[Χωρίς Σπόιλερς]- Επεισόδιο 9ο - The Dance of Dragons

[SANDOR CLEGANE]

Αλλά Nirne,  (το ρωτάω εντελώς αθώα)  τα προηγούμενα  δεν ανήκουν στην κατηγορία "Σπόλερς" ;

[nirne]

[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]

Η διαχείριση της "μεταστροφής" του Τζέιμι από τον Μάρτιν είναι ένα από τα πιο αριστοτεχνικά πράγματα που έχω διαβάσει. Είναι φυσικό λοιπόν να μην μπορώ να δεχτώ εύκολα αυτό που μας παρουσιάζεται στη σειρά μιας και - θα τολμήσω να πω - ότι μοιάζει σχεδόν με καρικατούρα μπροστά στο χαρακτήρα των βιβλίων.

Όσο για τα σπόιλερς, κάνεις πάρα πολύ καλά που ρωτάς, αλλά νομίζω ότι δεν έχω κάνει σπόιλερς. Ό, τι έχω αναφέρει είναι πράγματα που έχουν παρουσιαστεί διαφορετικά στη σειρά και δεν θα τα δούμε στην τηλεόραση. Εκτός κι αν μου ξέφυγε κάτι, οπότε θα ήθελα να μου πεις ποιο είναι για να το διορθώσω και να ζητήσω συγγνώμη.  :-[

[SANDOR CLEGANE]

Δεν περίμενα ποτέ  τέτοια μεταστροφή από μέρους  σε οτιδήποτε...να γίνεται ένας απ' τους αγαπημένους χαρακτήρες σου * .

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου , αλλά εγώ έκανα λάθος εκ παραδρομής.  Ήθελα να γράψω :

  δεν περίμενα ποτέ  τέτοια μεταστροφή από μέρους  [u]μου [/u] σε οτιδήποτε...

οπότε μιλούσα  για τη δική μου συναισθηματική μεταστροφή  κι αυτό φυσικά ελέω της αλλαγής  σιγά σιγά  του Τζέιμι  (αναγνωρίζω και συγχωρώ , εγώ ως χαρακτήρας )

- άρα το "μπράβο" στον Μάρτιν  δεν ήταν μόνο για τον τρόπο που έκανε μεταστροφή σε έναν ήρωά του  αλλά κυρίως που μέσω των ηρώων του ή της γραφής του  έκανε μεταστροφή (και τα κατάφερε ) στους αναγνώστες του ( και συγκεκριμένα  σε μένα )

ΥΓ: Σπόιλερς,  δεν είμαι σίγουρος , επειδή είναι λίγο περίεργες οι καταστάσεις : τηλεθεατές, αναγνώστες, ανγνώστες-τηλεθεατές, τηλεθεατές-αναγνώστες,  και για να μην κάνω κάποιο "παράπτωμα"  το ρωτάω  για κάτι  σχετικό αργότερα στο μέλλον

[karmarmi]

[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]

Η διαχείριση της "μεταστροφής" του Τζέιμι από τον Μάρτιν είναι ένα από τα πιο αριστοτεχνικά πράγματα που έχω διαβάσει. Είναι φυσικό λοιπόν να μην μπορώ να δεχτώ εύκολα αυτό που μας παρουσιάζεται στη σειρά μιας και - θα τολμήσω να πω - ότι μοιάζει σχεδόν με καρικατούρα μπροστά στο χαρακτήρα των βιβλίων.

Ίσως να πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη δήλωση από την πλευρά μου, αλλά νομίζω ότι οι παραγωγοί, έχοντας γνώση χάρη στις συνομιλίες τους με το Martin, ποιοι χαρακτήρες συμβάλλουν καθοριστικά στην εξέλιξη της πλοκής στα βιβλία, προσπαθούν τελικά να αποδώσουν ορθά, αν και σίγουρα όχι πάντα με τα καλύτερα αποτελέσματα, στη διάρκεια της τηλεοπτικής μεταφοράς μόνο κάποια συγκεκριμένα τμήματα της ιστορίας.

Είναι κρίμα, γιατί μερικοί από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες - Sansa, Theon, Jaime, Brienne, Davos - νομίζω πως αδικούνται, τη στιγμή μάλιστα που τα κεφάλαια τους αποτελούν εξαιρετικό δείγμα γραφής από την πλευρά του Martin. 

[SANDOR CLEGANE]

Ένας ακόμη χαρακτήρας  που στα πρώτα (βιβλία) περνούσε απαρατήρητος  και για μένα έλαμψε τουλάχιστον ως  "διάττονας αστέρας"  ήταν ο Άρυς Όουκχαρτ. Κρίμα που δεν τον έδειξε.

[karmarmi]

[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]
Ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει ο καθένας για κάποια τμήματα της ιστορίας, νομίζω ότι είναι καλό που τα βιβλία περιλαμβάνουν και ιππότες σαν τον Arys Oakheart ή το Balon Swann, που τουλάχιστον αποτελούν παραδείγματα ότι ο θεσμός της Βασιλικής Φρουράς έχει κάποιες ελπίδες ακόμη...

[nirne]

[quote author=nirne link=topic=10508.msg15550#msg15550 date=1433936564]
[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]

Η διαχείριση της "μεταστροφής" του Τζέιμι από τον Μάρτιν είναι ένα από τα πιο αριστοτεχνικά πράγματα που έχω διαβάσει. Είναι φυσικό λοιπόν να μην μπορώ να δεχτώ εύκολα αυτό που μας παρουσιάζεται στη σειρά μιας και - θα τολμήσω να πω - ότι μοιάζει σχεδόν με καρικατούρα μπροστά στο χαρακτήρα των βιβλίων.

Ίσως να πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη δήλωση από την πλευρά μου, αλλά νομίζω ότι οι παραγωγοί, έχοντας γνώση χάρη στις συνομιλίες τους με το Martin, ποιοι χαρακτήρες συμβάλλουν καθοριστικά στην εξέλιξη της πλοκής στα βιβλία, προσπαθούν τελικά να αποδώσουν ορθά, αν και σίγουρα όχι πάντα με τα καλύτερα αποτελέσματα, στη διάρκεια της τηλεοπτικής μεταφοράς μόνο κάποια συγκεκριμένα τμήματα της ιστορίας.
[/quote]

Αν και δεν είναι το νήμα αυτό κατάλληλο για την συγκεκριμένη συζήτηση, θα πω μόνο ότι στην παράθεση μιλάω για το χαρακτήρα Τζέιμι και όχι για τα τμήματα της ιστορίας που επέλεξαν να τον τοποθετήσουν, που είναι μια εντελώς ξεχωριστή κουβέντα και θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για το πώς οι παραγωγοί χειρίστηκαν την υπάρχουσα ιστορία του Ντορν, έστω και το τμήμα αυτής που επέλεξαν να παρουσιάσουν. Ο χαρακτήρας του Τζέιμι στη σειρά έχει παραμείνει ίδιος με αυτόν που ήταν όταν ξεκίνησε, με ομολογουμένως κάποιες εξαιρέσεις που τον παρουσιάζουν κάπως καλύτερο και με κάποιες άλλες που τον παρουσιάζουν σαφώς χειρότερο. Το γιατί το έκαναν, είναι κι αυτό συζητήσιμο. Αλλά δυστυχώς, δεν μπορούμε να το συζητήσουμε εδώ, τουλάχιστον όχι διεξοδικά.

[chrmarl]

Αν και δεν είναι το νήμα αυτό κατάλληλο για την συγκεκριμένη συζήτηση, θα πω μόνο ότι στην παράθεση μιλάω για το χαρακτήρα Τζέιμι και όχι για τα τμήματα της ιστορίας που επέλεξαν να τον τοποθετήσουν, που είναι μια εντελώς ξεχωριστή κουβέντα και θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για το πώς οι παραγωγοί χειρίστηκαν την υπάρχουσα ιστορία του Ντορν, έστω και το τμήμα αυτής που επέλεξαν να παρουσιάσουν. Ο χαρακτήρας του Τζέιμι στη σειρά έχει παραμείνει ίδιος με αυτόν που ήταν όταν ξεκίνησε, με ομολογουμένως κάποιες εξαιρέσεις που τον παρουσιάζουν κάπως καλύτερο και με κάποιες άλλες που τον παρουσιάζουν σαφώς χειρότερο. Το γιατί το έκαναν, είναι κι αυτό συζητήσιμο. Αλλά δυστυχώς, δεν μπορούμε να το συζητήσουμε εδώ, τουλάχιστον όχι διεξοδικά.

Ως καθαρόαιμος τηλεθεατής διαπιστώνω ξεκάθαρα το "πασάλειμμα" που έχει γίνει στην τηλεοπτική μεταφορά ιδιαίτερα στην 5η σεζόν. Σε παλαιότερο (περυσινό) θρεντ έχω αναφέρει ότι η ομορφιά αυτής της σειράς είναι ακριβώς η πολυπλοκότητα των χαρακτήρων της, οι οποίοι δεν είναι ξεκάθαρα "καλοί" ή "κακοί". Αυτό ακριβώς το στοιχείο τους κάνει πιο πραγματικούς και εκτινάσει το ενδιαφέρον για την πλοκή, για τη συνέχεια δηλαδή.
Οι αλλαγές που έχουν κάνει όπως αυτή του Τζέιμι μειώνουν το ενδιαφέρον, καθώς δίνουν στην σειρά ένα άρωμα "χολυγουντιανής" περιπετειούλας που τη βλέπεις για να περάσει η ώρα. Ακόμα η εκδοχή με τον δράκο που μας περιέγραψε η nirne από τα βιβλία είναι σαφώς ανώτερη καθώς διατηρεί αυτό που λείπει πια από τη σειρά. Παρουσίασαν το δράκο σαν σωτήρα που ήρθε να σώσει τη μητέρα του κάνοντάς τον κι αυτόν "χολυγουντιανό" ήρωα και τη σκηνή ξενέρωτη.
Έχω την αίσθηση ότι σε αυτό το μοτίβο θα συνεχίσουν οι παραγωγοί και στην έκτη σειρά στην προσπάθειά τους να είναι politically correct καθώς παλαιότερα είχαν βρει τον μπελά τους από πουριτανούς αμερικάνους και όχι μόνο, οι οποίοι απαιτούν σαφείς διαχωρισμούς μεταξύ καλού και κακού και δεν ανέχονται καλούς που βιάζουν ή κακούς που βοηθούν κτλ.

Μ' αυτά και μ' αυτά το ενδιαφέρον έχει σχεδόν χαθεί για τη συνέχεια της σειράς και για αυτό το λόγο τώρα δεν με χάλασε και δεν θεωρώ σπόιλερ τις διευκρινίσεις για τις διαφορές βιβλίου και σειράς, οι οποίες μπορώ να πω ότι έγιναν πολύ προσεκτικά καθώς έμενα τουλάχιστον δεν μου "μαρτύρησαν" τίποτα.

[atropos]

[member=2754]chrmarl[/member]
Αλήθεια ξενέρωτη η σκηνή με το δράκο...;

Όρθιος την είδα απτη στιγμή που ακούστηκε ως το τέλος, με διάφορες κραυγές ανάμεσα  :-[. Εμένα προσωπικά μου φάνηκε μεγαλοπρεπέστατη και σαν διαφορά με τα βιβλία δεν με χάλασε καθόλου, αφού για να πω την αλήθεια η εκδοχή των βιβλίων ήταν πολύ στενάχωρη και άβολη για μένα.

Ειδικά εφόσον είχα δει το s05e00 και είδα το ΠΟΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ έριξαν στην αρένα (+τα CGI βέβαια) και τους 1000 κομπάρσους για 1 σκηνή, το αποτέλεσμα ήταν κινηματογραφικό και εντυπωσιακό.

[chrmarl]

[member=139]atropos[/member]

Αλήθεια... ξενέρωτη. Γιατί παρουσιάστηκε τόσο "ιδανικά"... "ήρθε ο καλός δράκος να σώσει τη μαμά του - βασίλισσα". Ο Μάρτιν προφανώς ξέρει καλά να αποφεύγει αυτού του είδους τα κλισέ και παρουσίασε άφοβα τη τερατώδη φύση του δράκου που διψά για αίμα και απ'την άλλη τη δύσκολη θέση της "μάνας" που παρόλο που το "παιδί" της είναι ένα τέρας δολοφόνος θα το προστατέψει.

Η διαφορά μεταξύ των δύο εκδοχών είναι τεράστια. Η πρώτη (της σειράς) είναι ξενέρωτη και η δεύτερη είναι ενδιαφέρουσα, πραγματική και στενάχωρη συμφωνώ αλλά πραγματική. Ο Μάρτιν από όσο έχω καταλάβει παίζει πολύ με συμβολισμούς και παρόλο που το έργο του ανήκει στην κατηγορία του "φανταστικού" το περιεχόμενό του έχει μία απροσδόκητη ρεαλιστική υπόσταση.

Με αυτά που κάνουν την μάμισαν τη σειρά (από το μαμά - μαμίζω - μάμισα κτλ επειδή η Ντάνι είναι η μαμά του δράκου)