Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν κάπως απογοητευτική η επάνοδος του Τζον.
Σαν να είχε πέσει σε κώμα και να ξύπνησε, όχι σαν να είχε μαχαιρωθεί μέχρι θανάτου.
Ο θάνατος Άλλισερ-Όλλυ μου φαίνεται σαν ένας άκομψος τρόπος και βιαστικός ώστε
να ξεμπερδέψουν με τους στασιαστές.
Η ειρωνεία είναι ότι ο Άλλισερ ήταν φανατικά πιστός στους Ταργκάρυεν και μισούσε τον Τζον επειδή ήταν Σταρκ.
Πίστευα ότι θα μάθαινε ποιανού γιός ήταν ο Τζον.
Δεν ξέρω, περίμενα κάτι διαφορετικό από τον Τζον, ο θάνατος του ήταν αναπάντεχος και βίαιος.
Ο Μπέρικ π.χ. ήταν παράνομος και ήξερε ότι διέτρεχε κίνδυνο και πάλι όταν επέστρεψε κάτι έλειπε.
Δεν λέω ότι ήθελα ο Τζον να γίνει σαν αυτούς από το Πετ Σέμετερυ αλλά πολύ φυσιολογικός επέστρεψε.
Κρίμα που ο Εντ ήταν σχεδόν ανύπαρκτος στους προηγούμενους κύκλους. Δεν είναι πειστική η παρουσία του και
η στάση του.
Μου άρεσαν οι σκηνές Σαμ-Γκίλλυ, κυρίως επειδή μου αρέσουν και οι ηθοποιοί και περιμένω να δούμε τους Τάρλυ ]
Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η σχέση τους, όμως για την ώρα είναι ενδιαφέρουσα, πιο πολύ από τις άλλες πλοκές.
Τώρα για τον Πύργο της Χαράς...
Η ουσία είναι μια.
Ο Μάρτιν έχει ελαττώματα ως συγγραφέας.
Μερικές φορές η πλοκή κάνει κοιλιά.
Μερικές φορές βάζει υπερβολικά πολλούς χαρακτήρες, που θα μπορούσαν να απουσιάζουν.
Μερικές φορές εστιάζει πολύ στις περιγραφές, ειδικά των φαγητών.
Η σκηνή του ΠΤΧ είναι από εκείνες τις φορές που η γραφή του είναι ποιητική χωρίς φιοριτούρες, ο διάλογος
είναι τρομακτικά απλός και θλιμμένος.
Η σκηνή σύντομη και μυστηριώδης.
Αν και ήταν αναμενόμενο να μας δείξουν μόνο την μάχη, θεωρώ ότι ήταν απογοητευτικό που δεν έβαλαν όλη την σκηνή και αφαίρεσαν την υπόσχεση της Λυάννα.
Είναι σαν να έκοβαν τον ΚΓ στην μέση και σε ένα επεισόδιο να έδειχναν τον θάνατο του Ρομπ και σε άλλο της μάνας του.
Ο Luke Roberts ήταν εξαιρετικός ως Άρθουρ, και ας μην είχε την Αυγή.
Ιδέα μου είναι ή εμφανισιακά παραπέμπει στον Τζέιμυ στην μετά Τζόφρυ εποχή?
Στα βιβλία ο Νεντ λέει στον Μπραν ότι ο Χάουλαντ του έσωσε την ζωή. Η πισώπλατη μαχαιρία τελικά ήταν ο τρόπος με τον οποίο ηττήθηκε ο ιππότης.
Μάλλον ο Νεντ δεν είναι τόσο έντιμος όσο υποστήριζαν μερικοί...
Η σκηνές στην Μηρήν δεν με συγκίνησαν.
Έχουν αποσπαστεί τόσο πολύ από τα βιβλία, που είναι απόλυτα φανφίκτιον.
Ο Βάρυς να ενεργεί τόσο μα τόσο φανερά?
Ο Βάρυς?
Ο Βαρυς?
Η σκηνή Τύριον, Μισσαντέι και Γκριζοσκώληκα είτε υπήρχε είτε όχι, το ίδιο κάνει.
Κάιμπερν και τα παιδιά του Βάρυς είχε ενδιαφέρον...Θέλω πολύ να δω πως θα εξελιχθεί η φάση, αναρωτιέμαι εαν ο Βάρυς επιστρέψει στο Κινγκς Λάντινγκ ή εαν ακόμα έχει επιρροή εκεί.
Ειλικρινά περιμένω πότε επιτέλους ο Τζέιμυ θα χωρίσει την Σέρσει.
Ο Κήβαν ήταν αρκετά καλός, σχεδόν όπως στα βιβλία.
Η στάση του απέναντι στα ανίψια του είναι πειστική, αυθεντική και διπλωματική.
Δείχνει πολλά για την αφοσίωση του στους Λάννιστερ και την αποφασιστικότητα του ώστε να διορθώσει τα σφάλματα των παιδιών του Τάηγουην.
Κανονικά βέβαια ο Τζέιμυ θα έπρεπε να στηρίζει τον θείο και όχι την αδερφούλα του...
Show Content
SpoilerΜήπως ο Κάιμπερν σκοτώσει τον Κήβαν? Ή ο Βάρυς?
Θέλω τον Υψηλό Σπουργίτη να πεθάνει. Αυτό.
Η Άρυα, τι να πω για την Άρυα?
Στα βιβλία, η πλοκή της μου άρεσε μέχρι τα δύο πρώτα βιβλία.
Στο τρίτο είχε ενδιαφέρον αλλά όχι για την ίδια την Άρυα, αλλά για όσους συναντούσε, Μπέρικ, Σάντορ.
Στο 4ο και 5ο η πλοκή της ήταν αφάνταστα βαρετή και ανούσια.
Και στην σειρά εξακολουθεί να είναι έτσι.
Show Content
SpoilerΠεριμένω τον θίασο, ακόμα να έρθει?
Τώρα για τον Βορρά...
Θεωρώ αποτυχία της σειράς το ότι δεν έδειξαν έστω και ελάχιστα άλλους άρχοντες του Βορρά εκτός από Σταρκ και Μπόλτον.
Οι υπόλοιποι είναι σαν να μην τους άγγιξε ο ΚΓ ή ο αφανισμός των Σταρκ.
Είναι πολύ τσαπατσούλικο.
Σκοτώνει ένας μπάσταρδος τον μπαμπά, την μητριά και το ετεροθαλές αδερφάκι του?
Έχει πεθάνει ο Τρανοτζον Άμπερ?
Και το καλύτερο?
Ενώ έχουμε σφαγές, αιματοχυσίες και πισώπλατα μαχαιρώματα, ο πιο πιστός στον Βασιλιά Ρομπ Σταρκ, πεθαίνει από φυσικά αίτια.
Είναι σαν να είχαν συλλάβει οι Λάννιστερ τον Νεντ και εκείνος να πεθάνει από καρδιακό προτού τον εκτελέσουν...
Και ασφαλώς ο Άμπερ ο νεότερος δεν έχει όρεξη να πενθήσει τον πατέρα του.
Η σειρά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου συνεπής με την λογική.
Η εμφάνιση του Ρίκον, επιβεβαίωσε όσους πίστευαν ότι αυτός θα ήταν το δώρο του Ράμσεϋ.
Με τον Μαλλιαρό νεκρό, έχουμε μέχρι στιγμής 3 ανταρόλυκους νεκρούς.
Ποτέ δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο Ρίκον και τον θεωρώ ήσσονος σημασίας χαρακτήρα.
Όμως είναι κάπως άκομψο να τον εξαφανίζεις όταν πρέπει και να τον επανεμφανίζεις ακριβώς την στιγμή που ο Ράμσεϋ τον έχει ανάγκη.
Άραγε για πόσο ακόμα θα είναι ζωντανή η Όσσα?
Η πλοκή της Νταινέρυς κυλάει πολύ αργα...