(10-08-2017, 06:54 AM)SANDOR CLEGANE link Wrote:Quote: Μπερικ Ντονταριον, τον οποίο αποκάλεσε wight κινούμενο από φωτιά σε αντίθεση με τα wights από πάγο.Σημαντική πληροφορια . Επίσης άρα για τον συγγραφέα οι κατά κάποιον τρόπο θεοτητες, οι ζωογόνες δυνάμεις ,
σποίλάρει κι ο τίτλος των βιβλίων, είναι η " φωτιά κι ο πάγος " πλην μεταφορικά των προσώπων που τους αντιπροσωπεύουν,
Τζον (παγος) - Νταινέρις (φωτιά) , για τη σάγκα .
Καταραμένο ipad... άντε να ξαναγράφω...
εαν κατάλαβα καλα αναφέρεσαι οτι τα παντα ειναι γύρω απο την σύγκρουση φωτιάς και πάγου, και οτι οι θεότητες αντιπροσωπεύουν αυτες τις δυνάμεις?
Δεν νομιζω. εγω πιστευω οτι ο Μαρτιν κινηται, προς το κλισέ, της ισορροπίας, η οποια δεν επιτυγχάνεται μεσω της σύγκρουσης εστω κ αέναης (βολρονς-σαντοος, τζεντάι-σιθ, φωτιά-παγος, σίδερο-άνθρακας) αλλα μεσω της μίξης των στοιχείων της σύγκρουσης. Πχ εχεις ενα καζάνι, (ατμομηχανή, μπόιλερ), εαν αυξήσεις τη φωτιά το καζάνι θα λιώσει η θα κανει μπαμ κ θα σβήσει, εαν αυξήσεις το νερό το καζάνι θα παγώσει η θα κανει μπαμ κ θα σβήσει, ομως οταν τα δυο στοιχεία αναμιχθούν σωστα τοτε παράγουμε υπεθερμο ατμό, το οποιο θελουμε για να κινηθούμε, μάλιστα οσο πιο ακραία (στα επιτρεπτά όρια) τα δυο στοιχεία τοσο πιο αποδοτικό (οχι ποσοτικό) το συστημα.
ο Μαρτιν ειναι γνωστό οτι εχει επιρεαστει απο τον Τολκιν, εχει ομως επιρεαστει (κατα την γνωμη μου περισσότερο) απο τους Joe Haldeman (The Forever War) και απο τον Tad Williams (Memory, Sorrow and Thorn και κατα την γνωμη μου κυριως απο το The Wars of the Flowers). Οποτε θεωρώ οτι στην ουσία δεν υπαρχουν θεότητες αλλα λατρείες, θρησκείες. Δεν κανει δηλαδη κατι καποια θεότητα αλλα οι οπαδοί τους εχουν βρει καποιο τρόπο να κανουν αυτο που πιστεύουν. δεν υπαρχουν δηλαδη (κατα την γνωμη μου) θεότητες που ανοίκουν στην μια η στην αλλη μεριά, αλλα οι πιστοί τους πιστεύουν οτι αντιμάχονται την αλλη μεριά. εαν πας πισω στην αρχή προς μέση της δεκαετίας του 2000, οταν πρώτο ξεκίνησαν να γράφουν κ να αναλύουν τον κόσμο οι φανς μίλαγαν για θυσίες, για παλαιός θεούς, νέους κτλ. πανω σε αυτην την δουλεια πάτησε πολυ κ η μυθολογία του κόσμου του γουεστερος.
Εαν προσέξεις θα δεις οτι ο Μαρτιν δεν κανει φεηβορ σε καποια θρησκεία του κόσμου του, αντίθετα τις χρησιμοποιεί ολες το ιδιο.
πχ 7 δεν ειναι που βγήκα απο το τείχος? μήπως αυτοί οι 7 δεν ανταποκρίνονται με τις ιδιότητες των 7? (μην κοιτάς τα φύλα)...
οι κόκκινοι ιερείς δεν εχουμε γκλιμτσις απο τον χωροχρόνο? μα κ ο μπραν δεν κανει το ιδιο? το ιδιο ομως δεν κανει κ ο παγωμένος βασιλιάς; Κοιτά την Νταινερις θελει να σπάσει τον τροχό, ομως μετα με τι θα τον αντικαταστήσει, κοιτά τον γιαννάκη τον σκοτώνουν κ αυτος ανασταίνεται κ τι κανει? Παραιτηται απο τους όρκους του, γινεται κατι λιγότερο δηλαδη... ολοι μα ολοι οι χαρακτήρες ειναι κ ζουν μεσα σε μια τετοια σύγκρουση, κ η ζυγαριά σε όλους δεν ειναι στην μέση, και ολοι δεν προσπαθούν να την ισορροπήσουν, αλλα προσπαθούν να την γυρουν κ να την εχουν προς την μεριά που αυτοί θεωρούν οτι βρίσκονται. Κοιτά τον Κυνηγο, πολέμησε για τους δράκους κ έχασε κ τους πρόδωσε αποδεχόμενος την καινουρια ηγεσία, πολέμησε για τα ρόδα κ το ελαφρό ελάφι κ έχασε κ ξανά τους πρόδωσε αποδεχόμενος την καινουρια ηγεσία... κ τωρα τον έπιασε το ηθικό του απέναντι σε ποιον? σε δράκο... κ μικρος αντί να καταλάβει οτι ετσι ο κυνηγός τον προστάτευε πήγε μαζι του...
δεν ξερω εαν κατάλαβες τι γράφω... αλλα τελωςπαντων.
για μενα δεν ειναι κάποιες ζωογόνος δυνάμεις το θεμα. ουτε η σύγκρουση του νερού κ του πάγου. αλλα η ταση του ανθρώπου να βλέπει την σύγκρουση κ μα συμμετέχει σε αυτη κ οχι να βλέπει η να αναζητεί το σημείο ισορροπίας στο οποιο κατι καλυτερο μπορει να εμφανιστεί.