Eξομολογήσεις...

[jermn]

Εξομολογούμαι ότι το πρώτο μου πόστ ήταν για συμμετοχή σε διαγωνισμό.
Εξομολογούμαι ότι πρώτα είδα τις 3 σεζόν μαζεμένες και μετά διάβασα τα βιβλία μαζεμένα σε ένα καλοκαίρι.
Εξομολογούμαι ότι ακόμα πιστεύω ότι η ιστορία της Σάνσα στα βιβλία με την σειρά συγκλίνει.
Εξομολογούμαι ότι χρειάστηκαν 5 σεζόν και 7 επεισόδια για να δώ την Ντανέυρυς με άλλο μάτι (κυρίως τους δράκους της).
Εξομολογούμαι ότι αν και όχι τόσο θρησκόληπτος, η Μελισάνδρη θα μπορούσε να με προσηλυτίσει άνετα σε οποιαδήποτε θρησκεία!


Εξομολογούμαι ότι ενώ δεν μου άρεσε το Light of Seven σαν μουσική υπόκρουση για την σκηνή του 10ου επεισοδίου, παίζει να το ακούω καμιά 10ριά φορές την ημέρα.

[SANDOR CLEGANE]

[member=3086]Aslan[/member]

Εξομολογούμαι ότι αν και όχι τόσο θρησκόληπτος, η Μελισάνδρη θα μπορούσε να με προσηλυτίσει άνετα σε οποιαδήποτε θρησκεία! 

  (clap) (clap)
Πρόσεξε όμως:  όταν φτάσει η στιγμή  να βγάλει το κολιέ  ή μην την αφήσεις  ή να 'χεις μαζί σου κουκούλα  ή να την "κάνεις" (όχι με ελαφρά πηδηματάκια ,  αλλά τρέχοντας  βολιίδα  { με λιι } ) !! ),  άκουσέ με my friend ...

[odykal]

Ξαναδιαβάζοντας το 3ο βιβλίο, εξομολογούμαι πως παρά την μεγάλη συμπάθειά μου για τον Τζέιμι έπειτα από το 2ο μισό του 3ου βιβλίου, είχα ξεχάσει το πόσο απαίσιος άνθρωπος ήταν προτού χάσει το χέρι του. 

[odykal]

Εξομολογούμαι πως το "Feast/Dance" είναι μέχρι στιγμής με μεγάλη διαφορά το αγαπημένο μου βιβλίο από τη σειρά. Ο τρόπος με τον οποίο ο Μάρτιν κατορθώνει να προωθεί την πλοκή και ταυτόχρονα να διεισδύει στο εσωτερικό των ηρώων χτίζοντας τον χαρακτήρα τους (και προετοιμάζοντάς τον κατά συνέπεια για τις εξελίξεις που έπονται) σε αυτό είναι εξαιρετικός.

[SANDOR CLEGANE]

Συνέχεια από [member=2820]odykal[/member] ,
το προηγούμενο διάστημα ξαναδιάβασα τα βιβλία  κι έκανα ένα άλμα  διαβάζοντας πρώτα τα τελευταία (Χορός των Δράκων) και τώρα είμαι στο προηγούμενο (Βορά Ορνίων). Πραγματικά  αυτό το βιβλίο το απολαμβάνω. Το  "γιατί"  είναι απ' ό,τι συνειδητοποιώ  στο ότι δεν έχει τη βία , σε χρόνο,  των προηγούμενων βιβλίων κι επόμενων  και είναι κάπως σαν ευχάριστο και πληροφοριακό διάλειμμα.
Αντιθετη εντελώς άποψη  είχα όταν το πρωτοδιάβασα. Είχα απογοητευτεί φοβερά. Ειδικά όταν, αφού εκανα spoil στον εαυτό μου κοιτώντας τον τίτλο του τελευαταίου κεφάλαιου  και περίμενα να φτάσω στο πολυπόθητο "Εντωμεταξύ στο Τείχος ... "  *  - τι βρισίδι έφαγε τότε ο συγγραφέας ... !! Τότε λοιπόν με έκαιγε η αγωνία και ειδικά για τα βασικά πρόσωπα.  Το θεωρούσα ως το χειρότερο βιβλίο  με την πρώτη! Τώρα δεν μπορώ να το πω αυτο για κανένα βιβλίο,  όπως πανεύκολα θα έλεγα για την tv σειρά.

* νομίζω κάπου το ξανανέφερα αυτό, αλλά οκ,  το νέο για μένα  είναι ότι πράγματι απολαμβάνω το "Βορά Ορνίων",  διαβάζοντας το αργά σαν σήριαλ στην tv (βέβαια οταν φτάνω στη Μπριέν  λέω "κάνε υπομονή θα τελειώσει", αλλά έχει κι ωραία "κομμάτια" κι εκεί. Παρόλα αυτά νομίζω οτι ο συγγραφέας αναλώθηκε παραπάνω στη Μπριέν απ' ότι θα έπρεπε) .

[odykal]

[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]

Αν κάποτε έχεις όρεξη και θελήσεις να ξαναδιαβάσεις το 4ο και το 5ο βιβλίο, μπορείς να το κάνεις ταυτόχρονα. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω ότι ο παραπάνω τρόπος διαβάσματος βοηθά στο να τοποθετήσει κάποιος στο μυαλό του τα γεγονότα που συμβαίνουν στα δύο αυτά βιβλία σε μια ευθεία χρονική σειρά, με συνέπεια να μπορέσει να κατανοήσει τις εξελίξεις καλύτερα.

Η Βορά Ορνίων είναι κατά την άποψή μου ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο, όπως και ο Χορός των Δράκων, μπορεί να μην έχει τις καταιγιστικές εξελίξεις του 3ου βιβλίου, αλλά χτίζει σιγά-σιγά την πλοκή και σε βοηθά να καταλάβεις την ψυχοσύνθεση ορισμένων χαρακτήρων που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια. Είναι άλλωστε αδύνατο να έχουν όλα τα βιβλία της σειράς τις ταχύτατες και δραματικές εξελίξεις που εντοπίζονται στα τρία πρώτα βιβλία, έχοντας ταυτόχρονα και την ίδια ποιότητα. Είναι αναγκαίο να υπάρξουν και ορισμένα βιβλία στο ενδιάμεσο τα οποία προωθούν την πλοκή με πιο αργό ρυθμό, χτίζοντας τις μετέπειτα εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, δηλαδή το 6ο και το 7ο βιβλίο.

Αναφορικά με τη Βορά Ορνίων (επειδή το αναφέρεις συγκεκριμένα), νομίζω πως ένα από τα βασικά θέματα του βιβλίου είναι η προσπάθεια του Μάρτιν να τονίσει στον αναγνώστη τις συνέπειες του πολέμου. Όπως αναφέρεις και εσύ, δεν έχει τις καταιγιστικές εξελίξεις των προηγούμενων βιβλίων, αλλά σε αναγκάζει σε ένα βαθμό (γιατί προφανώς θίγονται και άλλα ζητήματα) ως αναγνώστη να σκεφτείς για τα δεινά του πολέμου, έχοντας έναν πιο αργό ρυθμό. Τα κεφάλαια της Μπριέν μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνονται σε κάποιον “βαρετά” εξαιτίας του όχι ιδιαίτερα γρήγορου ρυθμού τους, αλλά ακόμη και από αυτά υπάρχουν ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να μάθει κάποιος από το ταξίδι της στα Crownlands και τα Riverlands. Το θέμα των συνεπειών του πολέμου υπογραμμίζεται, άλλωστε, περισσότερο από ποτέ στα κεφάλαιά της.

Γενικότερα, υπάρχουν ορισμένα πραγματικά εξαιρετικά κεφάλαια σε αυτό το βιβλίο (πχ. το Princess in the Tower της Αριάν) και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο θεωρείται από τον πολύ κόσμο ως το χειρότερο βιβλίο της σειράς.

[odykal]

Έχοντας επιτέλους διαβάσει για πρώτη φορά το Princess & the Queen, εξομολογούμαι πως η εναέρια μονομαχία ανάμεσα στους Daemon και Aemond Targaryen πάνω από το Χάρρενχαλ είναι η κορυφαία ever σκηνή μονομαχίας σε ολόκληρο τον κόσμο του Ασοιάφ. Pure epicness.  :x

[nirne]

Έχοντας επιτέλους διαβάσει για πρώτη φορά το Princess & the Queen, εξομολογούμαι πως η εναέρια μονομαχία ανάμεσα στους Daemon και Aemond Targaryen πάνω από το Χάρρενχαλ είναι η κορυφαία ever σκηνή μονομαχίας σε ολόκληρο τον κόσμο του Ασοιάφ. Pure epicness.  :x

Πράγματι, είναι από τα πιο επικά πράγματα που έχω διαβάσει! Και για του λόγου το αληθές, ιδού ένα στιγμιότυπο της αερομαχίας. Λίγο πριν το σάλτο μορτάλε του Ντέιμον:

[odykal]

Είσαι σίγουρη πώς αυτή είναι σωστή εικόνα [member=194]nirne[/member] ; Νομίζω πως το οχυρό που απεικονίζεται παραπάνω είναι το Στορμς Εντ με ό,τι αυτό συνεπάγεται ....   

Γενικότερα, έχω σκαλίσει το ίντερνετ τις τελευταίες μέρες προσπαθώντας να βρω κάποια καλή εικόνα της μονομαχίας δίχως αποτέλεσμα. 

[nirne]

Α, έχεις δίκιο, πρόκειται για μια άλλη επική αερομαχία που συνέβη νωρίτερα και είχε πρωταγωνιστή και πάλι τον Αίμοντ αλλά αυτή τη φορά αντίπαλός του  ήταν ο ανιψιός του ο Λουκέρυς! Χίλια συγγνώμη για το λάθος!

edit: έκανα εκατό φορές τροποποίηση μέχρι να θυμηθώ τη συγγένεια που είχαν αυτοί οι δυο!