Οι Μέϊστερ είναι θεραπευτές, σύμβουλοι, οι ιππότες του νου που υπηρετούν σπουδαίους άρχοντες.
Φοράνε μια αλυσίδα, όπου οι κρίκοι συμβολίζουν το πεδίο γνώσης που κατέχουν.



Μέχρι στιγμής στα βιβλία κανένας από τους χαρακτήρες/αφηγητές δεν είναι μέϊστερ. Στο 6ο βιβλίο σίγουρα θα μάθουμε περισσότερα για την οργάνωση τους καθώς ο Σαμ πρόκειται να εκπαιδευτεί στην Ακρόπολη.





Η χρονική στιγμή είναι λίγο ύποπτη. Εαν ο Μαρτιν ήθελε απλά ο Σαμ να μην ήταν παρών στην δολοφονία του Τζον, θα μπορούσε π.χ. να τον στείλει με τον Εντ Τόλετ. Φαίνεται ότι υπάρχει κάποιος λόγος που ο Σαμ πρέπει να είναι στην Ακρόπολη.


Η θεωρία:


Οι μέϊστερ είναι υπεύθυνοι για την πολιτική αστάθεια στο γουέστερος και έχουν συνωμοτήσει ενάντια στους Ταργκάρυεν και την μαγεία τους.


Οι ενδείξεις:


Η αρχόντισσα Ντάστιν αποκαλύπτει στον Θήον τον λόγο για τον οποίο δεν παντρεύτηκε τον Μπράντον Σταρκ αλλά ούτε και τον νεότερο αδερφό του, Ένταρντ.

Quote:Μέϊστερ Γουάλις ήταν το όνομα του γκρίζου αρουραίου. Και δεν είναι έξυπνο το πως οι μέϊστερ χρησιμοποιούν μόνο ένα όνομα, ακόμα και όσοι είχαν δύο όταν έφτασαν στην Ακρόπολη? Έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοί πραγματικά είναι ή από που έρχονται ... αλλά εαν επιμείνεις αρκετά, μπορείς να μάθεις. Πριν φτιάξει την αλυσίδα του[size=1em], ο Μέϊστερ Γουάλις ήταν γνωστός ως Γουάλις Φλάουερσ. Φλάουερς, Χιλλ, Ρίβερς, Σνόου...δίνουμε τέτοια ονόματα στα νόθα παιδιά ώστε να τα διακρίνουμε για αυτό που είναι, αλλά εκείνα γρήγορα τα ξεφορτώνονται. Ο Γουάλις Φλάουερς είχε μια κόρη Χαϊτάουερ για μητέρα... και έναν Πρώτο Μέιστερ για πατέρα σύμφωνα με τις φήμες. Οι μέιστερ της Ακρόπολης είναι οι χειρότεροι όλων. Μόλις έφτιαξε την αλυσίδα του, ο κρυφός πατέρας του και οι φίλοι του δεν έχασαν χρόνο και τον έστειλαν στο Γουίντερφελ να γεμίσει τα αυτιά του Άρχοντα Ρίκαρντ με δηλητηριασμένα λόγια, γλυκά σαν μέλι. Ο γάμος με την Τάλλυ ήταν δική του ιδέα, δίχως αμφιβολία, αυτός- [/size]

Quote:"Αυτό ήθελε?" Ο Μάργουην σήκωσε τους ώμους του. "Ίσως είναι καλό που πέθανε προτού φτάσει στην Ακρόπολη. Διαφορετικά τα γκρίζα πρόβατα θα έπρεπε να τον σκοτώσουν και αυτό θα υποχρέωνε τα κακόμοιρα να σφίξουν τα ρυτιδιασμένα χέρια τους"


"Να τον σκοτώσουν?" είπε ο Σαμ σοκαρισμένος. "Γιατί?"

[size=1em]"Ποιός νομίζεις ότι σκότωσε όλους τους δράκους την τελευταία φορά[/size][size=1em]? Γενναίοι δρακοφονίαδες οπλισμένοι με ξίφη? Ο κόσμος που χτίζει η Ακρόπολη δεν έχει χώρο για μαγεία ή προφητεία ή γυάλινα κεριά πόσο μάλλον γοα δράκους. Αναρωτήθηκες για ποιό λόγο επιτράπηκε στον  Αίμον Ταργκάρυεν να χαραμίσει την ζωή του στο Τείχος, όταν δικαιωματικά έπρεπε να έχει το αξίωμα του Πρώτου Μέιστερ.  Το αίμα του είναι ο λόγος. Δεν είναι έμπιστος. Αλλά ούτε και εγώ."[/size]

Quote: Τα γυάλινα κεριά καίνε. Σύντομα θα έρθει ωχρή φοράδα και μετά από αυτήν, οι άλλοι. To Κράκεν και η μαύρη φλόγα, το λιοντάρι και ο γρίφονας, ο υιός του ήλιου και ο μασκαράς των δράκων. Μην εμπιστευτείς κανέναν τους. Θυμήσου τους απέθαντους. Να προσέχεις τον αρωματισμένο αρχιοικονόμο.

Quote:[size=1em]Ο Σερ Μπάρισταν μου είπε κάποτε ότι η σήψη στην ηγεμονία του Βασιλιά Αίρυς ξεκίνησε με τον Βάρυς.[/size]

Quote:[size=1em]Όταν ο Μαίλυς ο Τερατώδης πέθανε στα Στεπστόουνς ήταν το τέλος της αρσενικής γενιάς του Οίκου [/size]Μπλάκφάϊρ.

Συνεπώς υπήρχε μια γυναίκα απόγονος των

Quote:[size=1em]Ήμουν ένα ορφανό αγόρι, μαθητευόμενος σε ένα περιοδεύων θίασο. Το αφεντικό μας είχε ένα μικρό σκάφος και σαλπάραμε την στενή θάλασσα, δίνοντας παραστάσεις σε όλες τις Ελεύθερες Πόλεις και κάποιες φορές στο Κινγκς Λάντινγκ και στην Ολντάουν. Μια μέρα στη Μυρ, ένας άντρας ήρθε στην παράσταση.  Όταν τελείωσε η παράσταση έκανε μια προσφορά για μένα τόσο δελεαστική, που το αφεντικό μου δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Είχα τρομοκρατηθεί. Φοβόμουνα ότι ο άντρας θα με χρησιμοποιούσε όπως είχε ακούσει πως χρησιμοποιούν οι άντρες τα μικρά αγόρια, η αλήθεια ήταν  ότι το μόνο που ήθελε από εμένα ήταν ο ανδρισμός μου. Μου έδωσε να πιω ένα φίλτρο που με έκανε ανίκανο να κινηθώ ή να μιλήσω αλλά δεν ήμουν αναίσθητος. Με ένα μεγάλο μαχαίρι με έκοψε σύρριζα ενώ έψελνε. Τον είδα να καίει τον ανδρισμό μου. Οι φλόγες έγιναν μπλε και άκουσα μια φωνή να απαντάει στο κάλεσμα του, αν και δεν κατάλαβα τι έλεγε. Όταν τελείωσε ο θίασος είχε σαλπάρει και ο άντρας με έδιωξε. Όταν τον ρώτησα τί να κάνω μου είπε ότι υπέθετε ότι θα πεθάνω. Για να τον εκνευρίσω, αποφάσισα να ζήσω. Ζητιάνεψα, έκλεψα και πούλησα ότι είχε απομείνει από το κορμί μου. Γρήγορα έγινα ένας καλός κλε΄φτης στη Μυρ και όταν μεγάλωσα έμαθα ότι τα περιεχόμενα της αλληλογραφίας κάποιου είχαν περισσότερη αξία από τα περιεχόμενα της τσέπης του.[/size]

Quote:[size=1em]Στην Μυρ ήταν ένας πρίγκηπας των κλεφτών ώσπου ένας αντίπαλος τον κάρφωσε. Στο Πέντος η προφορά του τον έκανε να ξεχωρίζει και μόλις αποκαλύφθηκε ότι ήταν ευνούχος τον έδειραν. Γιατί με επέλεξε να τον φυλάω δεν θα μάθω ποτέ, αλλά καταλήξαμε σε μια συμφωνία. Ο  Βάρυς κατασκόπευε υποδεέστερους κλέφτες και έπαιρνε τα κλοπιμαία τους. Εγώ προσέφερα την βοήθεια μου στα θύματα τους, υποσχόμενος έναντι αμοιβής να επιστρέψω τα κλεμμένα. [/size]

Σήμερα ένας σπουδαίος ηθοποιός ταξίδεψε μακριά μας. Ο Peter Vaughan πέθανε, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία εβδομηντάχρονη καριέρα. Ο τελευταίος του ρόλος ήταν αυτός του Αίμον Ταργκάρυεν, τον οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη απέδωσε άψογα. Θα έλεγα ότι στη συνείδηση πολλών ο Vaughan ήταν ο Μέιστερ Αίμον!


Peter Vaughan (4 Απριλίου 1923 – 6 Δεκεμβρίου 2016)

Quote:«Ήταν ένας καλός άντρας ... » ξεκίνησε ... αλλά μόλις είπε τις λέξεις κατάλαβε ότι ήταν λάθος. «Όχι. Ήταν ένας σπουδαίος άντρας. Ένας ορκισμένος
μέιστερ της Ακρόπολης και Ορκισμένος Αδελφός της Νυχτερινής Φρουράς, πάντα πιστός στο καθήκον. Όταν γεννήθηκε του έδωσαν το όνομα ενός ήρωα που πέθανε νέος, αλλά, παρ' ότι ο ίδιος είχε μια μακρά ζωή, δεν ήταν λιγότερο ηρωική. Δεν υπήρχε κανένας πιο σοφός ή πιο ευγενικός και καλόκαρδος από εκείνον. Το Τείχος άλλαξε πολλούς Άρχοντες Διοικητές στα χρόνια που υπηρέτησε, αλλά εκείνος ήταν πάντα εκεί να τους συμβουλεύει. Συμβούλευε και βασιλείς επίσης. Θα μπορούσε να γίνει και ο ίδιος βασιλιάς, αλλά όταν του προσέφεραν το στέμμα τούς είπε ότι έπρεπε να το δώσουν στο μικρότερο αδελφό του. Πόσοι άντρες θα το έκαναν αυτό;» Ο Σαμ ένιωσε τα μάτια του να βουρκώνουν και κατάλαβε ότι δε θα μπορούσε να συνεχίσει για πολύ. «Είχε το αίμα του δράκου, αλλά τώρα η φωτιά του έσβησε. Ήταν ο Αίμον Ταργκάρυεν. Και τώρα η σκοπιά του τελείωσε.» - Σάμγουελ, Βορά Ορνίων

Όπως αναφέρει και το θέμα του θρεντ, το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια προσπάθεια ανάλυσης και ανακεφαλαίωσης της εκστρατείας του Στάννις στο Βορρά και των πολιτικών που ακολουθεί, ώστε να μπορεί κάποιος να ανατρέξει αν θελήσει να ξαναθυμηθεί ορισμένα πράγματα. Η παρουσίαση θα ξεκινήσει δίνοντας την κατάσταση που επικρατεί στο Μαύρο Κάστρο αμέσως μετά τη νίκη του Στάννις επί των Αγρίων, ώστε να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει καλύτερα την ίδια την εκστρατεία του Στάννις (και την πολιτική που ακολουθεί) στον Χορό των Δράκων, θα ασχοληθεί όχι μόνο με γεγονότα που διαδραματίζονται στα κεφάλαια που εμφανίζεται ο Στάννις (θα γίνει δηλαδή σχολιασμός και ορισμένων κεφαλαίων του Θήον ώστε να δοθεί και η κατάσταση στο αντίπαλο στρατόπεδο) και θα φτάσει μέχρι και γεγονότα που αφορούν τους Ανέμους του Χειμώνα. Θα υπάρξουν, επομένως, σπόιλερ από τους Ανέμους του Χειμώνα, αφού για να δοθεί μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της παρούσας κατάστασης, θα χρειαστεί να γίνει αναφορά σε γεγονότα από το βιβλίο αυτό.



Credit: http://awoiaf.westeros.org/ , User Haegon

Α. Η υπάρχουσα κατάσταση στο Μαύρο Κάστρο έπειτα από τη νίκη του Στάννις εναντίον των Αγρίων (Storms of Swords – Jon XI, Jon XII, Sam V)
Το κεφάλαιο Τζον Χ της Θύελλας από Ατσάλι περιγράφει την αναπάντεχη άφιξη του Στάννις στο στρατόπεδο των Αγρίων και τη συντριπτική νίκη του σε βάρος τους. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο του ίδιου βιβλίου έχουμε την πρώτη συνάντηση του Τζον με τον Στάννις (όπου η Μελισάνδρα βρίσκεται επίσης παρούσα), η οποία συνάντηση θα δημιουργήσει μία σχέση ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες, που παρότι δέχεται αρκετούς κλυδωνισμούς στην πορεία των βιβλίων, διαρκεί τουλάχιστον μέχρι και το τελευταίο κεφάλαιο του Τζον στον Χορό των Δράκων.
Η προαναφερθείσα συνάντηση λαμβάνει χώρα στην κορυφή του Τείχους και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα από την πλευρά του αναγνώστη καθώς θίγονται ορισμένα πολύ σημαντικά ζητήματα.
Επειδή το ζήτημα που πραγματεύεται παρακάτω είναι ιδιαίτερα λεπτό, να ξεκαθαρίσω πως ότι ακολουθεί αναφορικά με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Στάννις αποτελεί τη δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων.
Από την συζήτηση ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες, ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί να κατανοήσει κάποιος αν διαβάσει με προσοχή είναι η διαφορετική στάση του Στάννις απέναντι στη θρησκεία του Ρ' Λορ. Τόσο στο προηγούμενο βιβλίο, όσο στο μεγαλύτερο μέρος του παρόντος βιβλίου, ο Στάννις παρουσιάστηκε από τον Μάρτιν ως ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί αναγνωστικιστής, εξαιτίας του ιδιαίτερου πραγματισμού που διέπει τον τρόπο σκέψης του. Ο Στάννις, δηλαδή, ξεκινά να χρησιμοποιεί τον Ρ' Λορ έχοντας συνειδητοποιήσει τη “δύναμη” της θρησκείας αυτής, σχεδιάζοντας να την χρησιμοποιήσει για να τον βοηθήσει να προωθήσει τις πολιτικές του επιδιώξεις (όχι μια άγνωστη πρακτική ομολογουμένως και για τον δικό μας κόσμο). Αν και στο παρελθόν η πεποίθησή μου ήταν ότι ο Στάννις παρέμενε αγνωστικιστής καθόλη την πορεία των βιβλίων, ξαναδιαβαζόντας το 3ο & 5ο βιβλίο έφτασα στο συμπέρασμα πως ο Στάννις από ένα σημείο και μετά αρχίζει και πιστεύει πραγματικά στον Ρ'Λορ, διατηρώντας, ωστόσο, εκείνον τον ιδιαίτερο πραγματισμό που τον διακρίνει με συνέπεια να μην καταφεύγει στις ακρότητες που συνεχώς τον παροτρύνει μία μεγάλη μερίδα των ανδρών του. Παρότι, επομένως, στο προηγούμενο διάστημα ο Στάννις εκφράζει αμφιβολίες για το εάν είναι πράγματι εκείνος ο Άζορ Αχάι, σε αυτό το κεφαλαίο ο Στάννις εμφανίζεται έχοντας πειστεί οριστικά για το γεγονός πως ο ίδιος είναι πράγματι ο Άζορ Αχάι, ο ήρωας που θα σώσει τον κόσμο από το σκοτάδι:

Quote:«Ο Νόυ έφτιαξε το πρώτο μου σπαθί και την πολεμική σφύρα του Ρόμπερτ. Αν ο Θεός έκρινε σωστό να του χαρίσει τη ζωή, θα ήταν καλύτερος Άρχοντας Διοικητής από αυτούς τους ανόητους που τσακώνονται για τη θέση τώρα.»

....

Ο Στάννις έδειξε προς το Βορρά. «Εκεί θα βρω τον εχθρό, τον οποίο γεννήθηκα να πολεμήσω.»

....

«Μπορεί να κάνω λάθος μ' εσένα, Τζον Σνόου. Ξέρουμε κι οι δύο όσα λένε για τους μπάσταρδους. Μπορεί να μην έχεις την εντιμότητα του πατέρα σου ή την πολεμική ικανότητα του αδελφού σου. Εσύ είσαι, όμως, το όπλο που μου έδωσε ο Κύριος. Σε βρήκα εδώ, όπως βρήκες κι εσύ το κιβώτιο με το δρακόγυαλο κάτω από τη Γροθιά, και σκοπεύω να σε χρησιμοποιήσω. Ακόμα και ο Άζορ Αχάι δεν κέρδισε μόνος του τον πόλεμο.

Quote:Δε θα αρέσει στους αδελφούς σου, ούτε στους άρχοντες του πατέρα σου, αλλά σκοπεύω να επιτρέψω στους άγριους να περάσουν από το Τείχος ... σε όσους ορκιστούν την αφοσίωσή τους σ' εμένα και ορκιστούν πως θα διατηρήσουν την ειρήνη και τους νόμους του βασιλιά και θα αναγνωρίσουν τον Κύριο του Φωτός ως θεό τους. Ακόμα και τους γίγαντες, αν μπορούν να λυγίσουν τα μεγάλα τους γόνατα. Θα τους εγκαταστήσω στο Γκιφτ, μόλις το αποσπάσω από τον καινούριο Άρχοντα Διοικητή σας. Όταν φουσκώσουν οι ψυχροί άνεμοι θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε μαζί. Ήρθε η ώρα να συνάψουμε συμμαχία ενάντια στον κοινό εχθρό μας.» Κοίταξε τον Τζον. «Συμφωνείς;

Quote:«Κι εγώ τον δικό μου. Ήταν όμως αυτό που ήταν, το ίδιο κι εμείς. Εγώ είμαι ο μοναδικός αληθινός βασιλιάς του Γουέστερος, του Βορρά και του Νότου. Κι εσύ είσαι ο μπάσταρδος του Νεντ Σταρκ.» Ο Στάννις τον περιεργάστηκε μ' εκείνα τα βαθυγάλανα μάτια. «Ο Τάιγουιν Λάννιστερ έχρισε τον Ρους Μπόλτον Φύλακα του Βορρά, για να τον ανταμείψει που πρόδωσε τον αδελφό σου. Οι σιδεράνθρωποι πολεμάνε μεταξύ τους, μετά το θάνατο του Μπέιλον Γκρέιτζοϋ, ωστόσο ακόμα κρατάνε την Τάφρο Κέιλιν, το Ντήπγουντ Μοτ, το Τόρρενς Σκουέαρ και το μεγαλύτερο μέρος της Πέτρινης Ακτής. Οι εκτάσεις του πατέρα σου χάνονται κι εγώ δεν έχω ούτε τις δυνάμεις ούτε το χρόνο για να επουλώσω τις πληγές του. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας Άρχοντας του Γουίντερφελ. Ένας πιστός Άρχοντας του Γουίντερφελ.»

Quote:«Ο γρανίτης δεν καίγεται τόσο εύκολα» είπε ο Στάννις. «Το κάστρο μπορεί να ξαναχτιστεί με τον καιρό. Δεν κάνουν τα τείχη τον άρχοντα, αλλά ο άντρας. Οι άντρες του Βορρά δε με γνωρίζουν, δεν έχουν κανένα λόγο να με αγαπούν, ωστόσο θα χρειαστώ τη δύναμή τους στις μάχες που έρχονται. Χρειάζομαι ένα γιο του Ένταρντ Σταρκ για να τους κερδίσω με το μέρος μου.»

Quote:«Τζον.» Η Μελισάντρα είχε έρθει τόσο κοντά του που ένιωθε τη ζεστασιά της ανάσας της. «Ο Ρ'λορ είναι ο μοναδικός αληθινός θεός. Ένας όρκος μπροστά σε ένα δέντρο δεν έχει περισσότερη ισχύ από έναν όρκο στα παπούτσια σου. Άνοιξε την καρδιά σου και άφησε να την πλημμυρίσει το φως του Κυρίου. Κάψε αυτά τα γουέιργουντ και δέξου το Γουίντερφελ ως δώρο του Κυρίου του Φωτός.»

.....

«Ωραία» είπε ο Βασιλιάς Στάννις «γιατί ο πιο σίγουρος τρόπος να σφραγιστεί μια νέα συμμαχία είναι με ένα γάμο. Σκοπεύω να παντρέψω τον Άρχοντά μου του Γουίντερφελ με την πριγκίπισσα των αγρίων.»

.....

«Όποιος;» Ο Στάννις τον κοίταξε σαν να τον μετρούσε. «Αυτό σημαίνει πως δε θα παντρευτείς το κορίτσι; Σε προειδοποιώ, είναι μέρος του τιμήματος που πρέπει να πληρώσεις, αν θέλεις το όνομα και το κάστρο του πατέρα σου. Το προξενιό αυτό είναι απαραίτητο για να σιγουρευτούν η πίστη και αφοσίωση των νέων υπηκόων μας. Με αρνείσαι, Τζον Σνόου;»

Quote:«Εννέα μέρες περισσότερο απ' όσο πρέπει. Έχω αιχμαλώτους να ξεφορτωθώ, ένα βασίλειο να βάλω σε τάξη, μάχες να δώσω. Πρέπει να γίνουν επιλογές, αποφάσεις που εμπλέκουν το Τείχος και τη Νυχτερινή Φρουρά. Ο Άρχοντας Διοικητής σας δικαιούται να έχει λόγο σε αυτές τις αποφάσεις.»

Quote:Ο Στάννις σταύρωσε τα χέρια του. «Θα ζητήσω και μερικά άλλα πράγματα από εσάς. Πράγματα που ίσως να μη θελήσετε να παραχωρήσετε αμέσως. Θέλω τα κάστρα σας. Θέλω και το Γκιφτ.» Αυτά τα θαρραλέα λόγια έσκασαν ανάμεσα στους μαύρους αδελφούς σαν ένα μπουκάλι υγρή φωτιά μέσα σε ένα μαγκάλι. Ο Μαρς, ο Μάλλιστερ και ο Πάικ προσπάθησαν όλοι να μιλήσουν ταυτόχρονα. Ο Βασιλιάς Στάννις τούς άφησε να μιλήσουν. Όταν τελείωσαν, είπε: «'Εχω τριπλάσιους άντρες από εσάς. Μπορώ να πάρω τη γη σας, αν το θελήσω, αλλά θα προτιμούσα να γίνει νόμιμα αυτό, με τη συγκατάθεσή σας.»
«Το Γκιφτ δόθηκε στη Νυχτερινή Φρουρά ως το διηνεκές, Μεγαλειότατε» επέμεινε ο Μπόουεν Μαρς.
«Κάτι που σημαίνει πως δεν μπορεί να παρθεί, να καταχραστεί ή να αρπαχθεί από εσάς. Αλλά ό,τι δόθηκε μια φορά, μπορεί να χαρισθεί ξανά.»
«Τι θα κάνεις το Γκιφτ;» ζήτησε να μάθει ο Κόττερ Πάικ.
«Θα το χρησιμοποιήσω καλύτερα απ' ό,τι εσείς. Όσο για τα κάστρα, το Ανατολικό Παρατηρητήριο, το Μαύρο Κάστρο και ο Πύργος της Σκιάς θα παραμείνουν δικά σας. Επανδρώστε τα, όπως κάνατε πάντα, αλλά πρέπει να πάρω τα άλλα για τις δικές μου φρουρές, αν πρόκειται να κρατήσουμε το Τείχος.»
«Δεν έχεις αρκετούς άντρες γι' αυτό» διαμαρτυρήθηκε ο Μπόουεν Μαρς.
«Μερικά από τα εγκαταλειμμένα κάστρα δεν είναι παρά μόνο ερείπια» είπε ο Όθελ Γιάργουικ, ο Πρώτος Τέκτονας.
«Τα ερείπια μπορούν να ξαναχτιστούν.»
«Να ξαναχτιστούν;» ρώτησε ο Γιάργουικ. «Ποιος θα κάνει, όμως, τη δουλειά;»
«Αυτό είναι δικό μου θέμα. Θέλω έναν κατάλογο από εσάς, που να καταγράφει την παρούσα κατάσταση κάθε κάστρου και τι μπορεί να χρειαστεί για την επισκευή του. Σκοπεύω να τα επανδρώσω όλα μέχρι το τέλος του χρόνου και να καίνε νυχτερινές φωτιές μπροστά στις πύλες τους.»

Quote:«Ωραία» είπε ο Στάννις «γιατί δε θα ανεχτώ άλλους βασιλιάδες στο Γουέστερος. Υπέγραψες το διάταγμα;»
«'Οχι, Μεγαλειότατε.» Και να που έρχεται. Ο Τζον έκλεισε τα καμένα του δάχτυλα και τα άνοιξε ξανά. «Ζητάς πάρα πολλά.»
«Ζητάω; Σου ζήτησα να γίνεις Άρχοντας του Γουίντερφελ και Φύλακας του Βορρά. Χρειάζομαι αυτά τα κάστρα.»
«Σου παραχωρήσαμε το Νυχτερινό Οχυρό.»
«Ερείπια και ποντίκια. Είναι το δώρο ενός τσιγκούνη, που δεν κοστίζει τίποτα. Ο ίδιος σου ο άντρας, ο Γιάργουικ, λέει ότι θα χρειαστεί μισός χρόνος προτού ξαναγίνει το κάστρο κατοικήσιμο.» «Τα άλλα οχυρά δεν είναι καλύτερα.»
«Το ξέρω αυτό. Δεν έχει σημασία. Είναι τα μόνα που έχουμε. Υπάρχουν δεκαεννιά φρούρια κατά μήκος του Τείχους και μόνο τα τρία είναι επανδρωμένα. Σκοπεύω να τα επανδρώσω όλα τους πριν το τέλος του χρόνου.»
«Δε διαφωνώ μ' αυτό, Μεγαλειότατε, αλλά λέγεται πως σκοπεύεις επίσης να παραχωρήσεις αυτά τα κάστρα στους ιππότες και τους άρχοντές σου, να τα κρατήσουν ως δικά τους φέουδα στο όνομά σου.»
«Οι βασιλιάδες πρέπει να είναι ανοιχτοχέρηδες με τους ακόλουθούς τους. Δεν έμαθε τίποτα στον μπάσταρδό του ο Άρχοντας Ένταρντ; Πολλοί από τους ιππότες και τους άρχοντές μου εγκατέλειψαν πλούσια εδάφη και γερά κάστρα στο Νότο. Δεν πρέπει να ανταμείψω την υπακοή τους;»
«Αν θέλεις να χάσεις όλους τους πρόμαχους του πατέρα μου, Μεγαλειότατε, ο καλύτερος τρόπος είναι να αρχίσεις να χαρίζεις κάστρα του Βορρά σε Νότιους άρχοντες.»
«Πώς μπορώ να χάσω άντρες που δεν έχω; Ήλπιζα να δώσω το Γουίντερφελ σε έναν Βόρειο, αν θυμάσαι. Ένα γιο του Ένταρκ Σταρκ. Μου πέταξε την προσφορά στα μούτρα.» Όταν ο Στάννις Μπαράθηον ένιωθε δυσαρέσκεια, ήταν σαν σκύλος με το κόκαλό του· δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτε άλλο.

Quote:«Μου προσφέρεις άδειες και έρημες εκτάσεις, κι όμως μου αρνείσαι τα κάστρα που χρειάζομαι για να ανταμείψω τους άρχοντες και προμάχους μου.»
«Η Νυχτερινή Φρουρά έχτισε αυτά τα κάστρα ... »
«Και η Νυχτερινή Φρουρά τα εγκατέλειψε.»
« ... για να υπερασπιστεί το Τείχος» συμπλήρωσε πεισματικά ο Τζον «όχι ως έδρες Νότιων αρχόντων. Οι πέτρες αυτών των οχυρών είναι χτισμένες με το αίμα και τα οστά των αδερφών μου, που είναι από καιρό νεκροί. Δεν μπορώ να σ' τα παραχωρήσω.»
«Δεν μπορείς ή δε θέλεις;» Οι φλέβες στο λαιμό του βασιλιά προεξείχαν κοφτερές σαν σπαθί. «Σου πρόσφερα ένα όνομα.»
«'Εχω όνομα, Μεγαλειότατε.»
«Σνόου. Υπήρξε ποτέ πιο δυσοίωνο όνομα;» Ο Στάννις άγγιξε τη λαβή του σπαθιού του. «Ποιος νομίζεις πως είσαι;»
«Ο φρουρός στις επάλξεις. Το σπαθί στο σκοτάδι.»
«Δε μου χρειάζονται τα λόγια σου.» Ο Στάννις τράβηξε τη λεπίδα που αποκαλούσε Φωτοδότη. «Να το σπαθί σου στο σκοτάδι.» Φως ξεπηδούσε από τη λεπίδα, πότε κόκκινο, πότε κίτρινο, πότε πορτοκαλί, βάφοντας το πρόσωπο του βασιλιά με κοφτές, φωτεινές αποχρώσεις. «Ακόμα κι ένα πράσινο αγόρι θα 'πρεπε να μπορεί να το δει αυτό. Είσαι τυφλός;»
«Όχι, άρχοντά μου. Συμφωνώ πως αυτά τα κάστρα πρέπει να επανδρωθούν -»
«Ο μικρός διοικητής συμφωνεί. Τι τύχη.»
«-από τη Νυχτερινή Φρουρά.»
«Δεν έχεις αρκετούς άντρες.»
«Τότε, δώσ' μου τους άντρες, Μεγαλειότατε. Θα προσφέρω τους αξιωματικούς για τα ερημωμένα φρούρια, έμπειρους διοικητές που γνωρίζουν το Τείχος και τις εκτάσεις πέρα απ' αυτό και πώς να επιβιώσουν τον επερχόμενο χειμώνα. Σε αντάλλαγμα για όλα όσα σου προσφέραμε, δώσε μου τους άντρες να επανδρώσω τις φρουρές. Πεζούς στρατιώτες, τοξότες, άγουρα αγόρια. Θα δεχτώ ακόμα και τους πληγωμένους και τους αρρώστους.»
Ο Στάννις τον κοίταξε δύσπιστα κι ύστερα γέλασε δυνατά. «Είσαι γενναίος, Σνόου, το παραδέχομαι αυτό, αλλά είσαι τρελός, αν πιστεύεις ότι οι άντρες μου θα ντυθούν στα μαύρα.»
«Μπορούν να φορούν ό,τι μανδύα θέλουν, αρκεί να υπακούν τους αξιωματικούς μου όπως τους δικούς σου.»
Ο βασιλιάς έμεινε ασυγκίνητος. «Έχω ιππότες και άρχοντες στην υπηρεσία μου, απογόνους ευγενών οίκων με τιμή. Δεν μπορεί να περιμένεις να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές λαθροκυνηγών, χωρικών και δολοφόνων.»

Quote:Ο Τζον αγνόησε αυτό το σχόλιο. «Σας έδωσα ζωοτροφή για τα ζώα σας και μόλις τελειώσει η σκάλα θα σου δανείσω τους χτίστες για να αποκαταστήσεις το Νυχτερινό Οχυρό. Συμφώνησα ακόμα και να εγκαταστήσεις αγρίους στο Γκιφτ, που δόθηκε στη Νυχτερινή Φρουρά στο διηνεκές.»

Quote:«Τότε, μην το κάνεις.» Ο Τζον αναρωτήθηκε ποιος από τους πρόμαχους του πατέρα του είχε αρνηθεί την υποταγή στο Βασιλιά Στάννις αυτή τη φορά. Είχε διαδώσει αμέσως τα νέα όταν το Κάρχολντ είχε ταχθεί με το μέρος του.

....

«Στείλαμε τρεις ντουζίνες κοράκια» παραπονέθηκε ο βασιλιάς «όμως η μόνη απάντηση που παίρνουμε είναι σιωπή και ανυπακοή.

Quote:«Η Νήσος της Άρκτου δε γνωρίζει άλλο ηγεμόνα από το Βασιλιά του Βορρά, το όνομα του οποίου είναι ΣΤΑΡΚ.

….

«Ο Άρχοντας Πολύ-Χοντρός-Για-Να-Ανέβει-Σε-Άλογο.» Το γράμμα του Άρχοντα Γουάιμαν Μάντερλυ από το Λευκό Λιμάνι μιλούσε μόνο για την προχωρημένη του ηλικία και την κακή του υγεία, και τίποτε άλλο. Ο Στάννις τον είχε διατάξει να μη μιλήσει σε κανέναν ούτε και γι' αυτό.

Quote:«Το Γουέστερος έχει μόνο ένα βασιλιά» είπε ο Στάννις. Η φωνή του έμοιαζε τραχιά, χωρίς καμία από τη μελωδικότητα της φωνής της Μελισάντρα. «Με αυτό το σπαθί υπερασπίζομαι τους υπηκόους μου και καταστρέψω όσους τους απειλούν. Γονατίστε και σας υπόσχομαι φαγητό, γη και δικαιοσύνη. Γονατίστε και ζήστε. Ή φύγετε και πεθάνετε. Η επιλογή είναι δική σας.»

Το ΗΒΟ παραδοσιακά στην κυκλοφορία των DVD  της κάθε νέας σεζόν του Game of Thrones περιλαμβάνει και βίντεο με την Ιστορία και την Παράδοση του Γουέστερος. Αυτές τις μέρες λοιπόν κυκλοφόρησε επίσημα το πακέτο με τα DVD της έκτης σεζόν και το κανάλι έβγαλε στη δημοσιότητα το ένα από τα 18 βίντεο που περιλαμβάνονται στα blue ray. Αυτή τη φορά πρόκειται για το  Μεγάλο Τουρνουά του Χάρρενχαλ και την ιστορία του Ιππότη του Γελαστού Δέντρου. Η ιστορία είναι αρκετά κοντά σ' αυτήν των βιβλίων αν και πολύ πιο σύντομη. Τα δε γραφικά, θα τα χαρακτήριζα εντυπωσιακά και υποβλητικά όπως και τη μουσική. Η απεικόνιση του Αίρυς είναι σχεδόν ανατριχιαστική. Μπράβο στον καλλιτέχνη! Την αφήγηση έχει αναλάβει η Ellie Kendrick που στη σειρά υποδύεται την Μήρα Ρηντ.

https://www.youtube.com/watch?v=0RMYffnJge4


Όπως στο βίντεο έτσι και στα βιβλία την ιστορία του Ιππότη του Γελαστού Δέντρου την αφηγείται η Μήρα Ρηντ. Στο Θύελλα από Ατσάλι όμως την αφηγείται στον Μπραν στο ταξίδι τους προς το Βορρά. Παρακάτω παραθέτω το απόσπασμα από το βιβλίο για όποιον θα ήθελε να το διαβάσει και να μάθει πώς έχει στήσει το μυστήριο του Τουρνουά του Χάρρενχαλ ο Μάρτιν. Το βάζω μέσα σε πλαίσιο σπόιλερ για να μην πιάσει πολύ χώρο στην ανάρτηση.

• Οι Παλιοί Τρόποι - αφήγηση Έουρον Γκρέυτζοϊ (Pilou Asbæk)
  
  
• Η Σύγκληση Βασιλέων - αφήγηση Έουρον Γκρέυτζοϊ (Pilou Asbæk)
  
  
• Η Θάλασσα του Ηλιοβασιλέματος - αφήγηση Έουρον Γκρέυτζοϊ (Pilou Asbæk)
  
  
• Πόλεμος των Βασιλέων της Δεκάρας - αφήγηση Αδελφός Ρέι (Ian McShane)
  
  
• Επανάσταση του Ρόμπερτ - αφήγηση Τζέιμι Λάννιστερ (Nikolaj Coster-Waldau)
  
  
• Βέες Ντόθρακ - αφήγηση Τζόρα Μόρμοντ (Iain Glen)
  
  
• Οι Ντοθράκι - αφήγηση Τζόρα Μόρμοντ (Iain Glen)
  
  
• Βόρειοι Υπήκοοι του Οίκου Σταρκ - αφήγηση Σάνσα Σταρκ (Sophie Turner)
  
  
• Παιδιά του Δάσους και Πρώτοι Άνθρωποι - αφήγηση Κουρούνα με τα Τρία Μάτια (Max von Sydow)
  
  
• Αδελφότητα δίχως Λάβαρα - αφήγηση Θόρος του Μυρ (Paul Kaye)
  
  
• Όλνταουν -αφήγηση Μεγάλος Μέιστερ Παϊσέλ (Julian Glover) και Κουάιμπερν (Anton Lesser)
  
  
• Οίκος Ντέυν - αφήγηση Νεαρός Νεντ Σταρκ (Robert Aramayo)
  
  
• Τα Πουλάκια - αφήγηση Άρχοντας Βάρυς (Conleth Hill)
  
  
• Ιππότες της Κοιλάδας - αφήγηση Πήταηρ "Μικροδάχτυλος" Μπαίλις (Aidan Gillen)
  
  
• Οίκος Τάρλυ - αφήγηση Ράντυλ Τάρλυ  (James Faulkner)
  
  
• Ρίβερραν - αφήγηση Μπρύντεν "ο Μελανιχθύς" ΤάλλυRiverrun (Clive Russell)
  
  
• Υψηλό Σεπτ του Μπαίλορ - αφήγηση Υψηλός Σπουργίτης (Jonathan Pryce)
  

Ειναι συνολικά 4
κυκλοφόρησε η 1η
https://www.youtube.com/watch?v=vDdsXazi4zQ

Βαριόμουνα πριν καμία ώρα και έβλεπα το ελληνικό wiki και βρήκα κάποια λάθη ή παραλείψεις στην μετάφραση σε ότι αφορά τα μότο διαφόρων οίκων.

Οίκος Βελάρυον η μετάφραση «H παλαιότητα, η αλήθεια, η γενναιότητα» δεν βγάζει νόημα. Αντίθετα το «Ο παλιός, ο γενναίος ο αληθινός» είναι πολύ πιο λογικό.

Οίκος Άρρυν το «Ύψη και τιμή» μοιάζει εκτός θέματος ενώ το «Εξίσου υψηλός όσο (και) η τιμή» είναι πιο λογικό.

Οίκος Γκρέιτζοϋ το We don't sow δεν σημαίνει «Οργώνουμε τις Θάλασσες» ούτε και αν ήταν ταινία στα μέσα του 80. Αντίθετα σημαίνει  «Εμείς δεν σπέρνουμε» και έχει να κάνει με το iron price.

Οίκος Γουέστερλινγκ “Τιμή, όχι τιμές” αν και είναι σωστό σε ότι αφορά την μετάφραση δεν είναι κατανοητό γιατί είναι pun και δεν μεταφράζεται. Όποτε γίνεται «Τιμή, όχι βραβεία»

Οίκος Κόννινγκτον το  «Ένας γρύπας! Ένας γρύπας!» είναι πολεμική ιαχή και όχι house words.

Οίκος Ταϊρέλ το “growing” κατά πάσα πιθανότητα είναι ρήμα. Έτσι αντί για «Ακμαίοι και Θαλεροί» είναι σωστότερο το «Αναπτυσσόμενοι με δύναμη»  η «Μεγαλώνοντας δυναμικοί».

Οίκος Χόρνγουντ είναι πιο  λογικό το «Δίκαιοι στην οργή», δηλαδή και όταν είναι οργισμένοι είναι δίκαιο, από το «Δικαίως οργιζόμαστε» το οποίο μοιάζει σαν να έχουν κάποιο προαιώνιο εχθρό τύπου Bracken vs Blackwood.

Οίκος Λάννιστερ είναι «Hear me roar» και όχι  «Hear my roar». Οπότε είναι «Ακουσε με να βρυχώμαι» και όχι «Ακούστε το βρυχηθμό μου!»

Οίκος Μπαράθηον αν και το «Η οργή μας ανήκει» είναι σωστό σε σχέση με το νόημα το «Δική μας είναι η οργή» είναι σωστότερο.

Οίκος Μάλλιστερ το «Πάνω από όλους» ναι μεν είναι νοηματικά σωστό αλλά δεν το  «υπεράνω όλων» μοιάζει και ακούγεται πιο σωστό.

Οίκος Μέρρυγουεδερ το «Ιδού  η αφθονία μας» μοιάζει πιο σωστό από το «Ιδού η Γενναιοδωρία μας» κυρίως όταν βλέπουμε το οικόσημο τους με το Κέρας της Αμάλθειας που δείχνει την αφθονία και όχι την γενναιοδωρία.

Οίκος Μόρμοντ το «Είμαστε Εδώ» είναι “We are here” “Here we are” ενώ το «Εδω εγειρόμαστε» ή «εδώ στεκόμαστε» είναι πιο κοντά στο «Here We Stand».

Το παρακάτω κείμενο πραγματεύεται τον μυστήριο θάνατο της παιδικής φίλης της Cersei και επιχειρεί να δώσει μια απάντηση στο αν η Cersei εμπλέκεται σε αυτόν. Παρότι δεν είναι ανήκει σε καμία περίπτωση στα βασικά ερωτήματα των βιβλίων, νομίζω πως δεν υπάρχει κάποιος που διαβάζοντας τη “Βορά Ορνίων” δεν έχει αναρωτηθεί έστω και λίγο για την πιθανότητα η τωρινή Βασίλισσα του Γουέστερος να βρίσκεται πίσω από τον θάνατό της φίλης.

Καταρχάς, μερικές απαραίτητες πληροφορίες για την Melara Hetherspoon: σύμφωνα με την ίδια την Cersei, η Melara ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη της (γενημμένη το 264/265), καταγόμενη από τον Οίκο Hetherspoon των Westerlands. Μαζί με την Jeyne Farman, ήταν από τις κοντινότερες φίλες της Cersei στην παιδική της ηλικία, ενώ περιγράφεται ως μια ιδιαίτερα θαρραλέα κοπέλα.

Κατά τη διάρκεια του Τουρνουά που οργανώθηκε προς τιμήν της γέννησης του Βισέρυς το 276 AC στο Lannisport, οι τρεις προαναφερθείσες κοπέλες αποφάσισαν να επισκεφτούν την Maggy the Frog (η οποία btw είναι η γιαγιά της Sybell Spicer, της μητέρας δηλαδή της Jeyne Westerling):

Quote:Είδε ένα παλιό όνειρο, ένα όνειρο με τρία κορίτσια με καφετιούς μανδύες, μια σταφιδιασμένη γριά και μια σκηνή που μύριζε θάνατο. Η σκηνή της γριάς ήταν σκοτεινή, με μια ψηλή μυτερή οροφή. Δεν ήθελε να μπει μέσα, όπως δεν ήθελε να μπει κι όταν ήταν δέκα χρονών, αλλά τα άλλα κορίτσια την παρακολουθούσαν και δεν μπορούσε να ξεφύγει. Ήταν τρία κορίτοια στο όνεψο, όπως και στην πραγματικότητα. Η Χοντρή Τζέυν Φάρμαν έμεινε πίσω, όπως έκανε πάντα. Ήταν θαύμα που είχε φτάσει ως εδώ. Η Μελάρα Χέδερσπουν ήταν πιο γενναία, πιο μεγάλη και πιο όμορφη. Ντυμένες με λιτούς καφετιούς μανδύες με τις κουκούλες σηκωμένες, οι τρεις τους είχαν ξεγλιστρήσει από τα κρεβάτια τους και είχαν διασχίσει το χώρο των ιππικών αγώνων για να βρουν τη μάγισσα. Η Μελάρα είχε ακούσει τις υπηρέτριες να ψιθυρίζουν ότι μπορούσε να καταραστεί έναν άντρα ή να τον κάνει να ερωτευτεί, να καλέσει δαίμονες και να προβλέψει το μέλλον.

Quote:«'Εχω κι εγώ τρεις ερωτήσεις» επέμενε η φίλη της. Κι όταν η Σέρσεϊ την έπιασε από το μπράτσο, τραβήχτηκε και γύρισε στη γριά. «Θα παντρευτώ τον Τζέιμι;» ξεφούρνισε.
Μικρή ηλίθια, σκέφτηκε η βασίλισσα, θυμωμένη ακόμα και τώρα, ο Τζέιμι δεν ξέρει καν ότι υπάρχεις. Ο αδελφός της τότε ζούσε μόνο για τα σπαθιά και τα άλογα και τα σκυλιά ... και για εκείνη, τη δίδυμή του.
«Ούτε τον Τζέιμι ούτε κανέναν άλλον άντρα» είπε η Μάγκυ. «Τα σκουλήκια θα πάρουv την παρθενιά σου. Ο θάνατός σου είναι εδώ απόψε, μικρή μου. Μπορείς να μυρίσεις την ανάσα του; Είναι πολύ κοντά.»
«Η μόνη ανάσα που μυρίζουμε είναι η δική σου» είπε η Σέρσεϊ. Δίπλα στον αγκώνα της υπήρχε ένα χοντρό βάζο με κάποιο περίεργο πηχτό φίλτρο. Το άρπαξε και το πέταξε στο πρόσωπο της γριάς. Στην πραγματικότητα, η Μάγκυ είχε ουρλιάξει σε μια περίεργη ξένη γλώσσα και τις έβρισε καθώς έβγαιναν τρέχοντας από τη σκηνή της. Αλλά στο όνειρο το πρόσωπό της έλιωσε, διαλύθηκε σε λωρίδες γκρίζας ομίχλης, ώσπου το μόνο που απόμεινε ήταν ένα ζευγάρι κίτρινα μάτια, τα μάτια του θανάτου.

Quote:Είναι δυνατόν; Η Σέρσεϊ ήθελε να το πιστέψει. «Αλλά η Μελάρα πέθανε, ακριβώς όπως το είχε προβλέψει.

Quote:Οι λέξεις βγήκαν σαν χείμαρρος από μέσα της. Μπορούσε να ακούσει τη Μελάρα Χέδερσπουν να επιμένει ότι, αν δεν έλεγαν σε κανέναν για τις προφητείες, δε θα έβγαιναν αληθινές. Δεν ήταν τόσο σιωπηλή στο πηγάδι, όμως. Ούρλιαζε και φώναζε.

Quote:Το φτωχό μου αγόρι ήταν πάντα μόνο του. Εγώ όταν ήμουν παιδί είχα τον Τζέιμι ... και τη Μελάρα, μέχρι που έπεσε στο πηγάδι.

Quote:«Ούτε τον Τζέιμι ούτε κανέναν άλλον άντρα» είπε η Μάγκυ. «Τα σκουλήκια θα πάρουv την παρθενιά σου. Ο θάνατός σου είναι εδώ απόψε, μικρή μου. Μπορείς να μυρίσεις την ανάσα του; Είναι πολύ κοντά.»

Quote:Οι λέξεις βγήκαν σαν χείμαρρος από μέσα της. Μπορούσε να ακούσει τη Μελάρα Χέδερσπουν να επιμένει ότι, αν δεν έλεγαν σε κανέναν για τις προφητείες, δε θα έβγαιναν αληθινές. Δεν ήταν τόσο σιωπηλή στο πηγάδι, όμως. Ούρλιαζε και φώναζε. «Ο Τύριον είναι ο βάλονκαρ» είπε. «Χρησιμοποιείτε αυτή τη λέξη στο Μυρ; Είναι υψηλά βαλυριανά, σημαίνει μικρός αδελφός.» Είχε ρωτήσει τη Σέπτα Σαρανέλλα για τη λέξη, αφότου είχε πνιγεί η Μελάρα.

Quote:Η βασίλισσα άρχισε να βλέπει οικεία πρόσωπα. Ένας καραφλός άντρας με φουντωτές φαβορίτες την κοιτούσε συνοφρυωμένος από ένα παράθυρο με το πρόσωπο του πατέρα της, και για μια στιγμή έμοιαζε τόσο με τον Άρχοντα Τάιγουιν, που παραπάτησε. Μια κοπέλα καθόταν δίπλα σε ένα σιντριβάνι, με ρούχα πιτσιλισμένα, και την κοιτούσε με τα γεμάτα κατηγόρια μάτια της Μελάρα Χέδερσπουν.

Quote: Η Μελάρα είπε ότι, αν δεν πούμε ποτέ τις προφητείες της γριάς, θα τις ξεχνούσαμε. Είπε ότι μια ξεχασμένη προφητεία δεν μπορούσε να εκπληρωθεί.

Quote:Η Μελάρα την είχε ικετέψει να μη μιλήσουν σε κανέναν γι' αυτά που άκουσαν στη σκηνή της μέετζι. Αν δε μιλήσουμε ποτέ γι' αυτά σύντομα θα τα ξεχάσουμε, και θα είναι σαν ένα κακό όνειρο. Τα κακά όνειρα δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Ήταν κι οι δυο τους τόσο νέες, που αυτό είχε φανεί σχεδόν σοφό.

Quote:Οι λέξεις βγήκαν σαν χείμαρρος από μέσα της. Μπορούσε να ακούσει τη Μελάρα Χέδερσπουν να επιμένει ότι, αν δεν έλεγαν σε κανέναν για τις προφητείες, δε θα έβγαιναν αληθινές.

Quote:Μετά τη Μελάρα Χέδερσπουν δεν είχε κάποια φίλη που να απολαμβάνει τόσο τη συντροφιά της, και η Μελάρα είχε αποδειχτεί μια άπληστη μικρή δολοπλόκος, με ιδέες υπεράνω της θέσης της.

Quote:«'Εχω κι εγώ τρεις ερωτήσεις» επέμενε η φίλη της. Κι όταν η Σέρσεϊ την έπιασε από το μπράτσο, τραβήχτηκε και γύρισε στη γριά. «Θα παντρευτώ τον Τζέιμι;» ξεφούρνισε.

Quote:Μικρή ηλίθια, σκέφτηκε η βασίλισσα, θυμωμένη ακόμα και τώρα, ο Τζέιμι δεν ξέρει καν ότι υπάρχεις. Ο αδελφός της τότε ζούσε μόνο για τα σπαθιά και τα άλογα και τα σκυλιά ... και για εκείνη, τη δίδυμή του.

Όπως αναφέρει και το θέμα το θρεντ, το ζήτημα που πραγματεύεται εδώ είναι η ταυτότητα του φαινομενικά απλού γελωτοποιού του Στάννις. Παρότι παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα λογικά του, υπάρχουν στιγμές που εμφανίζεται να προβλέπει το μέλλον κάνοντας ανατριχιαστικές προφητείες.

Ιστορία

Ο Patchface έχει μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία, την οποία και μαθαίνουμε μέσω του μέιστερ Κρέσσεν. Από τον Πρόλογο της Σύγκρουσης Βασιλέων:

Quote:Ο βασιλιάς, ο παλιός βασιλιάς Αίρυς Β' Ταργκάρυεν, που εκείνη την εποχή δεν είχε παραφρονήσει ακόμη εντελώς, είχε στείλει τον Στέφον να βρει νύφη για τον Πρίγκιπα Ραίγκαρ, που δεν είχε αδελφές να παντρευτεί. «Βρήκαμε τον καταπληκτικότερο γελωτοποιό» είχε γράψει στον Κρέσσεν δεκαπέντε μέρες πριν γυρίσει από τη μάταιη αποστολή του. «Είναι παιδί ακόμα, αλλά είναι σβέλτος σαν μαϊμού κι εύστροφος σαν δώδεκα αυλικούς μαζί. Κάνει κόλπα και μαγικά, λέει αινίγματα και τραγουδάει όμορφα σε τέσσερις γλώσσες. Τον εξαγοράσαμε κι ελπίζουμε να τον φέρουμε πίσω μαζί μας. Ο Ρόμπερτ θα ενθουσιαστεί μαζί του και ίσως κάποτε μπορέσει να μάθει και τον Στάννις να γελάει.»

Quote:Το εύστροφο, σβέλτο παλικάρι για το οποίο έγραφε ο Άρχοντας Στέφον δεν έφτασε ποτέ στο Στορμς Εντ. Το παιδί που βρήκαν ήταν τσακισμένο στο κορμί και στο μυαλό και σχεδόν ανίκανο να μιλήσει, πόσο μάλλον να πει ευφυολογήματα. Όμως το αστείο του πρόσωπο δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία για την ταυτότητά του. Στην ελεύθερη πόλη του Βολάντις συνηθιζόταν να χαράζουν σχέδια στα πρόσωπα των δούλων και των υπηρετών, και το δέρμα του αγοριού είχε σημαδευτεί από το λαιμό μέχρι ψηλά στο κρανίο με κόκκινα και πράσινα τετράγωνα.

.....

«Αυτό το άμοιρο πλάσμα δεν έχει πια τα λογικά του και υποφέρει από φριχτούς πόνους.

Quote:«Οι σκιές ήρθαν να χορέψουν αφέντη μου, αφέντη μου, αφέντη μου» συνέχισε το τραγούδι του ο γελωτοποιός κουνώντας το κεφάλι του και κάνοντας τα κουδούνια να ηχήσουν δυνατά.

Quote:Όταν ο γελωτοποιός είδε τον Ντέιβος, σταμάτησε απότομα και τα καμπανάκια στο τσίγκινο κράνος του με τα κέρατα άρχισαν να κουδουνίζουν. Πηδώντας από το ένα πόδι στο άλλο, άρχισε να τραγουδά: «Αίμα γελωτοποιού, αίμα βασιλιά, αίμα στο μηρό της παρθένας, αλλά αλυσίδες για τους επισκέπτες και αλυσίδες για το γαμπρό, ποπό.»

Quote:Πιο πίσω, ο Ντέιβος άκουσε ένα αμυδρό κουδούνισμα. «Κάτω από τη θάλασσα ο καπνός υψώνεται σε φυσαλίδες, μα οι φλόγες κρέμονται πράσινες και μπλε και μαύρες» τραγουδούσε κάπου ο Βλογιοκομμένος. «Το ξέρω, το ξέρω, ω, ω, ω.»

Quote:Το πρόσωπο της Μελισάντρα σκοτείνιασε. «Αυτό το πλάσμα είναι επικίνδυνο. Το έχω δει πολλές φορές στις φλόγες μου. Μερικές φορές υπάρχουν κρανία ολόγυρά του, και τα χείλη του είναι κόκκινα από το αίμα.»

Όπως αναφέρει και το θέμα του θρεντ, το ζήτημα που πραγματεύεται το συγκεκριμένο θρεντ είναι η κατά πολλούς πιθανή θυσία της Σιρήν στα επόμενα βιβλία. Ένα σημαντικό κομμάτι του fandom δεν θέλει να πιστέψει ότι ο ίδιος ο Στάννις θα κάψει την Σιρήν προτάσσοντας το επιχείρημα πως μια τέτοια πράξη “δεν ταιριάζει καθόλου στον χαρακτήρα του”. Προσωπικά, ως κάποιος που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την πορεία και την εξέλιξη του συγκεκριμένου χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της ιστορίας, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο. Υπό τις σωστές συνθήκες, η θυσία της Σιρήν από τον Στάννις ταιριάζει απόλυτα στον χαρακτήρα του και θα μπορούσε να λειτουργήσει ως το ιδανικό φινάλε για τον χαρακτήρα του (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια).

Στο πέρας των βιβλίων, ο Μάρτιν έχει υπερτονίσει την ιδιαίτερη αίσθηση του καθήκοντος που διέπει τις πράξεις/αποφάσεις του Στάννις. Η εκπλήρωση εκείνου που θεωρεί ως το καθήκον του είναι ένας από τους βασικότερους “μοχλούς” που οδηγούν τον Στάννις στις πράξεις/αποφάσεις του. Από την άλλη, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή θεωρεί τον εαυτό του βασιλιά, σημαίνει αυτόματα για τον ίδιο πως θα πρέπει να δρα και ως βασιλιάς. Και εδώ ακριβώς έρχεται και το ζήτημα της Σιρήν. Αν λοιπόν είναι το καθήκον του Στάννις ως βασιλιάς που του ορίζει πως θα πρέπει να θυσιάσει την μοναχοκόρη του (ως Άζορ Αχάι εκείνη θα είναι η Νίσσσα Νίσσα του) για να σώσει τον κόσμο [και να προστατέψει το βασίλειο και τους ανθρώπους του] από την αποκάλυψη που πλεόν θα βρίσκεται στο κατώφλι, ποια θα είναι η επιλογή του;

Μια τέτοια εξέλιξη ανταποκρίνεται απόλυτα σε ένα από τα βασικά θέματα των βιβλίων που χρησιμοποιεί ο Μάρτιν. Στην “εσωτερική διαμάχη” στην καρδιά των ηρώων [the human heart at war with itself]. Η επιλογή της θυσίας της Σιρήν για να την σωτηρία του κόσμου αναμένεται να δημιουργήσει ένα τεράστιο (ηθικό) δίλημμα στην ψυχή του συγκεκριμένου χαρακτήρα. Το βασικό ερώτημα, επομένως, που τίθεται εδώ είναι αν ο Στάννις έχει τις “προϋποθέσεις” ώστε να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου και να κάνει την θυσία, αν ταιριάζει πράγματι στον χαρακτήρα του.


Προφανέστατα, μία από τις βασικές προύποθέσεις για μια πιθανή θυσία της Σιρήν ανεξαρτήτως του χαρακτήρα του Στάννις είναι και η συγκέντρωση των χαρακτήρων αυτών στο ίδιο μέρος. Για να γίνει, ωστόσο, κάτι τέτοιο, θα πρέπει να ξεπεραστούν ορισμένα εμπόδια. Από την μία, ο Στάννις να κερδίσει τους Μπόλτον και να πάρει το Γουίντερφελ, σταθεροποιώντας την θέση του στον Βορρά. Από την άλλη, η βασιλική οικογένεια να απομακρυνθεί από το Τείχος κατευθυνόμενη νότια, προς το Γουίντερφελ. Ξεκάθαρα, ο ακριβής τρόπος με τον οποίο θα εξελιχθούν τα γεγονότα είναι αδύνατον να προβλεφθεί, αλλά μια πιθανή επανένωση της οικογένειας στο Γουίντερφελ δεν είναι διόλου απίθανη. Παρόλα αυτά, οι “προϋποθέσεις” για την θυσία της Σιρήν από τον ίδιο τον Στάννις θα εξακολουθούσαν να μην επαρκούν. Χρειάζεται κάτι παραπάνω, κάτι το ιδιαίτερο, ώστε να πειστεί ο Στάννις να θυσιάσει την Σιρήν. Χρειάζεται να υπάρξει μια ξεκάθαρη ένδειξη της μεταφυσικής απειλής που πλησιάζει, η οποία θα πείσει τον Στάννις να προχωρήσει στην θυσία. Αυτό το παραπάνω, επομένως, θα μπορούσε να ήταν η πτώση του Τείχους και η κάθοδος των Άλλων ως το Γουίντερφελ, δημιουργώντας κατ' αυτόν τον τρόπο ένα εφιαλτικό σενάριο. Πολιορκούμενος από έναν υπέρτερο αριθμητικά στρατό νεκροζώντανων, με τα εφόδια και τις προμήθειες να τελειώνουν, με την καταστάση να χειροτερεύει μέρα με τη μέρα (βλέπε Storm's End), αυτές θα ήταν ορισμένες “προϋποθέσεις” που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον Στάννις σε μια πιθανή θυσία της Σιρήν. Οι υπόλοιπες “προϋποθέσεις” έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα του:

Quote:«Ο Έντρικ ... » πήγε να πει εκείνος.
« ... είναι ένα αγόρι! Μπορεί να είναι το καλύτερο αγόρι που έζησε ποτέ, και πάλι δε θα είχε καμία σημασία. Το καθήκον μου είναι απέναντι στο βασίλειο.» Σάρωσε με το χέρι του το Βαμμένο Τραπέζι. «Πόσα αγόρια ζουν στο Γουέστερος; Πόσα κορίτσια; Πόσοι άντρες και πόσες γυναίκες; Το σκότος θα τους καταβροχθίσει όλους, λέει εκείνη. Η νύχτα που δεν τελειώνει ποτέ. Μιλάει για προφητείες ... για έναν ήρωα που αναγεννιέται στη θάλασσα, ζωντανούς δράκους γεννημένους από την άψυχη πέτρα ... μιλάει για σημάδια και ορκίζεται πως αναφέρονται σ' εμένα. Δε ζήτησα ποτέ κάτι τέτοιο, όπως δε ζήτησα ποτέ να γίνω βασιλιάς. Μπορώ όμως να την αγνοήσω;» Έτριξε τα δόντια του. «Δεν επιλέγουμε το πεπρωμένο μας. Παρ' όλα αυτά πρέπει ... πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας, σωστά; Μεγάλο ή μικρό, πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας.

Quote:Ο Στάννις έτριξε πάλι τα δόντια του. «Δε ζήτησα ποτέ αυτό το στέμμα. Ο χρυσός είναι παγωμένος και βαρύς πάνω στο κεφάλι, αλλά όσο είμαι βασιλιάς έχω ένα καθήκον ... Αν πρέπει να θυσιάσω ένα παιδί στις φλόγες για να σώσω εκατομμύρια άλλα από το σκοτάδι ... Μια θυσία ... δεν είναι ποτέ εύκολη, Ντέιβος. Αλλιώς δεν είναι αληθινή θυσία. Πες του, αρχόντισσά μου.»

Quote:«Γνωρίζω πολύ καλά το κόστος! Χθες το βράδυ, καθώς κοιτούσα στο τζάκι, είδα κι εγώ κάποια πράγματα στις φλόγες. Είδα ένα βασιλιά με ένα φλεγόμενο στέμμα στο κεφάλι να καίγεται ... να καίγεται, Ντέιβος. Το ίδιο του το στέμμα έλιωνε τη σάρκα του και τη μετέτρεπε σε στάχτες. Πιστεύεις πως χρειάζομαι τη Μελισάντρα για να μου πει τι σημαίνει αυτό; Ή εσένα;»