Επεισόδιο 3ο - Second of his Name

[nirne]

Είναι και αυτή μία ερμηνεία που δεν την είχα σκεφτεί, απλά δεν την βλέπω να ταιριάζει με τον χαρακτήρα του Daemon όπως τον ξέρουμε. Και πέρα από αυτό, αν όντως ήταν οκ με την βοήθεια που του έστειλε τελικά ο αδελφός του, δεν ξέρω κατά πόσο θα ρίσκαρε τη ζωή του στην αμέσως επόμενη σκηνή χωρίς να την περιμένει.

Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του Νταίμον της σειράς νοιάζεται για την εξουσία μεν, αλλά εξίσου για την αναγνώριση από τον αδερφό του επειδή τον αγαπάει. Η πικρία και η οργή λοιπόν που νιώθει επειδή τον αγνοεί για τόσα χρόνια ενώ ο ίδιος βρίσκεται σε δεινή θέση, δεν θα ήταν κόντρα σ' αυτόν τον χαρακτήρα. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια αλλά έτσι το βλέπω προς το παρόν.

[Alysanne T.]

Η συμπεριφορά του Νταίμον είναι top younger sibling moment.

"Βισέρυς Βισέρυς έκλεψα ένα αυγό και πάω να πάρω δεύτερη σύζυγο κοιτα με νια νια νια νια νια νια"

"Βισέρυς πάω στο μέτωπο να πολεμήσω τους οχτρούς μας, θα σε κάνω περήφανο ❤️"

"Προτιμώ να με φάνε τα καβούρια παρά να δεχτώ βοήθεια από τον αδελφό μου θενκ γιου"

[libarchiv]

Αριστοτεχνικός ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται μέσα σε αυτό το επεισόδιο η σχέση του Viserys με την Rhaenyra! Από την αμοιβαία απογοήτευση που νοιώθουν και οι δύο στην αρχή του επεισοδίου, ο μεν επειδή χρειάζεται συνέχεια να της θυμίζει τα καθήκοντα της αφού δεν τα εκτελεί και η δε επειδή νοίωθει ότι τώρα που ο πατέρας της απόκτησε τον πολυπόθητο υιό την βλέπει ως πιόνι που θα εκμεταλλευτεί για τα συμφέροντα του...
από την

(πραγματικά φοβερή) σκηνή, όπου η Rhaenyra εισέρχεται ματωμένη στον καταυλισμό με τους πάντες (ή μάλλον σχεδόν όλους) να την κοιτούν αποσβολωμένοι με δέος, νομίζω δύσκολα μπορεί κανείς να μην την συγκρίνει με την προηγούμενη εικόνα του Viserys, που χρειάστηκε δεύτερο χτύπημα και καθοδήγηση για να σκοτώσει ένα ακινητοποιημένο ελάφι.

Να προσθέσω δε μια παρατήρηση εδώ, ότι τελικά το λευκό ελάφι, επέλεξε να εμφανιστεί στην Rhaenyra και δεν μπορώ να μην πω ότι αυτό με έβαλε σε σκέψεις για το πως θα το προσέλαβε η ίδια (δεδομένου ότι οι Targaryen έδιναν μεγάλη σημασία σε οιωνούς, οράματα κλπ. Επίσης ένα άλλο σημείο διαφοροποίησης από τον πατέρα της, είναι ότι ενώ θα μπορούσε θεωρητικά να το κυνηγήσει και να το παρουσιάσει ως τρόπαιο, το άφησε ελεύθερο (Δεν θα ήταν φοβερό να παρουσιαζόταν σε όλους τους άρχοντες καβάλα πάνω του; ).
Και τέλος με την "συμφιλίωση" τους στο τέλος.
Όσον αφορά τον Daemon

Η δική μου ερμηνεία είναι η εξής: δεδομένου ότι ο Daemon έχει περάσει όλη του ζωή χτίζοντας το image του αυτοδημιούργητου και αυτόνομου αδελφού του βασιλιά, που ξεκίνησε τον πόλεμο στα Stepstones για να αποδείξει την αξία του αφότου ο βασιλιάς τον έβγαλε εκτός διαδοχής, το να λάβει τώρα την βοήθειά του θα κατέστρεφε αυτό το image καθώς θα τον έκανε φανεί αδύναμο. Γι’ αυτό ριψοκινδύνεψε τα πάντα στην αμέσως επόμενη σκηνή, παίζοντας ακόμη και τον θάνατό του αν το σχέδιο δεν λειτουργούσε καλά (όπως είπε ο ίδιος ο Viserys, θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να ζητήσει βοήθεια). Νομίζω πως είναι μοτίβο που θα δούμε και άλλες φορές στη σειρά κρίνοντας από τον χαρακτήρα του Daemon.

συμφωνώ και επαυξάνω. Μας χάρισε πάντως επικές σκηνές... και αναρωτήθηκα μήπως τελικά ο Vaemond τον ήξερε τόσο καλά που προσέβλεπε σε μία τέτοια αντίδραση από την απάντηση του βασιλιά...

Τέλος μερικές παρατηρήσεις που πρόσεξα περισσότερο σε αυτό το επεισόδιο, αλλά υπήρχαν και στα προηγούμενα. Ο Viserys έχει συνέχεια πάνω του το στιλέτο με το οποίο είδαμε την Arya να σκοτώνει τον Night King. Να έχει αυτό κάποια σχέση με το μυστικό που περνάει από βασιλιά σε διάδοχο; Επίσης βέπουμε weirwood τα οποία στην εποχή του Game of Thrones υπήρχαν μόνο στον Βορρά.

[nirne]

Καλώς ήρθες και επίσημα, [member=3667]libarchiv[/member] !
Πολύ ωραία η παρατήρηση για το ελάφι που παρουσιάστηκε στην... πραγματική βασίλισσα!

Κάτι ακόμη που δεν είχα καταλάβει καλά την πρώτη φορά που είδα το επεισόδιο αλλά τη δεύτερη. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι η αποστολή αυτοκτονίας του Νταίμον ήταν μια απόφαση που πήρε ο ίδιος ως απονενοημένη αντίδραση στο γράμμα του Βισέρυς, γιατί ως γνωστόν κουβαλάει καντάρια τρέλας. Που στο τέλος του βγήκε. Όμως, τελικά, στο πολεμικό συμβούλιο που έκαναν οι ταγοί του στρατού των Στέπστοουνς ο Λαινόρ είπε στον παραπονούμενο Βαίμοντ ότι υπήρχε ήδη σχέδιο να πάει ο Νταίμον ως δόλωμα για να βγουν οι καβουροταϊστές από τις σπηλιές.

[odykal]

Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του Νταίμον της σειράς νοιάζεται για την εξουσία μεν, αλλά εξίσου για την αναγνώριση από τον αδερφό του επειδή τον αγαπάει.

Αυτό είναι σίγουρα ένα κομμάτι της προσωπικότητας του Daemon (το έβγαλε και στο προηγούμενο επεισόδιο κατά τη συζήτηση με τον Corlys με το ‘I will speak of my brother as I wish. You will not’), απλά από την άλλη υπάρχει και το κομμάτι που περιγράφει η Αλυσάννη παραπάνω το οποίο θα έλεγα ότι είναι αυτό που υπερισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση (αλλά και συνήθως).

Καλώς ήρθες libarchiv!

Να προσθέσω δε μια παρατήρηση εδώ, ότι τελικά το λευκό ελάφι, επέλεξε να εμφανιστεί στην Rhaenyra και δεν μπορώ να μην πω ότι αυτό με έβαλε σε σκέψεις για το πως θα το προσέλαβε η ίδια (δεδομένου ότι οι Targaryen έδιναν μεγάλη σημασία σε οιωνούς, οράματα κλπ.

Η ειρωνεία είναι ότι ο Otto προσπάθησε νωρίτερα μέσα στο επεισόδιο να πείσει τον Viserys για το γεγονός ότι η εμφάνιση του λευκού ελαφιού στα δεύτερα γενέθλια του Aegon είναι σημάδι για τον ... πραγματικό διάδοχο του θρόνου, εννοώντας προφανώς τον εγγονό του.

[libarchiv]

[member=194]nirne[/member] , [member=2820]odykal[/member] Καλώς σας βρήκα...! κι ευχαριστώ!
ξέχασα να εκφράσω μια απορία, που μου δημιουργήθηκε από τον διάλογο Viserys - Lyonel Strong. Κατάλαβε (ή θα καταλάβει αργότερα) άραγε ο βασιλιάς, την διαφορά με το χέρι του, τον Otto που ενεργεί πολύ χειριστικά; Από την αρχή της σειράς και με κάθε επεισόδιο φαίνεται να "επιβεβαιώνεται" ο Daemon για την γνώμη του για τον Otto, ιδίως σε αντιπαραβολή με τον Lyonel. Θεωρώ ότι ο τελευταίος είναι αυτός που τουλάχιστον μέχρι τώρα του έχει δώσει τις πιο σωστές για το βασίλειο συμβουλές... (εκτός αν στο μέλλον δούμε να κρύβονται άλλοι λόγοι... στον κόσμο του G.R.R. Martin, για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος... ... )
και ένα σύντομο ακόμα σχόλιο... 
Jason Lannister... Κλασσική υπεροψία Lannister ! τι σου είναι τα γονίδια τελικά....