιώτες καταφεύγουν στον κανιβαλισμό, όσο αποτρόπαιος και αν είναι:

Η Άσα είχε νιώσει φρίκη, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, όταν η Αρκούδα τής είπε ότι τέσσερις άντρες του Πήσμπερυ βρέθηκαν να κάνουν κομμάτια τη σορό ενός άντρα του μακαρίτη Άρχοντα Φελ, να τεμαχίζουν τους μηρούς και τα οπίσθιά του την ώρα που το ένα μπράτσο του νεκρού γύριζε πάνω από τη φωτιά. Δεν μπορούσε καν να υποκριθεί ότι ξαφνιάστηκε. Ήταν σίγουρη ότι οι τέσσερις άντρες δεν ήταν οι πρώτοι που δοκίμασαν ανθρώπινη σάρκα σε αυτή την καταραμένη πορεία - ήταν απλώς οι πρώτοι που ανακαλύφθηκαν.
Οι τέσσερις άντρες του Πήσμπερυ θα πλήρωναν για το γεύμα τους με τη ζωή τους, κατά διαταγή του βασιλιά ... και η θυσία τους θα έβαζε τέλος στη θύελλα, ισχυρίζονταν οι άντρες της βασίλισσας.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και μπορεί να παρατηρήσει κανείς στην ανθρωποθυσία [στον Ρ' Λορ ώστε να εξευμενιστεί ο θεός] που ακολουθεί είναι το γεγονός ότι εξουσιοδοτείται άμεσα από τον Στάννις. Κατόπιν διαταγής του ίδιου, δηλαδή, τελείται η θανατώση των τεσσάρων ανδρών στην πυρά. Στο πέρας το βιβλίων, ο Στάννις έχει αποδείξει πως όσον αφορά την απόδοση εκείνου που αυτός θεωρεί δικαιοσύνη τον ενδιαφέρει κυρίως το αποτέλεσμα (πχ. θάνατος Ρένλυ & Άλεστερ Φλόρεντ), και όχι τόσο ο τρόπος με τον οποίο αυτό θα επιτευχθεί. Το ίδιο ισχύει και σε αυτή την περίπτωση, καθώς κοιτάζει να τιμωρήσει τον κανιβαλισμό και όχι τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτό.

Σε αυτό το σημείο, θεωρώ πως αξίζει να κάνει κανείς μια άκρως ενδιαφέρουσα υπόθεση για τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζει ο Στάννις τη συγκεκριμένη στιγμή. Δίνοντας διαταγή για εκτέλεση στην πυρά, ο Στάννις ίσως χρησιμοποιεί την πράξη του κανιβαλισμού των Πήσμπερυ κατά κάποιο τρόπο ως πρόφαση για να κρατήσει πιστούς τους στρατιώτες του (τουλάχιστον εκείνους που πιστεύουν στον Ρ' Λορ). Γνωρίζει, δηλαδή, ότι το να κάψει δίχως λόγο κάποιον άνθρωπο στην πυρά είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει σημαντικές τριβές στο στρατόπεδό του (βλέπε το προηγούμενο κεφάλαιο της Άσα), συνεπώς εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που του παρουσιάζεται ώστε να προχωρήσει σε μια ανθρωποθυσία κάτω από την επικάλυψη της δικαιοσύνης, καθώς παρά την όποια δυσαρέσκεια που είναι δυνατό να εκφράσουν οι Βόρειοι, θα αποδεχτούν αναγκαστικά τη θανάτωση στην πυρά ως απονομή δικαιοσύνης, κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν σε άλλη περίπτωση. Ο Στάννις, επομένως, επιτυγχάνει με την απόφασή του αυτή όχι μόνο να αποδώσει τη δικαιοσύνη κατά τον ίδιο, αλλά και να διατηρήσει ακμαίο το ηθικό και την πίστη εκείνων που πιστεύουν στον Ρ' Λορ, όσο τουλάχιστον είναι δυνατόν. “Με ένα σμπάρο, δυο τριγόνια” δηλαδή.

Πέρα από τις θρησκευτικές διαφορές ανάμεσα σε Βόρειους και Νότιους που διακρίνονται σε αυτό το κεφάλαιο, η αντίθεση τους μπορεί ακόμα να εντοπιστεί και στον τρόπο με τον οποίο επιθυμούν να αντιμετωπίσουν τους Μπόλτον. Η μεγάλη πλειοψηφία των Βόρειων είναι υπέρ της πορείας προς το Γουίντερφελ, ενώ οι Νότιοι από την άλλη τίθενται υπέρ της παραμονής τους στο χωριό που έχουν τώρα στρατοπεδεύσει. Αυτό που είναι ξεκάθαρο και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο, είναι πως όποια επιλογή και να κάνουν, οι πιθανότητες επιτυχίας τους είναι λιγότερες από εκείνες της αποτυχίας τους:

[Δύο σημαντικές σημειώσεις:
1. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο ο Κάρσταρκ, που βρίσκεται στο στρατόπεδο του Στάννις λίγο παραπάνω από μια εβδομάδα φέρνοντας μαζί του περίπου τετρακόσιους άντρες, προσπαθεί να οδηγήσει το στράτευμα του Στάννις στην παγίδα του Ρους
2. Αξίζει να συγκρατήσει κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι λίμνες ύστερα από την υπερβολική αλιεία που δέχτηκαν τις προηγούμενες μέρες: είναι έτοιμες σπάσουν]

«Αν προελάσουμε, θα πεθάνουμε κατά εκατοντάδες.»
«Θα πεθάνουμε κατά εκατοντάδες αν μείνουμε εδώ» είπε ο Σερ Χάμφρεϋ Κλίφτον. «Είναι προέλαση ή θάνατος, λέω εγώ.»
«Η προέλαση είναι θάνατος, απαντάω εγώ. Κι αν φτάσουμε στο Γουίντερφελ, τότε τι; Πώς θα το καταλάβουμε; Οι μισοί μας άντρες είναι τόσο αδύναμοι που μετά βίας μπορούν να περπατήσουν. Θα τους στείλεις να σκαρφαλώσουν τα τείχη; Να φτιάξουν πολιορκητικούς πύργους;»
«Θα έπρεπε να μείνουμε εδώ μέχρι να φτιάξει ο καιρός» είπε ο Σερ Όρμουντ Γουάιλντ, ένας κοκαλιάρης γερο-ιππότης, ο χαρακτήρας του οποίου διέψευδε το όνομά του. Η Άσα είχε ακούσει φήμες ότι κάποιοι στρατιώτες έβαζαν στοιχήματα για το ποιος από τους σπουδαίους ιππότες θα πέθαινε μετά. Ο Σερ Όρμουντ ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Και πόσα νομίσματα έχουν στοιχηματίσει σ' εμένα, αναρωτιέμαι; σκέφτηκε η Άσα. Ίσως έχουμε ακόμα χρόνο να στοιχηματίσω κι εγώ. «Εδώ τουλάχιστον έχουμε καταφύγιο» επέμεινε ο Γουάιλντ «και υπάρχουν ψάρια στις λίμνες.»
«Πολύ λίγα ψάρια και πολύ λίγοι ψαράδες» είπε μελαγχολικά ο Άρχοντας Πήσμπερυ. Είχε καλό λόγο να μελαγχολεί· ήταν δικοί του άντρες αυτοί που μόλις είχε κάψει ο Σερ Γκόντρυ, και υπήρχαν κάποιοι ακόμα και μέσα στην ίδια την αίθουσα που τους είχαν ακούσει να λένε ότι ο Πήσμπερυ σίγουρα ήξερε τι έκαναν και ότι ίσως είχε συμμετάσχει και στα γεύματά τους. «Δεν έχει άδικο» μούγκρισε ο Νεντ Γουντς, ένας από τους ανιχνευτές από το Ντήπγουντ. Κουτσομύτη Νενττον αποκαλούσαν· είχε χάσει την άκρη της μύτης του από κρυοπάγημα δύο χειμώνες πριν. Ο Γουντς ήξερε το Δάσος των Λύκων καλύτερα από κάθε άλλον. Ακόμα και οι πιο περήφανοι άρχοντες του βασιλιά είχαν μάθει να ακούνε όταν μιλούσε. «Ξέρω αυτές τις λίμνες. Πέσατε πάνω τους σαν σκουλήκια σε πτώμα, κατά εκατοντάδες. Ανοίξατε τόσες τρύπες στον πάγο που είναι θαύμα που δεν έχει πέσει μέσα κανένας άλλος. Κοντά στο νησί υπάρχουν μέρη που μοιάζουν με τυρί που το μασούλησαν αρουραίοι.» Κούνησε το κεφάλι του. «Οι λίμνες τελείωσαν. Τις αδειάσατε από τα ψάρια.»
«Άλλος ένας λόγος να προχωρήσουμε» επέμεινε ο Χάμφρεϋ Κλίφτον. «Αν μοίρα μας είναι ο θάνατος, ας πεθάνουμε με τα σπαθιά στα χέρια.»
Ήταν η ίδια διαφωνία με χτες, η ίδια διαφωνία με προχτές. Να συνεχίσουμε και να πεθάνουμε, να μείνουμε εδώ και να πεθάνουμε, να υποχωρήσουμε και να πεθάνουμε.
«Μπορείς να πεθάνεις αν το θέλεις, Χάμφρεϋ» είπε ο Τζάστιν Μάσσεϋ. «Εγώ θα προτιμούσα να ζήσω για να δω την άνοιξη.»
«Κάποιος μπορεί να το έλεγε δειλία» απάντησε ο Άρχοντας Πήσμπερυ.
«Καλύτερα δειλός παρά κανίβαλος.» Το πρόσωπο του Πήσμπερυ παραμορφώθηκε από οργή. «Παλιό-»
«Ο θάνατος είναι κομμάτι του πολέμου, Τζάστιν.» Ο Σερ Ρίτσαρντ Χορπ στεκόταν στην πόρτα, με τα μαύρα μαλλιά υγρά από το χιόνι που έλιωνε. «'Οσοι έρθουν μαζί μας θα έχουν μερίδιο σε όσα λάφυρα πάρουμε από τον Μπόλτον και τον μπάσταρδό του, και ένα μεγαλύτερο μερίδιο αθάνατης δόξας. Όσοι είναι πολύ αδύναμοι για να συνεχίσουν θα πρέπει να φροντίσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Αλλά έχετε το λόγο μου, θα στείλουμε τρόφιμα αμέσως μόλις πάρουμε το Γουίντερφελ.»
«Δε θα πάρετε το Γουίντερφελ!»
«Ναι, θα το πάρουμε» αποκρίθηκε μια βραχνή φωνή από το υπερυψωμένο τραπέζι, όπου ο Άρνολφ Κάρσταρκ καθόταν με το γιο του Άρθορ και τρεις εγγονούς. Ο Άρχοντας Άρνολφ σηκώθηκε όρθιος, σαν γύπας που υψώνεται από τη λεία του. Ένα κηλιδωμένο χέρι σφίχτηκε στον ώμο του γιου του για υποστήριξη. «Θα το πάρουμε για τον Νεντ και την κόρη του. Ναι, και για τον Νεαρό Λύκο επίσης, εκείνον που σφάξανε τόσο άκαρδα. Εγώ και οι δικοί μου θα σας δείξουμε το δρόμο, αν χρειαστεί. Το είπα και στον Μεγαλειότατο το βασιλιά. Ας προελάσουμε είπα και, προτού προλάβει να γυρίσει το φεγγάρι, θα λουστούμε όλοι στο αίμα των Φρέυ και των Μπόλτον.»
Οι άντρες άρχισαν να ποδοκροτούν, να χτυπούν τις γροθιές τους στα τραπέζια. Σχεδόν όλοι ήταν βόρειοι, πρόσεξε η Άσα. Στην άλλη άκρη της φωτιάς οι νότιοι άρχοντες κάθονταν σιωπηλοί στους πάγκους.

Όπως είναι λογικό, η συζήτηση είναι εντονότατη και τα πράγματα γρήγορα οδηγούνται σε αδιέξοδο. Ευτυχώς για τον Στάννις και τους άντρες του, την λύση σε αυτό θα την δώσει ο ίδιος ο Ρους Μπόλτον, στέλνοντας τους Φρέυ και Μάντερλυ να τον αντιμετωπίσουν. Το αποτέλεσμα της μάχης αν και κρίνεται υπέρ των Φρέυ με βάση τα όσα θα ακολουθήσουν (Ροζ Γράμμα), στην πραγματικότητα είναι ακόμη αβέβαιο.

Τελευταίο σημείο του κεφαλαίου που αξίζει αναφοράς είναι η άφιξη του Τάικο Νεστόρις, τραπεζίτη της Σιδηράς Τράπεζας του Μπράαβος, και της συνοδείας του, η οποία αποτελείται από Σιδερογέννητους, στο στρατόπεδο του Στάννις. Έχοντας λάβει οδηγούς έπειτα από τη συνάντησή του με τον Τζον Σνόου στο Μαύρο Κάστρο (Τζον IX), εκείνος φτάνει στο Ντήπγουντ Μοτ όπου και πληρώνει τα λύτρα των αιχμάλωτων Σιδερογέννητων που είναι φυλακισμένοι εκεί ωστέ να σχηματίσουν τη συνοδεία του. Από εκεί, μετακινούνται προς το Γουίντερφελ, ελπίζοντας να βρουν τον Στάννις (ο Τάικο συγκεκριμένα είναι εκείνος που τον αναζητά προκειμένου να συνάψει δάνειο μαζί του – περισσότερα στο κεφάλαιο του Θήον στους Ανέμους). Αντιθέτως, πέφτουν πάνω στον Μορς Άμπερ, ο οποίος έχοντας πλέον συμμαχήσει με τον Στάννις, βρίσκεται έξω από το Γουίντερφελ παρενοχλώντας τους Μπόλτον. Εκείνος τους προσφέρει ένα πολύτιμο, όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια, “δώρο”, δηλαδή τον Θήον και την ψεύτικη Άρυα. Το ζήτημα τόσο του Τάικο όσο και των Θήον-Άρυα θα έρθει στο προσκήνιο στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο του Θήον στους Ανέμους του Χειμώνα.

Ροζ  Γράμμα – Jon XIII
Το κεφάλαιο Τζον XIII πρόκειται για το τελευταίο κεφάλαιο του Τζον στον Χορό των Δράκων. Κεντρικό θέμα του κεφαλαίου αυτού είναι η παραλαβή ενός γράμματος (το επονομαζόμενο “Ροζ Γράμμα”) του Ράμσεϋ από τον ίδιο τον Τζον:

Μπάσταρδε ήταν η μόνη γραμμένη λέξη στην περγαμηνή. Όχι Άρχοντα Σνόου, ούτε Τζον Σνόου ούτε Άρχοντα Διοικητή. Απλώς Μπάσταρδε. Και το γράμμα ήταν σφραγισμένο με μια μουντζούρα ξεραμένο ροζ κερί. «Καλά έκανες και το έφερες αμέσως» είπε ο Τζον. Καλά έκανες και φοβήθηκες. Έσπασε τη σφραγίδα, ίσιωσε την περγαμηνή και διάβασε.

Ο ψεύτικος βασιλιάς σου είναι νεκρός, μπάσταρδε. Διαλύσαμε αυτόν και το στρατό του σε μια επταήμερη μάχη. Έχω το μαγικό σπαθί του. Πες το στην κόκκινη πόρνη.
Οι φίλοι του ψεύτικου βασιλιά σου είναι νεκροί. Τα κεφάλια τους είναι στα τείχη του Γουίντερφελ. Έλα να τα δεις, μπάσταρδε. Ο ψεύτικος βασιλιάς σου είπε ψέματα, το ίδιο κι εσύ. Είπες στον κόσμο ότι έκαψες τον Βασιλιά πέρα-από-το-Τείχος. Αντί γι' αυτό τον έστειλες στο Γουίντερφελ για να κλέψει τη νύφη μου.
Θέλω πίσω τη νύφη μου. Αν θέλεις πίσω τον Μανς Ρέιντερ, έλα να τον πάρεις. Τον έχω σε ένα κλουβί για να τον βλέπει όλος ο Βορράς, απόδειξη του ψέματός σας. Το κλουβί είναι παγωμένο, αλλά του έφτιαξα έναν ωραίο μανδύα γδέρνοντας τις έξι πόρνες που ήρθαν μαζί του στο Γουίντερφελ.
Θέλω πίσω τη νύφη μου. Θέλω τη βασίλισσα του ψεύτικου βασιλιά. Θέλω την κόρη του και την κόκκινη μάγισσά του. Θέλω την πριγκίπισσα των αγρίων του.
Θέλω τον μικρό του πρίγκιπα, το μωρό των αγρίων. Και θέλω τον Ρηκ μου. Στείλ' τους πίσω, μπάσταρδε, και δε θα ενοχλήσω εσένα ή τα μαύρα κοράκια σου. Αρνήσου, και θα ξεριζώσω την μπάσταρδη καρδιά σου και θα τη φάω.

Είχε υπογράψει ως

Ράμσεϊ Μπόλτον,
Δικαιωματικός Άρχοντας του Γουίντερφελ

Στην ουσία, το παραπάνω γράμμα ανακοινώνει την ήττα του Στάννις από τους Φρέυ-Μπόλτον και την σύλληψη του Μανς Ρέιντερ από τον Ράμσεύ. Τα νέα φαίνεται να είναι πραγματικά άσχημα για τον Τζον, καθώς στο παρελθόν έχει δώσει ξεκάθαρα την υποστήριξή του στον Στάννις, κάτι που απαγορεύεται κατηγορηματικά από τους όρκους του (The Watch takes no part). Τώρα πλέον ο θεσμός της ΝΦ βρίσκεται σε κίνδυνο και εκείνος είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένος. Δυστυχώς για τον ίδιο, η άμεση του αντίδραση στο γράμμα αυτό θα οδηγήσει εν τέλει στη δολοφονία του λίγο αργότερα.

Γυρίζοντας και πάλι στο περιεχόμενο του γράμματος, νομίζω πως πέρα από την ταυτότητα του συγγραφέα (αν δηλαδή ο Ράμσεϋ είναι όντως ο πραγματικός συγγραφέας – η προσωπική μου άποψη είναι ότι το γράμμα προέρχεται πράγματι από εκείνον), αυτό που θα πρέπει να εξετάσει κάποιος κατά κύριο λόγο είναι αν τα όσα είναι γραμμένα αληθεύουν.

Συγκεκριμένα, και μόνο το γεγονός ότι ο συγγραφέας αναφέρει πως ο Στάννις ηττήθηκε σε επταήμερη μάχη θα έπρεπε να μας προβληματίσει και να μας κάνει να αμφιβάλλουμε σημαντικά γα το αποτέλεσμα της μάχης. Είναι κάτι παραπάνω από απίθανο να δόθηκε μια μάχη υπό τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή έξω από το Γουίντερφελ και να διήρκησε επτά μέρες, ειδικά μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός ότι οι στρατοί οι οποίοι πολεμούν είναι στρατοί μεσαιωνικοί. Οι πολιορκίες μπορεί πράγματι να διαρκέσουν σημαντικό διάστημα, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για μια ανοιχτή μάχη [ανάμεσα σε δύο μεσαιωνικούς στρατούς], όπου και χρειάζεται να ληφθούν υπόψιν διάφορες προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη τροφίμων και εφοδιών (κάτι που δεν ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση), ώστε οι στρατιώτες να μείνουν αποκλειστικά συγκεντρωμένοι στη μάχη και να μην είναι αναγκασμένοι αναζητήσουν εκείνοι τροφή και εφόδια.

Ακόμη, το γεγονός πως παρότι από τη μία έχει στα χέρια του [ο Ράμσεϋ] το “μαγικό” σπαθί του Στάννις, αλλά από την άλλη δεν έχει πιάσει τους Θήον και Άρυα, είναι περίεργο. Αν πράγματι ο Στάννις ηττήθηκε σε μάχη, τότε δεν θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να συλλάβει τα δύο προαναφερθέντα άτομα, τα οποία δεν θα ήταν σε κατάσταση να διαφύγουν από τους ιππείς των Μπόλτον.

Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι το γράμμα δηλώνει κατηγορηματικά ότι ο Στάννις είναι νεκρός, υπάρχουν στοιχεία στο ίδιο το γράμμα που δημιουργούν αντιφάσεις, με αποτέλεσμα να αμφιβάλλει κανείς για το αν πράγματι η κατάσταση είναι όπως περιγράφεται σε αυτό.

Το αμέσως επόμενο κεφάλαιο του Θήον στους Ανέμους του Χειμώνα προσφέρει ακόμα περισσότερα στοιχεία που κάνουν τον αναγνώστη εύλογα να αναρωτηθεί για το πραγματικό αποτέλεσμα της μάχης.


Σπόιλερ από τους Ανέμους του Χειμώνα

The Winds of Winter – Theon I

Καταρχάς, είναι σημαντικό να τονιστεί πως το κεφάλαιο αυτό παρότι βρίσκεται στο 6ο βιβλίο, χρονικά προηγείται του κεφαλαίου Τζον ΧΙΙΙ από το 5ο βιβλίο. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να λειτουργήσει από μόνο του ως στοιχείο για να δείξει κανείς ότι η μάχη δεν εξελίχθηκε με τον τρόπο που περιγράφει ο συγγραφέας του Ροζ Γράμματος. Όπως και να 'χει, πάντως, νομίζω πως είναι αρκετό για να δει κάποιος την κατάσταση που επικρατεί στο στρατόπεδο του Στάννις υπό νέο πρίσμα.

Θα ακολουθήσει μια παρουσίαση των βασικών γεγονότων του κεφαλαίου αυτού, και καθώς το κείμενο ακόμη δεν έχει μεταφραστεί, θα χρησιμοποιήσω όσο λιγότερο είναι δυνατό το αγγλικό κείμενο.

Το κεφάλαιο είναι γενικότερα εξαιρετικά ενδιαφέρον και θίγονται ορισμένα πολύ σημαντικά θέματα. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να αναφερθεί πως αν και ο Στάννις βρίσκεται ακόμη καθηλωμένος σε εκείνο το χωριό των μικροκτηματιών, καθόλη τη διάρκεια του κεφαλαίου φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποφασισμένος και σίγουρος για τον σκοπό του.

Πρώτο συμβάν του κεφαλαίου είναι η συνάντησή του με τον Τάικο Νεστόρις, τον τραπεζίτη της Σιδηράς Τράπεζας του Μπράαβος. Ενοχλημένη από την αρνητική στάση της Σέρσεϊ πάνω στο θέμα της αποπληρωμής των χρεών του Σιδερένιου Θρόνου, η Σιδηρά Τράπεζα ακολουθεί μια συνηθισμένη για εκείνη τακτική: υποστηρίζει τον αντίπαλό διεκδικητή για τον θρόνο, ελπίζοντας να πάρει πίσω τα χρήματά της όταν αυτός πάρει την εξουσία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το δάνειο που συνάπτεται ανάμεσα στον Στάννις και την Τράπεζα του δίνει τη δυνατότητα να προσλάβει μισθοφόρους από το Έσσος [και να αγοράσει προμήθειες, μελλοντικά πάντα]. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο στέλνει τον Μάσσεϋ να συνοδέψει τον τραπεζίτη πίσω στο Μπράαβος και να βρει εκείνος τους μισθοφόρους του, αφήνοντας στο ενδιάμεσο την “Άρυα Σταρκ” στο Μαύρο Κάστρο, σε ενδείξη ευγνωμοσύνης προς τον Τζον Σνόου.

Η ευγνωμοσύνη αυτή προς τον Τζον προέρχεται από ένα γράμμα του τελευταίου που μέσω του Τάικο Νεστόρις έφτασε στα χέρια του Στάννις. Χάρη σε αυτό το μήνυμα ο Στάννις μαθαίνει για την επίκειμενη προδοσία των Κάρσταρκ. Αμέσως-αμέσως, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Καταρχάς, ξεσκεπάζει τον μέιστερ του Κάρσταρκ [με ιδιαίτερα απολαυστικό τρόπο], αποσπώντας την πληροφορία ότι έχει ήδη στείλει έναν χάρτη στο Γουίντερφελ (πράγμα που ισχύει αν λάβουμε υπόψιν τα όσα συνέβησαν στο Θήον Ι). Ακολούθως, συλλαμβάνει τον Άρνολφ Κάρσταρκ και τους συγγενείς του, οι οποίοι δεν προβάλουν σημαντική αντίσταση. Τους καταδικάζει σε θάνατο, και θέτει υπό κράτηση τους στρατιώτες που έχει φέρει μαζί του ο Άρνολφ, πιστεύοντας, ωστόσο, ότι δεν είχαν κάποια ανάμειξη στη συνωμοσία του άρχοντά τους. Πιθανόν να σκοπεύει να τους χρησιμοποιήσει στην μάχη που θα ακολουθήσει.

Χάρτης και περιγραφή του χωριού:



Credit: BryndenBFish, https://warsandpoliticsoficeandfire.wordpress.com

Το χωριό ήταν χτισμένο ανάμεσα σε δύο λίμνες, η μεγαλύτερη με μικρά δεντρόφυτα νησάκια που ξεπρόβαλλαν από τον πάγο σαν τις παγωμένες γροθιές κάποιου πνιγμένου γίγαντα. Από ένα τέτοιο νησάκι υψωνόταν ένα ροζιασμένο, αρχαίο γουέιργουντ, με κορμό και κλαδιά λευκά σαν το χιόνι που το περιέβαλλε.

Ακόμη, μέσω του Θήον μαθαίνει ότι έρχονται εναντίον του οι Φρέυ & Μάντερλυ, ενώ λίγο πιο πίσω τους βρίσκεται ο Ράμσεϋ. Ο Θήον υποθέτει πως ο Ρους δεν πρόκειται να στείλει πάνω από τα μισά στρατεύματά του εναντίον του Στάννις, πράγμα το οποίο και ισχύει.

Ο Στάννις παρόλα αυτά δηλώνει πως δεν φοβάται τον Ράμσεϋ, ενώ υπονοεί ξεκάθαρα πως δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας τους αντιπάλους του, αλλά θα προετοιμάσει τις άμυνες του χωριού μπροστά στην επίκειμενη επίθεση των Μπόλτον (κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν οι λίμνες που είναι ήδη έτοιμες να σπάσουν ίσως έχουν να παίξουν σημαντικό ρόλο):

"Bolton has blundered," the king declared. "All he had to do was sit inside his castle whilst we starved. Instead he has sent some portion of his strength forth to give us battle. His knights will be horsed, ours must fight afoot. His men will be well nourished, ours go into battle with empty bellies. It makes no matter. Ser Stupid, Lord Too-Fat, the Bastard, let them come. We hold the ground, and that I mean to turn to our advantage."
"The ground?" said Theon. "What ground? Here? This misbegotten tower? This wretched little village? You have no high ground here, no walls to hide beyond, no natural defenses."
"Yet".

Συνεχίζοντας, ο Θήον αποκαλύπτει πως οι άντρες που έχει πάρει μαζί του ο Μορς έξω από το Γουίντερφελ δεν είναι παρά “άγουρα αγόρια”, πράγμα που σημαίνει πως δεν θα κρατήσουν τους Φρέυ για μεγάλο διάστημα. Παρόλα αυτά, οι δυνάμεις του Κορακοφάγου έχουν μια ανέλπιστη επιτυχία, καθώς έχοντας σκάψει παγίδες τις οποίες η συνεχής χιονόπτωση έχει καλύψει έξω από το Γουίντερφελ, πιάνουν σε μία από αυτές τις παγίδες τον Αίνυς Φρέυ, ο οποίος σπάει τον λαιμό του. Η ηγεσία των Φρέυ δέχεται ένα σημαντικό πλήγμα, καθώς πλέον αρχηγός του στρατεύματός τους αναλαμβάνει ο Χοστήν, ο οποίος δεν φημίζεται ιδιαίτερα για τις στρατηγικές του ικανότητες/εξυπνάδα του. Ο Στάννις φτάνει μάλιστα στο σημείο να τον χαρακτηρίσει “Ser Stupid”.

Τελευταίο σημαντικό γεγονός του κεφαλαίου είναι η παραδοχή του Στάννις πως σκοπεύει να εκτελέσει τον Θήον, ελπίζοντας να κερδίζει την εύνοια των Βόρειων αρχόντων. Τα στοιχεία του κεφαλαίου αυτού ήταν για πολύ καιρό τα τελευταία στοιχεία που είχαμε για την μάχη ανάμεσα σε Μπόλτον & Στάννις. Αυτό, ωστόσο, άλλαξε πρόσφατα.

Asha I (
Πριν από μερικούς μήνες, ένας χρήστης του reddit (BryndenBFish) βρήκε και πόσταρε μια φωτογραφία του Μάρτιν από ένα κωμικό show από το 2014, στην οποία φωτογραφία ο Μάρτιν εμφανίζεται να γράφει κάτι στο Wordstar. Αρχικά θεωρήθηκε πως το κείμενο που εμφανίζεται να γράφει ο Μάρτιν στην φωτογραφία δεν ήταν ιδιαίτερης σημασίας. Ωστόσο, χάρη στη σκληρή δουλειά ορισμένων ατόμων (τα ονόματά τους υπάρχουν στο παρακάτω λινκ), το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου κατορθώθηκε να αποκωδικοποιηθεί. Αυτό που προέκυψε τελικά, προς έκπληξη όλων, είναι πως το κείμενο της φωτογραφίας αποτελεί απόσπασμα από κεφάλαιο της Άσα στους Ανέμους του Χειμώνα. Συγκεκριμένα, περιγράφει την άφιξη των Φρέυ στο στρατόπεδο του Στάννις και επιβεβαιώνει τον θάνατο του Μορς Άμπερ στα χέρια των Φρέυ, ο οποίος απ' ότι φαίνεται πολέμησε μέχρι τελικής πτώσεως.

Καθώς, ωστόσο, το νέο βιβλίο δεν έχει εκδοθεί ακόμα και ο Μάρτιν είναι γνωστός για το γεγονός ότι έχει ξαναγράψει ολόκληρα κεφάλαια που δεν του άρεσαν από την αρχή, υπάρχει περίπτωση το παραπάνω απόσπασμα να μην κυκλοφορήσει ποτέ. Επομένως, καλύτερα να διαβάσει κάποιος το κείμενο με κάθε επιφύλαξη.

Παραθέτω από κάτω την φωτογραφία και το κείμενο με τις διορθώσεις που έχουν γίνει πάνω σε αυτό:

[daughter] of the Lord Reaper of Pyke. __ __ ___ ____ __ ___ ____ ____ __, Asha thought, as she took a _ ___ ____ [of/at?] the land.
The leader of the enemy wore silvered plate and mail, inlaid with [detail?] of lapis lazuli. The [crest] of his [helmet/warhelm?] was [tall?], fashioned in the shape of the Twin Towers of House Frey. Before him rode three banner bearers. One bore the stag and lion standard of King Tommen, another the Twin Towers of House Frey. The third brandished a bloody head impaled upon the point of a tall spear. An old man’s head it was, white-bearded and one eyed. The spear was ________ with a pale wood, almost white. ___ ___ along its upper shaft had ________ dark and red. Crowfood Umber, Asha knew. The old northman had fought to his death, it seemed. Perhaps the [foe?] had thought the sight of the severed head would [take?] the [heart] of the…
They rushed together [like?] ___ _____ _____ _______ _____

Credit: https://www.reddit.com/r/asoiaf/comments...ad_fought/