Εξομολογούμαι ότι μου αρέσουν περισσότερο οι σκηνές μάχης του βιβλίου απ' ό, τι της τηλεοπτικής σειράς.
Και δεν το λέω για να μειώσω τη σειρά, είναι εξαιρετικές οι σκηνές μάχης της και τις αγαπώ. Ο Μάρτιν όμως, μολονότι για κάποιο λόγο αποφεύγει να περιγράφει μάχες συχνά, όταν το κάνει, το κάνει εκπληκτικά! Στη Μάχη του Μαυροποτάμου παρακολουθούμε τον Τύριον να πολεμάει με λύσσα, στη Μάχη του Μαύρου Κάστρου παρακολουθούμε τον Τζον Σνόου να ηγείται, να αγωνιά και να πολεμάει με αυτοθυσία, στη Μάχη της Γροθιάς των Πρώτων Ανθρώπων παρακολουθούμε το Σαμ να βιώνει την πιο τρομακτική και ανατριχιαστική εμπειρία με την αιφνιδιαστική και creepy επίθεση των Στοιχειών στον καταυλισμό της Νυχτερινής Φρουράς.
Η αλήθεια μάλιστα είναι ότι βαριέμαι απίστευτα τις σκηνές μάχης στις ταινίες και τα βιβλία και συνήθως όταν ξεκινούν, βρίσκω την ευκαιρία για να κοιτάξω τα... μέιλ μου για παράδειγμα (
). Ο Μάρτιν όμως έχει τρομερό ταλέντο στο να περιγράφει μάχες. Οι μάχες του είναι τόσο αγωνιώδεις, παραστατικές και γεμάτες ενδιαφέρον που τελικά αποτέλεσαν τις σκηνές που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό μου ως κορυφαίες σχεδόν πάνω από κάθε τι άλλο στα βιβλία.